02 เจ้าที่แรง

1746 Words

CHAPTER 02 “พวกแก คืนนี้ที่เดิมเวลาเดิมห้ามเลท” เจ้าแม่ปาร์ตี้ควีนอย่างชายนัดแนะทุกคนหลังจากที่เลิกเรียนคลาสสุดท้ายและกำลังเตรียมตัวจะแยกทางกลับบ้านกัน “โอเคค่า~” “ไว้เจอกันแป้ง ไว้เจอกันธารา” “ไว้เจอกัน ๆ” ปั้นแป้งกล่าวลากับฉันเสร็จก็ควงมือธาราเดินแยกออกไปส่วนชายก็เดินไปลานจอดรถหลังจากร่ำลากันเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ที่ลานคณะเหลือแค่ฉันและชินที่เมื่อกี้ทะเลาะกันแทบตายแต่ตอนนี้ก็เหมือนเดิม กลับมา ‘ตัวติดกัน’ อีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ “ทำอะไร?” ชินถามเมื่อเห็นฉันกำลังหอบเอกสารที่อยู่ในมือด้วยท่าทีจริงจัง “อ้อ... เมื่อกี้อาจารย์เวทวานให้เอาเอกสารไปวางไว้ห้องพักแก ชั้นสองกดลิฟต์ให้หน่อย” พรึ่บ! วินาทีต่อมาเอกสารกองหนึ่งในมือฉันก็ถูกชินแย่งไม่ถือไว้เอง “เธอนั่นแหละกดลิฟต์” “โอเค” การถูกไอ้ชินแย่งของไปถือเอาไว้กลายเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเจอได้ทุกวัน ฉันและชินเดินมาถึงห้องพักครู เคาะได้สองสามทีก็เปิดประตูออกมา “เอกสารครับอาจารย์เวท” ชินวางเอกสารลงบนโต๊ะอาจารย์หนุ่มไฟแรงที่ค่อนข้างป๊อบในหมู่นักศึกษาสาว “ขอบใจมากครับ เธอสองคนนี้ตัวติดกันตลอดเลยนะ” อาจารย์เวทมองฉันกับชินสลับกันแล้วเผยยิ้มสุภาพออกมา “เพื่อนสมัยเด็กครับอาจารย์ แม่เบลล์ฝากฝังให้ผมดูแลลูกสาวแกอย่างดีครับ” มือหนาของชินวางบนหัวฉันแล้วโยกคลอนไปมาราวกับกำลังทำเหมือนตัวเองเป็นพี่ชายที่หวงน้องสาว “งั้นเหรอ น่ารักจังครับมีคนดูแลแบบนี้แม่น่าจะสบายใจ” “แน่นอนครับ” ตุ๊บ! ทำตัวเหมือนพ่ออีกแล้ว! ฉันศอกท้องชินเบา ๆ แล้วปัดมือเขาลงไปจากหัวของตัวเอง “หมดธุระแล้วหนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” “ครับ” ชินและฉันเราเดินออกมาจากห้องพักครู มันเดินมาโอบคอฉันแล้วพาเดินไปยังลิฟต์ตัวเดิมที่เราขึ้นมา “เดินดี ๆ ไม่เป็นหรือไงจะมาโอบคอฉันทำไม” “เห็นสาวตรงนั้นป่ะ กำลังมองฉันอยู่เธอว่าฉันจีบดีมั้ย?” วัน ๆ วุ่นวายอยู่แต่กับกี เป็นบ้าเป็นบออะไรมากมายหรือเปล่าเพื่อนฉันคนนี้ “อยากมุดกีก็เดินไปขอเอง! รำคาญ!” ฉันสะบัดมือที่โอบไหล่ตัวเองออกไปอย่างรำคาญใจแล้วเดินจ้ำอ้าวไปที่ลิฟต์อย่างว่องไว “พูดแค่นี้ทำเป็นโมโห” คนที่เดินตามมายังคงหาเรื่องให้ฉันหงุดหงิดไม่เลิกละ ความสามารถพิเศษของชินคือการยืนมองหน้าฉันเฉย ๆ ก็สามารถทำให้ฉันรู้สึกโมโหเป็นฟืนเป็นไฟได้ "เลิกทำให้ฉันโมโหสักทีได้มั้ยชิน นายอยากตายหรือไง" ฉันฟึดฟัด หัวเริ่มร้อนผุด ๆ จนแทบอยากจะขย้ำเพื่อนตรงหน้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย วุ่นวายมาก วุ่นวายสุด ๆ ไปเลยให้ตายสิ เสียงหัวเราะจากชินยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิดแต่ฉันขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืดเลยปล่อยให้มันกวนตีนไปคนเดียวก็พอ ไปกี่วินาทีต่อมาลิฟต์ก็ถูกเปิดออกอีกหน โดยหน้าลิฟต์เป็นนักศึกษาชายประมาณ 5-6 คน กำลังเดินเข้าลิฟต์มา ฉันที่เคยยืนอยู่คนละฝากกับชินกลับถูกเขาดึงเข้ามาใกล้จนแทบจะแนบอกชินอยู่รอมร่อ "ดึงทำไมเล่า ฉันไม่อยากอยู่ใกล้นาย" ฉันยังเคืองที่มันทำให้หงุดหงิดแต่ดูเหมือนคราวนี้แววตาที่ติดเล่นในทีแรกนั้นหายไปแล้ว เหลือเพียงแววตาจริงจังที่ชินชอบใช้มองกันเวลาเขาเริ่มจริงจังขึ้นมา "อยากไปยืนในดงผู้ชายหรือไง แรดเหรอ?" ฉันจิปาก พยายามดันตัวเองออกมาแต่กลับถูกชินรั้งแขนเอาไว้แน่น เขาดึงเอวฉันให้ร่นถอยไปข้างหลังแล้วโอบเอาไว้จนขยับไปไหนไม่ได้ "ยืนนิ่ง ๆ เถอะน่า โมโหอะไรเดี๋ยวให้เอาคืนตอนถึงคอนโด" คำพูดนี้เหมือนเป็นการซื้อใจให้ฉันยอมนิ่งลง อย่าน้อยการที่มันบอกยอมให้เอาคืนก็เป็นเหมือนการประกาศว่ามันยอมแพ้ฉันแล้ว เพียงแค่นี้ฉันก็สบายใจขึ้นแล้ว หายงอนไปโดยปริยายน่ะสิ เวลาต่อมา วันนี้วันศุกร์! ได้เวลางานรื่นเริงแล้ว >< สวยขนาดนี้แห้งแล้งได้ยังไงกันเบลล์! ฉันยืนอยู่หน้ากระจก จ้องตัวเองที่สวมชุดเดรสเกาะอกสีเทาเข้มที่ขับผิวขาวของฉันให้โดดเด่นขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นเดรสที่ลวดลายคล้ายยีน ช่วงซิปตรงกลางลากยาวลงมาตั้งแต่ช่วงอกถึงเอว ชายกระโปรงสั้นพลิ้วไหวเล็กน้อยเป็นระบายอ่อน ๆ ตัดกับช่วงเอวขอดที่ถูกโบสีดำผูกเอาไว้ด้านข้างอย่างพอดิบพอดี มันเป็นชุดที่ให้กลิ่นอายความเซ็กซี่ที่ตัดกับใบหน้าหวานของฉันได้อย่างดีเลย เป็นครั้งแรกเลยที่ใส่ชุดนุ่งสั้นขนาดนี้ อกอีเบลล์จะแตกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วประเด็นคือวันนี้หนีบผมตรงก็เลยปล่อยยาวกลางหลังไปเลย วันนี้แหละ ๆ ต้องมีคนจีบสักคน แกร๊ก... ในขณะที่กำลังชื่นชมตัวเองอยู่หน้ากระจกนั้น จู่ ๆ ประตูห้องฉันก็ถูกเปิดออกมา เป็นใครไม่ได้เพราะมีคนเดียวที่มีคีย์การ์ดอยู่ “หัดเคาะประตูบ้างเถอะ” ฉันหันไปแซะผู้ชายที่ยังยืนอยู่หน้าประตูห้อง ชินกวาดสายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ เดี๋ยวนะ! สายตาเมื่อกี้คืออะไร? สมเพชเหรอ? “อะไร หัวเราะทำไม!” ทำลายความมั่นใจฉันไปอย่างง่ายดาย “นึกคึกอะไรถึงแต่งตัวแบบนั้น” มันเดินตรงมานั่งปลายเตียงแล้วเลิกคิ้วมองอีกครั้ง ฉันมุ่นคิ้วหันไปหาไอ้เพื่อนบ้าที่แสดงสีหน้ายียวนกวนประสาทกันไม่เลิก “ไม่ต้องยุ่ง ฉันอยากแต่ง” ฉันจ้องตาสู้ชิน วันนี้เขาออลแบล็คตั้งแต่หัวจรดเท้า ชิ แต่งยังไงก็ดูดีนี้คือสิ่งที่ฉันหงุดหงิดเวลามองไปยังคนที่สมบูรณ์แบบตั้งแต่หัวจรดเท้า “ก็ไม่ได้อยากยุ่ง” ชินไหวไหล่ด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้าน