"Zeniah..." tawag ni Selena sa kaniyang anak.
Dalawang araw simula nang makabalik sila sa Pinas, kapansin- pansin ang pagiging matamlay ng kanilang anak na si Zeniah. Sinasabi nito na ayos lamang siya pero ang totoo, para siyang pinapatay sa kaniyang loob. Hindi man nais ni Zeniah na mapansin ng kaniyang mga magulang ang pagiging matamlay niya at malungkot, pero wala siyang magawa dahil iyon ang nararamdaman niya.
"Yes po, mommy?" nakangiting sabi ni Zeniah.
Lumapit si Selena sa kaniyang anak at saka hinaplos ito. Kasalukuyang nakahiga sa kaniyang kama si Zeniah dahil gusto niyang magpahinga buong araw. Pakiramdam niya, pagod na pagod siya kahit wala naman siyang ginagawa.
"May problema ka ba anak? Puwede kang magsabi sa akin..." malambing na sambit ni Selena habang patuloy sa paghaplo
