To Love Beyond Madness

Chapter 2

Artemis Thaleia's  Pov

"Mag-ingat ka sa pagdadrive Saffron, imessage mo 'ko kapag nakauwi ka na sa condo mo." Mahigpit kong paalala sa kanya bago ko tuluyang isara ang pintuan n'ya.

She nod and salute on me before she maneuver her car and drove away.

Napayakap na lamang ako sa 'king sarili nang manuot ang lamig ng pag-ihip ng hangin sa 'king katawan habang hinihintay ko na mawala ang sasakyan n'ya sa paningin.

"Nahihilo na 'ko, b'wisit." I whispered to myself as I open our gate. 11:04 na nang sumulyap ako sa relo na nasa 'king palapulsuhan.

I cursed one more as the key slipped through my hand and fall on the ground. Kinuha ko rin kaagad 'yon at nang mapansin ko ang isang figura na nakatayo hindi kalayuan sa kinatatayuan ko.

Umayos ako nang tayo at pumihit pahrap para muling lingonin ang direksyon na 'yon ngunit wala na 'kong kahit na anong nakita ro'n maliban sa puno.

Mariin akong napapikit at tuluyan ng isinara ang gate ng bahay. Parang nawala ang pagkalasing ko sa takot at pangamba na baka may sumusunod sa 'kin nang makarinig ako ng mga yabag.

I snatched the pistol out from my bag and cracked it before I turn to look at who the hell that's right behind me now.

"Woah! What's with the gun?" I heaved a sigh and put the gun back on my bag as I saw who is it. Calvin a good for nothing ex-boyfriend of mine. Gamit ang susing nasa kanang kamay ko'y tuluyan ko ng binuksan ang pintuan ng bahay at hinarangan s'ya bago pa man s'ya tuluyang makapasok.

"Anong ginagawa mo dito?" I scoffed and throw my bag on the couch that was placed on the right side of our living room. Ngumiti s'ya at inistretch ang kamay n'ya para sana yakapin ako.

I took it as a chance and grabbed his hand. Pinilipit ko 'yon ng mariin saka s'ya idikit sa pintuan.

"Puta! P-pakawalan mo nga ako." I smiled at that.

Sinubukan n'ya pang makawala pero mas idiniin ko lang s'ya lalo ro'n, making him winced and groaned in pain.

"I am asking you Calvs—Paano naman ako makakasagot ng maayos kung binabalian mo ko ng buto." He has a point actually. I let go of my grip of him immediately. Iniinda pa rin ang sakit na naging dulot nang ginawa ko'y sinamaan n'ya 'ko ng tingin.

I flipped my hair and shrug my shoulder. Pakialam ko ba kung nasaktan ka deserve mo naman kasi 'yan mangagamit ka eh!

"I came here to sort things between us, I'm sorry can we fix this now?" I laughed hysterically upon hearing that. Kailangan ko pang kagatin ang pang-ibabang labi ko para lang mapigilan ko ang sarili na tumawa.

"Ba't ka pa tumatawa?" He hissed. Oh looks like he's loosing his temper. Sarap mong tadyakang gago ka.

"Because you are a joke." I pointed at myself. "Do I look like someone who can tolerate your shits?" Ngumisi s'ya at sinubukan sana akong hawakan binalik n'ya rin naman kaagad ang kamay n'ya sa bulsa ng suot n'yang ripped jeans ng taas kilay ko 'yong tiningnan. Mukhang natakot na ang gago na pilipitan ko ulit s'ya ng braso.

"Can you not? Isn't that what badboys usually do? — Alin ang mangtwo time o ang manghingi ng pera sa girlfriend nila?" Pagputol ko sa tanong n'ya. That made him shut his mouth.

"Calvin you're not a badboy but a wanna be, learn to differentiate that two. I would rather have Sin Cruorem, that psychopath as my boyfriend than you.  Go, away." I mumbled and flashed a fake smile on him. Hindi s'ya kumilos at sa halip ay pilit pang ipinaliliwanag ang side n'ya.

"I love you, still. Take me back, I promise I won't do that again, I promise I won't hurt you." A promise-promise. Itinupi ko ang mga braso ko saka ipinatong sa ibabaw ng aking dibdib.

"Aren't you gonna leave? I'm tired and exhausted. I need to take a rest." I mumbled on a calmed tone holding on to the last string of patience that I have of him. Mabilis at sunod-sunod s'yang umalis.

"Bibilang ako ng tatlo dapat wala ka na." Mahina kong sinabi saka s'ya tinalikuran at naglakad papunta sa sala.

"One — Come on Thaleia,  alam ko naman na galit ka lang sa 'kin." Kinuha ko 'yong baril na nasa bag ko at ikinabit ro'n ang silencer.

"Two." I heard him curse loudly from here. Tumayo ako at naglakad pabalik sa may pintuan.

"Three." Namutla s'ya kaagad at ilang segundo pang natulala bago s'ya kumaripas nang takbo nang iputok ko ang baril malapit sa may paa n'ya.

