One Sinful Night R-18 (Tagalog story) COMPLETED

2 | Zembrano

WARNING: SPG AHEAD!

ENJOY READING! (/>o<)/

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

MAINGAY at masaya ang gabing iyon. Masayang nagkukwentuhan ang kani-kanilang mga kamag-anak at may panika-nikang namang bumabati sa bagong kasal na Mr. And Mrs. Lorenzo Zembrano. Magkatabi silang magkaupo sa iisang lamesa kasama ang mga magulan.

"So Lorenzo, saan niyo balak tumira ni Faith?" Tanong ng isang babae na tantiya niya ay nasa mid 50's.

"Sa ngayon po tita sa Casa de Huespedes po kami maninirahan. Doon po muna kami pansamatala ni Faith habang inaayos ko pa po ang mga papeles for our new home. Also, to manage dad's ranch." Wika nito at makahulugang tiningnan siya.

Alam ni Faith nagpapanggap lamang ito upang 'di mahalata ng mga bisita na ipinagkasundo lamang sila. Sasakyan na lamang niya ang nais nito. Gumanti siya ng ngiti kay Lorenzo at kinabig ito sa bisig.

"Hindi naman po kami nagmanadali kaso nga lang ho ito pong si Lorenzo ay mapilit at gustong-gusto na agad akong masolo." Biro niya na kinagat naman ng mga ito at nagsitawanan.

"Iba talaga itong anak mo kumpadre, matinik." Biro pa ng isang lalaki na katabi ng Don Rafael.

"Aba'y biruin niyo nga't naabutan naming hubo't-hubad... Ay 'di wala nang nagawa at umamin na't nagpakasal." Lalong lumakas ang tawanan ng mga ito dahil sa sinabi ng Don.

"Dad?" Nahihiyang wika ni Lorenzo.

"Ano ka ba Rafael, hindi na nga bata iyan. Alam na nila ang ginagawa nila. Aba't kung magkataon ay makakabuo na nga ng bata e." Halakhak ng ina nito.

Napasapo na lamang sa kanyang noo si Lorenzo dahil sa kahihiyan. Ewan niya ba at nagkaroon siya ng mga baliw na magulang. Nilingon niya si Faith na namunulang uminom sa baso nito.

'She's indeed beautiful...' Pag-amin niya sa sarili.

Hindi naman maikakaila iyon dahil mula noong bata pa sila at nag-aaral, natatandaan niyang tuwing valentines ay maraming nagbibigay dito ng mga chocolate at love letters. But why he didn't appreciate Faith's beauty kahit pa noong highschool sila?

'Baka dahil hindi mo lang siya binibigyang pansin Lorenzo.' aniya sa sarili.

Muli niyang tinitigan ang asawa. The way she sweetly smile tuwing sasagot sa mga tanong ng mga nakakantada sa paligid nila. It makes her more beautiful. Mukha itong diwata sa kagubatan dahil sa ayos at suot nitong damit.

Her wavy her na katamtaman lamang ang haba at may suot rin itong puting flower crown sa ulo. Plain din lamang ang suot nitong make-up but it didn't bother, dahil mas nakikita ang natural na pagkukulay rosas ng mukha nito. Mas lamang ang natural na ganda nito kumpara sa dating nobya. Ipinilig niya ang ulo.

'Nasisiraan ka na ata, Lorenzo.'

"Hijo, Hija, kailan niyo ba kami mabibigyan ng pamangkin?" Tanong ng tito niya. Nakita niyang nasamid si Faith dahil sa narinig.

"N-naku walaㅡ"

"Actually, pinag-iisipan na rin po namin iyan tito. Wether it is a girl or a boy pero gusto ko munang matapos ang pinagagawa kong bahay para doon sila lumaki." Salo niya sa asawa. Alam niyang wala itong maisasagot at baka kung ano pa isipin ng mga ito sa kanila.

