2:ออดิชั่น

2574 Words

ออดิชั่น: พีพีหยุดยืนอยู่หน้าประตูสีดำตอนนี้เขาตื่นเต้นมือไม้สั่นเหงื่อออกหัวใจก็เต้นแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอกหายใจติดขัด เขาพยายามรวบรวมสติเพื่อจะเปิดประตูเข้าไปข้างใน ใช่แล้วล่ะเขากำลังจะเข้าไปออดิชั่น เจ้าของร้านจะเป็นคนแบบไหน? ต้องทำอะไรบ้างนะ? จะได้งานมั้ย? สารพัดสิ่งที่เขานึกกังวลจนเกิดความกลัวขึ้นมาเสียได้ “เอาวะ! ...กลัวอะไรเล่าไอ้พีมาขนาดนี้แล้ว…” พีพีปลุกใจตัวเองสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเคาะประตูเปิดเข้าไป “สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มยกมือไหว้ผู้ชายที่นั่งทำงานอยู่ ประโยคทักทายพื้นฐานดึงความสนใจจากงานตรงหน้าขึ้นมามองคนมาใหม่ นี่สินะเด็กใหม่… ผมมองสำรวจ เขาสูงขาวผิวพรรณหน้าตาก็ดีดูก็รู้ว่าเป็นพวกลูกคุณหนู แล้วคุณหนูมาทำอะไรในที่อโคจรแบบนี้ล่ะโดนไล่ออกจากบ้านรึไง หน้าตาถือว่าผ่านติดที่ผอมไปหน่อยแต่เข้าฟิตเนสสักเดือนสองเดือนน่าจะดูตัวหนาขึ้น มีขี้แมลงวันที่ปลายจมูกด้วย… น่ารักดีนะ… ผมยิ้ม “มีอะไรรึเปล่าครับ” เด็กหนุ่มมองผมแบบตั้งคำถาม “ห๊ะ?” “คุณยิ้ม? …” “กำลังชมขี้แมลงวันของนายอยู่นะ…น่ารักดี” ผมยิ้มรู้สึกเอ็นดูและอยากดูเอ็นหมอนี่ซะแล้วสิ “ครับ…” เขาก้มหน้าหลบตาผมท่าทางคงจะกำลังเขิน น่ารักอีกแล้วครับ… ไม่ได้เจออะไรใสๆ ซื่อๆ มานานแล้วชักจะตื่นเต้นแล้วสิ… “รู้เรื่องระบบงานแล้วใช่มั้ย” “ครับ” “ไม่ติด?” “ครับ” “เห็นว่าเรียนหมอ” “ครับ” "เรียนหมอ? ...แต่ยอมลดเกียรติตัวเองมาทำอาชีพนี้เนี่ยนะ ทุกสายตาที่มองนายจะมีแต่ความหื่นกระหายดูแคลนรับได้มั้ยล่ะ" "ครับผมรับได้ผมมีความจำเป็นจริงๆ " "ได้งั้นฉันรับนายไว้" "ขอบคุณครับ" เขายกมือไหว้ผมสีหน้าดูมีความหวังแววตาที่มองมาเป็นประกายสดใส "ฮึๆ ...ยังก่อนไม่ต้องไหว้ถ้านายไม่ผ่านออดิชั่นก็ไม่มีสิทธิ์ทำงานนี้หรอกนะ" "อะ...ออดิชั่นเหรอครับ? " "ใช่...แค่นายกับฉันพร้อมออดิชั่นมั้ยล่ะ" “แค่เต้นไม่ใช่เหรอครับ” “ก็ใช่นะ…แต่นายว่าต้องเต้นแบบไหนถึงจะได้งานล่ะ” ผมยิ้ม “นี่คุณหมายถึง…” “ใช่!” ผมพยักหน้า “เชี่ย! ...โคตรอุบาทเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย” “กฎฉันนี่แหล่ะรับได้นายก็จะได้งาน” “ด้วยการนอนกับคุณเนี่ยนะ!” “ใช่เสียหายตรงไหนล่ะ” “เสีย! ...ผมไม่เคยทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ” “ก็ลองสิคนเราก็ต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้นถ้าไม่ติดว่าต้องทำกับใคร” “คุณมันโรคจิตอ่ะ” “ตรงไหน? ฉันไม่ได้บังคับนายนะ” “แต่ถ้าไม่ยอมผมก็ไม่ได้งานไง!” “ถูกต้อง” “นั่นแหล่ะคือบังคับ ผมไม่เคยเจอใครทุเรศเท่าคุณเลย” “ถือเป็นคำชมนะ” “ผมปฏิเสธ! ...ไม่มีทางกฎบ้าๆ ของคุณผมไม่มีทางยอมรับมัน!" “แน่ใจนะ…อยากได้งานไม่ใช่เหรอ?” ผมถามย้ำจ้องมองเด็กน้อยที่มองผมแบบขัดใจ สายตาแข็งกร้าวที่จ้องผมมัน… โคตรรู้สึกดี… ดื้อแบบนี้ผมก็ชอบ…สงสัยผมจะเป็นพวกโรคจิตจริงๆ นั่นแหล่ะ “ไม่…ไม่มีทาง!”เขายังปฏิเสธ “งั้นก็ออกไป!” “เดี๋ยวสิ! ...คุณเลือกพนักงานจากเรื่องใต้สะดือเนี่ยนะ” “ใช่!” “คุณนี่มัน…” “จะด่าอะไรอีกล่ะนายด่าฉันหลายคำแล้วนะ” “สมควรมั้ยล่ะตาแก่ตัณหากลับ” “ฮึๆ …ว่าไงนะตาแก่เหรอ?” “ใช่!” “ปากจัดอย่างนี้คนไข้คงหนีหมดนะ” “ผมด่าเฉพาะคนที่สำควรด่าเท่านั้นแหล่ะ” “ฮึๆ …ถือว่าเป็นเกียรติที่โดนนายด่าแต่หมดเวลาเล่นสนุกแล้วล่ะถ้าไม่ทำนายออกไปได้แล้ว” ผมเดินเข้าไปหาออกแรงผลักเขาไปที่ประตูแต่เด็กนั่นไม่ยอมไปขืนตัวหันกลับมามองผมแบบเว้าวอน “อะไร?” ผมมองสีหน้าลังเลของเขา “ครั้งเดียวใช่มั้ย…ออดิชั่น” เขาหลบตาถามผมเสียงอ่อน ฮึๆ...สุดท้ายก็เสร็จผมอยู่ดี... “แบบนี้ค่อยคุยกันง่ายหน่อย” ผมคว้าตัวให้หันมากันพยายามลวนลามด้วยการถอดเสื้อออกก่อนเป็นอันดับแรก “เดี๋ยวก่อนสิครับ” เขาขยับหนี “อะไรอีกล่ะเสียเวลา” “ไหนว่าคุยไง?” “ก็คุย…แต่ทำไปคุยไปเข้าใจรึยัง” ผมขยับไปหาจ้องมองสายตาที่ประหม่าเขินอายนั้นอย่างพอใจ ค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆตรงซอกคอของเขา ลมหายใจอุ่นๆของผมที่กระทบผิวกายขาวเนียนของอีกฝ่ายดูจะทำให้เขาตื่นเต้นหวาดกลัวยิ่งกว่าเก่า เขาสะดุ้งเพียงแค่ปลายจมูกผมถูหยอกล้อกับผิวตรงหลังใบหูก่อนจะเริ่มไซร้ต่ำลงมาที่ซอกคอ มือผมก็เริ่มลูบไปตามร่างกายที่ผอมบางจับชายเสื้อดึงขึ้นอีกครั้ง "ดะ...