"What a scaredy-cat." I whispered to myself and closed the door. Bitbit pa rin ang baril ay dumiretso na 'ko sa 'king kawarto. Ipinatong ko lang 'yon sa may side table saka ako nagtungo ng cr para makapaglinis ng katawan.

The next morning came with it's good vibes, payapa at parang walang problema ang mundo. Naabutan kong nagbabasa ng d'yaryo at kape si Papa sa kusina.

"Good morning, Artemis." Dumampot ako ng loaf bread at nutella sa may counter saka naupo. "Good morning Pa, anong oras ka naka-uwi kagabi? Hindi ko na po namalayan."

Ibinaba n'ya ang d'yaryo. "Madaling araw na rin." Napatango-tango ako saka kumagat sa 'king tinapay nang ipatong ni Papa sa ibabaw ng lamesa ang basyo ng bala. He frowned at me.

"Calvin came, he need to learn a little lesson that's why." Hindi naputol ang tingin n'ya sa 'kin kahit ilang segundo na ang lumipas simula noong 'nag-explain' ako. Binaba ko 'yong tinapay sa 'king plato saka bumaling ng tingin sa kanya.

"I just scared him so he would stop pestering me, hindi ko s'ya pinatamaan." Lumapit na 'ko sa kanya at niyakap s'ya.

"Babalik na 'ko sa nbi quarters, ichecheck ko pa 'yong vitals at lilinisin ang sugat n'ya pagkatapos no'n ay sasaglit ako sa hospital para magreport sa supervisor ko at babalik na ulit ro'n." I jived toward the living room for my bag and leave the house afterwards.

Sa parking pa lang ng quarters ay ilang nbi agent na ang bumabati sa 'kin. I greeted them back and would often smile to those I'll walked passed through. Bago ko tuluyang marating ang parte ng quarter kung nasaan si Sin ay sinuot ko na kaagad ang aking lab coat pati na rin ang masked.

"Good morning, Ms. Belmont." Magalang na bati sa 'kin ng dalawang lalaking nagbabantay sa may labas ng pintuan.

"Magandang umaga rin." I muttered. Tumayo ang isa sa kanila at nahihiya pang nagsalita. "SOP lang po." Kumurba ang matipid na ngiti sa 'king labi at iniangat ang braso ko sa ere. Mabilisan lang naman nila akong kinapakapan at nang masiguradong wala akong dalang kahit na ano'y pinagbuksan na rin nila ako ng pinto at pinapasok sa loob.

Sin is still laying on his bed, sinuot pa rin sa kanya ang maskarang puti. Sino kaya ang naglagay no'n? Si Papa? Tanging ang ingay mula sa medical apparatus ang naririnig sa paligid.

Matapos kong maihanda ang mga gagamitin ko para sa sugat n'ya ay nireplyan ko muna ang text message ni Saffron. I put my phone back on my lab coat's pocket and sashayed towards his bed. Kaagad kong napansin ang mga kamay at paa n'yang pare-parehong nakaposas.

He's a criminal, he took so many lives but there is something in me that couldn't helped but to some feel pity for him. Palaging may nagtutulak sa 'tin na gawin ang mga bagay na nagawa o ginagawa na natin. Ano kaya ang nagtulak sa kanya para maging gan'to kasama?

Ipinilig ko na lamang ang aking ulo at winala 'yon sa 'king isip saka ko tinapos ang paglilinis at paglalagay ng mga panibagong benda sa sugat n'ya.

Saglit pa 'kong naupo sa tabi n'ya at nang tatayo na sana ako para umalis na'y bigla kong naalala ang tinanong sa 'kin ni Saffron.

Curiousity striked

Unti-unti kong nilapit ang kamay ko sa maskara n'ya. With trembling hands I removed it from his face, carefully. Like it will break if I won't be fragile with it.

I was left with no words to speak as I finally get to see his face. Mali ang haka-haka ng tao. Wala s'yang malaking peklat o kahit na ano sa mukha. Hindi totoo ang sabi nila na nasunog raw ang mukha n'ya noon at sa sobrang pangit n'ya ay mas ginusto n'ya na lang na magmaskara   

Thick eyebrows,  long eyelashes, his nose is pointed as well and his lips looks soft and naturally pinkish. His jaw screams nothing but perfection as if it was sculpted to look like that, to sum it all he's face is the opposite of everyone thought it would be. He's obscenely handsome and innocently looking. Kung pagbabasehan ang mukha n'ya parang ang labo na nagawa n'ya ang mga krimen na 'yon.

Napahiyaw ako sa labis na gulat at nabitawan ang maskara n'ya nang bigla na lang bumukas ang dalawang mata n'ya. Kaagad akong umatras nang bumukas ang pintuan at pumasok ro'n ang dalawang agent mula sa labas.

Bumaling s'ya sa 'kin at matipid akong nginitian bago kinuha nung isang lalaki 'yong maskara n'ya at isinuot ulit pabalik sa kanya. Wala sa sarili akong napahawak sa 'king dibdib kung saan nakalagay ang naghihisterya kong puso.