รักหมดใจนายเฟรชชี่บอย

" เฮีย แตมไปมหาลัยก่อนน่ะ สายแล้ว " " ค่ะ ขับรถดีๆน่ะยัยตัวแสบ " สวัสดีค่ะ ดิฉันนางสาววริศรา อัครภูมิ ชื่อเล่นเฌอแตม ตอนนี้กำลังเรียนมหาลัยปี 2 คณะนิติศาสตร์ มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อเฮียนับตัง อายุห่างกับฉัน 3 ปี เราใช้ชีวิตอยู่กันแค่สองพี่น้อง เพราะพ่อกับแม่เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไปตั้งแต่ฉันและเฮียยังเป็นเด็ก ทิ้งไว้ให้แค่บ้านและเงินเก็บอีกจไนวนหนึ่ง ถึงจะไม่เยอะและก็มากพอที่จะให้กับเฮียเรียนจบจนถึงปริญญาได้ ฉันมีนิสัยที่ไม่ค่อยจะยอมคน ปากจัด เอาแต่ใจ ถ้าใครไม่สนิทกับฉันคือจะคิดว่าฉันหยิ่งจนน่าหมั่นไส้มาก แต่ถึงจะมีนิสัยแบบนี้แต่แตมมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คนนะคะ คนแรกชื่ออีมิ้ง มัน สวย แซ่บ ไม่ยอมคนเหมือนกันกับฉัน และที่สำคัญ มันควงผู้ไม่เคยซ้ำหน้าเลยคร้า คนที่สองชื่ออีนัทตี๊ มันเป็นเพื่อนกะเทย แต่ศัลยกรรมน่าอกและใบหน้าจนแทบจะมองไม่ออกว่าเป็นกะเทย ส่วนอีกคนมันชื่ออีเนม เป็นดาวมหาลัย และที่สำคัญมันเป็นลูกสาวของผู้กำกับ สน. ด้วยน่ะ พวกเราสนิทกันมาตั้งแต่เรียน ม.ต้น จนตอนนี้ถึงจะเรียนกันคนละคณะ แต่เราก็เจอกันแทบทุกวัน เจอจนเบื่อมันเต็มที และวันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของมหาลัย ฉันเลยต้องรีบไป เพราะนี่ก็สายแล้วมากแล้วด้วย @ มหาลัย " อีแตมทางนี้ค่ะมึง มาเร็ว " ทันทีที่ลงจากรถ อีนัทก็ตะโกนเรียกฉันจนคนอื่นต้องหันมามอง แต่คนอย่างอีแตมไม่สนใจค่ะ มุ่งหน้าเดินไปยังโต๊ะของพวกมันทันที " แหม่ ถ้าจะสั้นขนาดนี้ ถอดเลยก็ได้น่ะมึง " อีเนมมันเอ่ยทักฉันเมื่อเห็นชุดที่ฉันใส่ ไม่เห็นจะสั้นเลย ก็แค่กระโปรงยาวเลยก้นมาสองคืบเอง " ไม่เห็นสั้นตรงไหนเลย มึงจะมาบ่นอะไรกูเนี้ย " ฉันพูดก่อนจะสำรวจตัวเอง และก็เห็นว่ามันไม่ได้สักอย่างที่อีเนมพูด " ถ้าแบบมีบ้านมึงเรียกว่าสั้น กูว่าของมึงอ่ะคงเห็นกีแล้วแหละ " อีมิ้งมันพูดสวนขึ้นมา " ย่ะ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยน่ะพวกมึงเนี่ย " อีเนมพูดทำท่าน้อยใจก่อนจะสะบัดตูดแล้วนั่งกระแทกเก้าอี้ " เอ้าอีนี่ เดี๋ยวบั้นท้ายหักแล้วอย่าหาว่าไม่เตือนน่ะ " อีนัทตี้มันพูดด้วยท่าทางจริตจก้านมาเต็ม " โอ๊ย อะไรของพวกมึงว่ะ เล่นกันเป็นเด็กเลย รำคาญชะมัด " ว่าแล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที " โอ๊ยย อะไรอีกว่ะเนี้ย " ระหว่างทางที่เดินมาฉันดันเดินไปชนเข้ากับใครบางคนจนเกือบจะล้มนั่ง " นี่นาย เดินไงว่ะ ไม่มีตาไง๊ " ฉันหันไปมองหน้าผู้ชายคนนั้น เชี้ยย !!! โครตหล่อว่ะ ( คิดในใจ แต่ไม่พูดออกไปหรอกย่ะ " " เอ้า พี่นั้นแหล่ะครับ เดินยังไง ไม่เห็นคนที่ยืนอยู่หรอครับ " ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉัน ก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่น " เอ๊ะ นี่ยังมาโทษฉันอีกหรอก " ฉันแหวใส่เขาไป ก่อนที่เพื่อนๆของฉันจะเดินเข้ามาห้ามซะก่อน " อีแตมมม !! จะรีบไปไหนของมึงว่ะ " เนมเดินมาหยุดอยู่ข้างฉัน " นั่นดิ แล้วนี่มีเรื่องไรกันอ่ะ " อีนัทตี๊ที่ยืนหอบเพาาะวิ่งตามมาถามขึ้นมาบ้าง " ไม่มีไรหรอกแก เราไปกันเหอะ " ฉันตอบพวกมันไปแล้วเดินออกมา " เดี๋ยวก่อนครับ " แต่แล้วไอ้เด็กคนนั้นก็ยังอุส่าต์เดินมาดักหน้าฉันเอาไว้ " โอ๊ย อะไรอีกห๊ะ " ฉันที่หยุดไม่ทัน เลยชนเข้ากับอกเขาอย่างจัง แม่เจ้า อกแน่นม๊วกกก !! ( ได้แค่คิดในใจ ) " ก็เมื่อกี้พี่เดินมาชนผมจนนาฬิกาผมตก และมันก็แตกด้วย พี่ต้องชดใช้ " นายนั่นชูนาฬิกาที่หน้าปัดแตกขึ้นมาให้ฉันดู " นี่นายกล่าวหาว่าฉันทำงั้นหรอ " " ก็ใช่ไงครับ ผมยืนของผมดีๆ พี่ก็เดินมาชน อย่างงี้พี่จะคิดว่าตัวเองถูกหรอครับ " " หึ อ่อนี่คิดจะมารีดไถ่ฉันหรอ ได้ต้องการเท่าไหร่ล่ะ " ฉันล้วงมอเข้าไปหยิบเงินในกระเป๋าสะพาย ก่อนจะหยิบเงินมา 2000 บาท " อ่ะนี่ 2000 พอมั้ย " ว่าแล้วฉันก็ยัดเงินไปที่ในมือของเขา " เห้ยแก แรงไปป่าวว่ะ น้องค่ะ พี่ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยน่ะ " มิ้งพูดขึ้นมา ก่อนจะหันไปขอโทษผู้ชายคนนั้น " แรงตรงไหนว่ะ ก็มันต้องการเงิน ฉันก็เอาเงินให้มันไง ไม่ถูกต้องไง๊ " " นี่พี่ ผมแค่ต้องการคำขอโทษจากปากพี่เท่านั้นเองน่ะ แต่ดูแล้วคนแบบพี่นี่คงขอโทษใครไม่เป็นหรอก " พูดจบนายนั่นก็เดินจากไป แต่คนอย่างเฌอแตมไม่แคร์คำพูดพวกนี้หรอก ฉันเดินขึ้นมาบนห้องก่อนจะนั่งรออาจารย์ " แกนี่น่ะ นิสัยเดิมไม่เปลี่ยนเลยน่ะนังแตม " เนมมันเดินมานั่งข้างฉัน ก่อนจะหยิบกระเป๋ามาวางบนโต๊ะ " นั่นอ่ะดิ ฉันรู้น่ะว่าแกไม่แคร์ใคร แต่ช่วยเก็บอารมณ์หน่อยก็ได้น่ะบางที " นัทตี๊ที่นั่งลงข้างเนมมันเตือนฉัน อันที่จริงพวกมันก็เตือนฉันออกจะบ่อย แต่ฉันก็ไม่เคยที่จะเก็บอารมณ์ของตัวเองได้ซักที " เออ ฉันจะพยายาม ตอนนี้พวกแกเลิกบ่นกูได้ล่ะ นู้นอาจารย์เข้ามาแล้ว " ฉันตัดบทพวกมัน เพราะถ้าพูดอะไรไป พวกมันจะไม่จบง่ายๆ " อ่ะนี่เงินแก น้องเขาฝากมาคืนให้ " แล้วมิ้งมันก็ยื่นเงินมาคืนฉัน ฉันรีบยัดมันเข้ามาในกระเป๋า ก่อนจะนั่งฟังอาจารย์พูดเรื่องอะไรบลาๆ @ 2 ชั่วโมงต่อมา " โอ๊ยย หิวๆๆๆๆ " อีนัทตี๊มันบ่นตั้งแต่ห้องเรียนจนตอนนี้ลงมาอยู่ด้านล่างก็บ่นไม่หยุด " มึงจะบ่นไรของมึงเนี้ยอีนัทตี๊ คนอื่นก็หิวเหมือนกันกับมึงนั้นแหล่ะ " " เออนั่นดิ ยิ่งได้ยินเสียงมึงบ่นยิ่งหิว " อีเนมพูดเสริม " เอางี้ กูว่าไปกินข้าวร้านเฮียตังดีกว่า " มิ้งออกความคิดเห็น " กูว่ามึงหาข้ออ้างไปหาผัวมากกว่าน่ะอีมิ้ง " ลืมบอกไป มิ้งกับพี่ชายของฉันเขาเป็นแฟนกันนะคะทุกคน แต่ก็ไม่ได้ผูกมัด เพราะเบาต่างเว้นระยะห่างให้กันจนถึงขั้นที่อีมิ้งจะเอากับใครก็ได้ เฮียตังจะควงสาวกี่คนก็ได้ แต่ถึงยังงั้น พวกเขาก็รักกันมากนะคะ ตัวติดกันตลอดเลย " แหม่ ก็มีบ้างป่ะ ก็คนมันมีความรักอ่ะน่ะ " " แหว่ะ " พวกเราสามคนทำเสียงออกมาพร้อมกันเหมือนนัดเอาไว้ ทำให้มิ้งทำหน้าไม่พอใจ จนพวกเราขำออกมา " เชอะ พวกมึงนี่ สรุปจะไปมั้ย หิว " อีมิ้งพูดกระแทกเสียง แล้วเดินไปที่รถ ทำให้พวกเราต้องเดินตามออกมา " รอด้วยอีมิ้ง จะรีบไปไหนว่ะ "