@ณ ร้านอาหารNT Food
หลังจากที่พวกเราถึง ทุกคนยกเว้นเราก็พากันสั่งอาหาร เราเดินเข้าไปหลังร้าน เพื่อจะไปทำอาหาร เห็นเราขี้เหวี่ยง ขี้วีนแบบนี้ แต่เราก็ทำอาหารเก่งน่ะแกร เพราะเรามีครูสอนโดยตรง นั้นก็คือเฮียตังเนี่ยแหล่ะ ตั้งแต่ที่พ่อแม่ของเราเสียไป เฮียตังก็เรียนจบพอดี เฮียเลยเอาเงินก้อนหนึ่งที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้มาเปิดร้านอาหารและผับเป็นของตัวเอง
" เฮีย หวัดดีค่ะ "
ในขณะที่ฉันเดินเข้าไปในร้าน ฉันก็พบว่าเฮียเดินออกมากับผู้หญิงคนหนึ่ง สงสัยเฮียต้องงานเข้าแน่เลย เพราะยัยมิ้งนั่งอยู่ในร้านด้วยตอนนี้
" เฌอแตม มาไงเนี่ย แล้วมิ้งล่ะ "
" มิ้งนั่งอยูด้านหน้าอ่ะ "
ฉันบอกเฮียไป แล้วเดินไปที่เตาแก๊สเพื่อจะทำอาหาร
" ซวยแล้วกู "
เฮียตังพูดออกมาเบาๆ แล้วเอามือตบหน้าผากตัวเอง ฉันไม่ได้สนใจอะไรเฮีย เพราะปกติฉันก็ไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอยู่แล้ว ฉันเลยยืนทำอาหารต่อไป
" แตม ทำไงดีอ่ะ "
เฮียหันมาถามฉัน
" ทำไงอ่ะ ก็พายัยนั่นไปส่งดิเฮีย จะรอให้อีมิ้งมันมาเห็นก่อนหรือไง "
ฉันพูดแต่ไม่ได้หันไปมองหน้าเฮีย
" นี่เชอรี่ แล้วเธอออกทางหลังร้านน่ะ นี่ค่ารถ กลับไปก่อนน่ะ แล้วค่อยเจอกัน "
เฮียยื่นเงินให้นางไปจำนวนหนึ่ง แล้วเฮียก็เดินออกไปหน้าร้านทันที
" หึ รู้ว่าเขามีเมียก็ชอบกันจริง จริ๊ง หน้าต้องหนาเบอร์ไหนว่ะ "
ฉันพูดออกมาลอยๆ เพื่อจะให้เชอรี่ได้ยิน
" นี่แกว่าใคร "
ยัยนั่นยืนเอามือเท้าสะเอว แล้วมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง
" ใครร้อนตัวก็รับไปดิ เอาะ "
ฉันเดินมาใกล้นาง แล้วดึงเงินที่นางพึ่งรับมาจากเฮียของฉันมาดู
" เฮียนี่ก็ใจดีใช่ย่อยน่ะเนี้ย ให้ตั้งห้าพัน "
พูดจบฉันก็ดึงเงินของยัยนั่นออกมาสามพัน
" นี่แกทำบ้าอะไรของแกน่ะ เงินนั่นพี่ตังให้ฉันค่ารถน่ะย่ะ"
ยัยนั้นแหวเสียงออกมา พร้อมกับทำหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ยิน
" ค่ารถหรอ สำหรับคนแบบแกเนี้ยสองพันก็พอมั้ง "
แล้วฉันก็ยื่นเงินคืนยัยนั่นไปสองพัน
" จะเอามั้ย เงินอ่ะ "
ยัยนั่นรีบรับเงินออกไปอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่ ก่อนจะเดินตึงตังออกไป
" 555 คิดซะว่าค่าปิดปากน่ะเฮีย "
พูดจบฉันก็เดินกลับมาทำอาหารจนเสร็จหมอทุกอย่าง แล้วเรียกพนักงานของร้านให้มายกไปที่โต๊ะด้านนอก
@ ด้านนอก
" นี่พี่หายไปไหนมาค่ะเนี้ย "
มิ้งถามนับตังที่พึ่งเดินออกมาจากด้านไหน
" เอ่อ พี่ทำงานเสร็จจ้ะ มิ้งมานานยัง "
" ไม่นานหรอกค่ะ นี่อย่าให้รู้น่ะว่าพี่แอบนอนกับคนอื่นอ่ะ ไม่งั้นมิ้งตัด...แน่ "
