To Love Beyond Madness

Chapter 3

Artemis Thaleia's Pov

"Okay ka lang?" Ilang beses pa 'kong napakurap kurap saka tumingin kay Saffron.

"Tungkol ba 'to kay Calvin?" Napatunganga ako sa naging tanong n'ya at parang naguguluhan sa mga bagay-bagay. Gosh! Why am I even acting so weird.

"Hindi rin. Wala akong balak na isipin pa ng isipin ang isang 'yon." She nod at me. Halos mailuwa ko 'yong kape na inorder ko kanina nang ininom ko na 'yon ulit. What the hell have happened? Ba't ang lamig na nito?

Nakangiwi ko 'yong inilapag sa coffee table saka ko inilagay sa likod ng aking tenga ang iilang takas na hibla ng aking buhok. I heard her groaned, making me look at her.

Bumungad sa 'kin ang nakataas n'yang kilay at mapanuri n'yang mata.

"If this is about Calvin perhaps it's about your work." She murmured. Sumandal ako sa upuan ng maayos at sinimulang laruin ang bracelet na suot ko sa 'king kaliwang kamay. It's a mannerism, I tend to do that whenever something's bothering or frustrating me.

Tumango lang ako at muling ininom iyong malamig na kape. "And by work you mean, Sin Cruorem." I narrowed my eyes on her but in return she just frown at me even more.

"Ba't nasama si Sin sa usapan?"

"Because he is your work. Simula pa kahapon ang weird mo na, paranoid ka. You're acting like Tito Isaiah." She mumbled in low tone like what she said is a secret anyone should never hear about.

"Wala pa rin ba s'yang malay? Is he dead? Brain dead? Commatose?" She fired me up tons of question. As much as I want to open this up to her, I cannot. It's not that I don't trust her but because I think this is something she shouldn't know.

Tiningnan ko lang s'ya at pilit na ikinurba ang labi ko para sa isang tipid na ngiti. She raised both of her hands in the mid-air as she stood up.

"Okay, okay, I get it. I won't ask again, Dr. Belmont." Sumulyap s'ya sa orasan at napawi na rin ang mumunting taglay n'ya kanina.

"I need to go, Thaleia. A doctor needs to do what a doctor needs to do." She uttered and wear her lab coat same with her stethoscope.

"May operation pa ako, mauna na 'ko." Aniya saka mabilis na tinungo ang pintuan palabas sa opisina n'ya.

The memory of Sin, staring and smiling at me earlier at the nbi quarters came back. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa ngayon pero isa lang ang alam ko. His smile doesn't scared me at all rather to be scared I felt something inside me that I couldn't explain. Para bang ang saya ko at iyon ang mas lalong hindi ko maipaliwanag.

Smile is contagious as everyone labeled it, pero kasi...

Nabali ang pag-iisip ko tungkol sa bagay na 'yon. Dahil medyo nadala na 'ko sa ginawang pagprank call sa 'kin ni Saffron kahapon. Chineck ko muna ang caller's id atsaka pa lang sinagot nang masigurado na si Dad ngayon.

Sinukbit ko na ang bag ko sa 'king balikat at lumabas na rin ng opisina ni Saff.

"Where are you?" Pambungad na tanong sa 'kin ni Papa bago ko pa man masabi ang salitang 'hello.'

"Kakatapos ko lang magreport sa supervisor ko Pa, ta's dumaan lang rin ako saglit kay Saffron. Pabalik na po ako d'yan." Kinapa ko mula sa bulsa ng bag iyong susi ng sasakyan at bago ko pa man 'yon maipasok sa lock ng pintuan ng sasakyan ay narinig ako ng pagkalabog mula sa background n'ya.

Parang may mga kung anong gamit ang nabasag.

"Ano 'yon Pa?" Marahas s'yang bumuntong hininga bago ko s'ya narinig na may inutos sa mga kasama n'ya. I even heard him curse.

Ano ba ang nangyayari?

"Pa—" naputol ang dapat na sasabihin ko ng mapansin na pinatay n'ya na pala iyong tawag. I open the car's door immediately and get in. Kinakabahan ako baka kung ano na ang nangyari do'n at kauna-unahang pagkakataon bwisit na bwisit talaga ako sa traffic ng Pilipinas na halos gusto ko na lang sigawan iyong nga traffic enforser na bilisan nila ang pagmamando sa traffic.

Around 2 pm nang makarating ako sa nbi head quarter. Magdadalawang oras na ang lumipas simula noong nagkausap kami ni Papa. I stride toward the building and walked passed through everyone without greeting them back.

