Hindi ko maalala ang mga araw na sumunod. Hindi ko alam kung anong oras ako gumigising. Kung kumakain ba ako. Kung naliligo ba ako. O kung gumagalaw pa ba ako bilang tao.
Everything blurred into one long stretch of white noise.
Isang iglap. Isang hinga. Isang araw. Isang gabi.
Lahat magkakapareho. I was… empty. Not sad. Not angry. Not lost.
Just empty.
Parang naubos ako. Parang may nagtanggal ng laman sa dibdib ko at iniwan ang katawan kong gumagalaw dahil kailangan, hindi dahil gusto.
Timothy stayed nearby.
Hindi siya intrusive. Hindi siya nagsasalita. Hindi siya nagtanong. Pero palagi siyang nandoon.
Sa hallway. Sa pintuan. Sa sofa malapit sa hagdan. Sa gilid ng kwarto. Hindi man pumapasok, pero laging nakabantay. Para bang kahit wala akong sinasabi, naririnig niya ang lahat ng h
