TELL ME

Sorun çıkarmamam gerekiyordu. Günlerdir kendime bu şekilde uyarı yapıp duruyordum ve işe yaramasını umuyordum. Hayatının her döneminde sorun çıkaran bir evlat olmuştum fakat bu sefer sorun çıkarmamam gerekiyordu çünkü bu benim son şansımdı. Canımı sıkan bir şey gördüğümde yalnızca bakışlarımı çekmem gerekiyordu. Kimsenin işine karışmamam ve gerekiyorsa kimseyle muhatap olmadan şu lanet okulu bitirmem gerekiyordu. Yalnızca yarım dönem daha dayanmam ve sonrasında hayalini kurduğum yaşama ulaşmam gerekiyordu. Fransa'da güzel bir üniversite eğitimi alırken aynı zamanda her şeyden ve herkesten uzak rahat bir yaşam sürmem gerekiyordu. Bunu yapmak için ise liseyi bitirmem gerekiyordu. Bir önceki okulumdan atıldığımı ve bu okuldan başka herhangi bir okulun beni kabul etmeyeceğini aklımdan çıkarmamam gerekiyordu. Buranın bile beni kabul etmesi olağan bir durum değildi. Elbette babamın parasının bu olayda payı büyüktü. Yine de son sınıf öğrencisinin ikinci döneminde başka bir okula transfer olması tuhaftı. Yeni okulumun önüne geldiğimde arabayı okulun otoparkına park edip arabadan indim ve kapısını kilitledim. Çok kalabalık bir okul olmaması benim için şu an bir dezavantajdı çünkü dikkat çekecektim. Eğer okul kalabalık olsaydı kalabalıkta kaynar gider ve kimseyle muhatap olmak zorunda kalmazdım. Yine de deneyecektim. Bir görünmez gibi davranmak benim için çok zor değildi. Anahtarı sırt çantama attıktan sonra üzerimdeki bakışları önemsemeden merdivenleri ağır ağır çıkarak müdürün odasına doğru ilerledim. Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım ve gelen komut ile içeri girdim. İçeriye girdiğimde müdür masasının tam karşısında ayakta dikilmiş ve rahat bir tavırla elleri ceplerinde olan bir öğrenci gördüm. Uzun boylu, beyaz tenli ve saçları hafif dağılmış bir öğrenci. Bakışları kısa süreli bana değmiş fakat umursamaz bir tavırla tekrar müdüre dönmüştü. Benim de bakışlarım müdüre döndüğünde çatık kaşlarını düzelterek gülümsedi. "Sınıfı mı öğrenmek istiyordum." Direkt konuya girdiğimde müdürün yüzündeki gülümseme silinmeden kafasıyla beni onayladı. Benim burada olmamdan çok memnun değildi ve neden gülümsediğini iyi biliyordum. Muhtemelen bana bakınca yeşil yeşil dolarlar görüyordu. "C grubundasın." Kafamla onu onaylayıp çıkacağım an eliyle durmamı işaret etti. Ben bana bir şey söylemesini beklerken karşısında duran öğrenciye döndü. "Dönem başlar başlamaz beni çıldırtmaya başladın. Bu dönemi sorunsuz bitirelim. Şimdi arkadaşına sınıfını göster." Öğrencinin bakışları bana döndüğünde göz devirip sınıftan çıktım. Muhtemelen sorunlu bir öğrenciydi. Tıpkı senin gibi değil mi HaeWon? İçimdeki sese göz devirip koridorda yürümeye başladım. Sorunlu bir öğrenciydim ama yalnızca öğrenciydim. Artık değildim. Olmayacaktım. Olmamam gerekiyordu. Uslu duracağını hiç sanmıyorum. Ben inanıyordum ve içimdeki sesten nefret ediyordum. Aynı hataları tekrar yapmayacaktım çünkü hatalarımın neye sebep olduğunu görmüştüm. Müdürün odasındaki çocuk yanımda yürümeye başladığında bakışlarımı ona çevirdim. Dikkatle beni inceliyordu. "Kimsin?" Bakışlarımız buluştuğunda sonunda aklındaki soruyu sormuştu fakat bir cevap alamayacaktı. "Son dönemde neden okul değiştirdin?" Herhangi bir tepki vermeden yürümeye devam ettim. Bu sorular sorulacaktı ve ben buna hazırlıklıydım. Bakışlarım sınıfların önündeki panolarda geziyor ve c grubunu arıyordum. Benden bir cevap alamayacağını anlamış olacak ki omuz silkerek yönünü değiştirdi. Kısa bir an bakışlarım ona döndü çünkü yanlış yönde olduğumu düşünmüştüm. Evet doğru da düşünmüştüm çünkü şu an girdiği sınıfın kapısında c grubu yazıyordu. Derin bir nefes alarak sınıftan içeriye girdim. Sınıf yaklaşık onbeş kişilik bir sınıftı ve gözlerim boş bir sıra aradı. Herkes merakla bana bakarken cam kenarındaki en arka sıra dikkatimi çekti