PAGKARINIG ni Bella ng ingay na sa tantiya niya’y mula sa isang kabayo ay mabilis siyang umahon at pinulot ang itinagong damit sa likuran ng malaking bato. Mabilis siyang nagtago sa likod ng mga puno at bulaklak para magbihis. Hindi niya napansin ang oras at napasarap ang paglulunoy niya sa batis. Presko kasi sa pakiramdam ang malamig na tubig kaya kahit gustuhin man niyang manatili pa roon ay hindi maaari. Ayaw niyang maabutan siya roon ng kung sino mang sakay ng kabayong iyon.
Tumakbo si Bella paalis sa lugar na iyon ngunit hindi pa man nakalalayo ay lumingon siya sa pinanggalingan. Nakita niya ang isang anino ng tao na mula sa kabilang bahagi ng batis kung kaya nagmadali siyang umalis.
Tumutulo pa ang basang buhok na bumalik si Bella sa kubo ng kanilang ina. Nang silipin niya si Mir