มิ้งชี้ไปที่เป้าของนับตัง จนนับตังต้องเอามือกุมเป้าเอาไว้
" ไม่มีหรอกครับ พี่รักหนูขนาดนี้จะนอกใจหนูได้ไง อีกอย่างถ้าพี่จะนอนกับใครพี่ก็ขอเราตลอดนี่ครับ "
นับตังเอามือไปขยี้ศรีษะของมิ้ง ทำให้เพื่อนๆที่นั่งอยู่ด้วยกันต้องอิจฉากับความรักของเขา จะมีแค่เฌอแตมที่นั่งเบ้ปากมองบนอย่างรำคาญ
" พี่ครับ ขอเมนูอาหารหน่อยครับ "
ขณะที่ทุกคนนั่งทานข้าวกันนั้น ก็มีเสียงของลูกค้าอีกรคนดังขึ้น ทำให้ทุกคนต้องหันไปมอง เพราะเขาพูดซะเสียงดังลั่นร้าน
" นั่นมันน้องที่แกเดินชนเมื่อเช้านิแตม "
นัทตี๊หันมากระซิบกับเฌอแตม
" แล้วไงว่ะ บอกฉันทำไม "
เฌอแตมไม่ได้สนใจอะไร ก่อนจะนั่งทานข้าวของตัวเองต่อ
" อีแตม มึงนี่ทำอาหารอร่อยกว่าเจ้าของร้านอีกว่ะ "
มิ้งพูดชมเฌอแตม ที่ทำอาหารได้ถูกปากมัน
" เอ้า นี่มิ้งโกรธอะไรพี่หรือเปล่าเนี่ย "
นังตังหันไปทำหน้าน้อยใจให้มิ้ง
" เปล่านิ แค่พูเรื่องจริง นี่ถ้าแกเปิดร้านแข่งกับพี่ชายแกน่ะ มีหวังร้านของพี่เจ๊งแน่ "
" แกก็พูดเว่อร์ไป "
เฌอแตมพูดจบก็ลุกขึ้นจะเดินเข้าร้าน แต่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
" ที่ผมสั่งไป ผมให้ผู้หญิงคนนั้นทำให้ทั้งหมดนะครับ"
เฌอแตมหันไปมอง ไตเติ้ลชี้มาทางเธอ แล้วยิ้มกวนๆให้เธอมา
" ทำไมฉันต้องทำ "
เฌอแตมถามออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะเดินเข้ามาในร้าน
" คุณแตมค่ะ ลูกค้าคนนั้นบอกว่าถ้าคุณไม่ทำ เขาจะไม่มากินทีนี่อีกค่ะ "
พนักงานเดินเข้ามาบอกเฌอแตม เมื่อได้ยินดังนั้น เฌอแตมก็เกิดอาการหัวเสียขึ้นมาทันที เธอรีบเดินออกมาจากร้านอาหารแล้วเดินตรงไปที่โต๊ะของไตเติ้ลทันที
" นี่นาย ต้องการอะไร "
เฌอแตมเดินเข้ามาแล้วตบไปที่โต๊ะที่ไตเติ้ลนั่งอยู่กับเพื่อนของเขา
" อะไรครับ มาร้านข้าว ก็ต้องการมากินข้าวสิ จะให้กินอะไรล่ะ "
ไตเติ้ลยิ้มกวนให้เฌมแตมอีกครั้ง
" เกิดอะไรขึ้นเนี้ยแตม "
พี่ชายของเฌอแตมเดินเข้ามาถามน้องสาวของเขา เขารู้ดีว่าน้องสาวของเขาเป็นคนที่หัวร้อน และขี้วีนเป็นอย่างมาก
" ก็ไอ้หมอนี่ดิเฮีย ถามจริงเฮียรับคนแบบนี้เข้าร้านได้ไงอ่ะ "
เฌอแตมหันมาถามนังตังอย่างหัวเสีย
" ใจเย็นๆ นี่ลูกค้าน่ะ เฮียว่าเราไปมหาลัยได้แล้วไป "
นับตังผลักให้น้องสาวของเขาเดินไปหากลุ่มเพื่อน
" เกิดอะไรขึ้นว่ะมึง ระวังน่ะ เขาพูดกันนักต่อนักแล้วว่าชายหญิงคู่ใดที่เจอหน้ากันแล้วทะเลาะกันทุกครั้งเนี้ย จะเป็นเนื้อคู่กัน "
นัทตี๊พูดออกรส ทำให้คนหัวร้อนง่ายอย่างเฌอแตมถึงงกับเดินหนีพวกนั้นมาที่รถ
" อะไรของพวกมันว่ะ ทะเลาะกัน มันก็คือไม่ชอบดิ จะเป็นเนื้อคู่ได้ยังไง บ้า "