"Excuse me po." Paalam nito at tumayo. Bago pa ito umalis ay pinigilan niya ito sa kamay.

"Where are you going?"

"Comfort Room."

**

Nang makapasok sa CR si Faith ay di na niya napigilan ang magpakawala ng malalim na buntong-hininga. Mukhang mapapasubo ata siya sa gusto ng mga magulang ni Lorenzo.

Binuksan niya ang gripo at binasa ang mukha. Kumuha siya ng paper towel at iyong ang ipinangpunas sa mukha. Nang mahimasmasan ay tinitigan niya ang sariling repleksiyon sa salamin.

'Baby?'

Napatanong siya sa kaniyang sarili. Kung si Lorenzo ang tatanungin ay mas nais nitong bumuo ng pamilya kasama si Tiffany.

'Bakit Faith? Umaasa kang ikaw ang magiging ina ng mga anak ni Lorenzo? Hindi ba't ikaw ang naging dahilan kung bakit naghiwalay sila ni Tiffany?'

Napatigil siya sa pagmumuni-muni nang biglang magsara ang pinto at pumasok ang isang babaeng naka hoodie at jeans. Biglang nakaramdam si Faith ng kaba.

"S-sino ka?" Kabado niyabg tanong.

"Ang bilis mo namang makalimot Faith..." Tinanggal nito ang hoodie ng jacket at nag-angat ng tingin. Nahugit ni Faith ang kanyang hininga nang malaman kung sino ito.

"T-tiffany..."

"Kumusta,Faith? Anong pakiramdam na maging Mrs. Zembrano?" Lumapit ito at umikot sa kanya.

"Anong kailangan mo?" Diretso niyang tanong kay Tiffany.

"Oh... So ngayon matapang kana? Eh sino bang nang-agaw? Hindi ba't ikaw? Alam mo Faith," hinawakan nito ang kanyang damit na suot. "Hindi bagay ang damit na ito sayo. Ako dapat ang nakasuot niyan at hindi ikaw!" Tiningnan nito anng suot niyang singsing. "Inagaw mo sakin ang lahat Faith. Ang pangarap ko, ang pagkakataong makatakas sa pesteng buhay na'to at si Lorenzo!"

"Wala akong inagaw sayo Tiffany. Ikaw ang dahilan kung bakit nawala iyon sayo. Dahil ang totoo, hindi naman talaga si Lorenzo ang gusto mo kundi ay pera at pangalan na meron siya."

"You!" Itinaas nito ang kanang kamay.

Pumikit si Faith. Yes, she deserve it. Tama lang na tanggapin niya iyon. May nagawa siyang kasalanan dito kaya tama lang iyon sa kanya. Ngunit imbis na sa mukha niya dumapo ang kamah nito ay naramdaman niyang hinimas nito ang kanyang ulo. Dumilat siya at tinitigan ang kaibigan.

"Don't worry my dear bestfriend. Enjoy-in mo muna ang sandaling meron ka saka na'ko maniningil pag balik ko... At babawiin ang kinuha mo." Ngumiti ito sa kanya.

"Congrats!" Anito at bumeso sa kanya bago tuluyang umalis.

Napaupo si Faith dahil sa tensiyon. Mabilis ang kanyang paghinga. Sa hutsura pa lang nito kanina ay mukhang tototohanin nito ang sinabi.

Kung sakaling magbalik man ito. Iyon na siguro ang tamang oras para ipa-annul ang kasal nila ni Lorenzo. Pero hanggang kailan? Hanggang kailan sila magsasama ni Lorenzo? Babalik ba si Tiffany kung kailan mahal niya na ang asawa? Dapat niyang pigilang mahulog ang puso para dito kung ganoon, lalo na't may naghihintay para rito.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

PATAPOS na ang party. Isa-isa na nagpapaalam ang mga bisita na kanilang inimbita. Hinanap ng paningin ni Faith ang asawa habang nagpapaalam sa nga bisita kasama ang Tita Allana at ang amang si Severino.

