THE DAWN OF LOVE
CHAPTER 23
Lumapit ako. Noon lang ako sa buong buhay ko umiyak sa harap nilang lahat. Hindi ko na kayang labanan ang emosyong naipon sa aking dibdib. Nahihirapan na akong huminga. Hindi ko na kinakaya pang tiiisin sila.
"Sorry anak, hindi kami sumunod sa usapan. Hindi namin napagbigyan ang hiling mong hindi dito magpunta. Hindi pala namin kaya ni Daddy mo na hindi ka mapanood. Pasensiya ka na sa amin anak." Si Mommy Shantel.
"Hindi bale anak, pauwi na rin naman kami." Maluha-luha ding dagdag ni Daddy Bradley.
"Daddy! Mommy ko…" humihikbi na ako.
Dahan dahan akong naglakad palapit sa kanila. Nangangatog ang tuhod ko. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Basta ang alam ko ay kailangan kong bumawi. Kailangan ko sila. Gusto kong narito sila. Tuluy-tuloy lang an
