รักหมดใจนายเฟรชชี่บอย

คู่กัด

" ก็ไม่แน่หรอกน่ะคร๊าบบ ผมเองก็เห็นมาเยอะแล้วน่ะ คนที่เป็นคู่กัดกัน มักจะเป็นเนื้อคู่กัน "

ไตเติ้ลที่เดินตามเฌอแตมออกมา พูดสวนเธอขึ้นมา

" หรอ แต่มันคงไม่ใช่กับฉันแน่นอน "

พูดจบเฌอแตมก็เดินขึ้นรถของเธอ แล้วขับออกมาทันที โดยที่ลืมไปเสียสนิทว่าเพื่อนของเธอนั้นก็มากับเธอด้วยเหมือนกัน

@ มหาลัย 10 นาทีต่อมา

" อีแตม มึงเป็นอะไรว่ะ ทิ้งให้พวกกูนั่งแท๊กซี่กลับมาได้ไงห๊ะ "

นัทตี๊เดินเข้ามานั่งข้างเฌอแตมบ่นอุ๊บ

" นั่นดิ เนี่ยต้องลำบากผัวอีมิ้งให้มาส่งอีก "

เนมพูดและนั่งลงเอาแป้งพัฟขึ้นมาตบบนใบหน้า

" ป่าว แค่ไม่อยากอยู่เจอหน้าไอ้เด็กบ้านั่นอ่ะ "

" ใครว่ะ "

เพื่อนของเฌอแตมพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทำให้เพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆที่นั่งอยู่ต้องหันมามอง

" โอ๊ย แล้วพวกแกจะเสียงดังทำไมว่ะ คนอื่นหันมามองกันหมดแล้ว "

เฌอแตมพูด แล้วชี้ไปให้พวกเพื่อนๆของเธอดู

" โทษที พอดีพวกกูอยากรู้ "

อีนัทตี๊เอ่ย พร้อมกับขยับเข้ามานั่งใกล้ๆเฌอแตมด้วยด้วยความอยากรู้

" ก็ไอ้คนที่มันเดินชนฉันเมื่อเช้าอ่ะ "

" อ่อออ "

เมื่อได้ยิน เพื่อนทั้งสามของเธอก็อ่อขึ้นมาพร้อมกันจนคนอื่นหันมามองอีกครั้ง

" ทำไทว่ะ น้องเขาน่ารักดีออก "

" นั่นอ่ะดิ หล่อด้วย เพอร์เฟ๊คสุดๆ "

" ใช่ นี่ถ้าไม่ติดว่าผัวกูคือพี่ชายมึงนี่ กูคาบไปแดกแม่งล่ะ "

" โว๊ะ พวกมึงนีเห็นผู้ไม่ได้เลยเนาะ เพื่อนกูแต่ล่ะคน "

เฌอแตมพูดก่อนจะมองบน เพราะเพื่อนของเธอยามนี้ทำหน้าเหมือนคนเพ้อฝัน

" นี่ พวกมึง อะไรจะขนาดนั้นว่ะ "

" เอ้า ก็น้องเขาหล่อจริงๆนี่หว่า น่ากินอ่ะ "

" เห้ออ!! กลับไปนั่งที่ป่ะ จารย์มานู้นล่ะ "

เฌอแตมไม่ได้สนใจเพื่อนของเธอ แล้วหันไปหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา

" เอาล่ะค่ะ นักศึกษาทุกคนค่ะ วันนี้อาจารย์ขอยกคลาสนะคะ เพราะวันนี้มีกิจกรรมจับคำใบ้พี่น้องรหัสกัน เชิญทุกคนไปรวมตัวกันที่สนามบอลค่ะ "

พูดจบอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป นักศึกษาหลายคนเมื่อได้ยินเรื่องพี่น้องรหัส ก็พากันดีใจไม่ต่างอะไรกับเพื่อนของเฌอแตมทั้งสามคน หากแต่เฌอแตมกลับเดินเข้ามาหาเพื่อนๆของเธอ

" พวกมึง กูขอกลับก่อนน่ะ ง่วงว่ะเดี๋ยวตอนบ่ายต้องไปช่วยเฮียที่ร้านอีก "

" อาว มึงไม่ไปร่วมกิจกรรมหรอว่ะ "

" ไม่ว่ะ เบื่อ ไปล่ะ บ้าย "

" เอ้ เดี๋ยวๆ อีแตม เอ้าอีนี่คิดจะไปก็ไปซะงั้น "

เนมพูดขึ้นเมื่อเรียกเฌอแตมแล้ว แต่นางไม่กลับมา

" มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วป่าวว่ะ มึงไม่ชินกับนิสัยมันอีกไง๊ "

" นั่นอ่ะดิ แต่ถึงมันจะนิสัยอย่างงี้ แต่มันก็ไม่ได้ทำตัวแบบพวกแกสองคนน่ะย่ะชะนี "

นัทตี๊พูด แล้วชี้ไปที่มิ้งและเนม

" อาว อีนัทตี๊ มึงมาลามถึงกูอีกแล้วน่ะ จะด่าอีเนมก็ด่าไปดิ อย่าเมารวม "

" เอ้าอีมิ้ง นู้นๆ ไปกันได้แล้ว เขาไปกันแล้วนู้น "

