Under Her Spell

Kabanata 3

Serene

I already expected things like this the moment I set foot inside the detention office. But it still makes me feel nervous while looking at my brother who were looking at me intently. His fingers is gently tapping the wooden table that's keeping us apart.

I gulped. This feeling sucks! I cleared my throat and look away from his gaze.

"I heared about what you did Serene Aleriana." I bit my lower lip when I heard him talk. His voice is a bit scary! Swear!

Hindi na talaga ako nagtataka kung pano nya nalaman. Paniguradong sesermonan na naman ako nito.

I kept my eyes away from his gaze. Playing with my fingers, because damn! I'm nervous as f**k! Iba pa naman magalit ang isang 'to. Mas malala pa kay mama eh.

Ngunit napaigtad ako sa gulat ng bigla na lamang nitong hinampas ang mesa.

Tangina. I can feel it! Malapit ko ng makita si San Pedro-

"Babanat ka na nga lang, siguraduhin mo namang kikiligin si Adriel!"

Gulat na napatingin ako kay kuya. Salubong ang kilay nito at nakasimangot na nakatingin sa akin.

Just what the f**k?

"Akala ko pa naman malakas ang manok ko. Tsk! Tsk! Tsk! Nakakadisappoint naman." Laglag ang pangang napatingin ako kay kuya. Seryoso ba siya?

"Gulat na gulat lang?" kapagkuway saad nito, habang may ngisi sa labi. "Kala mo pagagalitan kita 'no? Nah, proud nga ako sayo eh. Akalain mo 'yon? Nagagawa mo ng humarot, dati baby ka pa ngayon, hay naku!" dagdag pa nito.

Napakurap naman agad ako at 'di makapaniwalang nakatingin lang kay kuya.

Tangina?

"Magkapatid nga talaga kayo." napatingin naman agad ako kay mama na nasa hamba ng pinto at nakapameywang na nakatingin sa amin. Naks, ngayon ko lang nalaman. May pagka-ninja pala si mama. Hindi ko siya napansin kanina. "Aba! Suki rin iyang kapatid mo ng detention dati eh. Ewan ko nga ba kung ba't sa kabila ng pagiging tarantado n'yang kuya mo ay hindi ko pa siya itinatakwil bilang anak ko. Tsk!" dagdag pa ni mama.

Napatingin ako kay kuya na feeling hari, habang nakaupo sa upuan suot ang proud na ngisi.

"Pogi kasi ako ma. Sayang naman kung itatakwil mo rin lang ako bilang anak mo. Mawawalan ka na ng poging anak, 'di ba Serene?" mayabang na saad ni kuya. I mentally rolled my eyes. Kita mo nga naman. Umaapaw ang kayabangan ng ulupong na 'to.

Umiwas nalang ako ng tingin.

"Tss. Mana ka talaga sa tatay mo. Mayabang." Naiiling na saad ni mama at tumalikod.

Natahimik naman agad kami ni kuya. I mean si kuya lang pala. Kanina pa pala ako tahimik dito.

Ngayon nalang ulit nabanggit ni Mama si Papa.

We witnessed how mama became depressed the day Papa died because of a Car Accident. So as much as possible, we're avoiding to mention Papa, since we know that it will surely affect her. Marinig niya lang kasi ang pangalan ni Papa dati ay bigla na lang suang umiiyak at magkukulong sa kwarto nila.

Kaya hindi namin maiwasang magulat ni kuya kay mama. I mean, it's been 4 years since Papa died, but I know it's still not enough for Mama to heal. She loves him more that anything else and we know that it really hurt her big time the moment Papa left.

"Oh? Nyare sa inyo?" nabalik lang ako sa reyalidad ng marinig ko ang boses ni mama.

Nakataas na ang dalawang kilay nito habang nakatingin sa amin. I cleared my throat, while kuya Syd looked away. I smiled at her then shook my head.

"It's nothing ma."

Napabuntong hininga naman agad siya at ngumiti ng bahagya sa amin.

Mama is really beautiful. No wonder Papa became smitten with her. Ilang taon narin noong huli kong makita ang ngiti ni mama.

"Dont worry about me mga anak. I'm okay. I can't say that I'm fully healed but I'm starting to accept that he's gone. Alam ko kasing walang mangyayari kung patuloy lang akong magkukulong sa mga alaalang iyon. Alam ko ring nahihirapan na kayo, and I'm really sorry about that." mahabang lintanya ni mama.

Napakagat naman agad ako sa pang-ibabang labi ko habang pinipigilan ang umiyak. I stood up, and immediately enveloped mama into a tight hug.

"Ma. . . "

Niyakap din naman agad ako ni mama.

"Aba! Sali naman ako r'yan! 'Di pwedeng kayo lang." Saad ni kuya kapagkuway naramdaman ko agad ang pagyakap ni kuya sa amin.

"Love you ma. We understand you. Kaya 'wag ka na mag-alala ma, nandito lang kami para sayo- nandito lang ang pogi mong anak para pasayahin ka. Yieee~ kiligin ka naman d'yan Ma."

Napatawa naman agad ako dahil sa sinaad ni kuya habang si mama naman ay napapailing nalang. Mabilis na kumalas ako sa pagkakayakap kay mama tsaka mabilis na binatukan si kuya.

"Kahit kailan talaga ang hangin mo! Aba naman kuya, tama na pagbubuhat ng sarili mong bangko! Nakakasawa rin kaya marinig kahanginan mo, kung alam mo lang!" sabi ko tsaka umirap.

Napasimangot naman agad ito tsaka ako sinamaan ng tingin.

"Hah! Shattap ka nalang li'l sis. Alam ko naman kasing inggit ka lang kasi ako gwapo, ikaw panget!" nakasimangot na saad nito sa akin.

"Whatever! Basta alam ko maganda ako, periodt."

"Hay, ewan ko nalang sa inyong magkapatid."

After our little drama, ay agad na pumanhik ako sa kwarto ko.

Sa totoo lang, kinikilabutan ako dahil sa tagpong iyon. I mean, yuck! Hindi ko maimagine sarili ko na nagd-drama! Ang cringe masyado.

Nanood nalang ako ng Netflix sa laptop ko. Pampawala lang ng boredom. Ba't ba?

Ok narin naman 'to. Nang mawala naman sa isip ko ang kahihiyang ginawa ko. Shutta, nakakahiya pala talaga 'yon. Wala na akong mukhang maihaharap kay Sir~

Ampt. Isa itong kalbaryo sa akinnnn! Hayst bahala na nga bukas. Focus nalang muna ako sa aking pinapanood. Ciao!