"Excuse me Mom, Papa."

"Saan ka pupunta?" Tanong ng ama.

"Hahanapin ko lang po si Lorenzo." Paalam niya

Muli siyang bumalik sa Garden ngunit wala ito. Pumasok siya ng mansyon at nagtaning sa mga katulong ngunit hindi raw makikita ang mga ito ang batang amo. Napadaan siya sa likod ng mansyon kung saan may fountain na nakatayo. May nakita siyang dalawang anino sa harap niyon. Lumapit pa siya ng hustoat nagtago sa gilid ng poste.

"Hindi,Tiffany. Wala na akong magagawa."

"May magagawa ka kung gugustuhin mo Lorenzo. Dahil kung mahal mo talaga ako, gagawa ka ng paraan para makasama ako." Tinig ni Tiffany.

"Tiff, at this time... It's so complicated andㅡ"

"No Lorenzo! Bakit hindi ako? Bakit hindi ako ang piliin mo?" Iyak nito at pinaghahampas ang dibdib ng lalaki. Hinuli ni Lorenzo ang mga kamay ng dalaga.

"Hindi pa sa ngayon Tiffany... Hindi pa..." Nang lingunin na ni Faith ang dalawa ay magkayakap na ang mga ito.

'Di mapigilang mapatanong sa kanyang sarili si Faith. 'Ba't ako nasasaktan? No, Faith! Hindi ka dapat makadama ng kahit ano para kay Lorenzo. Tandaan mong hiram lang ang panahong magkakasama kato.' Aniya sa sarili at nilisan ang lugar.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

PUMASOK na si Faith sa kwartong inilaan sa kaniya ng mga magulang ni Lorenzo. Dito muna sila magpapalipas nang gabi ng asawa. Bukas na lamang sila ba-biyahe papunta sa resthouse nito dahil masyado mang madilim nang matapos ang party.

Pagod na napaupo si Faith sa gilid ng kama. Masyado na siyang nakaka-tihan sa suot kaya napagdesisyunang hubarin na ito. Tumayo siya at lumapit sa body size mirror. Ilang sandaling tiningnan niya ang sariling repleksiyon at hindi namalayang may nakapasok sa silid.

Hinubad niya ang mga suot na alahas at naghubad ng hills na suot. Huhubarin na niya sana ang suot na damit nang hindi niya matanggal ang zipper nito sa likod. Pilit niya iyong inaabot hanggang sa may kamay na humila noon para sa kanya.

"Ako na..." Baritono nitong wika.

"T-teka, anong ginagawa mo rito?" Tanong niya habang hindi parin hinaharap ang lalaki. Patuloy nitong tinatanggal ang xipper at sumagot.

"This is my room can't you see?"

'Oh... Right' hindi niya siguro napansin dahil sa kapaguran.

"S-sorry. Lalabas na lang ako. Baka maling kwarto ang naibigay sakin nila Mom."

"No." Pigil nito sa kanya. "Tama lang ang ibinigay nilang kwarto hmmm?" Anito at niyakap siya mula sa likod. Hinalikan nito ang kanyang leeg papuntang punong tenga. Napapikit siya dahil sa sensasyong dulot nito.

Ang mga kamay nito ay unti-unting hinuhubad ang damit na kanyang suot at naglalakbay kung saan-saang parte ng kanyang katawan.

Idinilat niya ang kaniyang mata at nakita ang kanilang repleksyon sa salamin. Ang tanging suot na lamang niya ay ang kanyang undergarments. Patuloy pa rin si Lorenzo sa kanyang ginagawa. Iniharap siya nito sa salamin at nagsalita.

"Look at your self, Faith." Tinitigan siya nito sa mata. "You're my wife now at walang pwedeng kahati na kahit sino."

Muling naglakbay ang mga kamay nito sa kaniyang katawan at paghalik sa kanyang leeg habang hindi pa rin napuputol ang kanilang titigan. Humarap siya dito at hinawakan ito sa dibdib.