ve oraya doğru ilerlemeye başladım. Çantamı masaya bıraktığım an bir el tarafından çantam bana doğru itildi ve bakışlarım anında elin sahibi buldu. Çatmıştım. Tek kaşımı kaldırıp merakla yüzüne baktığımda gülümseyerek kafasını iki yana salladı ve sıraya oturdu. Anlaşılan burası sorunlu öğrencinin yeriydi. Bıkkın bir nefes verip bakışlarımı sınıfta gezdirdim ve hemen yanımdaki yani orta sıranın en arkasının boş olduğunu gördüm. Bakışlarım kısa süreli sınıfı taradı. Bunun da bir başkasının yeri olmasını istemiyordum. Meraklı bakışlar üzerimdeyken bir itiraz gelmeyeceğini anlayarak sıraya oturdum ve telefonumu çıkardım. Üzerimde hissettiğim bakışlar sinirimi bozuyordu. Hiç mi sınıflarına yeni öğrenci gelmemişti? Yeni öğrenciler kendilerini tanıtır. Selam verir. Ben istemiyordum. Hiçbiri ile muhatap olmak istemiyordum. Tek istediğim yarım dönemi sorunsuz bitirmekti. Önümdeki beden arkasına döndüğünde onun bakışlarını da yüzümde hissederek kafamı telefondan kaldırıp yüzüne baktım. Bir şey söylemesini bekliyordum ama o öylece bana bakıyordu. Bıkkın bir nefes verip bakışlarımı tekrar telefonuma çevirdim. "Ovv sert." Önümdeki gülerek konuştuğunda bakışlarım tekrar onu buldu. Canımı sıkmaya başlıyordu ve bunu yapmaması gerekiyordu. "Adın ne?" Dirseğini benim sırama dayadı ve elini çenesine koyarak gülümsedi. Göz devirerek kafamı iki yana salladım ama bakışlarımı çekmedim. Adımı söyleme konusunda bir sıkıntı yaşamıyordum fakat kimin ne olduğunu bilmediğim için dikkatli olmam gerekiyordu. Daha doğrusu belalı tiplerden uzak durmam gerekiyordu. "HaeWon." Dedim mırıldanarak fakat tüm sınıf pür dikkat bize baktığından herkes duymuştu. "Taehyung ben de. Nereden geldin?" Bakışlarımı kısa süreli sınıfta gezdirdim ve derin bir nefes aldım. Hangi okuldan geldiğimi söylemek istemiyordum. Söylersem araştırırlar ve her şey ortaya çıkardı. "Ne önemi var." Mırıldanarak tekrar telefonuma döndüm. Taehyung, tam ağzını açıp bir şey söyleyeceği sırada bir öğretmen sınıfa girdi ve herkesin bakışları öğretmene kaydı. Şimdilik atlatmıştım. Öğretmenin isteği üzerine ismimi ve soy ismimi söyleyerek kendimi kısaca tanıtmış ve tekrar yerime oturmuştum. Edebiyat öğretmeni olduğunu öğrendiğim canla başla bir şeyler anlatırken sınıfta herkes kendi halindeydi. Kimsenin dersle ilgilendiği yoktu. Benim zaten hiç yoktu. Derin bir nefes alıp bakışlarımı camdan dışarıya çevirdiğimde cam kenarında hemen yanımdaki sırada oturan sorunlu çocukla göz göze geldim. Bakışlarını çekmeyeceğini anladığımda ise önüne dönen ben olmuştum. Ürkütücü bir tipe benziyordu. Yani beni ürkütmüyordu fakat okulun serserilerinden biri olduğu kesindi. Tıpkı senin gibi. İçimdeki sesi katletmek istiyordum. Bana geçmişi hatırlatmaya devam ettiği sürece biz yolumuza bakamazdık ki canım. Gün sonuna kadar sınıftan dışarı çıkmadım ve sınıf boşaldığı an cam kenarından dışarıyı izledim. Yanıma gelen birkaç kişiyi işe kibarca geri göndermiştim. Arkadaş olma çabaları pek samimi gelmemişti. Bahçeyi izlerken kimin ne olduğunu daha net görüyordum. Tahminlerim elbette doğruydu. Sorunlu çocuk Taehyung ve adının Jimin olduğunu öğrendiğim diğer bir çocuk çete gibi bir şeydi ve her teneffüs aynı bankta oturuyorlardı. Yanlarında henüz isimlerini bilmediğim üç erkek daha vardı. Ve tabi ki her teneffüs yanlarına giden kızlar. Kimin, kimin kızı olduğu hemen belli oluyordu çünkü okul sınırları içerisinde oldukça yakın temas kuruyorlardı. Gerçi bu benim yabancı olduğum bir durum değildi çünkü eski okulumda da durum aynıydı. Sorunlu öğrencimiz bir anda bakışlarını benim olduğu cama çevirdiğinde yakalanmanın heyecanı ile nefesim kesildi. Ben çatık kaşlarla ona bakarken o alayla gülümsedikten hemen sonra bakışlarını kaçırdım. Niyetim kimsenin gözüne batmadan ve sorun çıkarmadan okulu bitirmekti ama bu o kadar da kolay gibi görünmüyordu.