Yan Karakter

O, cüretkar kadınları severdi. Onun için cesur ve cüretkar olmaya karar verdim. Arsız dediler. O, tenini gösteren kadınları severdi. Onun için bedenimi sergileyen kıyafetlerden çekinmedim. Herkese verdiğimi söylediler. O, her zaman gülen kadınları severdi. Sadece gülümsedim. Ağlamam gerekse bile gülümsedim. Umursamaz dediler. O, zayıf ve bakımlı kadınları severdi. Onun için dert etmeyeceğim fazlalıklarımdan kurtuldum. Her hafta bakım yapan bir kadın oldum. Bedenine takıntılı, itici olan ben oldum. O, yardıma muhtaç kadınları severdi. Her şeyi bildiğim halde bilmezden geldim. Oyunbaz dediler. Bana her şeyi dediler... Vazgeçtiklerimi, kendim için verdiğim onca tavizi görmezden geldiler ve sonunda kötü olan yine ben oldum. Aynanın karşına ne zaman geçsem tanıyamadığım biri haline gelmemden ben sorumluydum, evet! Tek suçum sevmek, sevdiğim adam için değişmek, değiştiğim içinse laf yemek oldu. Ben, hikayedeki Yan Karakterim. Hani başrol kadın ve erkeğin birbirine bağlanması için geçmesi gereken engellerden biri olarak yaratılan ve sadece kötü olan o kadınım! Bu da yavaş yavaş içimde öldürdüğüm o adamın hikayesindeki ikinci kadın oluşumu reddedip başrol olmak için açtığım savaş. Kendi hikayemde... Ben başrolüm. Benim hikayemde bir önce yok. Öncesi bir kadının öfkeyle aşkı beklemesiydi. Ya gelmeyen aşkı söke söke alacaktı ya da bıracaktı... Ben bırakmayı seçtim. Hayatımda aldığım en güzel karar olduğunu ise karşıma O çıktığı zaman anladım. Bir daha yenilmeyeceğime dair ettiğim yeminim sayesinde bozuldu. Yenilgilerimin en güzeli oldu. Yenildiğim için memnun olduğum tek adam, O oldu.