เดี๋ยวครับ" มือหนาของเขาพยายามดันผมออกห่างแต่ผมไม่สน ในที่สุดผมก็ถอดเสื้อเขาออกได้สำเร็จ “นายผอมไปนะต้องเข้าฟิตเนส” ผมกระซิบปรายตามองอีกฝ่ายที่ยืนนิ่งหลุบสายตาลงต่ำเหมือนกลัวสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่ ผมยิ้มบางๆมือหนาก็เริ่มเลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่กางเกงขายาวของชายตรงหน้า หมับ! ... เขาคว้ามือผมไว้ “อะไร?” “ขอทำใจก่อนได้มั้ย…คุณทำให้ผมกลัวนะ” “ฮึๆ …นายนี่…” ผมเดินมานั่งตรงโซฟานั่งจ้องเขาเพื่อดูว่าเขาจะทำอะไร เด็กหนุ่มมองผมเหมือนลังเลใจก่อนจะเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า "นั่งนี่สิ..." ผมตบหน้าขาตัวเอง "บ้า!...ทำไมผมต้องนั่งตักคุณด้วย!" เขาหน้าแดง "เพราะฉันสั่ง" ผมยิ้มดึงมือเขาก่อนจะกระชากเข้าหาตัวจนคนตัวบางทรุดลงมานั่งอยู่บนตัก "ทุเรศชะมัด!" เขาบ่น "แต่ฉันชอบ" ผมยิ้มฝังจมูกลงตรงไหล่ขาวสองมือโอบรั้งรอบเอวก่อนที่มือซ้ายจะค่อยๆขยับเลื่อนไปลูบหน้าท้องไล้สูงขึ้นไปถึงหน้าอก "คุณ!..?" เขาจับมือผม "อยู่เฉยๆ" ผมกระซิบเลื่อนมือไปประคองลำคอ ปลายนิ้วโป้งเขี่ยไล้ริมฝีปากบางที่มักพูดอะไรขัดใจผมอยู่บ่อยๆ ปลายลิ้นร้อนของผมก็เลียไล้ตรงซอกคือก่อนจะบดดูดจนขึ้นรอยจ้ำแดง "อื้อ..." เขาย่นคอพยายามเบี่ยงตัวหนี ผมเลยดันตัวเขาลงไปนั่งลงบนโซฟาก่อนที่จะโถมตัวทับอยู่ข้างบนจากที่นั่งๆ ก็ไถลลงกลายเป็นนอนในที่สุด ปลายลิ้นผมตวัดเลียอยู่บนยอดอกสีชมพู ผิวเขาช่างขาวเนียนนุ่มอมชมพูดูสุขภาพดีทำไมพวกหมอถึงผิวดีกันทุกคนเลยนะ ผมได้แต่คิด “ดะ…เดี๋ยว! ...มันเสียวคุณ…” “ดี…นั่นแหล่ะที่ต้องการ…” คนข้างล่างเริ่มเกร็งใบหน้าขาวใสเริ่มจะมีเลือดฝาดจากอาการเขินอายตื่นเต้น ใจเขาเต้นแรงจนผมรู้สึกได้นั่นมันก็พาลทำให้ผมตื่นเต้นตามไปด้วย เหมือนกำลังทำผิดคิดอกุศลกับคนที่ไม่ควรคิดอย่างไงอย่างงั้น “อื้มมม…คุณ…” “จะถอดแล้วนะ” ผมขออนุญาตก่อนจะลงมือปลดกางเกงที่เขาสวมใส่เขาไม่ตอบนอกจากเอามือขึ้นมาปิดหน้าอย่างเขินอาย ผมมองน้องชายขนาดมาตรฐานชายไทยที่ขยายตื่นเรียบร้อยอย่างพอใจ “อ้าขาออก” “ดะ…เดี๋ยว! ...