SWEET DESIRES

CHAPTER 4

“Ginagago mo ba ako?”

Pansin kaagad niya ang iritadong boses nito, alam niyang nagtitimpi lamang ang binata sa kanya. Hindi siya maaaring magsalita, kailangan niya panindigan ‘to.

She glanced aside and said, “Sorry pero kailangan ko na umuwi.”

Marahan niyang tinulak ang binata palayo sa kanya at saka siya paika-ikang naglakad palabas ng kitchen at sinubukan niyang tumayo ng tuwid pero napapangiwi siya sa sakit. Hindi pa gaanong magaling ang sugat niya, ramdam na naman niya ang pagkirot nito.

"Do you think I'll simply let you go? You wrecked my life."

Estella sighed and raised her head upwards. “Mr. Hudson, sinabi ko naman kasi sa’yo kung ayaw mo akong paalisin pwede mong gawin kahit ano sa akin, saktan mo ako para makaganti ka!”

Tumawa nang pagak ang binata at muling naglakad palapit sa kanya. "Are you sure? Are you kidding me? Who is the source of your evilness? Do you appear to be too afraid to say anything? ”

She gulped. Pilit niyang pinapatatag ang boses para hindi siya pumiyok at bigla na lang magsalita. “Wala, walang nag-utos sadyang malaki lang ang galit ko sa’yo kaya ko nagawa ‘yon.”

"Liar!" yelled Lucius, enraged.

Mababakas ang pagka-irita, galit at pagkamuhi sa buong mukha nito. She wants to reveal everything, but she's terrified and concerned about her family. She doesn't want to put her mother and siblings in jeopardy because of the financial blunders she's made.

“Magkano ba ang kailangan mo para magsalita ka?” Malamig na sabi ng binata at sandali itong lumabas ng kitchen na para bang may binabalak.

Tumaas ang kilay ni Estella nang bumalik ang binata, may hawak na pera pagkatapos ay lumapit ito sa kanya sabay hinigit nito ang kamay niya at inilagay ang ilang libong pera sa palad niya. Sumabog ang ibang pera sapagkat hindi kinaya ng kamay niya hawakan ang ganoong kakapal na pera.

Naningkit ang mga mata niya sa inis. “Hindi ako mukhang pera! Kung iyan ang ipinaparating mo!”

“Bakit mo kailangan gawin ‘to? Trip mo lang ganun?”

“Please..” Nagsimula nang tumulo ang mga luha niya sa sobrang frustrated at wala siyang nararamdaman kundi pagod, mentally and emotionally.

Alam niyang mali ang ginawa niya, aware siya sa punishments at maging siya ay gusto niya rin parusahan at pagsisihan ang lahat ngunit paano? Kung hindi pa man niya nasasabi ang katotohanan marami na ang humuhusga. Isa pa, malaki ang perang nakataya rito, alam niyang kaya ng SKYRIM Entertainment baliktarin ang lahat, baka sa huli pamilya pa niya ang mapahamak.

Her apologies mean nothing to Lucius; he wants to know the truth, but she's terrified no one would trust her since she lied once. Even if she tells the truth, she will be unable to defend herself and her family from the dangers.

"Don't cry in front of me," Lucius said as he walked away.

Eventually, she lost sight of him and was left alone in the kitchen. Instead of eating, she sought shelter for the meals to keep flies at bay. She used to be quite hungry, but after a fight with Lucius, she lost her appetite.

LUCIUS exhaled a frustrated sigh; he had consented before because he didn't want to watch ladies weep. He just cannot stand to look at women crying, and that's the reason he can't bear to watch his mother cry. It's because he sees his mother crying and thinking that she is not enough. Ito rin ang isa sa dahilan kung bakit hanggang ngayon ay ang sikreto ng kanyang daddy, hindi niya maibunyag sa kanyang mom.

Watching his mother cry pains his heart. Nothing upsets him more than witnessing his mother cry because of his father's infidelity. Her mother was such a beautiful woman with a pure heart, and he wishes that his father could have been more faithful to her. He feels guilty and ashamed that his father could break her heart like that.

Kahinaan niya ang pagluha ng mga babae. Kaya ang pagpaparaos niya sa mga babae sa Bar ay hindi seryoso, una pa lang sinasabi na niya para walang babae na umiiyak sa harapan niya at sinasabing panindigan niya dahil nakuha ang isang virginity na kinaiingatan ng mga ito.

