ALTEMUR
Dışarıda sabırsızca beklerken kapıya tekrar vurdum. “Rozerin aç!”
İkinci seslenişimde kapı yavaşça açıldı. Rozerin’in yanağındaki morluğu görünce dünyam bir anlığına durdu, donup kaldım. Onu bu kadar kötü görmeyi beklemiyordum çünkü. Öfkeden yumruklarım istemsizce sıkıldı. Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemezken, korunmasız küçük bir kız çocuğu gibi dudakları titredi. Hiç beklemediğim bir şey yaptı. Hıçkırarak kollarını uzattı, belime sarıldı, alnını göğsüme yasladı. Gözyaşları, gömleğime sızarken bu hali içimi parçaladı. Onun küçük, narin bedeninin titreyişi, hıçkırıklarının göğsümde yankılanışı, kalbime diken misali battı. Sanki onu bu dünyadan, bu acıdan koruyabilirmişim gibi kollarımı sımsıkı Rozerin’e sardım. Sırtını okşadım, yatıştırmaya çalıştım “Sakin ol, geçti,” dedim. D