"T-this is not right Lorenzo. May-may naghihintay sayo. Hindiㅡ" Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang siyang sunggaban nito ng mainit na halik.

Naramdaman niyang hinawakan nito ang kanyang dalawang binti at ipinulupot iyon sa katawan ng asawa. Naramdaman niya ang pagsayad ng kanyang likod sa malambot na kama kasunod ang pagdagan ng katawan nito sa kanya.

Tumitig ito sa kanya at hinimas ang kanyang mukha. "Now tell me Faith. Anong masama ang makasama ko ang asawa ko sa iisang kwarto?"

"Butㅡ"

"Shhh..." Hinawakan nito ang kanyang labi gamit ang hinlalaki nito. "Mag-asawa na tayo Faith at kung ano man ang gumugulo diyan sa isip mo, kalimutan mo na iyon." Pagkasabi niyon ay hinubad nito ang long sleeve na suot at muli siyang sinunggaban ng halik.

Mapusok at mainit. Iyan ang nararamdaman ng mga katawan nila ngayon. His hand on her waist at ang isa ay nasa kanyang dibdib. Faith sucked her breath. She felt her body burning sa pagitan ng mga haplos at halik ni Lorenzo.

She was burning like the first time he touched and kissed her. She felt her body rose in an infinite level and that she wanted him after all.

Inabot ng mga kamay ni Lorenzo ang hook ng bra ni Faith at tumambad sa kanya ang ang mayayaman nitong dibdib. Agad niya itong sinunggaban at pinaglaruan na parang bata.

"Oh Lorenzo..." Anas ni Faith

He shifted and kissed her neck. Then took her aching n****e between his lips. She arched and moan again. In an instant moment, they were both naked. She held her breath when she lowered her sight and found his maleness in its full erection.

"I can't wait Faith. Hindi ko na kayang pigilan pa ito." Anito at dahan-dahang ipinasok ang p*********i nito sa kaniya.

Sabay silang napaungol nang tuluyang mag-isa ang kanilang katawan. Muli siya nito hinalikan at nagsimulang umulos sa kanyang ibabaw.

Lorenzo moaned harshly. She's achingly sweet and tight. It was like the first time. He looked straightly and met her eyes. His were wild and filled with need and he had that sexy smile on his lips.

"Ohhh..."

"Faith..." Pabulong nitong sabi. Her lips slightly parted and he could hear her soft whimpers.

Ang mga kuko ni Faith ay bumabaon sa likod ng lalaki habang pabilis nang pabilis ang pag-indayog nito.

"Ohh... Ahhh... L-Lorenzo..." Nararamdaman na niyang may namumuong tensyon sa kanyang puson.

Hinalikan nito ang kanyang leeg at nag-iwan ng mga tanda. Ramdam niya ang mainit nitong hininga sa kanyang leeg habang mabilis ang pag-indayog sa kanyang ibabaw.

"Ohh Faith..." He groand.

Mas bumilis pa ang pag-ulos nito hanggang sa ilang malalim na pagbaon ay sabay nilang naabot ang rurok ng kaligayahan.

Naramdaman ni Faith ang mabilis na paghinga ng kanyang asawa sa kanyang leeg habang nakayakap ito sa kanya. Hinalikan siya nito sa kaniyang pisngi at tumabi sa kanya sa pagkakahiga.

Ilang beses pang naulit ang kanilang pagpapaligaya nang gabing iyon. Napuno ng romansa at mga unggol ang buong kwarto hanggang sa kapwa sila maubusan na ng lakas.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

TANGHALI na nang magising si Faith. Wala na ang asawa sa kanyang tabi. Napagdesisyunan niyang maligo at bumaba.

Pagkababa ay may nakita siyang mga maleta sa bukana ng mansyon. Nakita siya ng isang katulong at nilapitan.

