ผมมันร้าย 4 ลงโทษ
1431 Words
วันรุ่งขึ้นประภพไปที่บ่อนตามปกติแต่วันนี้เขาไปสายหน่อยเพราะติดธุระ เมื่อมาถึงก็เห็นลูกน้องของเขาเกือบสิบคนที่คุมอยู่ที่บ่อนนั่งคุกเข่ากันหมด ประภพก้าวลงจากรถช้าๆและถามบอลลูกน้องคนสนิทของเขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ "เกิดอะไรขึ้น?"
"เฮียพงษ์มาก่อกวนอีกแล้วครับ" บอลลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้น
"แล้วยังไง?......พวกมึงจะคุกเข่าหาพระแสงอะไรกัน!!!!!!!!!" เสียงตะคอกของประภพดังสนั่นไปทั่วบ่อน จากเคยมีความวุ่นวายเกิดขึ้นในบ่อนก็กลายเป็นเงียบสนิทลงทันที
ชายวัยกลางคนนึงเดินออกมาด้วยท่าทีที่หยิ่งพยองและเอ่ยขึ้น "ทำไมว่ะไอ้ภพมึงเป็นลูกน้องของเพื่อนกู.....มึงมีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้พวกมันลุกขึ้นห๊ะ!"
"เฮียพงษ์พวกนี้เป็นลูกน้องที่อยู่ในความรับผิดชอบของผม.....ต่อให้เป็นเฮียก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งพวกมัน" ประภพเอ่ยอย่างนิ่งๆ วีระพงษ์หรือเฮียพงษ์ เขาเป็นเจ้าของธุรกิจเงินกู้นอกระบบและก็เป็นเพื่อนของเสี่ยเม้ง เฮียพงษ์นั้นชอบพาพรรคพวกมาเล่นพนันที่บ่อนของประภพบ่อยๆและก็ชอบก่อความวุ่นวายอยู่หลายครั้ง
"ไอ้ภพเอ้ย......มึงนี่มันสมคำลํ่าลือจริงๆ....นอกจากไอ้เม้งมึงก็ไม่เอาใครอีกเลย มึงนี่มันซื่อสัตย์ดีจริงๆ" เฮียพงษ์พูดอย่างเหนื่อยใจและเอ่ยต่อ "มึงจะไม่ไว้หน้ากูหน่อยเลยหรอว่ะห๊ะ!" เพี้ย!!!! เฮียพงษ์ตบหน้าประภพดังสนั่น
เพื่อแสดงอำนาจ เฮียพงษ์ยังคงตบหน้าประภพต่อไปเรื่อยๆโดยไม่มีใครกล้าห้าม เพี้ย!! เพี้ย!! เพี้ย!! เพี้ย!! " เหอะ! กูก็คิดว่ามึงจะแน่!" เฮียพงษ์พูดอย่างเย้ยหยันจากนั้นก็หันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะพนัน
"ไอ้แก่! มึงตบกูพอใจหรือยัง?!" ประภพขยับกรามและเช็ดเลือดที่ปากช้าๆ เขาหมดความอดทนแล้ว คนๆเดียวที่เขาจะยอมคือคนที่เลี้ยงดูเขามา นั่นก็คือเสี่ยเม้งนั่นเอง
"เมื่อกี้มึงเรียกกูว่าอะไรนะ!" เฮียพงษ์เอ่ยด้วยแววตาดุร้าย ในย่านนี้ไม่มีใครกล้ากับเขาทั้งนั้น ด้วยอำนาจของเขาเองด้วยและก็ของเสี่ยเม้ง
"เหอะ!....มึงนี่คงแก่แล้วจริงๆ....หูมึงถึงไม่ค่อยดี" ประภพยิ้มอย่างอ่อนใจ
"มึงกล้ามาก! ไอ้เวร!" เฮียพงษ์ปรี่เข้าหาประภพอีกครั้งหวังจะตบชายหนุ่มที่มีท่าทางเย่อหยิ่งตรงหน้า เพี้ย!!!! เสียงดังสนั่นอีกครั้งแต่คราวนี้เฮียพงษ์นั้นโดนประภพตบลงไปนอนกองกับพื้น
