ศรกามเทพเถื่อน

CH#1(2)_พรหมลิขิตหรือบังเอิญ

"จะไม่ทันแล้ว"

ภัทรบอกตัวเอง เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ดวงตาไม่คลาดไปจากรถตู้คันใหญ่สีขาวที่จอดเทียบฟุตบาท ประตูถูกเปิดรอท่าโดยการ์ดสองคนที่คอยคุมเชิง

กลุ่มเล็กๆที่ภัทรหมายตาเอาไว้กระจายตัวออกไปรอบตัวรถ ก่อนที่ชายรูปร่างสูงโปร่งปกปิดใบหน้าด้วยหน้ากากสีดำกับแว่นดำจะก้าวขึ้นไป

ภัทรถลาตามไปอย่างกระชั้นชิด เบรคตัวเองไม่ทันสะดุดเข้ากับฟุตบาทแล้วพุ่งตามเข้าไปจับกบในรถตู้

"โอ๊ะ.. ว๊ายยยยยยยยย! อู้ยยย.."

ร้องเบาๆหน้าทิ่ม ท่าคงไม่สวยเท่าไหร่เมื่อรู้สึกว่าตัวเองลงมานอนหมอบอยู่ที่พื้น

นาทีต่อมารู้สึกเหมือนโดนสะกิดหรือเขี่ยอยู่แถวๆข้อศอกที่ใช้ยันตัวกับพื้นแต่ดูลักษณะการสะกิดแรงๆแล้วน่าจะโดนเขี่ยซะมากกว่า

หญิงสาวเริ่มไล่สายตาไปตรงจุดที่โดนเขี่ย รองเท้าเงาวับสีดำ กางเกงสีดำ เสื้อสูทสีดำตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใน เนคไทก็ยังจะเป็นสีดำ

‘ชุดไปงานศพรึเปล่า’

ไล่สายตาขึ้นไปเรื่อยๆ

"โอ้ววว.. โคตรน่ารักเลย"

ภัทรอุทานค่อนข้างดัง ตาค้าง มองหน้าขาวเนียน แก้มแดงนิดๆ ขนตายาว ตาโต จมูกโด่ง ปากแดงที่ตอนนี้เริ่มเม้มแน่นแล้ว

จ้องอย่างลืมตัว ตะลึงในความสมบูรณ์แบบที่ผู้หญิงต้องอิจฉา

ธชา เดวิช ถอดหน้ากากกับแว่นกันแดดออกแล้ววางไว้ข้างตัวตั้งแต่ตอนที่ก้าวขึ้นมาบนรถ

ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินคำว่าน่ารัก ตอนนี้อยากบีบคอคนพูดมากกว่า

"นี่คุณ เข้าไปทำไม?"

เสียงการ์ดดังขึ้นหน้าประตูรถ หลังจากที่ยืนตะลึงอยู่นาน เพราะจู่ๆก็มีผู้หญิงพุ่งเข้าไปถึงเจ้านายหนุ่มได้อย่างง่ายดาย

ดูจากสีหน้าของธชาตอนนี้เห็นทีการ์ดทีมนี้อาจโดนปลดทั้งทีมก็เป็นได้

ภัทรหายตะลึงหันมามองการ์ดหน้าประตูที่กำลังเอื้อมมือมาดึงข้อเท้าแล้วลากออกไป เธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อที่จะบันทึกรูปของเขา สมองคิดให้วุ่นวานในที่สุดก็คิดออก

"J please, May I take your picture?"

จำได้ว่าชื่อเจคือชื่อหนึ่งในรายชื่อสุดปลี้มของดาวที่ร่ายไม่ยอมหยุดถึงความน่ารักตอนที่ไปขอร้องให้เธอมาช่วยถ่ายรูป

ภัทรคว้าขาข้างซ้ายของชายหนุ่มเอาไว้แนบอก จะว่ากอดรัดก็คงไม่ผิดนัก หลังจากที่ขอร้องเป็นภาษาอังกฤษ ได้แต่หวังว่าเขาจะเข้าใจ

เงยหน้ามองสบตาคนที่ยังนั่งนิ่งดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไร สายตาเย็นชายังกับน้ำแข็ง

‘เคยยิ้มบ้างไม๊นะ?’ ภัทรแอบถามในใจ

“ออกไป”

ธชาสะบัดขาที่โดนกอดอย่างรังเกียจค่อนข้างแรง

‘พวกนักข่าวตื๊อเหมือนกันหมด แต่ยัยนี่ดูจะหนักมากที่สุด’

เสียงกระซิบรอดไรฟันดังออกมาจากริมฝีปากบางแดงระเรื่อ ทำเอาคนฟังมองจนเพลินก่อนจะแน่ใจว่าโดนไล่เป็นภาษาไทย

ภัทรไม่ทันตั้งตัว การ์ดตัวโตก็รีบลากข้อเท้าของเธอให้ออกมานอกรถหลังจากที่ได้ยินเสียงรอดไรฟันไม่พอใจของเจ้านายหนุ่ม

“….”