Nang maupo siya sa sofa kinuha niya ang cellphone niya at dineal ang number ng kanyang manager, sa ngayon wala muna siyang sasabihin rito dahil gusto niyang makausap ang dalaga ng maayos, gusto niyang manggaling mismo rito ang katotohanan. Alam niyang may iniingatan rin naman ito, ramdam niya ang malaking takot sa puso nito.

'Hello, Lucius?' Did you manage to locate her?' Tanong nang nasa kabilang linya.

'Yes, no information yet, but I can handle her,' he responded. Alam niya kasing gagawa nang paraan ang kanyang manager kaya bago pa mangyari 'yon kailangan niyang maunahan ito at maitago muna pansamantala ang dalaga.

'Anyway, there's an assembly here at the studio next week that you have to attend.'

The call has ended...

Meron na siyang hinala na ang SKYRIM Entertainment ang may pakana nito, alam niyang malaki ang galit nito sa kanya pati na sa Black Dream Entertainment dahil sa inilabas nilang paratang mula sa maruming pagpapatakbo ng mga ito sa artist na hawak nila. Maliban rito mayroon ang mga itong palitan ng mga illegal transaksyon sa loob ng building nito.

Kilala niya ang nasa likod ng lahat. Alam niyang utos iyon lahat ng dati niyang kaibigan na si Yuan Devegas, the president of SKYRIM Entertainment. Malaki ang galit nito sa kanya simula nang mamatay ang kanilang kaibigan na babae, maging siya ay nasaktan sa nangyari pero hindi niya akalaing babawiin nito ang sariling buhay para lang sa kanya.

Tumayo na siya at bumalik sa kitchen, inaasahan niyang wala na ang dalaga roon, baka tapos na iyon kumain. Pagpasok pa lamang niya ay nagtungo siya sa mesa, nakita niya ang nakatakip na pagkain, walang bawas na kahit isang subo.

She didn't eat anything.

Kinuha niya ang tray pagkatapos ay inilagay ang iniwan na pagkain ng dalaga at saka naglakad palabas. Nasaan naman kaya ang babaeng ‘yon? Malaki ang condo niya at hindi napansin ang paglabas ng dalaga sa kitchen, samantalang nasa sofa lang siya kanina kausap ang manager niya.

Naabutan niya ang dalaga na nakatingin sa bintana, akala niya ay umalis na ito ayun pala nagmumuni-muni lamang sa may mini garden na ipinagawa niya malapit sa living room.

Tumikhim siya upang kunin ang atensyon nito. “Hey, woman, eat up. Ayokong himatayin ka na naman dahil sa gutom.”

Hindi ito humaharap agad sa kanya, nakita niyang pinunasan nito ang luha mula sa mga mata nito. Ang sama ba niya? Nagpaiyak siya ng babae!

“Salamat, pero hindi naman ako nagugutom..” Anito sa mahinang boses.

"Would you please join me? Let's get some food. Hindi kita pipilitin sabihin ang totoo, promise.”

Sa ganitong boses siguro hindi matatakot ang dalaga, sa ganitong pagkakataon siguro hindi muna niya pipilitin ang dalaga. She needs time to speak out the truth. Damn! Don’t cry in front of me, woman. For a while mananahimik muna siya at hahayaan ang dalaga, pero hindi niya hahayaang umalis na lang ito bigla.

Sa wakas ay humarap na ang dalaga sa kanya. “Hindi ka galit?” Nag-aalangan nitong tanong. “Dapat magalit ka, dapat matuwa kang hindi ako kumain-”

“Bakit ba ganyan ang mindset mo?”

Ikinakalma na nga niya ang sarili tapos sisimulan na naman nito. Dapat siguro hindi na siya magsalita.

“Lucius-”

“Shut up, sumunod ka sa kitchen.” Maawtoridad niyang sabi.

Akala niya ay hindi susunod ang dalaga, umupo ito kaharap siya at inilapag niya ang tray sa harapan nito. Makikisama muna siya sa dalaga hanggang sa maging komportable ito sa kanya at kusang magsabi, hindi niya palalampasin ang mga nagawa ng dati niyang kaibigan. Oras na malaman niyang ito ang may gawa kahit may pinagsamahan sila ibubunyag niya ang baho nito. He never takes revenge on anyone, but he can ruin you in one word.