@ 2 ชั่วโมงต่อมา

ดิ๊งด๊องๆๆ เสียงอ๊อดหน้าบ้านของเฌอแตมดังขึ้นทำให้เธอต้องเดินออกมาเปิดประตูหน้าบ้านด้วยอาการงัวเงีย

" พวกมึงเองหรอ มาทำไมว่ะ "

เฌอแตมเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้านัทตี๊ที่หน้าบ้าน

" นี่ชะนี สาบานน่ะว่านี่คือคำทักทายบองเจ้าบ้านที่ดีอ่ะ"

" เออๆ เข้ามาข้างในก่อนมึง เดี๋ยวกูไปอาบน้ำแป๊บนึง "

นัทตี๊คือเพื่อนที่เฌอแตมไว้ใจที่สุด เพราะไม่ว่ามีเรื่องอะไร เธอมักจะระบายกับนัทตี๊เสมอ และนัทตี๊เองก็รักเฌอแตมมากเช่นกัน ถึงใครจะว่าเธอนั้นเอาแต่ใจ แต่นัทตี๊รู้ดีว่าเพื่อนสาวของเขาคนนี้จิตใจดีแค่ไหน อีกอย่าง เฌอแตมแค่อยากจะปกปิดความเศร้าในใจต่างหาก เพราะเธอเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเล็ก มีแค่พี่ชายที่เป็นที่พึ่งสุดท้ายของเธอ เธอเลยต้องทำตัวเหมือนเข้มแข็ง หากแต่ในใจนั้นอ่อนไหวง่ายมาก อย่างเช่นเมื่อตอนมัธยมปลาย ตอนที่เฌอแตมมีแฟนคนแรก เธอทุ่มเทให้กับรุ่นพี่คนนั้นมาก เขาอยากได้อะไรประเคนให้ตลอด แต่พอสุดท้ายรุ่นพี่คนนั้นก็หักหลังเธอด้วยการไปมีคนอื่นเพียงเพราะเฌอแตมไม่ยอมมีอะไรด้วย เฌอแตมเลยไม่ยอมเปิดใจให้กับใครอีกเลย

@ ครึ่งชั่วโมงต่อมา

" ชะนี เสร็จยัง รอนานล่ะน่ะ "

นัทตี๊เดินมาเรียกเพื่อนสาวที่แต่งตัวอยู่ในห้อง ในทุกๆวัน นัทตี๊ต้องมารับแตมไปส่งที่ร้านของพี่ชายเธอเป็นประจำ

" จะเสร็จแล้วมึง นี่อีนัท มาช่วยทำผมให้หน่อยดิ "

" มึงนี่ตลอดเลยน่ะย่ะ มาๆ จะเอาทรงไหน บอกเจ้มาค่ะลูก เดี๋ยวจัดให้ "

" ทรงไหนก็ได้ จัดมาเลย "

" ได้เลยค่ะ รับรองสวยแน่นอน "

" เออนี่มึง เมื่อตอนกลางวันอ่ะที่เขาจับรหัสกันอ่ะ กูเขียนคำใบ้ให้มึงด้วยน่ะ "

นัทตี๊เล่าให้เฌอแตมฟัง ขณะที่เริ่มลงมือกับผมของเฌอแตม

" แล้วมึงจะใส่ไปทำไมว่ะ กูไม่อยากมีน้องรหัส ไม่อยากสนใจใคร "

" ไม่แน่น่ะ บางทีอาจจะเป็นน้องรหัสของมึงก็ได้น่ะที่ต้องมาดูแล มาใส่ใจแกอ่ะ "

" โว๊ะ แกนี่ก็พูดไป ว่าแน่มึงใส่คำว่าอะไรว่ะ "

" ก็ ขี้วีน ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจ ไง ตรงกับนิสัยมึงเลย "

" อีนัทตี๊ มึงนี่น่ะ "

แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะกันอย่างอารมฌ์ดี เพราะพวกเขาทั้งสองคนรู้ใจกันดี นอกจากพี่ชาอย่างนับตังแล้ว ก็มีนัทตี๊นี่แหล่ะ ที่เฌอแตมรักและคิดว่าเขาคือคนในครอบครัวของเธอ

" อ่ะ เสร็จแล้วจ้า ไหนดูสิ "

นัทตี๊เดินอ้อมมาดูหน้าของเฌอแตม

" ว้าว สวยมากชะนี จะว่าไป แกนี่สวยเหมือนกันน่ะเนี่ย น่าจะได้เป็นดาวมหาลัยเสียมากกว่าอีเนมอีก "

" ให้มันเป็นแหล่ะดีแล้ว มันน่ารัก เฟรนลี่ด้วย "

" อันนี้ก็จริงต่างกับแกเลย ถึงแกจะสวย แต่หยิ่ง และขี้วีนได้โล่เลย "

" นี่มึงเพื่อนกูมั้ยเนี้ย "

" เอ้า ก็กูพูดจริงๆนิชะนีอะนี่กระเป๋า ไปกันได้แล้ว "

แล้วทั้งคู่ก็ขับรถออกมาจากบ้าน ตรงไปยังร้านอาหารชื่อดังของนับตังทันที