My Forsaken Love

Chapter 3: Responsibility

Umuwi si Bryan sa mansyon matapos siyang ipinatawag ng kanyang lolo. According to the old man's assistant, his grandfather was furious about something. Bryan was confused and wondered why.

Pagdating niya sa opisina nito sa mansyon, kumatok siya, pinihit ang doorknob at sumilip. Nakita niya ang kanyang lolo.

"Magandang hapon po, Lo," may kaba sa boses niya.

"Come in, young man, and close the door," maawtoridad nitong utos.

Malakas ang pintig ng puso ni Bryan. He saw his grandfather's serious face. Kapag ganito ka-seryoso ang lolo niya, may nangyaring hindi maganda o may nagkasala. Napaisip siya bigla.

"How have you been these past few days?" tanong ng lolo niya, ganun pa rin ang ekspresyon ng mukha nito.

"Uhm… nothing much, po. May misunderstanding lang po kami ng girlfriend ko at… uhm… medyo nalasing," Bryan felt anxious, careful not to lie.

"Is that all?" tanong ng lolo niya na tila diskumpyado sa kanyang sagot.

"Ah, yes, po," medyo naguguluhan si Bryan sa direksyon ng usapan nila. Ito ang unang pagkakataon na parang ini-interrogate siya ng kanyang lolo.

"Anything else?" His grandfather persisted. He knew something was amiss.

"As far as I can recall, that's everything," sagot ni Bryan.

"Liar!" dumadagundong bigla ang boses ng lolo niya na parang kulog. Nagulat siya.

Wait. What? Liar? "What do you mean by that, Lo?" kunot-noo niyang tanong. He hadn't done anything to upset him like this.

"You dragged a woman out of your door, unclothed!" galit na wika ng Lolo niya. Bryan's eyes widened. How did his grandfather find out? And besides, it was early, 5:30 AM. News traveled fast. He hadn't expected his grandfather to know about that. If this was the situation, he might be in serious trouble.

"Tell me why you did it?" galit na tanong ng Lolo niya. Bryan felt cornered. Tiningnan siya ng masama ng kanyang Lolo.

"Because I despise her! I hate her!" Bryan raised his voice. "What happened between us was just a stupid mistake." Bryan stated matter-of-factly.

"Do you even know who that woman is?! She's the daughter of my closest friend! And you took advantage of her!" His accusation left Bryan stunned.

"That's not true! She's the one who took advantage of me!" Bryan raised his voice again.

"And do you expect me to believe that?" sarkastikong tanong ng Lolo niya. Awang ang bibig ni Bryan. It was true that Pia had taken advantage of him!

"No. But I'm just stating the facts here. Pinagsamantalahan niya ang naging sitwasyon ko. One thing is clear: I didn't take advantage of her. She initiated it. And I'm not at fault." Giit niya.

"But you have to take responsibility for your own actions and the stupid mistake you've admitted!" mariin na wika ng Lolo niya. Nanlaki ang mga mata ni Bryan. He couldn't believe it.

"Lo, I can't do that! It's impossible. I have a girlfriend and she's in Paris." Bryan's voice was firm. Parang alam na niya ang kahahantungan ng usapang ito.

"Then what led you to get drunk and waste yourself? Huh!? Because you two broke up, and you couldn't accept it. Now, go find that girl and bring her here. Immediately. Now go!" maawtoridad na utos ng Lolo niya.

Bryan was speechless, buka-sara ang kanyang bibig.

As he stepped out of his grandfather's office, Bryan felt overwhelmed and stressed. And it was all because of that woman. He punched the wall in frustration. 'I hate her very much!' he muttered to himself.

Bryan's fingers trembled as he dialed Brixton's number. The weight of his predicament pressed down on him like a leaden cloak. "Hey bro, where are you?" he asked, his voice edged with irritation. He was already striding toward his car.

"In my company. Why?" Brixton's voice crackled through the line.

"Do you have Pia's contact number?" Bryan's question was sharp, impatient.

"No, but my sister does," Brixton replied, amusement coloring his tone. "Why do you need it? Are you interested in her?"

Bryan scoffed. "Cut the crap bro, it's the opposite. I'm trapped because of her. My grandfather wants to meet her ASAP."

"Oh, man. Is there something wrong?" kuryusong tanong ni Brixton.

"Yes, something terribly wrong," Bryan confessed, his voice heavy with frustration and worry. "Pia will ruin my life. Bye for now, Bro and talk to you later. I'm waiting for the number ASAP. Thanks."

As the call end, Brixton wasted no time. He called his sister, Doreen. "Sis, what's going on with Pia and Bryan?" Direkta nitong tanong sa kapatid.

Na alarma naman si Doreen sa tanong ng Kuya niya. "Bakit kuya may nangyari bang masama?" tanong niya, kinabahan siya para sa kaibigan.

"It seems that way," Brixton replied. "Just give me her number. Bryan needs it now."

Doreen's response was swift. She sent Pia's number to his brother.

Meanwhile, Pia lay asleep in Ian's unit. Ian watched her. Her mouth was slightly open, evidence of her exhaustion. Napaisip si Ian. 'Ano kayang oras ito tinantanan ni Bryan kagabi? Napagkamalan na girlfriend nito si Pia? I doubt it.'

Medyo naawa at natatawa si Ian sa kaibigan habang nag-uusap sila nito kanina. Naaawa siya dahil sa sobrang mahal nito ang walang kwentang taong 'yon naging tanga na ito, ginawa nito ang hindi dapat gawin. Sabi pa nito, 'Ian pagkakataon ko ng makasama siya, kaya sinunggaan ko na!'

Natatawa naman si Ian sa kainosentihan ni Pia, naalala din niya ang sinabi nito, 'Bakit si Bryan pa ang may lakas na maghimutok, eh, wala namang nawala sa kanya! Ako nga ang dapat mag-react ng ganun dahil ako ang nawalan! Masakit pa nga ang gitna ng hita ko dahil sa kagagawan niya, parang may bakal pa nga na nakabaon!' Habang nagmamaktol si Pia kanina, nakataas ang nguso nito sa paglilikramo at nakakunot-noo.

'Hay nako, Pia mag-warm shower ka para medyo mawala yung sakit. Ganyan talaga 'yan pag-first time at na overused, lalo na pag malaki ang sandata.' Ang sabi pa niya kanina na natatawa pa, pero sa kalooban niya napakabigat sa pakiramdam.

Kaya ito nakatulog ng mahimbing co'z she felt relax. Ian decided not to wake her. Instead, he played a mischievous prank. Kinuha niya ang kanyang malinis na medyas at minantsahan ng chocolate para magmukhang madumi. And put it on her mouth. Tawa ng tawa siya sa kalukuhang ginagawa niya.

Back in his condo, Bryan boiled in anger. Pia had become his nemesis. "This crazy witch," he muttered. "You'll regret crossing me." He would make sure Pia would suffer under his hands.

He received Pia's number and dialed it, sitting on his sofa. The phone rang, but something caught his attention, a ringing sound from his room. Pinuntahan niya ito. Nakita niya sa gilid ng kama niya ang clutch bag ni Pia. Damn! Naiwan pala ang bag nito.

Bryan wasted no time. He called the receptionist, seeking information about the guy na kasama ni Pia. Familiar siya sa mukha nito.

"Thank you Ms. Santos," sabi ni Bryan nang makuha ang detalye. Huh! Ian McCartney pala. See you in a bit guys.

When he went outside, nakita niya hinabul ni Pia ang Ian McCartney na 'yon. And Pia couldn't run properly. Paikaika ito, parang may iniinda itong sakit. Where? In the middle of her thigh? Napangisi ito sa kanyang isip. If what I thought is right buti nga sa kanya. Kung sa iba pa itong pagkakataon matatawa sana siya kay Pia para kasi itong nagkuradang.

Pia and Ian were looking good together. They looked like lovers. Parang lalong nagngitngit si Bryan sa nasaksihan niya. Nahuli na ni Pia si McCartney at alam niya na nagpahuli ito ng sadya. Ang ikinainis niya ay napayakap si Pia sa likuran nito. At tawa ng tawa naman ang McCartney na 'yon. Malandi talaga ang babaeng ito. Tapos niya akong landiin kagabi, lumalandi naman agad sa iba!

Pero hindi nakita ni Bryan na sinusubo pala ni Pia ang medyas sa bibig ni Ian. Nainis si Pia na nilagyan siya ng medyas ni Ian sa bibig, akala niya marumi ang medyas. Noong mga bata pa sina Ian at Pia, kahit anong maisip nila na kalokohan sa isa't isa ay gagawin nila.