They were both dumbfounded while they ate together, and a terrible quiet descended over the room. Both of their gazes were fixed on the food they were eating. Estella feels uneasy with the scenario, and Lucius wants to ask questions.

He needs to know. Nangangati na ang lalamunan niya sa kagustuhan niyang magtanong at alamin ang katotohanan pero pinipigilan niya ang sarili dahil ayaw niyang magalit na naman ito, baka tuluyang umalis ang dalaga mas lalong hindi niya makukuha ang impormasyon.

Tumikhim si Lucius para basagin ang katahimikan. “Hmm.. Pwede magtanong? Pero kung ayaw mo naman, okay lang.”

Sa wakas ay nag-angat ito nang tingin sa kanya. “Kung tutuusin may karapatan ka naman talaga magtanong, alam ko marami kang gustong itanong.” Inubos nito ang pagkain sa plato at saka uminom ng tubig. “Hindi ko alam kung paano ko ito sasabihin, pero sorry, sorry talaga. Siguro hindi mo maintindihan kasi mayaman ka, pwede mo akong utos-utusan, gawin mo na lang akong maid hangga’t gusto mo para naman makabawi ako at alam kong kulang pa iyon.”

He nodded and rolled his eyes because of her reply. "You relax after you eat. That's exactly what I want you to do. ”

Bumilog ang mga mata nito na parang hindi makapaniwala. “Re-rest? Pero hindi ako bisita rito, malaki ang kasalanan ko sa’yo dapat nga pinaparusahan mo ako pwede rin ipakulong mo 'ko kasi malaki ang kasalanan ko-”

Bumuntong hininga siya sa kakulitan nito. “Just shut up and rest. That’s it. ‘Wag mo akong pilitin gawin ‘yan baka pagsisihan mo.”

Tumayo siya na bitbit ang pinggan na ginamit niya sabay talikod sa dalaga at nang akmang maglalakad siya patungo sa lababo ay nagsalita ito.

“Teka lang..” Pigil ng dalaga sa kanya.

Bahagya siyang bumaling sa dalaga. “What? May kailangan ka?”

“Ako na lang ang maghuhugas ng pinggan. Pagkatapos magpapahinga ako tulad ng gusto mo.” Pagpiprisenta nito.

“Are you sure?” Paninigurado niya habang ang tingin ay nasa hita ng dalaga na hanggang ngayon ay sariwa ang sugat. “Hindi pa masyadong magaling ang-”

“Hindi naman ako baldado. Kaya ko naman.” Putol nito sa sasabihin niya.

PABAGSAK ang balikat na huminga nang isang malalim na hininga si Estella. She was hoping na sana hindi na ito magtanong pa, sana pabayaan na lang siya nito? Pero imposible ‘yon dahil malaking gulo ang ginawa niya kaya suntok sa buwan na pumayag itong hayaan siya.

Hindi niya alam kung ano ang plinaplano ng binata at bigla na lang ito naging kalmado samantala kanina lamang ay galit na galit ito halos matanggal na ang mga panga nito sa galit.

Handa naman ako sa punishments na kakaharapin ko.

Ibinalik na lang niya ang atensyon sa pagligpit ng pinagkainan nila para naman pampalubag-loob. Matapos hugas ang mga pinggan nagsumikap siyang tumayo ng diretso at maglakad ngunit kada isang hakbang napapangiwi siya sa sakit.

“Nyemas!” Napamura siya nang maramdaman na parang napupunit ang sugat niya at namamanhid ang buong hita niya.

“See? Ang yabang mo kasi. Akala ko ba kaya mo?” Boses iyon ni Lucius.

Nahihiyang tumingin siya sa binata at saka pinatatag ang sariling maglakad palapit rito kahit pa nga pakiramdam niya hihimatayin na siya sa sakit. Tumigil siya sandali ‘nung maabot niya ang pader at nagpahinga muna. Tumingin siya sa kinaroroonan ng binata at nakatingin rin ito sa kanya. Natutuwa ba siya habang pinapanood ako?

When she tries to take another step forwards, she bites her lower lip because of the bone-crushing pain she feels right now. Estella let out a loud, anguished yell as she felt strong arms around her waist and were suddenly carrying her in bridal style and was surprised to see that it was Lucius. She held her breath as it began to walk, feeling as if she were somehow carrying the weight of the entire world on her shoulders.

