ตอนที่ 5 คิดหนัก
1060 Words
เหล้าที่สั่งมาสองกลมสำหรับเอาไว้ดวลกันสองคน ส่วนกับแกล้มก็เหมือนสั่งมาประดับโต๊ะไว้อย่างนั้น นั่งมองดูจนมันจืด เพราะเน้นซัดแต่เหล้าเข้มๆ
ว่าแล้วก็รินยกเข้าปากอีกรอบ วันนี้ไม่มีอารมณ์เรียกเด็กที่ไหนมานั่งด้วยทั้งนั้น เพราะปวดประสาทกับเรื่องเมื่อตอนบ่าย มองไปยังอทินเพื่อนตัวดีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ก็เอาแต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วกดปิดหน้าจอกลับ มันทำอย่างนี้ประมาณยี่สิบรอบน่าจะได้
“เป็นเหี้ยอะไร กูให้มานั่งแดกเหล้าไม่ใช่มานั่งทำทรง”
มาวินเอ่ยด่าคนตรงข้าม น้ำเสียงปนน้อยใจ วันนี้ที่เรียกอทินออกมาเพราะมีเรื่องจะปรึกษา แต่ดูจากสถานการณ์ตรงหน้าแล้ว อทินน่าจะมีเรื่องกลุ้มใจมากกว่าเขา
“กูเปล่า”
พูดแล้วก็ยกเหล้าซัด ทำทีเบนความสนใจแต่ขอโทษนะครับ กูไม่ได้โง่ มาวินคิดในใจ เมื่อมองไปยังเพื่อนสนิท ทำไมเขาจะดูไม่ออกว่ามันมีเรื่องอะไร
“รู้นะว่าเมื่อคืนมึงไปไหนมา”
เมื่อคืนที่อทินลุกออกไปเพราะเขาเอ่ยทักว่าผู้หญิงที่เขาเห็นดูหน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน และถ้าให้เดามันก็คงจะตามผู้หญิงคนนั้นไปอย่างแน่นอน เขาคิดว่าเขาเป็นเสือแล้ว แต่ไอ้นี่มันเสือยิ่งกว่า ดุแบบเงียบๆ
แค่เดา แค่แซวเพื่อนเล่น แต่เรื่องต่อจากนั้นเขาไม่รู้
“มึงก็เหมือนกัน...กูกลับแล้วมึงไปไหนต่อ”
“มึงก็รู้”
เพราะปิดบังความลับไว้อยู่ เลยต้องทำเหมือนทุกอย่างเป็นปกติ ที่บอกว่าอทินรู้ เพราะว่าถ้ามาผับ ขากลับเขาต้องได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไปด้วย แต่เสียดายเมื่อคืนเจอคนมาขัดจังหวะซะก่อน
ตั้งใจจะไม่วนกลับไปคิดเรื่องนั้น แต่สมองมันก็ขุดมาคิดจนได้
.
“กูคิดภาพตัวเอง ตอนเอาเมียไม่ออกเลยวะ”
เหล้าแพงแทบพุ่งออกจากปากของอทิน ก่อนเจ้าตัวจะวางแก้วเหล้าลงแล้วแค่นไอออกมา
“แค่กๆ”
สภาพ! มันกล้าพูดออกมาได้ไง ทั้งที่เพื่อนของเขาไม่เคยมีเรื่องแบบนี้ในหัวเลยสักนิดและพฤติกรรมของมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ควรจะเป็น
“กูก็คิดไม่ออกว่าใครจะเอาคนอย่างมึงทำผัว”
“คนอยากได้กูเป็นผัวเยอะแยะ”
“ถ้าไม่เลือกก็น่าจะได้”
เพื่อนก็พูดเกินไป เขาแค่ชอบเที่ยว ชอบเข้าสังคม แล้วก็หมกมุ่นกับเรื่องทำนองนั้น แค่นั้นเอง มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ มาวินอยากรู้จริงๆ
“พูดเหมือนมึงดีมากไอ้ห่า”
ทุกคนมีอดีต เขาเองก็มีอดีตที่ฝังใจจนทำให้ไม่อยากจริงจังกับใครและเลือกเป็นผู้ชายที่รักสนุกกับเรื่องอย่างว่า
“สาธุ พ่อคนดี” อทินพนมมือขึ้นท่วมหัวให้เพื่อนที่พยายามบอกว่าตัวเองเป็นคนดี
“กูแค่เบื่อพวกผู้หญิง งี่เง่า หลอกแดกกู”