ประภพจิกผมที่มีเพียงน้อยนิดของชายวัยกลางตรงหน้าและพูดอย่างไม่เกรงกลัว "กูล่ะเกลียดคนที่ตบหน้ากูมาก นอกจากเสี่ยเม้งแล้วกูไม่ยอมใครทั้งนั้นมึงจำไว้ไอ้แก่!!!" เพี้ย!! เพี้ย!! เพี้ย!! เพี้ย!! ประภพตบคืนอย่างบ้าคลั่งเขาไม่ปล่อยให้ชายวัยกลางได้พักหายใจเลยสักนิด
ไม่นานเฮียพงษ์ก็มีใบหน้าที่บวมปูดออกมา ทุกๆครั้งที่ชายวัยกลางจะด่า ประภพก็จะตบปากสวนกลับไปทันทีจนทำให้ชายวัยกลางนั้นไม่กล้าเอ่ยขึ้นอีก
ประภพเหยียบไปที่ใบหน้ามที่บวมชํ้าและเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา "ถ้ามึงกล้ามาเอาคืนกูหรือมาทำร้ายคนของกู กูสัญญาเลยว่าครอบครัวของมึงได้หายสาบสูญแน่.......ไอ้แก่มึงรู้ดีว่ากูทำอะไรได้มั่งหวังว่ามึงจะไม่มาหาเรื่องใส่ตัวนะ"
ประภพพูดจบและก็เอ่ยขึ้น "ใครเป็นพรรคพวกมันพากลับไปด้วย!.....และพวกมึงก็อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีกจำไว้!" เมื่อพูดจบประภพก็ขึ้นไปที่ห้องพักทันที
ประภพรู้ดีว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไงแต่เขาก็ไม่สนใจ ถ้าใครไม่มายุ่งกับเขา เขาก็จะไม่ยุ่งกับคนนั้น แต่ถ้าใครกล้ามาหาเรื่องเขา เขาจะทำให้พวกมันรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็น
ไม่นานข่าวลือก็ดังไปไกลจนถึงหูของเสี่ยเม้ง วันรุ่งขึ้นของอีกวันเสี่ยเม้งก็พาชายวัยกลางก็คือเฮียพงษ์มาที่บ่อนของประภพ ประภพรู้ดีว่าเสี่ยเม้งมาทำไมเขาจึงออกไปต้อนรับอย่างไม่เกรงกลัว
เนื่องจากเป็นตอนเช้าจึงยังไม่มีคนมาบ่อน เสี่ยเม้งนั่งบนเก้าอี้พร้อมกับรินวิสกี้ดื่มไปด้วยและก็มีเฮียพงษ์ที่หน้าบวมปูดนั่งอยู่ข้างๆ ประภพยืนกุมมือรอรับโทษอย่างไม่สั่นกลัว
"มึงรู้แล้วใช่ไหมว่าวันนี้กูมาทำไม?" เสี่ยเม้งเอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ เขาไม่ได้มองหน้าประภพด้วยซํ้า
"ครับผม" ประภพตอบกลับทันที เขารู้ดีว่าเสี่ยเม้งก็ต้องทำเพื่อรักษาหน้าตัวเองเหมือนกันเพราะเฮียพงษ์นั้นเป็นเพื่อนสนิทของเขา
"ทำไมมึงไม่เก่งเหมือนเมื่อวานว่ะ!" เฮียพงษ์เอ่ยสมทบ
"ไม่ต้องพูดแล้วไอ้พงษ์....เมื่อวานมึงก็ทำเกินไป....นี่มันบ่อนของกูมึงก็ไม่สมควรที่จะมาก่อกวน" เสี่ยเม้งเอ่ยตักเตือนเพื่อนสนิทและเอ่ยต่อ "กูเห็นแก่ความเป็นเพื่อนของมึงกับกู ในเมื่อลูกน้องกูทำผิดกูก็จะลงโทษมัน"
เสี่ยเม้งพูดจบก็หันไปหาประภพ "ไอ้ภพมึงรู้นะว่าควรจะทำยังไง" เสี่ยเม้งเอ่ยจบก็หันหน้าไปคว้าวิสกี้มาดื่มต่อ เขาไม่อยากลงโทษประภพแต่ในเมื่อเฮียพงษ์เป็นเพื่อนสนิทของเขา เดี๋ยวจะเอาไปพูดได้ว่าเขาคุมลูกน้องตัวเองอยู่
