Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakatihaya sa kama, pero dama ko na paulit-ulit lang ang pag-ikot ko.
Left side, right side, back again.
Kahit nakapikit ako ay parang malinaw pa rin ang mga tunog sa paligid ko. Ang mahinang tik-tak ng wall clock, pati sariling hininga kong hindi mapakali.
I sighed frustratingly.
Hindi ako madalaw ng antok. Hindi rin mapalagay ang dibdib ko, at para bang may mabigat na nakadikit sa buto-buto ko. Lalo na tuwing dumadaan sa isip ko ang huling tingin sa’kin ni Timothy bago siya umalis kanina. Parang galit, pagod, at may kung anong hindi ko maipaliwanag na lalim.
I turned my head. The hallway light was faint under the gap of my door. Hanggang sa may narinig akong kaluskos sa ibaba. Mabilis ‘yon pero hindi magulo.
Parang may naglakad… then huminto.