ภัทรอ้าปากค้างกอดขาชายหนุ่มแน่นกว่าเดิม ซึ่งมันทำให้ภาพที่ออกมาดูทุลักทุเลผสมน่าขัน ขาของธชาถูกลากออกไปด้วยตามแรงกอดของหญิงสาว

"ปล่อยขาฉันนะ!"

ชายหนุ่มหน้าแดงก่ำ พยายามรั้งขาตัวเองเอาไว้ จับพนักแขนแน่น พูดน้ำเสียงข่มขู่

"ขอถ่ายรูปแค่ใบเดียวนะคะ"

ภัทรบอกเสียงอ้อน ลืมไปชั่วขณะว่าควรสงสัยทำไมบอยแบนด์เกาหลีพูดภาษาไทยได้เป๊ะซะขนาดนี้

ธชาถอนหายใจก่อนจะยกมือห้ามการ์ดให้ปล่อยขาหญิงสาว จะได้หยุดการยื้อยุดน่าทุเรศนี่เสียที

"อยากได้รูปฉันนักใช่ไม๊ งั้นเราไปถ่ายกันแบบส่วนตัว ในที่ส่วนตัวดีกว่า ออกรถ"

เสียงออกคำสั่งดังขึ้นหลังจากที่การ์ดปล่อยขาภัทร แต่ขาชายหนุ่มยังโดนภัทรกอดเอาไว้แน่นเช่นเดิม

"คุณว่าไงนะ?"

ภัทรตะลึงรีบปล่อยขาของเขาแล้วลุกขึ้นนั่งนั่งพับเพียบบนพื้น

"ฉันจะให้เธอถ่ายรูปแบบส่วนตัว ชนิดที่ยังไม่มีใครเคยทำได้ไงละ"

ธชาพูดสายตากรุ้มกริ่ม ตื๊อเก่งขนาดนี้ก็ต้องสนองหน่อย

"จริงเหรอคะ ที่ว่าส่วนตัวนี่ส่วนตัวแบบไหน?"

ภัทรถามพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองประตูที่ถูกเลื่อนปิด

รถกำลังเคลื่อนตัวออกช้าๆ

"แบบที่เธอจินตนาการไม่ถึงเชียวล่ะ ฉันจะทำให้สุดฝีมือเลยแลกกับรูปหนึ่งใบ"

ภัทรกลืนน้ำลาย มองชายหนุ่มที่ส่งสายตาประหลาดมาให้ก่อนจะคิดสงสัยว่างานนี้คงจะเกินความสามารถ

‘ให้ดาวมันมาถ่ายรูปไอดอลคนนี้เองก็แล้วกัน’

คิดได้ดังนั้นก็มองหาทางหนีทีไล่ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าที่จับแล้วพยายามจะเลื่อนประตูเปิดออก แต่ประตูเจ้ากรรมดันไม่เปิด

‘เป็นรุ่นไหนกันทำไมมันเปิดไม่ออก’

นึกในใจ พยายามดึงสุดแรง

"จะไปไหนละ ไม่เอาแล้วรึไงรูป?"

เสียงห้าวๆปนกระด้างของชายหนุ่มร้องเตือน

"ไม่แล้วค่ะ ขอลงดีกว่า"

"เดี๋ยวซิ เรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลย"

มือแข็งเหมือนคีมคว้าเอวบางเอาไว้เมื่อเห็นเธอทำท่าจะลุกขึ้นยืน จากนั้นก็กระชากให้นั่งลงตามเดิม

"อ๊ะ! ไม่อยากรู้จักแล้วตอนนี้ขอลงก่อนดีกว่า ช่วยบอกคนขับให้จอดตรงนี้เลยได้ไม๊คะ?"

ภัทรหันมาสบตา ตอบเสียงร้อนรนพร้อมกับปัดมือที่อยู่รอบเอวบางออก ยังนั่งอยู่ที่พื้นเงยหน้าสบตาแล้วขอร้องชายหนุ่มที่ตอนนี้จ้องตาไม่กระพริบห่างแค่เอื้อม ได้แต่ตะลึงขยับไม่ได้หายใจไม่ออก

ธชาเอื้อมมือออกมาไล้ริมฝีปากบางของเธออย่างลืมตัว แววตาเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อกวาดมองไปทั่วดวงหน้างามที่แหงนเงย ความต้องการถาโถมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ห้ามใจไม่อยู่สอดมือแข็งแรงไปที่ต้นคอขาวเนียนแล้วดันให้เงยหน้ารับจูบเสน่หาที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆ ทันทีที่ปากอุ่นจัดแนบสนิท ภัทรก็ลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง

------------------------------------------