คุณจะทำอะไร” “ตกใจอะไร…ก็จะทำให้รู้สึกดีไง” ผมว่าก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออก เขาจ้องแขนผมนิ่งแววตาเขินอายหวั่นกลัวแปลเปลี่ยนไปเป็นสนใจใคร่รู้ “สวยนะ…” “อะไร?” “รอยสักคุณ” “พูดชมคนอื่นก็เป็นนี่…งั้นถ้าทำถูกใจก็ช่วยชมกันด้วยนะ” “คุณนี่!” เขาทำเสียงจิ๊จ๊ะมองผมแบบไม่พอใจ มือหนาบีบเจลหล่อลื่นจนเต็มก่อนที่ปาดลงบนช่องทางรักที่ปิดสนิทของคนไร้ประสบการณ์ ความเย็นลื่นทำให้คนตรงหน้าแสดงสีหน้าแปลกๆ จนผมนึกขำ “อื้อ!” แปลกคนจริงๆ … “ทำสิ…” ผมยุให้เขาช่วยตัวเอง “ทะ…ทำอะไร…” “เสียวไม่ใช่เหรอ…ทำให้ดูหน่อย” “ไม่!” “อายอะไรล่ะ” ถ้าเขาเล่นบทขัดขืนผมก็ยินดีจะเล่นบทผู้ร้ายกระชากพรหมจรรน์ความเป็นชายให้ขาดคามือ หรือถ้าจะเล่นบทสมยอมเราก็จะสนุกกันสุดเหวี่ยงเล่นท่าเพิ่มลีลาพลิกแพลงเพื่อบทเมคเลิฟอันร้อนแรงสุขสม แต่นี่… จะคล้อยตามผมรึก็เปล่า จะสมยอมก็ไม่… จะต่อต้านก็จะทำเฉพาะมีอะไรแปลกใหม่ไม่คุ้นชินนอกนั้นก็ยอมให้ผมทำซึ่งเป็นผมเองแล้วล่ะที่เริ่มจะบิ้วอารมณ์เลือกโหมดให้ตัวเองไม่ถูก “อื้อออ…” เสียงครางเริ่มจะดังขึ้น “ดีรึเปล่า…” ผมกระซิบถาม “อื้อออ…แปลก…มันแปลกๆ” เขากัดริมฝีปากส่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอมือก็จับแขนผมบีบแรงๆ เมื่อถูกผมกระตุ้น “ทำสิ…” ผมจับมือเขาให้มาจับรูดของตัวเองไปด้วย “ไม่!” “ไม่ต้องอาย…นายดูเซ็กซี่จะตายเวลากำของตัวเองแบบนี้…ขยับมือสิทำให้ฉันดู” “….” เขาไม่ตอบสุดท้ายก็ยอมขยับมือรูดชักลำของตัวเองตามที่ผมร้องขอ “ซืดดด…อ่าาา” “ดีใช่มั้ยล่ะ…เสียวสุดๆ ใช่มั้ย…” มือหนาของผมยังคงขยับเข้าออกอยู่เบื้องล่างปลุกเร้าความต้องการให้ตื่นรับเต็มที่ขณะที่ดูเขาขยับรูดชักลำของตัวเอง “อื้อออ…สะ…เสียวอื้ออออ…” คนตัวบางเริ่มบิดเร้าตอบสนองผมอย่างดี ผมชักนิ้วออกถอดกางเกงพร้อมกับฉีกถุงยางสวมครอบความเป็นชายที่ขยายตื่นพร้อมรบบีบเจลหล่อลื่นเพิ่มอีกพอประมาณก่อนจะกดส่วนหัวเข้าไปในช่องทางรักที่เริ่มขยายตัว “อ๊ะ! ..อื้อ…เจ็บ! ...