"Magandang umaga, Señorita. Ipinagbilin po ni Señorito Lorenzo na huwag daw po kayong gisingin at ipaghanda ng makakain pagkagising."

"Teka,para saan ang mga maletang iyan?" Turo niya sa mga maletang isa-isang binubuhat ng ibang katulong.

"Ah, iyan po ba? Mga gamit at damit niyo po iyan ni Señorito. Ngayon daw po kayo lilipat ng tirahan."

"Asan siya?"

"May inasikaso po sa kumpanya pero babalik din po agad iyon. Ay! oo nga po pala, baka gusto po ninyong sumabay na kumain kila Don Rafael? Nandoon po sila sa pool side."

"Sige, salamat."

Pinuntahan niya ang mga magulang sa pool side. Naabutan niya ang mga itong kumakain at nag-uusap. Lumapit siya sa mga ito.

"Oh hija, gising ka na pala. Halika't maupo ka. Kumain ka na ba?"

"Ah... Hindi pa po tita."

"Naah ayokong tinatawag mo akong tita. From now on, I want you to call me mom." Ngiti nito sa kanya at inutusan ang isang katulong upang ipaghanda siya ng makakain.

Umupo siya sa tabi ng Doña at binati ang Don na may hawak na diyaryo.

"Good morning, Dad."

Kung hindi pa siniko ng asawa ay hindi lilingon abg Don. "Oh.. Pasensya na hija, hindi kita napansin. Tinanghali ka na ata ng gising? Masyado ka bang pinagod ni Lorenzo?"

Agad na pinamulahanan si Faith. Hindi niya alam kung sasagutin niya ba ang Don o hindi.

"Ano ka ba, Rafael! Maghinay-hinay ka nga sa mga sinasabi mo." Saway ng asawa.

"Sus... eh ikaw nga itong hindi maitikom ang bibig tuwing gabi. Mas maingay ka pa sa mga pusa sa bubong."

Pinandilatan ito ng Doña ng mata saka hinampas sa braso ang tumatawang asawa. Hindi niya akalain na ganito ka-sweet ang mga ito, parang teenager lang kung titingnan.

"Huwag mong intindihin itong papa mo, Faith. Sadyang walang preno lang talaga ang bibig nito." Namumulang paumanhin sa kanya ng kanyang mommy Allana.

"Hay naku, Faith. Ayaw lang aminin ng mommy mo na gusto pa niyang sundan si Lorenzo." Muling humalakhak ang Don at pinaghahampas ito ng nakarolyong Diyaryo ng asawa.

"Why not, Mom? Ang bata niyo pa po ni Dad, pwede pang magakaroon ng baby Lorenzo." Pagsang-ayon niya sa Don.

"See, honey? Pati si Faith sinasabing pwede pa. So ano? Tonight o mamaya nalang after umalis nilang umalis?"

"Dios miyo Rafael! Kumambyo ka nga! kung saan-saan na napupunta ang usapang ito." Muli nitong pinaghahampas ang asawa. Napatawa na rin siya nang maghuhubad na kuno ang Don at ora-mismo ay bubuo na silang mag-asawa.

Nakita niyang papalapit si Lorenzo sa kanilang kinaroroonan. Lumapit ito sa mga magulang at humalik sa pisngi.

Ngunit ay hindi niya inaasahan ay ang paglapit nito sa kanya at hawakan ang kanyang baba at gawaran ng magaang halik sa labi. Tumabi ito sa kanya ng pagkakaupo habang ang isang kamay ay nakadantay sa kanyang likod.

"Hay nako Lorenzo, baka hiwalayan ko na 'tong papa mo. Aba'y hindi na nahiya kay Faith."

"Kuu... Nagtatampo na naman ang aking baby loves. Hayaan mo na at mapagsosolo na rin tayong dalawa mamaya.

"Ewan ko sayo Rafael. Tigil-tigilan mo'ko." Yamot na turan ng asawa.

"Nga pala Lorenzo," pag-iibang usapan ng Don at binalingan silang dalawa. "Naayos niyo na ba ang gamit niyo ni Faith?"

