Nights Like This

CHAPTER 35

"Hey. Gising ka na pala? Just wait for a while. Matatapos na rin ako dito," sabi ni Vance sa akin habang nililingon ako all while continuously stirring the mixed vegetables on the pan.

I feel like I am still in trance dahil para pang lumulutang ang ulo ko but one thing that I am sure is wala ako sa unit ko. When I woke up, instead of seeing Coco beside me ay si Whiskey ang nasa gilid ko. As I got out of the room, I confirmed it more when all I can see unfamiliar things around me and when I reached the kitchen, ang naglulutong si Vance ang naabutan ko.

The house screams like a bachelor's living there. It's a modern house that's a mix of black, gray and white that's accented by wooden furnitures. Mukha namang malinis at well maintained ang bahay ni Vance and very well suited para sa kanya dahil his house reflects his personality really well.

Minimal yet striking.

Naka talikod sya sa akin saka pinatay ang apoy sa fire stove saka sinalin ang niluluto nya sa isang bowl. May naka hain ng iba pang mga ulam sa hapag na halatang sya rin ang nagluto base sa mga hugasin sa lababo.

I suddenly remember the time na dinala nya ako sa hotel and left me there sleeping because I was too drunk to go home. Parang ganito din yun eh. Pag gising ko, may food and may meds na for the hangover. Ang pinag kaiba lang, hindi na sya umalis bago ako magising kasi magkasma na kami ngayon.

"Bahay mo 'to?" tanong ko sa kanya. He turned on my direction saka lumapit sa lamesa at nilapag ang niluto nya.

"Yes, you're in my house. See? Wala akong ibang tinatago rito," sabi nya. He's referring to the conversation that I had with him last night.

"Oo nga. Wala naman akong sinasabi," sagot ko sa kanya. I leaned on the wall that separates the dining area and the living room and crossed my arms.

Vance chuckled. "Kumain muna tayo. Umupo ka na," sabi nya sa akin. Pinag sandok pa nya ako ng kanin. "Do you have a headache? Are you okay?"

I ignored all the questions that he asked and fired mine.

"Did we sleep together?" tanong ko sa kanya.

Nanlaki ang mata ni Vance saka halos mai buga nya ang mainit na kape na iniinom nya. "What? No!" mabilis na sagot nya. "Sa guestroom kita dinala kung hindi mo pa nakikita while I slept on my room."

I pressed my lips together saka tumango. "Okay. And gto answer your question, I am okay and I don't have a headache. I am very much fine."

Tumango sya. "I made you a honey lemon tea so you would feel better."

Lumakad ako palapit sa lamesa at umupo sa upuan. All while I do that, naka tingin lang sa akin si Vance. Suot ko pa rin naman ang damit ko kagabi, minus the coat. Buti na lang rin at naisipan kong mag slacks instead of wearing coat kaya nakakagalaw ako however I want. Alam ko namang walang nangyayari. I just asked just to make sure and confirm na wala akong kahiya- hiyang nagawa kagabi.

"Pagkatapos mong makatulog kagabi sa car, I decided na dito ka na patulugin. I don't want to ruin your sleep kasi ang himbing himbing na ng tulog mo," kuwento nya sa akin.

"Ganun ba? Kailangan ko ring umuwi pagkatapos because of Coco but thank you for letting me stay here. I feel so much better now."

I feel so much better na naiyak ko na ang lahat ng dapat kong i- iyak na luha at nasabi ko na lahat ng naiipon sa akin. Wala namang maraming sinaabi sa akin si Vance kagabi pero naramdaman ko yung comfort nya. Naramdaman ko yung presence nya sa tabi ko.

"You are always welcome to talk to me about everything, Cami. I'll listen," aniya.

I know.

I nod and gave him a sweet smile.

Ang dami kong nakain dahil tanghali na rin pala at brunch na yung meal na yun kanina. Buti na lang, walang pasok kasi it's holiday. I offered to him na ako na ang mag hu- hugas ng pinag kainan namin because he is the one who prepared the food pero ayaw nya. Sya na raw ang bahala.

"You can shower if you want. The bathroom at the guest room has every toiletry that you need. I'll lend you some of my clothes. Kukunin ko pagkatapos ko rito," sabi nya sa akin habang sinasabunan yung mga hugasin.

