บทที่ 13
รุ่งอรุณแรกของวันใหม่แสงสีทองเรื่อ ๆ
ส่องลอดผ่านม่านบางลงมาทาบทับบนผิวกายขาวเนียนของหญิงสาวที่นอนแนบชิดกับเรือนร่างสูงใหญ่ของบุรุษ
เจียวลี่ขยับกายอย่างยากลำบาก
ทั่วทั้งตัวเหมือนถูกบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับทุกหยาดหยดเรี่ยวแรงได้ถูกสูบกลืนไปจนหมดสิ้น
ร่างกายเปลือยเปล่าแดงเรื่อไปทั้งตัว
เต็มไปด้วยรอยดูด รอยขบเม้ม และรอยนิ้วมือที่สลักไว้เป็นหลักฐานความร้อนแรงยามค่ำคืนที่ผ่านมา
“อื้มมม” นางครางในลำคออย่างอ่อนแรงเมื่อพยายามขยับตัวหนีจากความร้อนที่โอบล้อมอยู่เบื้องหลัง
แต่ยังไม่ทันได้ขยับไปไหน
แขนแข็งแรงที่วางพาดบนเอวคอดก็รัดแน่นขึ้นอย่างไม่ให้หนีไปได้
"ตื่นแล้วรึ..."
เสียงทุ้มต่ำแหบพร่ากระซิบข้างหู ราวกับสัตว์ร้ายที่จับเหยื่อไว้ในอุ้งมือ
เจียวลี่สั่นระริกน้อย ๆ ใบหน้าแดงซ่านอย่างห้ามไม่อยู่
"ข้า...เมื่อยไปหมด" นางพร่ำบ่นเสียงเบาแทบไม่เป็นภาษา
เจ๋อหมิงหัวเราะเบา ๆ เสียงทุ