"Yes, Dad. Pinapabuhat ko na po sa sasakyan."

"Eh ang Casa ba? Ipinalinis mo na?"

"Nandoon po si nanay Rosa. Kakatawag niya lang po kanina, naayos at nalinis na daw po ang mga kwarto." Sagot ng asawa habang ang isang kamay ay dahan-dahang humahaplos sa kanyang hita.

Nakalimutan niyang naka-short lamang siya kaya lantad dito ang mga bilugan niyang mga hita. Mahina niya tinampal ang kamay nito nang tangkaing pasukin ang kanyang singit.

**

Pagkatapos mananghalian kasama ang mga magulang ay napagdesisyunan na nilang umalis.

"Ingat kayo sa biyahe mga anak." Paalala mg Doña.

Kanina pa napapansin ni Faith na hindi nagkikibuan ang dalawa. May ilang pagitan ang layo sa mga ito at ayaw man lang magdikit.

"Sige Mom, Dad. Mauna na kami ni Faith." Wika ni Lorenzo at pinagbuksan siya ng pintuan ng kotse. Gamit nito ang black Audi na sasakyan.

Sumakay na rin ito sa driver's seat at pinaandar ang makina. Kumuway siya sa mga ito bilang pamamaalam.

Habang papalayo sa mansyon ay hindi nilubayan ng kanyang mata sa side mirror ang mag-asawa. Nakita niyang niyakap ng Don mula sa likod ang asawa at hinalikan sa pisngi. Napangiti siya sa nakita.

"Why are you smiling?" Tanong ng katabi.

"Nothing. Hindi ko lang akalain na ganoon ka-sweet ang mga magulang mo."

"Why aren't you calling them mom and dad kapag magkaharap tayo?" Tanong nito sa kanya.

"Oh, please, Lorenzo. Hindi na natin kailangang magpanggap kapag tayong dalawa lang. Sinasakyan lang naman kita para hindi tayo mahalata. I mean ng ibang tao."

Bigla nitong inihinto ang kotse dahilan nang muntik niya nang pagkakauntog. Mabuti na lamang at naka-seat belt siya kundi paniguradong may bukol na siya sa noo.

"Ano bangㅡ"

Hindi na niya naituloy ang sasabihin nang biglang siyang hawakan ni Lorenzo sa magkabilang pisngi at siilin ng halik. Madiin ang mga ito, animo'y may pinatutunayan.

"Now tell me, kailangan pa ba nating magpanggap nang tayong dalawa lang?" Ang mga mata nito'y mariing nakatutok sa kanya.

Hindi alam ni Faith ang isasagot niya. Tanging iling na lamang ang kanyang naitugon dahil sa pagkabigla.

"Good." Anito at muli siyang dinampian ng halik sa labi bago bumalik sa kanyang upuan at muling pinaandar ang makina.

'Anong ibig-sabihin nito?' Tanong ni Faith sa kanyang sarili.

Napatingin na lamang siya sa labas ng bintana at hindi na muling nagsalita pa. Hanggang sa hindi na niya namalayan na nakatulog na pala siya.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

ISANG mahinang pagyugyog sa balikat ang gumising kay Faith. Pagdilata ng kanyang mga mata ay tumambad sa kaniya ang gwapong mukha ng asawa.

"C'mon. Nandito na tayo."

Tinanggal niya ang sit belt at inalalayan siya nitong tumayo. Pag-angat niya ng tingin ay hindi niya mapigilang mapamangha sa nakikita.

Pinaghalong modern and classic style ang resthouse. May garden sa harap at fountain sa gitna nito. Ang bawat bintana ay glassed at may nakadisenyong statue sa gilid. Kung titingnan nga ay mas mukha itong mansyon kesa restohouse lamang.

Bumukas ang grand door nito at iniluwa noon ang isang ginang na sa tantya niya ay nasa mid 60's na.

