ชะตารักพยัคร้าย

ฟู่... จู่ ๆ ควันพิษพลันเกิดขึ้นมา และกระจายคล้ายหมอกควันจนยากจะมองเห็น แต่เพราะมีความสามารถในการจับทิศทางอยู่ จึงรู้ได้ว่าบัดนี้ได้มีคนจำนวนมากล้อมพวกเขาไว้ทุกด้าน นี่มันอะไรกัน ? วันนี้พวกเขาพึ่งตัดสินใจลงมือ จะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกมันจะรู้ตัวเร็วเพียงนี้ คล้ายว่ามันเตรียมการรออยู่แล้ว หรือเพราะมันรู้..ว่าเขาจะมา เป็นไปได้ยังไงกัน.. แปะ แปะ แปะ ร่างท้วมของผู้นำสกุลไห่ก้าวออกมา ตบมือต้อนรับประหนึ่งรู้จักกันมานานกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน " มาจริง ๆ ด้วยสินะ " ชายหนุ่มในชุดดำทุกคนกำหมัดแน่น คิดเหมือนกันทั้งหมดอย่างไม่เข้าใจ เหตุใด.. ยังไม่ทันได้คิดอ่านสิ่งใด คนทั้งหมดพลันกระเลือดออกมาจนพื้นเปรอะโลหิตสีชาด อึก.. สี่คนกระอักเลือดออกมา เขาเองก็ไม่เว้น อู๋หมิงคำรามลอดไรฟันด้วยความโกรธแค้น " พวกแก ! " ..ม่านขาวจางลง ปรากฏร่างคนผู้หนึ่งก้าวนำขึ้นมาจากกลุ่มคนทั้งหมด กล่าวกับผู้บุกรุกไร้ท่าทีเกรงกลัวสิ่งใดทั้งสิ้น " แค้นข้างั้นรึ " ชายร่างท้วมเผยสีหน้าดุดันเหี้ยมเกรียม " ก็ต้องโทษที่ริทำตัวเป็นโจร คิดจะมาค้นจวนข้าก็ต้องกลับไปแบบไร้ลมหายใจเสียแล้ว...องค์ชาย " มีหนอนในหน่วยหรือ ? ไม่เข้าใจ จะเป็นไปได้ยังกัน.. ภายใต้การปิดบังใบหน้า มีเพียงดวงตาของเขาที่เผยแววตื่นตะลึง มองไปทางมือดีของตนเอง บางคนแทบจะยืนไม่ไหวแล้วด้วยซ้ำ มือหนากระชับดาบแน่นก่อนออกคำสั่ง " หนีไป ! " " ไม่นะนายท่าน ! " ทั้งสามคนแม้กำลังภายในจะถดถอย แต่ก็ไม่อาจจะทำตามคำสั่งได้โดยง่าย ชายหนุ่มเค้นพลังในจุดกำเนิดตันเถียนอย่างหนัก " คนอ่อนแออย่างพวกเจ้า อย่าได้มาเป็นภาระข้า ไป ! " ..สิ้นคำเพียงเท่านั้น ทั้งสี่คนจึงได้หนีออกไปตามคำสั่งทันที แม้จะห่วงผู้เป็นนาย แต่ด้วยหน้าที่ที่จะต้องฟังคำสั่งอย่างเคร่งครัด แม้อยากจะปฏิเสธแต่ก็ไม่อาจกระทำตามใจได้ ทางหน่วยเองย่อมมีกฎ และคำปฏิญาณที่ได้รับการถ่ายทอดไปสู่การปฏิบัติอย่างเคร่งครัด เหล่ามือสังหารอยากติดตามไป แต่พวกเขาไม่ได้รับคำสั่งให้ทำอะไรเช่นนั้นได้ ตอนนี้ผู้บุกรุกเพียงหนึ่งเดียวจึงจำเป็นต้องเผชิญหน้าเหล่ามือสังหารลำพัง แต่ยังพอมีวิธีรอดได้อยู่จากสายเลือดอันสูงส่ง ถึงจะลำบากในภาคหน้า จะอย่างไรเขาเชื่อว่าตนจะสามารถรอดไปได้แน่นอน " ฆ่ามัน ! " เคร้ง !