Billionaire Series 1 - - Wicked Hearts

I was sitting on a metal chair while listening to the explanation of the man in front of me. Pinaka ayaw ko sa lahat ay ninanakawan ako. Kanina pa ito binubugbog ng mga tauhan ko saka siya dinala sa basement ng company building ko. Kararating ko lang sa bansang ito ngunit ito agad ang bumungad sa 'kin. "Por favor, perdóneme señor, lo prometo, no lo volveré a hacer." He begged in front of me. I smirked while smoking a cigarette then I blew out the smoke. He has been apologizing to me for a while now. Nagawa lang daw niya magnakaw dahil kailangan niya ang pera para sa kanyang anak na may sakit. Mga mahihirap nga naman. Mga pasakit sa mundo. Kinuha ko ang baso na may lamang alak saka ininom. I stood up and looked at the man on his knees while crying. "Mátalo." I ordered my men to kill that person. Hindi na dapat binibigyan ng chance ang mga taong magnanakaw. I heard three gun shots. Nakatitig lang ako sa lalaking walang buhay na naka bulagta sa sahig saka ako lumabas ng silid. Agad kong tinungo ang elevator na para sa 'kin lang. Nagpahatid lang ako sa top floor kung saan ang office ko. When the elevator door opened, my secretary immediately stood up and bowed. "Sir, your mother is in your office." Nakayukod na sabi ng aking secretary. I didn't answer him and immediately passed him then headded to my office. Bumungad sa 'kin ang aking ina na naka prenting nakaupo sa sala ng opisina ko. "Kaede," masayang bati ng aking ina nang makita ako. "How are you my son?" Dagdag pa niya saka siya lumapit sa 'kin. "What are you doing here mom?" I asked. My mother just stared at me as if she reading my mind. "Why did you that, Kaede?" I smirked. I know it. Kaya siya nandito dahil nabalitaan niya ang pagpapabagsak ko sa companya ng matalik niyang kaibigan. "Kaede, what you did was wrong. How many times do I have to tell you this. Hindi ka na nakikinig sa 'kin." Sabi niya sa mahinang boses. "Mom, I already told you, lahat ng kakalaban sa 'kin ay pababagsakin ko." I said with no emotion on my face. "Anak, hindi na ikaw 'to.. Nasaan na ang Kaede na masayahin, mapagmahal na tao? Nasaan na ang anak kong yun?" Tanong niya habang nakatitig sa mga mata ko. Nag-iwas ako ng tingin saking ina. Naglakad ako papunta sa swivel chair ko saka pabagsak na umupo do'n. Hinilot ko ang aking sentido habang nakatingin sa aking ina. I looked at the door when I heard soft knock. "Come in," I said. The door immediately opened and one of my men entered. "Boss, I already dispose the corpse properly." He said. "Anong bangkay?" My mother asked hysterically. Agad itong lumapit sa 'kin saka ako masamang tinignan. "What did you do this time, Kaede?" Tanong niya habang matalim ang mga matang nakatitig sa 'kin. Tumingin muna ako sa aking tauhan saka sinenyasan na lumabas. Agad naman itong tumalima. "Nothing, Mom." Walang buhay kong sagot sa aking ina. "Pumatay ka na naman?? Ano ba nangyayari sa'yo, Kaede? Kung nabubuhay lang sana ang iyong— "Stop it, Mom." I said as I cut her off. Masama akong tinignan ng aking ina. "Darating ang araw Kaede, may isang taong magbabago sa ugali mo." My mother said seriously. I chuckled and looked at my mom. "Hindi pa pinapanganak ang magpapabago sa 'kin mom." Bumuga ng marahas na hininga ang aking ina saka siya lumapit sa table ko. She took something from her bag and handed it to me. Nakakunot ang nuo ko sabay abot ng sobre. "What is this?" "There is a charity that helps poor people in the Philippines. They are asking for a donation from me and especially from you." Nalukot agad ang mukha ko saka ko ibinalik sa aking ina ang sobre. "No way! Bakit ako magbibigay ng pera sa mga mahihirap? Kaya sila nagiging mahirap dahil umaasa sila sa mga ganyang charity. Mga pasakit sa mundo hindi nalang mag trabaho. Dagdag palamunin lang." I said angrily. Napahilot naman sa sentido ang aking ina habang nakatingin sa 'kin. "Seriously, Kaede?" Sigaw sa 'kin ng aking ina. "Leave now, Mom. I still have a lot to do." I immediately reached the paper in front of me and read it. Hindi parin umalis ang aking ina sa harap ko kaya hindi ko nalang siya pinansin. Napatigil ako sa pagbabasa ng may kumatok ulit sa pinto ng opisina ko. "Come in," I said while my eyes were still looking at the papers. Agad ako nag angat ng tingin at hinihintay na pumasok ang nasa labas ng opisina ko. The door opened and the person I hated the most walked in. "What the hell are you doing here?" Sigaw kong tanong sa taong sagad sa buto ang galit ko. Tinignan ko ang aking ina na nakayuko na ngayon. "I thought you fired that man." "Kaede, I can't fired Lawrence. He's been our body guard for a long time. I can't send him away." Mahinahong sabi sa 'kin ng aking ina. "Body guard? Ang sabihin mo palpak na body guard." Galit kong sigaw. Tinignan ko ng masama si Lawrence. Nagpupuyos ang kalooban ko sa lalaking ito. Hindi niya na protektahan ang ama ko laban sa mga kaaway niya sa negosyo. "Leave now!!!" Agad na lumabas si Lawrence habang ang aking ina ay tinignan ako na may luha pa sakanyang mga mata saka siya tuluyang lumabas ng opisina ko. I tried to calm myself because I might kill someone. Iniisip ko ang sinabi ng aking ina kanina. Hindi ako naniniwalang may magpapabago pa sa 'kin. Punong-puno ako ng galit lalo na sa mga pumatay sa aking ama. Pagbabayarin ko silang lahat.