คืนรักคนไร้ใจ

ตอนที่ 5 คนที่ทำให้หึงหวง

หญิงสาวถูกอุ้มวางบนเตียง ริมฝีปากถูกบดจูบอย่างเร่าร้อน เรียวแขนกอดเกี่ยวลำคอของร่างกำยำ สอดมืออีกข้างเข้าไปใต้กลุ่มผมดำขลับของชัชวีร์

อกอวบทั้งสองข้างถูกมือหนาบีบเคล้น แลบลิ้นโลมเลียเม็ดสีหวานที่แข็งชูชัน อรกมลแอ่นหน้าอกรับเชิดหน้าสูดปากครางในลำคอแผ่วเบา ช่วงล่างของเธอถูกกระตุ้นด้วยแก่นกายแข็งที่ถูไถโดยไม่ได้ตั้งใจ รูคับแคบมีคราบน้ำสีใสเยิ้มออกมา

หนุ่มหล่อเข้มหยัดกายลุกนั่งแทรกตัวตรงหว่างขา จับท่อนเอ็นชักรูดสองสามทีก็กดจ่อน้องสาวของเธออย่างอดใจไม่ไหว ดันเอวสอบส่งท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปมิดลำ

เสียงครางหวานประสานกับเสียงลามกของหน้าขากระทบกับก้นงามงอน ชัชวีร์สอนบทรักให้อรกมลจนแทบหมดแรง เขาคิดถึงร่องคับแคบ กระแทกเข้าออกแต่ละทีก็บีบรัดตัวตนความเป็นชายจนเสียดเสียว

เขายอมเสียเงินที่ควรได้รับจากคนมาเช่าห้องในคอนโดแห่งนี้เพื่อให้เธอเข้ามาอยู่ คืนนี้คงต้องเก็บดอกเบี้ยแพงเสียหน่อย

แต่ทว่าพรุ่งนี้อรกมลยังมีเรียนตั้งแต่เช้า หนุ่มเจ้าของไร่คงไม่อาจเห็นแก่ตัว จึงหยุดกิจกรรมอันเร่าร้อนไว้ประมาณตีสอง หลังจากล้างเนื้อล้างตัวเสร็จ ก็เข้ามานอนกอดกันบนเตียงด้วยเรือนร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

อรกมลสะดุ้งตื่นอย่างงัวเงียเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเวลาหกโมงเช้า มือเล็กวาดวงแขนคล้ายจะกอดคนที่ร่วมหลับนอนด้วยกันเมือคืนทว่ากลับพบแต่ความว่างเปล่า

เธอลืมตาขึ้นกวาดสายตามองไปรอบห้องนอน เมื่อไม่พบใครก็หยิบผ้าขนหนูที่ถูกโยนลงบนพื้นก่อนจะมีอะไรกันเมื่อคืนขึ้นมาพันรอบเนินอกอวบอิ่ม ก่อนจะเดินออกไปสำรวจด้านนอกซึ่งเป็นพื้นที่ของห้องนั่งเล่น ห้องครัว แม้กระทั่งห้องน้ำ

เขาคงออกจากห้องนี้ไปแล้ว กลับไปทั้งที่ไม่ปลุกให้เธอตื่นเพื่อบอกลาเลยสักคำ ความน้อยใจผุดขึ้นในเบื้องลึกของจิตใจ

เธอเข้าไปในห้องนอนคว้าโทรศัพท์หมายจะโทรไปถามว่าเขาอยู่ที่ไหน กลับไปแล้วหรือ ทว่ายังไม่ทันได้กดเบอร์โทรออกก็มีข้อความเด้งเข้ามาเสียก่อน

ชัชวีร์: ฉันมาถึงไร่แล้วนะ ขอโทษที่ไม่ได้ปลุก เห็นเมื่อคืนหมดแรงเลยอยากให้นอนต่ออีกสักหน่อย

อรกมลอ่านข้อความใบหน้าสวยก็มีรอยยิ้มเขินอายปรากฏขึ้น เธอนอนขี้เซามันก็เป็นเพราะเขาไม่ใช่หรือ เล่นกินจุกินดุขนาดนั้น ผู้หญิงตัวเล็กอย่างเธอก็ต้องหมดแรงเป็นธรรมดา

อรกมล: อัยย์ก็เพิ่งตื่นค่ะ ไปถึงไร่แล้วกินข้าวด้วยนะคะ

ชัชวีร์: อืม

หญิงสาววางโทรศัพท์ลงบนเตียงก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว รีบออกจากห้องไปหาอะไรกิน จะได้เดินทางไปมหาวิทยาลัยต่อ

เมื่อวานตอนนั่งรถมากับชัชวีร์ เธอเห็นป้ายร้านโจ๊กและไข่กระทะอยู่ไม่ไกลจากคอนโด จึงก้าวเดินไปตามฟุตบาทไม่ถึงห้านาทีก็เจอร้านที่ว่า

มุมด้านข้างของร้านยังมีโต๊ะว่างเหลืออยู่สองโต๊ะ อรกมลสั่งโจ๊ะหมูบะช่อใส่ใข่ลวกสองฟองก็เข้าไปนั่งรอ และในขณะนั้นเองก็มีหนุ่มหล่อผิวพรรณดีที่นั่งอีกโต๊ะเอ่ยเรียกชื่อของเธอ

“อัยย์”