Nang hindi na nakayanang panoorin ni Bryan ang ginawa ng dalawa, sobra na kasing sakit sa mata, lumapit na siya sa mga ito. .

"Hoy! Hindi niyo ba alam na bawal ang mag-ingay dito?!" tawag pansin niya sa mga ito. Sa sobrang poot, malakas niyang hinablot si Pia na nakayakap pa sa baywang ni Ian. Napangiwi ang dalaga. Napasubsub ito sa dibdib ni Bryan na kay tigas. Napansin ni Bryan na nakasuot ito ng tshirt at boxer shorts ng lalaki. Lalong naghimagsik ang kanyang damdamin. He dragged her harshly. Hindi nakapag-react si Pia, pero si Ian ang nagalit. Akma niyang hawakan si Pia sa kamay para kunin ito sa pagkahawak ni Bryan.

"Try to move and you're dead!" Bryan warned. "At lalong masasaktan ang walang hiyang babaeng 'to!"

Hindi nakakilos si Ian. Ayaw niyang masaktan pa si Pia. Napadaing na si Pia sa mahigpit na paghawak ni Bryan sa braso niya. Kinaladkad na naman siya nito papunta sa sariling unit.

"Bryan, ano ba bitawan mo 'ko. Nasasaktan na ako. Sasama naman ako sayo ng kusa." Pakiusap pa niya dito. Hindi naman galit si Pia sa katunayan nga masaya pa siya dahil hinawakan siya ni Bryan ng kusa, kaya lang in a rough way.

"Pakihinayhinay naman, oh. Nasaktan na ako Bryan," pakiusap muli ni Pia. Naisip niyang biruin ito."Bakit Bryan, gusto mo pa ba ng isa pa?" nakangiti si Pia, pero napangiwi din. Dahil mas hinigpitan ni Bryan ang paghawak nito sa braso niya.

"Just shut up!" bulyaw ni Bryan. Tiningnan niya ng masama si Pia.

Pagpasok nila sa unit, itinulak niya si Pia sa sofa ng malakas. Na out of balance ito, nabulintang at nasalpok ang ulo sa sofa. Nabigla si Bryan, lalapitan niya sana ito sa pag-alala baka napano ang ulo nito. Pero bumangon na si Pia at umupo sa sofa. Hinahagod nito ang sariling ulo.

"Sakit no'n ah. Huwag naman masyadong malakas, Bryan," likramo pa ni Pia

Hindi na lang lumapit si Bryan. "Buti nga sayo kulang pa nga iyan sa kasalanan mo sa akin!"

Kumunot naman ang noo ni Pia. "Bakit ba sobrang affected ka? Ang iba nga dyan collect and taste pa nga, left and right pa."

"Huwag mo akong itulad sa kanila. Stick to one ako at loyal ako sa MAHAL ko!" bulyaw ni Bryan sa dalaga.

"Okay lang naman sa akin Bryan na maki-share, wala naman akong problema," nakangising pahayag ni Pia.

Napanganga naman si Bryan. "Grabe ang kapal talaga ng mukha mo, no? Hindi ka ba talaga tatablan ng hiya, ha?!"

Hindi sumagot si Pia. Tiningnan siya ni Bryan ng masama. Aburido si Bryan sa attitude ni Pia o sa madaling salita, sa pagmamahal nito sa kanya, nakakairita.

"Now stand up, get your things and let's go!" Galit niyang pag-anyaya nito.

Dali namang tumayo si Pia at kinuha niya ang mga naiwan niya at sinundan si Bryan. Ila-lock sana niya ang pinto pero auto-lock pala ito. Napakabilis naman maglakad ni Bryan. Muntik na siyang maabutan at maipit sa pagsara ng elevator. Tiningnan lang siya ng masama ng binata. Pagdating sa parking lot, sumakay agad siya sa sports car ni Bryan.

