สิงห์คำตกตะลึงพรึงเพริดในทันใด เอ่ยปากถามออกไปอย่างลืมตัว
“มึงหมายความเยี่ยงไรวะ สายเลือดเดียวกัน”
“กูพูดถึงเพียงนี้ยังต้องให้อธิบายความอีกรึ กูเป็นพ่อของแม่หญิงกระมังไอ้สิงห์คำ” เสือพ่นลมหายใจอย่างระอา ขณะที่สิงห์คำได้แต่มองคนตรงหน้าตาแทบไม่กะพริบ
“มึงเป็นพี่ชาย!” ไอ้เสือเป็นพี่ชายแม่ฤทัยกระนั้นรึ!
สิงห์คำมองใบหน้ามิสบอารมณ์ของเสือ พลันนึกได้ว่าใบหน้าของเสือกับปานฤทัยเพลาบึ้งตึงนั้นมีส่วนคล้ายคลึงกันยิ่ง อีกทั้งเมื่อเขานึกย้อนกลับไปตั้งแต่แม่ฤทัยมาอยู่เฮือนคำคืนแรกแล้วโดนยาสั่ง คืนนั้นไอ้เสือพลันปรากฏตัวขึ้นในทันใด เรื่องราวเล็ก ๆ น้อย ๆ รวมถึงพลังวิเศษของแม่ฤทัย เสือก็รู้ก่อนตนเสียอีก
เรื่องที่เสือเตือนให้เขาทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามประเพณี มิให้เขากระทำตามใจตัว คงเป็นเพราะปานฤทัยคือน้องสาวกระมัง จึงหาเรื่องกันท่าเขาอยู่หลายครั้งหลายครา
“มึงไหว้ขอขมากูเสียดี ๆ ไอ้สิงห์คำ โทษที่บังอาจ