"Ang alaga ko!" Salubong nito kay Lorenzo at mahigpit na niyakap. "Akala ko hindi ka na babalik dito, aba'y magtatampo na talaga ako sayo."

"Pasensya na po nay Rosa, busy lang po talaga sa company ni Dad." Hinging paumanhin ni Lorenzo at nagkamot ng ulo.

"Kuu... Sino naman itong magandang dilag na kasama mo?" Baling ng ginang sa kanya.

"Siya po si Faith... ang asawa ko." pakilala sa kanya ni Lorenzo.

"Magandang hapon po...ohㅡ" Napatigil siya nang bigla siyang yakapin nito. Tumingin siya kay Lorenzo at tinanguan lamang siya nito. Ginantihan niya ito ng yakap at ngumiti.

"P-pasensya ka na iha, ganito lang talaga ako kasayang makilala ka. Halina kayo at alam kong pagod kayo sa biyahe. Si Alberto na ang bahala diyan sa mga gamit niyo."

Pagpasok nila ay bumungad sa kanila ang isang chandelier na siyang pinagmumulan ng liwanag sa salas. May mga statue rin doon at ilang antik na paso. Napatigil siya sa harap ng isang malaking portrait.

"That's my lolo, Greggy Zembrano. Sa kanya itong Casa at ipanamana sakin nang namatay siya."

"Oh, sorry..."

"It's okay mas gusto ko ngang napag-uusapan siya kaysa sa makalimutan." Anito at nagpatuloy sa paglalakad.

Lorenzo was right. Tunay lamang namamatay ang isang tao kapag tuluyan na itobg nakalimutan. Kasabay na nabubuhay ang mga alaala ng isang tao kung patuloy natin silang inaalala.

**

Nang matapos maghapunan ay itinuro sa kanya ni nanay Rosa ang magiging kwarto nila ni Lorenzo. Malamang ay hindi pa nito alam ang totoo sa pagitan nila ng asawa.

Nauna na siyang umakyat. Pagpasok ay agad na siyang nagshower at nagpatuyo ng buhok. Hinintay niya si Lorenzo dahil may tumawag dito, nais niya sanang maka-usap ang lalaki.

Sinilip niya ito sa bintana at nakitang may kausap sa telepono. Sa palagay niya ay si Tiffany iyon. Dahil mula sa kaniyang kinatatayuan ay medyo dinig niya ang pagsigaw ng matinis na boses nito. Mukhang nag-aaway ang mga ito.

Lumapit siya sa kama at nahiga mas mabuti pa sigurong matulog na siya dahil mukhang matatagalan pa ito sa pakikipag-usap sa telepono.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

PAGPASOK ni Lorenzo sa kwarto nilang mag-asawa ay tulog na ito. Base sa posisyon nito at paghinga, mukhang napagod ito sa biyahe nika kanina. Napagdesisyunan niyang magshiaer na lamang.

'Ano bang nangyayari sayo Lorenzo?'

Sa ilalim ng shower ay napatanong siya sa kanyang sarili. Dahil mukhang lumilihis siya sa planong pagpapahirap kay Faith. Bakit hindi niya magawang saktan ang dalaga? Dahil maaaring hindi ito sangkot sa planong paghiwalayin sila ni Tiffany at biktima rin lamang ito. Kailangan niya pang makakuha ng impormasyon sa pag-iimbistiga.

Paglabas niya ng shower ay mahimbing paring natutulog ang asawa. Nagsuot siya ng pang-ibaba at pajama saka tumabi rito ng pagkakahiga.

Naaamoy niya ang natural scent ng katawan nito at 'di mapigilang yakapin ito mula sa likod. Isiniksik niya ang mukha sa batok. Hindi niya namalayan na nakatulog na siya while smelling her sweet scent.

•×•×•×•×•×•×•×•×•×•

Itutuloy...

Hope you enjoyed! Don't forget to VOTE and leave a comment~