"Bryan saan tayo pupunta?" tanong niya. Pero hindi sumagot si Bryan. Diretso lang ang tingin nito sa kalsada, nag-concentrate sa pagmamaneho. Tumahimik na lang siya. Ibinaling na lang niya ang kanyang paningin sa kanilang dinadaanan. Mabilis ang pagpapatakbo ni Bryan sa sport car. Ang dalangin ni Pia: Sana hindi kami mabangga nito sa bilis ng takbo. Ayaw ko pang matiguk Diosko. Hindi niya namalayan na nakatulog siya. Nagising na lang siya na may tumutusok-tusok sa pisngi niya.

"Hoy, madam! Gising!" sarkastikong sabi ni Bryan.

Nagmulat siya saka pinunasan ang kanyang labi baka may laway. Hindi na masyado masakit ang katawan niya, tumalab ang gamot na bigay sa kanya ni Ian kanina.

Wow! Ang laki ng bahay… ay mansion pala 'to, paghanga ni Pia sa isip.

"Bryan bakit hindi ka nagsabi na dito mo ako dadalhin nakakahiya naman. Naka tshirt at boxer shorts lang ako."

"Wala akong pakialam sa suot mo, babae ka," madiin na wika ni Bryan.

Grabe talaga 'tong si Bryan, wala talagang pakialam sa akin kahit kaunti. Palingalinga siya, tiningnan niya ang buong paligid talagang namangha siya sa ganda. The ornamental plants was beautiful. And also the landscape was great!

Pagkapasok nila sa main door, napanganga siya sa ganda ng loob. Para siyang nasa palasyo. Kumikinang ang loob sa kulay ginto dahil sa tama ng ilaw na nanggagaling sa maganda at malaking chandelier. Carpeted ang floor parang ang gandang apakan, ay oo nga nakaapak pala siya. Naku, hindi biro ang paglilinis dito siguro. Wow, meron ding indoor plants, bulalas ni Pia sa isip.

Sinalubong sila ng katulong na nagsasabi na diretso lang daw sila sa office ng Lolo ni Bryan.

"Oh my G! Bryan!" namilog ang mga mata ni Pia. "Lolo mo pala ang kikitain natin? Bakit daw? Ipapakasal na ba niya tayo?" Pia asked with anticipation in her voice.

Pero matulis lang siyang tiningnan ni Bryan. "In your dreams, kaya tumahimik ka!"

Tumahimik naman si Pia and she acted like zipping her lips.

Kinatok ni Bryan ang opisina ng Lolo niya. Binuksan sila ng isang lalaki na nasa mid 50's ang edad.

"Pasok po kayo, Sir Bryan," wika ng assistant ng lolo ni Bryan.

Hindi umimik si Bryan diretso lang ito. Si Pia na ang nagpasalamat sa lalaki. "Salamat po sir!"

Ngumiti naman ito at tumango kay Pia.

"Sit down, both of you." Maawtoridad na utos ng matanda. Tantya ni Pia, nasa 80's ang edad nito. Kinabahan siya dahil parang strikto ang lolo ni Bryan. Nakakatakot. Magkatapat silang nakaupo.

"Good afternoon po, sir," pagbati niya. Pero si Bryan parang nagrebelde, walang reaction.

"I'm Don Solomon Henderson, hija. Lolo ako nitong iresponsable kong apo. Just call me, Lolo Solomon. You've grown up into a beautiful lady." He gently smile.

Nakaka-flatter, pinupuri siya nito. Nagtaka siya, mukhang kilala siya nito.

"Anong trabaho mo hija?" tanong pa nito.

"Isa po akong Freelance Artist po. I do some paintings," magalang niyang sagot.

"Pareho pala kayo nitong si Bryan, mahilig sa painting, kaya nga lang, siya mangolekta at ikaw magpinta. Talagang match kayo, hija" ngumiti si Don Solomon.

Sa wika nito, parang mina-match silang dalawa ni Bryan. Napangiti si Pia, parang magkasundo sila ng lolo ni Bryan. Hindi pala ito masyadong istrikto. Tinapunan niya ng tingin si Bryan, pero napangiwi lang siya dahil sa sama ng tingin nito sa kanya. Para siyang pinapatay na nito.

"I summoned you here, hija, because I want my grandson to face the consequences of his actions," wika ng matanda na nakapagpayanig kay Bryan. Sabay nanlaki ang kanilang mga mata ni Pia.

"What?! No! That can't be! She's..." Bryan's words stumbled out, halted by his grandfather's stern interruption.