เขานั่งไถ่มือถือระหว่างรอฉันเตรียมตัวออกไปผับพร้อมกัน ตอนนี้เรียบร้อยแล้วแต่ขอถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกนิดนึง~ หน้ากระจกที่เห็นทั้งตัวนี้แหละปึ้งสุด โพสต์เริด ๆ บิดเอวให้ดูหุ่นดีจากนั้นก็ แช้ะ~ ว้าว ออกมาดูดีสมกับเทสที่ปั้นแป้งเลือกให้เลย แป้งเพื่อนฉันเทสดีสุด ๆ ฉันยิ้มร่าให้กับรูปตัวเอง ยกมือถือเตรียมถ่ายอีกรูปแต่ทว่าคราวนี้กลับมีชินมายืนซ้อนหลังกันตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจรับรู้ได้เลย “ถ่ายด้วย” เขากระซิบบอก เราสบตากันผ่านกระจกยาวตรงหน้า ชินสวมกอดเอวฉันไว้แล้วเขาก็ถือวิสาสะวางคางตัวเองบนไหล่ฉัน “ไม่เอา จะถ่ายคนเดียวมีนายอยู่ในรูปแล้วฉันจะขายออกยังไงเล่า” ฉันโวยแต่ชินไม่แคร์ไง มิวายยังเอาคืนด้วยการกัดลงมาที่ไหล่ฉันเพื่อเป็นการปรามให้ฉันทำตามที่เขาสั่ง “ไอ้บ้า เจ็บนะ : (” กัดมาได้ แป๊บเดียวขี้นสีแดงเลย “ก็ถ่ายไป อย่าพูดมาก” แววตาชินเข้มขึ้น ยิ่งมองฉันกลับเห็นว่ามันดูดุดันขึ้นราวกับกำลังข่มขู่กัน “รู้แล้วน่า” พอเห็นแบบนั้นใช่ว่าฉันจะกล้าดื้อ เห็นแบบนี้เวลาชินดุ ฉันจะตัวหดเหลือสองนิ้วเพราะเขาดุจริง ฉันยกมือถือขึ้นมาเตรียมตัวถ่ายจากกล้องหลังผ่านบานกระจกที่เห็นเราทั้งตัว ชินตัวสูงกว่าฉันมาก เขาสวมกอดฉันแน่นขึ้นแล้วขยับแก้มเข้ามาชิดกับแก้มฉันก่อนที่สายตาคู่นั้นจะตวัดขึ้นมองกล้องด้วยใบหน้าที่ไร้รอยยิ้มอย่างสิ้นเชิง “ทำหน้าเข้มเพื่อ ยิ้มบางสิ” ฉันดูรูปที่กดถ่ายไป เขาเกยคางลงมาหนุนบ่าฉันแล้วจ้องรูปในจอต่อ “ใครเขายิ้มเวลาถ่ายมันไม่คูล” ฉันถึงกับอึ้ง หันไปมองหน้าเขาด้วยใบหน้าเอือมระอาสุด ๆ “ถามจริง นายจะเก๊กไปไหน” ทำตัวคูลให้สาวกรี๊ด ชอบมากละสิเวลามีคนมารุมชอบ ผู้ชายเจ้าชู้นี้มันอันตรายจริง ๆ “ไม่ได้เก๊กแต่มันหล่อตั้งแต่เกิด” “จ้าาา พอเถอะอัปรูปดีกว่า” เป็นคนเจ้าชู้พอทนแต่ถ้าเป็นคนหลงตัวเองพอเลย จะบ้าตายรายวันอัปรูปเดี่ยวลงสตอรี่ดีกว่า หัวเราะอย่างชอบใจก็จิ้มรูปพร้อมใส่เพลงที่ให้ฟิลล์คลอ ๆ ทันที ชินจ้องหน้าจอมือถือไม่ต่างกับฉัน ฉันที่อัปเสร็จเตรียมจะชวนชินไปผับกลับถูกเขาแย่งมือถือแล้วเปิดกล้องหน้าขึ้นมาก่อนจะยกขึ้นในมุม 45 องศา “อะไรเล่า” ชินแนบใบหน้าตัวเองใกล้กับหน้าฉัน เขาทาบฝ่ามือลงมาบนเนินอกกึ่งกลางที่พอเห็นแวบ ๆ แวม ๆ “อัปรูปเธอกับฉันไงเผื่อฉันจะขายออกบ้าง ทุกคนต้องอิจฉาทีีเธอมีเพื่อนหน้าตาดีข้างกาย” ห๊า?! ถามจริง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ชินลงรูปแล้วแท็กตัวเองเสร็จสรรพ ฉันเองก็เหนื่อยจะเถียง เอาเลย จะทำอะไรก็ทำไป! Talk เอาแล้วว เจ้าที่เตรียมแผลงฤทธิ์สุด ๆ ครบ 5 เม้นมาอัปน้าา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more