"รับทราบครับ" ประภพพูดจบก็ดึงมีดสั้นออกมาและแทงไปที่ท้องตัวเองทันที ฉึก!! ประภพยังมีสีหน้าที่เย็นชา เมื่อดึงมีดออกเลือดก็ไหลออกมาไม่หยุด สิ่งนี้ทำให้ลูกหน้าของประภพรู้สึกเลื่อมใสในตัวของประภพมากๆ มันจะมีสักกี่คนกันที่แม่งกล้าแทงตัวเอง
เสี่ยเม้งเมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของลูกน้องคนสนิทก็เอ่ยกับเฮียพงษ์ "มึงพอใจไหมไอ้พงษ์...หรือมึงจะต้องให้มันตายต่อหน้ามึง...มึงเลือกมา" เสี่ยเม้งเอ่ยอย่างเย็นชา เขาชุบเลี้ยงและเห็นความเติบโตของประภพมานาน เขารู้นิสัยใจคอเด็กคนนี้ดีและยิ่งเมื่อรู้ว่าประภพยอมแค่ตัวเขาคนเดียวเขาก็ยิ่งประทับใจ
"โอเคกูพอใจแล้ว" เฮียพงษ์เอ่ยอย่างผู้ชนะ เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทไม่เอาความประภพแล้ว เสี่ยเม้งก็ไล่ให้ประภพไปทำแผลทันที
บอลลูกน้องคนสนิทของประภพประคองเขาไปที่ห้องทำงาน บอลเอ่ยขึ้น "ลูกพี่ไปโรงพยาบาลเถอะผมว่า"
ประภพส่ายหน้าทันทีและเอ่ย " ไม่ต้องแผลแค่นี้กูทำเองได้" ประภพนั้นผ่านศึกมามากมายถึงแม้เขาจะอายุน้อยแต่เขาก็โชคโชนในวงการนี้ กับไอ้เรื่องทำแผลนั้นไม่ยากสำหรับเขาเลย
หลังจากทุกคนกลับกันไปหมดแล้วบ่อนก็เข้าสู่สภาวะปกติ บอลถูกประภพไล่ออกไปอยู่นอกห้อง ประภพเริ่มเย็บแผลด้วยตัวเองเขากัดผ้าอย่างเจ็บปวดเพราะยาชาที่ดีที่สุดของเขาก็คือวิสกี้
หลังจากที่เย็บแผลอยู่นานประภพเย็บไปได้ครึ่งทางแล้วแต่เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะสลบเพราะเสียเลือดไปมาก ไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออก หญิงสาวที่เดินเข้ามาไม่ใช่ใครอื่น ออร์กี้นั่นเอง
ตอนแรกที่เธอมาถึงเธอเห็น บอล ยืนอยู่หน้าประตูห้องของประภพและมีคราบเลือดหยดตามบริเวณทางเดิน เธอจึงเดาออกว่าประภพน่าจะเป็นอะไรแน่ๆ ออร์กี้จึงบอกไปว่าเธอนั้นเป็นพยาบาลฝึกหัดบอลจึงยอมให้เธอเข้าไป
"เธอมาทำไม!...ออกไป!!" ประภพไล่หญิงสาวออกไปทันที เขาไม่ชอบให้ใครเห็นตอนที่เขาอ่อนแอ
หญิงสาวไม่สนใจเธอตะโกนเรียกคนที่อยู่ด้านนอก "ใครอยู่ข้างนอกมั่งมาช่วยจับเฮียภพไว้หน่อย!!" สิ้นเสียงออร์กี้ลูกน้องของประภพก็เข้ามาทันที
บอลเอ่ยขึ้น "ขอโทษนะครับลูกพี่" พูดจบเขาก็ล็อคตัวประภพทันที หลังจากนั้นประภพก็ทนการเสียเลือดไม่ไหวเขาจึงสลบไป
........................................................................
- Writer
