Mist in Mind ม่านหมอกกลางใจ

ภายในสถานบันเทิงแห่งหนึ่งที่ขณะนี้เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ส่วนหนึ่งมาจากความเหงา ความอยากสนุกสไตล์คนที่ต้องการปลดปล่อยทั่วไป โต๊ะในสุดของร้านที่บัดนี้เก้าอี้ทุกตัวถูกสาวสวยทั้งสามจับจองหมดแล้ว  “หมดแก้วโว้ยยย” “วู้ววววว” เสียงแก้วชนกันดังสนั่น “เห้ยไอ้หมอก” “หื้อออ” คนถูกเรียกชื่อขานตอบด้วยน้ำเสียงมึนเมา “แกจะไปจริงๆ เหรอวะ ไอ้มนแกช่วยห้ามมันดิ๊” สายป่าน สาวผมสั้นที่สุดในกลุ่มเอ่ยก่อนหาตัวช่วยเป็นน้ำมนต์ สาวซื่อ “นั่นดิ แกไปนานมากเลยนะเว้ยยย” “สี่ปีเอง ไม่นานหรอก ชั้นไปเรียนนะเว้ยเดี๋ยวก็กลับ พี่เมฆกับพี่เอมก็ปายย พวกแกไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอกกกก” “เอ้าๆ ละนี่จะไปไหน” สายป่านทักขึ้น เมื่อเห็นคนที่กำลังเป็นเจ้าของเรื่องสนทนากำลังลุกขึ้นก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป “ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ แป๊บเดียว เดี๊ยววมา” เสียงเจ้าหล่อนยังบ่งบอกถึงความไม่สมประกอบของสตินัก ก็เธอเล่นดื่มไม่หยุดตั้งแต่มาถึง นี่ก็ปาไปสองชั่วโมงแล้ว อีกฟากของร้าน “นี่ไอ้คุณพี่เมฆ” “ถ้ามึงจะเรียกไอ้ ก็ไม่ต้องเรียกคุณ ไอ้ชิบหายยย” “เออไอ้พี่เมฆ คิดดีแล้วเหรอวะจะไปต่างประเทศเนี่ย” “ไม่ดีมั้ง จะไปมะรืนอยู่ละ” เมฆา หนุ่มบริหารที่เพิ่งจะรับปริญญาไปได้ไม่ถึงปีตอบกลับ วาที น้องรหัสของเขา “ละทำไมต้องไปตั้งสี่ปี” “ก็กูพาน้องไปเรียนต่อมหาลัย ละว่าจะไปเปิดร้านอาหารไทยกับไอ้ทินที่นู้น ได้เงินดีกว่า” “เออก็จริง แหม่ไปทีก็ต้องหอบเมียไปด้วย” “เออสิวะ กูจะไม่อยู่ตั้งสี่ปี เดี๋ยวหมาคาบไปแดก” พูดแล้วเขาก็อดนึกหึงหวงแฟนสาว เอมิกาของเขาไม่หาย ถึงแม้จะคบกันมาตั้งสาม-สี่ปีแล้ว แต่ความรักความหึงหวงห่วงใยที่เมฆามีต่อแฟนสาวก็มิอาจลดลงไปได้เลย มีแต่จะเพิ่มขึ้นทุกวันๆ “กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ มีใครจะไปด้วยม่ะ” “ไปดูมึงเข้าห้องน้ำเนี่ยนะไอ้อิฐ เสียลูกกระตา” เมฆาตอบเพื่อนสนิทพร้อมกับหัวเราะไปด้วย “ตีน!!” เขาพูดพร้อมกับยกเท้าขึ้นมาละเดินจากไป หน้าห้องน้ำ “คุณเมามากแล้วนะครับ ให้ผมเดินไปส่งมั้ย” “ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นเดินได้ แค่นี้สบายมาก” เธอพูดจบก่อนจะหันไปยิ้มให้กับชายแปลกหน้าที่เข้ามาประคองเธอก่อนที่ร่างของเธอจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นได้ทันเวลา “เถอะนะครับ ผมอยากรู้จักคุณ” “เอ่อ ค่ะ” “คุณชื่ออะไรครับ” “ม่านหมอกค่ะ เรียกว่าหมอกเฉยๆ ก็ได้ คุณล่ะคะชื่ออะไร” เธอพูดพร้อมกับมองใบหน้าของชายตรงหน้าอย่างมึนงงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ “ผมใหญ่ครับ” “ใหญ่จริงปะคะ” “เอ่อ อะไรนะครับ” ม่านหมอกพูดพร้อมกับส่งสายตาหวาน แถมไล้มือไปตามวงแขนกำยำนั้น “หมอกหมายถึงแขนของคุณน่ะค่ะ” อาทิตย์ หนุ่มร่างสูงที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ จำต้องหยุดชะงักเนื่องจากเห็นร่างบางของใครบางคนกำลังนัวอยู่กับร่างสูงใหญ่ตรงทางเดิน หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำระยิบระยับไปด้วยกากเพชรที่ติดเข้ากับชุดของเจ้าหล่อน ขับกับสีผิวขาวที่เขาคิดว่าปกติเธอคงขาวอยู่แล้ว ยิ่งเธอใส่ชุดดำแถมยังอยู่ในสถานที่แบบนี้ตอนกลางคืนอีก มันยิ่งทำให้เธอขาวสว่างสุดๆ ใบหน้าของเธอที่เขาพยายามเพ่งดูแต่ก็มิอาจมองเห็นชัดได้ถนัดนัก ด้วยความที่เขาเองก็ดื่มไปไม่ใช่น้อยเหมือนกัน “เห้ยทำไรกันอะ” เสียงผู้มาใหม่ดังขึ้น