อื้อออ” เขาร้องห้าม “เดี๋ยวก็รู้สึกดีเอง…ไม่เกร็งนะอย่าเกร็ง…” ผมค่อยๆ ดันส่วนหัวให้ผ่านเข้าไปข้างในอย่างยากเย็น “ซืดดด…แม่งฟิตชิบหาย!” ผมเสียวเกร็งไม่ต่างกับคนถูกกระทำช่องทางที่คับแน่นมันตอดดูดรับความเป็นชายของผมไว้จนแนบแน่น อึดอัด เสียวซ่าน วาบหวาม “โอ๊ย…อื้ออ…คุณ…อื้อออ” “อีกนิด…อีกนิดเดียว…” ผมปลอบใจก่อนจะตัดสินใจดันเข้าไปจนสุด “อ้าาา…ซืดดด…” เขาจิกแขนผมแรงด้วยความเจ็บ เลือดครับ… มันออกไม่มากเป็นธรรมดาของครั้งแรก ผมค่อยๆ ขยับสะโพกดันตัวตนขยับเข้าออกผ่านเข้าผ่านออกในช่องทางที่คับแน่น “ซืดดด…อ่าส์” มือหนาของผมจับขาขาวแยกออกจนกว้างสายตามองสบคนข้างล่างที่เอาแต่หลับตาร้องครางอย่างสุขสม “อื้อออ…อ้าาาา…จุก! ...มัน…มันแน่นอื้อออ…” เขาปรือตาขึ้นมามองตาผม มือหนาของผมจับบังคับให้มือหนาของอีกฝ่ายจับสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียวอยู่ตรงหัวเข่า แรงกระแทกจากสะโพกยังอยู่ในจังหวะที่สม่ำเสมอ เสียงเนื้อกระทบกันยังดังเป็นจังหวะไม่ขาดช่วงสอดประสานกับเสียงครางที่ร้องสอดประสานกันเป็นอย่างดี สองมือหนาผมเปลี่ยนเป็นยันพื้นโซฟาแนบลำตัวของคนตัวบางเหมือนกักเขาเอาไว้ในวงแขน โน้มตัวไปข้างหน้าออกแรงกดสะโพกเด้งเข้าออกให้แรงยิ่งกว่าเก่า แรงขึ้น… ลึกขึ้น… หนักหน่วงขึ้น… จังหวะซอยบดสะโพกถี่ยังคงสร้างความเสียวซ่านทรมานปนสุขสมให้กับผมและเขาได้เป็นอย่างดี กระแทกอีก… ใส่เข้าไปให้สุด… ผมจับให้เขาพลิกตัวคว่ำหน้าในท่าคลานก่อนจะใส่เอ็นอุ่นเข้าไปในช่องทางที่อุ่นร้อนและคับแน่นนั้นอีกครั้ง “อื้อออ…” คนนอนคว่ำสงเสียงครางอู้อี้ใบหน้าแนบอิงไปกับพื้นโซฟา “ซืดดด…” มือหนาจับยกสะโพกไม่ให้ไหลรูดลงต่ำสาวเอวเข้าออกจังหวะหนักแน่นเหงื่อกายเริ่มผุดพรายแม้จะอยู่ในห้องที่มีอุณหภูมิเย็นฉ่ำ “คะ…คุณ! ยะ…อย่าซืดดด” เขาร้องห้ามเมื่อผมเป็นฝ่ายจับรูดชักลำของเขาแทน “ใกล้รึยัง…ซืดดด…” ผมกระซิบถามเมื่อเห็นว่าเขาเกร็งและครางไม่ขาดปาก “อื้อ….เสียว…ปะ…ปล่อย…ปล่อยก่อน!” เขาพยายามดึงมือผมออก “อ่าส์…แตกสิ…ใส่มือฉัน” “มะ…ไม่!” เขาส่ายหน้าแต่ก็บิดเร้าร่างกายส่ายไปส่ายมายิ่งกว่าเก่าผมเร่งจังหวะมือและสาวเอวเข้าออกถี่ขึ้นเพราะใกล้จะถึงเหมือนกัน “อูยยย…ซืดดด…" "ปะ...