I was already in a hospital bed when I woke up. Dahan-dahan akong nagmulat at kumurap-kurap pa nang masilaw sa ilaw ng kwarto. Sinubukan kong itukod ang kamay ko para bumangon.
“Don’t force yourself,” sabi ng boses mula sa pinto.
I immediately looked at the door. It was Timothy — with an expression I couldn’t read.
“I-I…” Sinubukan kong magsalita pero parang pati ‘yon, hindi ko magawa. I felt so exhausted.
Nanlaki ang mata ko nang maalala ang mga nangyari. Yumuko ako para tingnan ang bawat parte ng katawan ko. My arms were swollen, and my feet had multiple wounds. But my heart felt more shattered. Ramdam ko pa ang mga kamay ng mga hayop na ‘yon sa balat ko.
Narinig kong bumuntong-hininga si Timothy bago umupo malapit sa kama. The moment I looked up at him, my tears fell. Nakita ko kun