"Si Papa?" Anas ko sa dalawang agent na nagbabantay pa rin sa labas ng kwarto kung nasaan si Sin.

"Nasa office po ni General." He muttered and stood up straight.

"Paki-sabi na lang sa kanya na nandito na 'ko." Bago ko pa mahawakan ang seradura ng pintuan para mabuksan 'yon ay bumakas na 'ti kaagad at lumabas do'n ang isang staff na may dalang mga panlinis kasama ang dalawa pang nbi agent.

I turned at them with a questionning look. "Anong nangyari dito?" The other one shrug his shoulder of like he don't care about it. I gritted my teeth at that. Kung wala lang kami dito sa quarter nila at kung hindi lang s'ya nakasuot ng uniporme nila baka nakatikim na 'to ng sipa sa 'kin.

"Hindi namin alam kung paano nangyari, naalis  kasi ni Sin iyong leather belt na restrain sa paa n'ya kanina noong inupo s'ya para sana kumain. Nagwala s'ya tas pinagsisipa lahat ng naabot ng paa n'ya. Mabuti nga at isa paa lang 'yon—" Hindi ko na pinatapos po ang sinasabi n'ya at dumiretso na kaagad sa loob. Lumapit ako sa higaan n'ya para tingnan ang kalagayan n'ya. Katulad ng hinala ko'y dumudugo nga ang mga sugat n'ya.

Sigurado akong bumuka ang mga tahi sa sugat n'ya. Damn it! Don't they have someone who can stitch his wound together baka kung mapaano s'ya?

"Gagamutin ko lang iyong sugat n'ya, kumatok na lang kayo kung may kailangan kayo." I mumbled and close the door afterwards.

After preparing the medical supplies that I'll need for cleaning and stitching his wounds, I nonchalantly walked towards his bed.

Hindi ko alam kung gising ba s'ya dahil sa maskarang suot n'ya. Hindi ba p'wedeng alisin ko na lang 'yon?

Gamit ang gunting ay ginupit ko ang pang itaas na damit na suot n'ya. I'm not really a fan of abs and sculpted body to perfecftion like he has but I find myself blushing at the sight of his 8 pack abs and well built body.

My goodness, Thaleia! Umayos ka nga baka gusto mong mata mo ang ipatahi mo sa ibang doktor. Kung ano-ano ang nakikita mo.

I heard him winced and groaned in pain as I began stitching his wound again.

Napatingin ako sa kanya at inalarma ang sarili ko kung sakaling gumawa na naman s'ya ng pagkilos, thanks God he didn't and remained still.

I heard him groaned once more as I cut the thread with a scissor, that groaned sound so sexy that I think he need to be charge for another crime because of it.

"Hindi ka kasi dapat nagwala, hindi pa magaling ang mga sugat mo." Wala sa sariling sinabi ko sa kanya habang nilalagyan ng benda ang mga sugat n'yang natapos ko ng linisin at tahiin.

"Y-you." Nag-angat ako ng tingin ng marinig ko ang baritono n'yang beses. The way he blurted out those words sounds like I am obliged to stare at him and listed carefully to what is it that he's about to say.

"You remind me of someone, y-you look exactly like her." Nahihirapan n'yang sinabi. Tumigil ako sa ginagawa ko at may buong kyuryosidad s'yang tiningnan.

"Iyong babaeng nadamay lang sa pagpapasabog ko sa kotse ng asawa n'ya, kamukha mo s'ya. Hindi naman dapat s'ya ang namatay do'n. Iyong asawa n'ya dapat." I froze at what he said, si Mama ang tinutukoy n'ya. Naalala n'ya ang Mama ko.

"I'm glad that you still can remember her, my mother. Ako nga pala iyong anak ng babaeng walang awa mong dinamay sa galit mo kay Papa. Isa lang ako sa maraming batang pinagkaitan mo ng buo at normal na pamilya, Sin." I shut my eyes close and turned my back on him as I placed the supplies back on the table near on the room's door.

"Kung mayroon mang dapat sisihin sa pagkamatay ng Mama mo, it's your Dad, sweetie. Kung tinigilan n'ya lang ang paghahabol sa 'kin noon pa edi sana hindi ko binalak na patayin s'ya, h-hindi ko dapat pinataniman ng bomba ang sasakyan n'ya. Hindi ka dapat namatayan ng Mama, poor you."

Mariin akong napatakip sa 'king tenga. Ayoko nang marinig pa ang sasabihin n'ya.

"Let's just say your father is the reason why your Mom died, he wanted to become the nation's hero but he cannot be to his family. Kawawa ka, kasalanan ng Papa mo ang lahat."