“Te-teka, saan mo ba ako dadalhin? Ibaba muna ako! Kaya ko maglakad!” Sigaw niya habang nagpupumiglas pero parang wala itong naririnig.

Hindi siya nito pinapansin, imbis na pansinin mas lalo pang humigpit ang karga nito sa kanya. Napagod lang siya kakapumiglas, hindi niya maiwasang tumingin sa gwapong mukha nito. She can’t look away from his deep and beautiful eyes at para siyang nahihipnotise, hindi niya alam kung bakit pero namamagnet ang kamay niya at gustong hawakan ang pilik mata nito.

Itinago niya ang kamay at pinilit umiwas dahil kung hindi baka lumandi na siya sa taglay na kagwapuhan ng binata. Hanggang sa makarating sila sa estrangherong silid ay hindi siya binitawan ng binata. Dahan-dahan siyang ibinaba nito sa kama na parang isang prinsesa. Over ka na, Estella.

Kinunotan niya ng noo ang binata. “Dito ako magpapahinga?”

“Bakit, saan mo ba gusto?”

“Kahit saan pero mukhang kwarto mo ito-”

“Sleep. Don’t talk.” He demanded.

“O-okay. Salamat nga pala.”

At that moment, Estella is completely speechless. Why is Lucius letting her sleep in his room, especially in his bed? She hasn't done anything to deserve it, and it makes her feel weird and uncomfortable.

Hindi na nagsalita ang binata bagkus umalis ito sa silid at isinara ang pintuan ng kwarto. Paglabas pa lang ng binata nilibot na ng mga mata niya ang kabuuan ng silid na inuukupa niya. A flat white ceiling, with a black tint in each corner of the wall, was the perfect combination for a relaxing atmosphere. The colors were pleasing to the eyes and didn't bore her.

Habang hindi pa siya nakakatulog maraming gumugulo sa isip niya at isa na doon ang kanyang mahal na pamilya. Gustong-gusto na niyang makita ang lagay ng kanyang ina'y pero wala siyang magagawa sapagkat ayaw siyang paalisin ni Lucius.

I miss my family and hope they are well.

She hoped her family was doing well and that they wouldn't find out what she had done. She considered the impact of her actions, and if her family realized what she had done, they would surely forsake her. Tumulo ang isang luha mula sa kanya malungkot na mata at agad niya iyong pinunasan bago pumikit.

Unti-unti ay tinangay na siya ng antok, ito na ang way ni God na magpahinga siya dahil alam ni god ang pagod at sakit na dala-dala niya ngayon.

“HEY bro! What’s up?”

Hindi naging handa si Lucius sa biglaang pagdating ng kanyang kaibigan na si Kian at kasama nito ang asawa na si Sandra ang kanyang paboritong pinsan. These two were married only a week ago and were on their honeymoon. He believes they returned home after their honeymoon because he hasn't heard from them in a while.

"Has anything happened yet?" He humorously asked of the two.

Sandra giggled, smirking. "Tsk, I'm still not ready! I also stated that you will not have a nephew as long as you do not have a girlfriend!"

Mas lalo siyang natawa sa sinabi nito. “Bakit naman? Ano naman kinalaman ng pagkakaroon ko ng girlfriend sa pagbuo ninyo?”

Nagkatinginan silang dalawa ni Kian at sabay na tumawa dahil sa tanong niya.

“Bumuo na kayo kasi wala pa akong plano.” Dagdag pa niya.

“Nevermind! Still no baby hangga’t wala kang girlfriend! Period!” Para itong bata at nakakatawang pagmasdan, Lucius has several cousins, but Sandra is his favorite. Simula bata pa lang ay sila na ang magkasama, itinuturing na nga niya itong nakababatang kapatid.

“Okay, okay. Bahala kayo. Kukuha lang akong makakain ninyo.” Aniya at saka tumayo upang kumuha ng juice na maiinom at sandwich na makakain ng dalawa.

Habang naghahanda sa kitchen bigla siyang nakarinig ng sigaw mula sa silid niya at pumasok agad sa isip niya si Estella.

Pagtungo niya sa silid ay naabutan niya si Sandra at Kian na nakatingin kay Estella na ngayon ay naka-talukbong ng kumot dahil siguro nahihiya ito. Hindi rin niya gugustuhin na makilala ng mga ito si Estella.