เบื่อเขาเบื่อ ถ้าแลกเปลี่ยนบริการว่าไปอย่างเพราะไม่มีขาดทุน เขาเสียเงินแต่ได้ความสุข แต่กับบางคนมาหลอกให้รัก แล้วเทียวขอเงินไปเปย์ผู้ชายคนอื่น แค่คิดถึงเรื่องในอดีตที่มันฝังใจเท่านั้น
“มึงยังไม่ลืมเรื่องเพลงเหรอ”
อทินเอ่ยถามคนตรงหน้าพลางลอบมองสีหน้าของมาวิน ที่เหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนั้นแล้ว แต่ใบหน้าเรียบเฉยกลับแสดงถึงความโกรธเกลียดอยู่ในใจ เป็นสาเหตุที่มันไม่กล้ารักใครอีกเลย
“กูไม่มีทางลืม...แต่กูแค่รู้สึกขยะแขยงที่เคยเอาตัวเองไปยุ่งกับคนแบบนั้น”
พูดจากใจจริง และคงไม่มีวันที่จะกลับไปมองผู้หญิงแบบนั้นอีก
ดีมาก็ดีตอบ แต่ดีต่อหน้าลับหลังทำเรื่องชั่วๆ แบบนี้เขาก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน ต่อให้เป็นรักแรกที่รักมากๆ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย แต่สิ่งที่เพลงพิณทำกับเขาแบบนั้น เขาก็ทำใจให้อภัยไม่ได้เหมือนกัน เพราะมันเจ็บกับสิ่งเลวๆ ที่เธอทำ ให้โอกาสแก้ตัวหลายรอบ เธอก็ยังทำมันพังเหมือนเดิม
“หมดนี้แล้วกูจะกลับ”
เศร้ายังไม่ทันจบเพราะคิดหนักว่าจะหาเมียจากไหนไปลบคำสบประมาทของพ่อตัวเอง เหล้าก็ดันมาหมด
พอจะสั่งใหม่อทินก็รีบห้ามว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้มีงานต่อกลัวไปทำงานไม่ไหว ก่อนจะขอตัวกลับไปก่อนและปล่อยให้เขานั่งอยู่คนเดียวเช่นเดิม
ทางเดินไปห้องน้ำก็แคบซะเหลือเกิน คนก็ดันมาเบียดริมทางอีก ถ้าไม่ปวดจริงๆ คงยอมกลั้นไปปล่อยข้างรั้วลานจอดรถ แต่พอดีเป็นคนมีมารยาท ไม่ชอบทำอะไรข้างรั้ว
หลังจากปลดปล่อยน้ำทุกข์เสร็จก็รีบเดินออกมาเพื่อกลับไปยังรถของตัวเอง ดีที่กินวิตามินแก้แฮงก์กันไว้ด้วย ตอนนี้เลยไม่ได้รู้สึกเมา หรืออาจเพราะชินกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ไปแล้ว บางทีที่ออกมาดื่มเพราะเขาไม่ได้อยากดื่ม แต่เพราะมันเหงาเกินไปที่จะอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่บ้าน ถ้าเลือกได้บางวันเขาก็จะไปนั่งทำงานที่ห้องจนถึงดึกแล้วค่อยกลับมานอน
หรือถ้าไม่ได้จริงๆ คงหาอะไรทำแก้เซ็ง แต่วันนี้คงจะไม่เข้าท่า เพราะเพิ่งโดนยื่นคำขาดมาหมาดๆ
สองขาแกร่งเดินมายังจุดที่เขาจอดรถไว้ที่เดิมที่ประจำก่อนจะเปิดประตูรถออก แต่รู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนใครจ้องมองมาทางเขา ก่อนจะหันหลังไปดูเมื่อได้ยินเสียงที่คล้ายว่ากำลังเอ่ยทัก
“ไม่เจอกันนานเลยนะวิน”
หากว่าเป็นเพื่อนเก่าหรือสาวคนไหนสักคน เขาคงยินดีที่จะตอบกลับหรือบอกลาด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่สำหรับคนนี้ที่คิดมาตลอดว่าเขาจะไม่มีวันเจอเธออีกในชีวิต กลับมายืนส่งยิ้มให้ตรงหน้า
คนที่ทำให้เขาต้องกลายเป็นคนแบบนี้ และเจ็บปวดสาหัสในอดีต
- Writer