อรกมลเหลียวมองตามน้ำเสียงที่ดังขึ้นก็พบว่าเป็นคนรู้จักกัน เขาคือคนที่ทำให้ชัชวีร์เกิดความหึงหวงแบบไม่เคยแสดงออกมาก่อน จนต้องบุกเข้าห้องนอนของเธอในยามวิกาล ซึ่งคืนนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่บอกให้ใครรู้ไม่ได้

“พี่ไทม์ บังเอิญจังเลยนะคะ” เธอเอ่ยขึ้นใบหน้ามีรอยยิ้มอย่างเป็นกันเอง

“มานั่งด้วยกันสิครับ พี่เพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำเอง”

อรกมลได้ยินดังนั้นจึงลุกไปนั่งโต๊ะเดียวกันตามคำเชิญชวน

ทินกร คือรุ่นพี่ที่เรียนคณะแพทยศาสตร์ ปัจจุบันทำงานอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในตัวเมือง และกำลังเรียนต่อเฉพาะทางในสาขากุมารเวชศาสตร์

เรียกได้ว่าโปรไฟล์ดี หล่อ รวย ใจดี และรักเด็ก

เป็นผู้ชายในอุดมคติของหญิงสาวหลาย ๆ คน แต่ไม่ใช่กับอรกมล เพราะเธอตกหลุมรักชัชวีร์มาก่อนที่จะรู้จักกับพี่หมอคนนี้เสียอีก

“ไม่เจอกันนานสบายดีไหม”

“สบายดีค่ะ แล้วพี่ไทม์ล่ะคะ”

“สบายดีครับ”

เขาและเธอไม่ค่อยได้เจอกัน มีเพียงช่วงก่อนที่อรกมลโทรปรึกษาเรื่องฝึกงานและประสบการณ์ต่าง ๆ ที่พบเจอในสายอาชีพ เพราะขึ้นปีสี่คิดว่าจะเข้าไปฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งเดียวกันกับที่หมอทินกรทำงานอยู่

ระหว่างที่พูดคุยกันได้ไม่นานโจ๊กหมูบะช่อไข่ลวกสองฟองก็มาเสิร์ฟ อรกมลคลี่ยิ้มเล็กน้อยให้กับอาหารน่ารับประทานที่วางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะช้อนดวงตาขึ้นมองคนนั่งตรงข้าม

“กินเถอะค่ะ เย็นแล้วจะไม่อร่อย”

หมอทินกรได้รับอาหารก่อนหลายนาที ส่วนเธอท้องก็เริ่มประท้วงมาบ้างแล้วเพราะหิวมาก น่าจะเป็นเพราะเสียแรงจากเรื่องเมื่อคืน

“ตัวเล็กแค่นี้แต่กินไข่ตั้งสองฟอง”

“ก็คนมันหิวนี่คะ” อรกมลหลุดเสียงขำแผ่วเบา

“เอาเถอะ หมอกับพยาบาลอย่างเราต้องเรียนหนัก กินเยอะ ๆ จะได้มีแรง ช่วงนี้ใกล้สอบไฟนอลแล้ว ได้อ่านหนังสือบ้างรึยัง”

“อ่านค่ะ อ่านจนตาลายไปหมดแล้ว”

เธออ่านหนังสืออย่างหนักทุกวัน เว้นก็แต่เมื่อคืนเพราะชัชวีร์มานอนด้วย

“อดทนเอาหน่อย อีกปีกว่าก็จบแล้ว”

“ค่ะ” หญิงสาวคลี่ยิ้มตอบรับคำแนะนำ

ผู้ชายคนนี้มักจะแนะนำแต่สิ่งดี ๆ ให้เสมอ เธอมีเขาเป็นไอดอลเรื่องการเรียน ความขยัน ต่อไปจะได้เรียนจบไปอย่างมีคุณภาพเหมือนพี่หมอทินกร

อาหารมื้อนี้หมอทินกรขออาสาเป็นคนเลี้ยง อรกมลรู้สึกเกรงใจเป็นอย่างมาก แต่อีกฝ่ายอยากแสดงความมีน้ำใจเพราะนานครั้งจะได้เจอกัน เธอจึงไม่ขัด

“ขอบคุณที่เลี้ยงนะคะ แล้วนี่พี่ไทม์พักอยู่แถวนี้เหรอคะ”

“ครับ พี่อยู่คอนโด…”

“อยู่ที่เดียวกันเลยค่ะ”

ไม่คิดว่าจะบังเอิญขนาดนั้น ห้องที่ชัชวีร์ซื้อไว้คือคอนโดเดียวกันกับหมอทินกรพักอาศัยอยู่ เพียงแต่อยู่คนละชั้น

“นี่กำลังจะไปเรียนใช่ไหม”

“ค่ะ”

“ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวพี่แวะไปส่ง”

อรกมลรับความมีน้ำใจของหมอทินกร เขาเปิดประตูให้หญิงสาวเข้าไปนั่งด้านในอย่างที่คนรักของเธอไม่เคยทำให้มาก่อน หลังจากหมอทินกรเข้าไปนั่งที่เบาะของตัวเอง ก็ขับรถไปส่งสาวรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย

หมอทินกรเป็นผู้ชายอบอุ่น เธอยังแอบคิดว่าถ้าใครได้เป็นแฟนคงจะโชคดีมาก ทว่านับตั้งแต่รู้จักกันจนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังไม่มีคนของใจเสียที คงเป็นเพราะคณะที่เรียนและอาชีพหมอที่ค่อนข้างมีเวลาส่วนตัวน้อย จึงไม่มีเวลาศึกษาดูใจกับใครจริงจัง