An geliyor içimde büyüttüğüm, yaşattığım hiçbir şey gerçek hayatla örtüşmüyor. İçi yaz dışarısı kış olan bir iklimde yaşıyor gibi hissediyorum kendimi. İşte bu sıkışmışlıktan kaynaklanan bir hüzünle ömür sürmekten korkuyorum. Penceremi açtığımda baharın geldiğini görmek, havayı koklamak istiyorum. O kokuyu ciğerlerime kadar çekmek...
Benden bir tepki bekleyen adama içimin üşüdüğünü, ama tenimin sanki bir ateşe atılmış gibi yandığını söylesem beni ne kadar anlar?
"Sence ne olmuş olabilir? Bir düşmanı mı varmış Hasan Yazıcı'nın?"
"Daha kesin sonuç belli değil güzelim. Düşerken başını da çarpmış olabilir. Ama tam tersiyse ancak ayrıntılı otopside belli olur ne olduğu. Bekleyip öğreneceğiz, sen şimdilik düşünme bunları."
"Nasıl düşünmem Fatih? Ya beni izleyen kişi yaptıysa? Belki de Hasan