"Okay, thanks. Mag sh- shower ako sandali because I feel so malagkit na. Are you sure na okay lang sayo 'yan? I can help naman. You can leave it after mong masabunan. Babanlawan ko na lang after ko mag shower," sabi ko sa kanya.

Nakakahiya naman kasi, parang kagabi ko pa sya inaabala sa akin. Although he says he doesn't mind, hindi ko pa rin matiis not to offer to help him.

"No Cami. Just take a shower upstairs. Ako na ang bahala dito," aniya.

In the end, hinayaan ko na lang din sya. Wala pa rin naman akong energy na makipag talo sa kanya. Babawi na lang ako sa kanya next time kapag naka bisita na ulit sa unit ko.

Pumasok ako sa kwarto kung saan ako nanggaling and I am so impressed with how neat and tidy the whole house is. Kahit kanina sa ref nya, it's very malinis and organized. Sayang lang kung hindi sya rito uuwi araw araw.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin pag pasok ko ng bathroom at halos sabunutan ko ang sarili ko because I look like a total bruha. Masyado na akong naging kumportable sa kanya that I didn't even think of how I look after drinking and crying like a mess last night. My hair's like a bird's nest but aslo like the first time that he took care of my drunken self, he removed the make up on my face which I am very thankful because not removing my makeup will cause me acne breakdown.

Kudos to Vance. He knows stuffs well. I just wonder kung ilan na ba ang natanggalan nya ng make up.

I took a very quick shower and I like it so much kasi ang laakas ng water pressure ng shower nya. I don't know if that's just pagod but I feel like para akong na water massage because of it. It's like nasa ilalim ako ng falls when I tried to close my eyes. Dahil nga quick shower lang, nagpa tulo lang ako sandali saka nag tapis ng towel na available sa cabinet kanina. Medyo bitin nga lang but that will do.

Lumabas ako ng bathroom while the excess water are still dripping on my body, assuming na na lagay na ni Vance yung damit na ipapa hiram nya sa akin pero hindi ko na isip na ngayon pa lang pala nya ilalagay.

"Vance!" gulat na sabi ko dahil nanlaki na ang mga mata nyang naka tingin sa akin.

Napa tigil si Vance sa bag angat ng kamay nya from putting the clothes at the bed. Humigpit ang hawak ko sa towel especially where I tucked it kahit na nanginginig na ang kamay ko't kaka shower ko lang pero parang uminit ang buong katawan ko't kinakapos ako ng hininga.

I am wearing anything underneath the towel that covers me and there's Vance in the closed room with me.

Napa kurap ako ng ilang beses, trying to process the situation that we are in.

"U- uhm..." kinagat ko ang labi ko to pull myself together. "Are those the clothes that you're gonna lend me?" I asked him.

"A- ah... Oo... Ito nga," umayos ng tayo si Vance saka pilit na iniiwas ang tingin nya sa akin.

"Oh... okay, thank you..." lumapit ako sa kama and leaned to get the clothes habang hindi ko binibitawan yung towel because I am so worried na baka biglang mag malaglag and that would be so embarassing.

"I'll wait for you sa baba," sabi nya, hindi pa rin ako tinitingnan. "Sorry, I didn't mean to... I knocked pero hindi ka sumasagot kaya dumiretso na lang ako."

Baka hindi ko rin narinig yung katok nya because sa lakas ng agos ng shower, ganun din kalakas yung ingay sa loob.

Tumikhim ako saka inayos ang tayo ko like I am not gonna faint any moment now. "It's fine. It's not like you've never seen a woman in a towel," tiningnan ko sya at kitang kita ko ang mabibigat na pag hinga ni Vance at pamumula ng buong mukha nya. "Bababa na rin ako pag tapos ko mag palit."

Naka labas na ng kuwarto si Vance pero hindi madaling nawala yung awkward atmosphere. Kinailangan ko pang umupo sa kama to properly breathe na sandali kong nakalimutang gawin.

Nakita kong isang tshirt at jogging pants na obviously his size and it's big. I just don't know if that'll fit me pero mas okay na yun than my clothes last night na amoy na alak.

I think I need to have another warm bath when I get home.