"Oh my goodness! You fooled me!"

"She's not my girlfriend," he says flatly.

Sandra arched her brow. "Are you kidding me? Why is she in your room? You've never brought a lady into your room," Sandra pointed out.

"Hello, Lucius' girlfriend!" Sandra greeted Estella.

"Sweetie, the deal is over. We can make out later," Kian remarked to his wife, winking.

“Sandra, Kian. Please come out. Hayaan ninyo siyang magpahinga.” Aniya sa dalawang mag-asawa dahil napili pang maglandian sa silid niya.

“Magpahinga? Omg! Did you two-”

“Sandra! Ayan ba ang natututunan mo sa asawa mo?” Pigil niya sa sasabihin ng kanyang pinsan.

“Hey! Bakit ako nadamay?” Pag-aapila ni Kian.

Marahan niyang isinara ang pinto ng makalabas ang dalawa sa silid, sana pala ay nilock niya ang pinto. Nakalimutan niyang mahilig gumala ang dalawa sa buong condo niya. You idiot, Lucius.

"Who is that lady? Is she a girlfriend of yours?" Pangungulit ng pinsan niya. “Hey! Answer me, brother. Dapat malaman na ito ni Tita at Tito para naman matuwa sila.”

Umiling-iling siya at nauubos na ang pasensya niya sa kanyang pinsan. “How many times should I tell you that she's not my girlfriend?"

Kian approached him and patted his shoulder. "That's simple. Tell us. How did she end up in your room? ”

“It’s a long story.”

“Then make it short, bro,” Kian said in a flash.

“Oo nga, pag hindi ka nagkwento. Asahan mo makakarating kay Tita na nag-uwi ka ng babae sa condo mo.” Panghahamon ng pinsan niya.

"You're blackmailing me, huh?" she said to her cousin.

“Well, walang sisihan pag sinabi ko kay Tita. I’m sure matutuwa ‘yon tapos susugod sa condo mo.” Nang-aasar pa itong ngumiti sa kanya.

"Whatever," he said, knowing that no matter what he did or asked, his immature relatives would not always listen to him. "Anyway, I have some work to do. You may go home and start flirting.”

Ipinagtabuyan niya ang dalawa palabas habang patuloy siyang inaasar ng mga ito, bagay nga talaga ang kaibigan niya na si Kian at ang pinsan niya. Same vibes mang-asar, both abnormal pa. Minsan lang kasi mag-seryoso ang dalawa samantala siya ayaw niya ng mga joke time dahil for him time is gold, gawin mong mas makabuluhan ang buhay mo.

Tumungo siya sa kanyang silid upang silipin ang dalaga at nang malapit na siya sa pintuan upang buksan iyon napatigil siya ng tumunog ang cellphone niya. Binuksan niya ang inbox at nakakunot-noo siya ng makitang numero lamang ang nagshow up sa notif niya.

He opened the message.

‘Take care buddy.’

His eyes immediately brightened as he remembered his old friend Yuan, whom they used to call a buddy back when they were still friends. Hanggang ngayon ayaw siyang tigilan nito, hindi ba nito alam na gabi-gabi siyang nag susuffer dahil sa nangyari na sana ay isang panaginip na lamang.

Pakiwari ni Lucius isang malaking pagkakamali na dinala niya ang dalaga rito sa condo at pagkatiwalaan ito, paano kung ginagamit pala ni Yuan ang dalaga para sirain siya ng tuluyan? Bakit ba niya hinayaang tumuloy ito sa bahay niya? Dapat pinalayas na niya ito. Pero kung palalayain niya ang dalaga mas lalong wala siyang hawak na panlaban kay Yuan, he needs to keep that woman hanggang sa lumabas ang katotohanan. Nang buksan niya ang pinto ng silid na inuukupa nito nakita niyang natutulog na naman ito, pero bakas sa mukha nito ang sakit sa tuwing magtatangka itong gumalaw.

Something inside him feels pity, he can’t let the woman die. Umiyak na babae pa lang nagpapanic na siya, makita pa kayang mamatay? Baka tuluyan na siyang mabaliw kung meron na namang mawawala ng dahil sa kanya, sa buong buhay niya puro na lang pagsisisi ang nasa isip niya, suffering every night is enough. He’s going crazy.