ก่อนที่ร่างของเจ้าหล่อนจะถูกกระชากออกจาก ใหญ่ ชายแปลกหน้าที่หล่อนเพิ่งรู้จัก “เอ่อ พอดีคุณเขาจะล้มน่ะครับ ผมเลยเข้าไปช่วยพยุง” “จริงเหรอคุณ” เขาเห็นแล้วใบหน้าเนียนสวยของสาวเจ้า ที่ถูกแต่งแต้มจัดเต็มไปด้วยเครื่องสำอาง แก้มขาวนวลอมชมพูถูกปรับให้เป็นสีแดงระเรื่อจากบลัชออนผสมกับแอลกอฮอล์ที่เจ้าหล่อนดื่มไปไม่ใช่น้อย ปากนิดน้อยของเธอก็เช่นกัน บัดนี้ถูกทาด้วยลิปสติกเป็นสีแดงกล้ำ ยิ่งทำให้หน้าของเธอดูเด่นขึ้นไปอีก ผมดำสนิทถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าความยาวของมันทำให้ฟาดเข้าไปที่หน้าของเขาตอนที่ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนโดยมิได้ตั้งใจ ผมหน้าม้าบางๆ ของหล่อนพลิ้วไหวไปตามแรงดึง กลิ่นจากปลายผมของเธอนั้นช่างหอมอะไรอย่างนี้ “นี่มัน...” ผู้หญิงคนนี้ น้องสาวของเมฆาเพื่อนสนิทของเขาที่เพิ่งแนะนำให้รู้จักเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้นี่นา “งั้นผมขอตัวนะครับ ไว้พบกันนะครับคุณหมอก” ชายแปลกหน้าพูดก่อนเดินออกไป ทิ้งให้หญิงสาวที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของชายคนใหม่ที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาคือใคร ก่อนจะหันไปมองหน้าเขาชัดๆ ร่างสูงในชุดลำลองสบายๆ ภายใต้กล้ามแขนเป็นมัดๆ ไม่แพ้ชายแปลกหน้าคนเมื่อกี้เลย เสื้อเชิ้ตสีขาวเนกไทสีดำเช่นเดียวกับกางเกงสแล็ค พนักงานที่นี่เหรอเนี่ย แต่หน้าตาของเขาไม่น่าใช่นะ หน้าเรียวยาว คิ้วเข้ม ตาโต ปากกระจับได้รูป ‘น่าจูบจัง’ ทรงผมที่ไม่สั้นไม่ยาวจนเกินไปก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระไม่ได้ถูกจัดแต่งทรงผมแต่อย่างใด แต่เอ๊ะทำไมหน้าตาคุ้นๆ ‘เพื่อนพี่เมฆนี่หว่า’  “ว่าไงยัยบ๊อง” เขาเอ่ยทัก “พี่..พี่..พี่อะไรวะ” เธอสบถกับตัวเอง “มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวห้ะ รู้มั้ยว่ามันอันตราย” “มาเข้าห้องน้ำ ให้ยกเพื่อนมาทั้งโต๊ะเลยไง๊ ห๊า” “ต่อปากต่อคำเก่งดีหนิเรา” “ไม่ได้เก่งปากนะ อย่างอื่นก็เก่ง” เธอพูดพร้อมกับส่งสายตาหวานให้ “นี่ๆ อย่ามาพูดอะไรทะลึ่งนะ” “ทะลึ่งอะไร พี่คิดไรเนี่ย หนูหมายถึงเรียนเก่งต่างหาก” “เอาเถอะ รีบกลับเข้าไปข้างในได้ละ เพื่อนๆ เธอเป็นห่วงกันแล้วมั้งนั่น” “ละพี่อะ” “ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำ เธอจะไปด้วยมั้ยล่ะ” “ท้าหนูอ่ออออ?!!” เสียงเจ้าหล่อนยังคงยืดยาวเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เช่นเดิม “กล้าก็มา” พูดจบเขาก็เดินจากไป ก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำ แขนของเขากลับถูกกระชากเขาไปยังห้องเก็บของข้างห้องน้ำจากมือปริศนา “อะไรวะเนี่ย” เขาตะโกนเสียงดัง พร้อมกับหันไปทางเจ้าของมือ “เห้ย อะไรของเธอ พาชั้นเข้ามาทำไม ละทำไมไม่กลับไปที่โต๊ะ” “ก็พี่ท้าหนูอะ” “โอ้ยยย ชั้นพูดเล่นมั้ยล่ะ ไปๆ กลับไปได้แ ล้ ว...” เขายังไม่ทันพูดจบ ปากนิดน้อยของสาวเจ้าก็เข้ามาประกบกับปากกระจับของเขาโดยที่ไม่ทันตั้งตัว อกกว้างถูกมือเรียวดันไปจนแผ่นหลังกระทบกับกล่องลังใส่เครื่องดื่มมึนเมาทั้งหลาย มือทั้งคู่เริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้ไปตามร่างกายของกันและกัน จากที่เป็นแค่การประกบปาก บัดนี้รสจูบนั้นยิ่งร้อนแรงขึ้น เหมือนกับมิอาจมีสิ่งใดมาหยุดไฟร้อนแรงของพวกเขาได้ แม้จะเป็นจูบแรกของเธอแต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สาวเจ้าเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเป็นธรรมชาติตามสัญชาตญาณของมนุษย์ จนกระทั่ง...