"My decision is final!" The old man's resolve was unwavering. "Whatever excuses you have, young man, are futile. We didn't raise you to be irresponsible. Be a man!"

"Why, Lo!? Why you didn't do this to me and Maleah?" Desperation tinged Bryan's voice. "You know Maleah ever since."

"Yes, I've known Maleah since you both started your relationship," the old man said,"But Pia? She's different. She's the granddaughter of my best friend Eugenio, and the daughter of your father's best friend, George. But you and Pia?" his pointing them. "You're not friends, just two souls entangled in a love-hate relationship. And I'm not pleased about it. And I felt that I failed to protect her, especially from my grandson. I promised Eugenio, in his grave, that I'd treat his granddaughter like my own. And that's explains why I preferred and chose her over Maleah, that's my law of favoritism. If you won't be friends, then you'll be husband and wife."

Bryan stood, shocked. Awang ang labi. Si Pia naman ay parang lumulutang sa ere. Deep inside gusto niyang sumayaw ng Lambada sa tuwa. So, gusto siya ni Lolo Solomon para kay Bryan? At bestfriend ito ng Lolo Eugenio niya? At ang daddy ni Bryan, bestfriend ng papa niya? Parang bigla tuloy siya nagkaroon ng bagong kapamilya. Ang saya ng puso niya. Parang gusto niyang lumuha.

"It's absurd, Lo! I can't marry her," madiing tinuro ni Bryan si Pia. "I love Maleah, and I despise Pia!" Bryan's voice thundered, shocking Pia. Parang humiwalay ang kaluluwa niya at lumakbay patungong Mars sa lakas ng boses nito.

"That's enough, Bryan! Marry Pia or not, but you can't marry, Maleah. You and Pia will both live under the same roof." Silence enveloped them. Bryan pleaded with his eyes, hoping for a change in his grandfather's decision. "Now, leave and address the issue with your employee at our company."

Bryan stormed out, "It's unbelievable! It's ridiculous!" puno ng himagsik ang puso niya. At lalong umusbong ang kanyang poot sa babaeng walang hiya dahil sa sobrang kapal ng mukha.

"Pasensya kana, hija. Sana habaan mo pa ang pasensya mo para sa apo ko. Sana patuloy mo pa rin siyang mamahalin." Lolo Solomon's gentle voice broke the silence.

"Wala pong problema, Sir. I mean, Lo." Pia replied. "Matagal ko na po siyang mahal mula pa po noong nagtransfer po siya sa school namin. We were high school that time. Na love at first sight po ako sa kanya," napahagikhik siya. Hindi siya nahiyang umamin sa lolo ni Bryan. "Mula no'n, palagi ko po siyang sinusundan, tapos sinabihan po niya ako na lumayo na sa kanya. Ayaw niya po akong makita. Napi-piss off po siya sa akin. Kinukulit ko kasi siya lage sa feelings ko para sa kanya. Kaya noong college, I just love him by far. Four years of silent longing, until yesterday, ako na po ang nag-initiate na hindi niya alam."

Nang matapos magkwento si Pia, malakas na tumawa ang Lolo Solomon. "Ganun ka pa rin talaga, hija, wala kang pagbabago, makulit ka pa rin."

"Pero, Lo, totoo pong may nangyari sa amin ni Bryan. He didn't know it was me; he mistook me for Maleah, his girlfriend. Wala po siyang kasalanan," Pia confessed.

"It's absolutely absurd, Pia." The old man's voice carried a mix of disbelief and frustration. "Why doesn't he recognize his girlfriend's body? They're always together."

"Lo, it's really my fault. It's too late for him to differentiate between his girlfriend and me. I've already infiltrated him inside me without his awareness. Please don't force him to marry me. Ayaw ko pong masaktan siya dahil pinilit niyo po siya. Ayaw ko pong magalit siya sa akin ng sobra at masagad na sa buto. I can love him still by far." Grabe talaga ang pagmamahal niya kay Bryan walang katulad.

The old man's eyes softened. "Napakabuti mo, hija. Sana makita 'yan ng apo ko. Okay, I won't insist on your marriage, but as I said, you'll both live under the same roof. I hope he learns to appreciate and love you. You're the one I want him to marry." His final words hung in the air.

Bryan remained outside, eavesdropping on their conversation. As he absorbed every word, his face contorted further in anger.