ปล่อยผม" "อื้ออออ...จะแตก…เร็วสิแตกพร้อมกัน” “อื้อออ…” เขาเอาแต่ส่ายหัวปฏิเสธ “อ่ะ…อื้อออ…” ธารสีขาวพุ่งออกมาเต็มมือผมจนเหนียวหนืด “อืมมม…ซืดดด…ดี…ซืดดด…ดีมาก…” ผมบดสะโพกใส่จับเอวเขาให้เด้งสวนจังหวะกระแทกหนักๆ ของผม “อ่าาา…แม่งงง…เสียวชิบ! ...อ่าาา” ผมเกร็งไปทั้งตัวก่อนที่จะปลดปล่อยทุกอย่างออกมา ถุงยางที่ถอดออกยังมีเลือดจางๆ อยู่ มือหนาดึงทิชขูเช็ดทำความสะอาดมือและร่างกายตัวเองก่อนจะส่งให้ว่าที่คุณหมอ “นายผ่านออดิชั่นแล้ว..?” ผมลูบหัวเขาเบาๆ มองใบหน้าที่ซุกหายอยู่ในวงแขนอย่างกังวล “ไหวรึเปล่า…” “อือ…” เขาพยักหน้าและปัดมือผมออกไม่ให้ลูบหัวเขาเล่น "ต้องให้ช่วยมั้ย" "ไม่!" "ตามใจ" ผมยิ้ม มองเขาที่ดันตัวขึ้นนั่งเช็ดทำความสะอาดร่างกายตัวเอง รังเกียจผัว… ผมยิ้ม “นายชื่ออะไรนะ” “พีพี…” “ไม่พูดเพราะกับฉันแล้วเหรอ” “ไม่! ...เปลืองปาก” “ฮึๆ …ให้พูดตอนอยู่กันสองคนนะต่อหน้าคนอื่นห้ามทำ” “ผมกลับได้รึยัง” เขาถามขณะสวมใส่เสื้อผ้า “ยัง” “มีอะไรอีก!” เขาหันมาเหวี่ยงใส่ผม “เป็นพนักงานร้านแล้วนายต้องย้ายเข้าหอรวมนะพีพี” “หอรวม?” “ใช่…ทางร้านมีที่พักให้ข้าวฟรีอีกหนึ่งมื้อตอนเข้างาน” ผมเดินมานั่งข้างเขา “เปิดโรงทานเหรอ? ...ใจดีพิลึก” “เราอยู่กันแบบครอบครัวนะมีระบบรุ่นพี่รุ่นน้องอยู่ไปเดี๋ยวก็รู้” “ผมมีเรื่องจะขอ” “อะไรล่ะ” ผมวาดมือโอบไหล่พีพีไว้ “เรื่องเรียน…ผมอยากจะขอให้ตารางงานมันสอดคล้องกับตารางเรียนของผม” “ได้…ส่งตารางให้ไอ้ยูมันจะจัดการทุกอย่างให้ส่วนเรื่องหอรวมนายจะย้ายวันไหนก็บอกมันด้วย” “ครับ…ผมไปได้แล้วใช่มั้ย” “เชิญ” “สวัสดีครับ” พีพียกมือไหว้ผม “ไหว้ตรงนี้สิ” ผมชี้มาที่กลางอกตัวเอง “เพื่อ?” “เร็วสิ!” ผมบังคับพีพีก็ยอมไหว้ตามที่ผมต้องการ ผมกอดพีพีเอาไว้พลางหอมหัวเบาๆ “GeeGยินดีต้อนรับนายนะขอให้ทำงานอย่างมีความสุข” “ปล่อย!” พีพีดิ้นพอเงยหน้าขึ้นมาได้ก็จ้องผมด้วยสายตาขุ่นเคืองแบบเดิม พยศเก่งจริงๆ … ผมยิ้มมองเด็กหนุ่มที่เดินออกไปจากห้องอย่างอารมณ์ดี

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more