บทที่8 ตามที่พูด
2718 Words
วันรุ่งขึ้น
"พวกแก ฉันมีเรื่องจะเม้า ว้าวๆ" ออยเปิดประเด็นอย่างดี๊ด๊า
เปิดประเด็นจะเล่าทุกทีมันต้องมีเรื่องเสมอไปเลยนะ-*-
"เล่าเลย"มายดูสนอกสนใจ ยกเว้นฉันที่กำลังนั่งเคี้ยวขนมกรุบกรอบที่พี่ธีซื้อให้
"ง่ำๆ"อร่อยจังของฟรี
"อะไรอีกอะ คราวนี้ไม่มีขวดน้ำลอยมานะ"แซมพูดประชด
"ไม่มีแน่นอน ถ้ามีคงจะโยนมาจากคณะวิศวะยะ"ออยบอก
"นั้นก็แสดงว่าคราวนี้เป็นเด็กวิศวะ"พลอยพูด
"ว้าวๆ เด็กวิศวะหล้อหล่อ"ฉันเริ่มจะสนใจแล้ว "โอ๊ย" พี่บอลเตะขาฉัน
"เป็นไร" พี่ธีที่นั่งข้างฉันถาม
"มดกัดค่ะ" มันเจ็บน้าา แน่นอนความลับที่ฉันเป็นแฟนเขายังอยู่
เพราะเขาไปบอกกับเพื่อนๆว่าเราอยู่คอนโดเดียวกันเเถมห้องยังตรงข้ามกันด้วย
"เล่าแล้วนะ ใครรู้จักแก๊งไนติงเกลบ้าง"ออยถามทุกคนที่ตั้งใจฟัง
ยกเว้นแต่พี่ๆที่สี่ที่ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร หรือว่าอาจจะรู้อยู่แล้วก็ได้
แต่ยัยออยนี่มันไปรู้ของพวกนี่มายังไงนะ เป็นนักข่าวเหรอย่ะ!
"แก๊งสาวหล่อของวิศวะแน่นอน"มายออกความคิดเห็น
"โนๆๆจ้า ผู้ชายเว้ยยย"ออยเฉลย
"จริงดิ ทำไมชื่อแก๊งเหมือนผู้หญิงอ่ะ"มิ้นถาม
"เรื่องนั้นฉันก็ไม่รู้ ฉันได้ยินมาว่าพวกพี่เขาหล่อม้ากก โดยเฉพาะหัวหน้าแก๊งอย่างหล่อโฮก แต่ฉันจำชื้อไม่ค่อยได้อะ ชื่อประมาณพี่ต๊ะมั้ง"
"อยากเห็นหน้าจังจะหล่อมั้ยนะ"ยิ้มพูด
"สนแต่แฟนตัวเองดีกว่ามั้ยครับ"พี่วิวบีบแก้มยิ้มอย่างเบาๆ
"555 คนมีเจ้าของห้ามออกความคิดเห็นนะจ้ะ ส่วนฉันยังไม่มีแฟน ฉันพูดได้555"ฉันพูดออกมาอย่างประชดแต่สายตาอันเหี้ยมโหดของคนตรงหน้านั้นมันจะเข้ามาสิงฉันอยู่แล้ว
"ไปจีบเด็กวิศวะกันมั้ยเอ่ย"มายขยิบตาให้ฉัน
"จัดไป555"ฉันตีมือกับมายอย่างถูกใจ
"แต่เด็กวิศวะโหดและเถื่อนนะ หวานชอบแบบนั้นเหรอ"มิ้นขยิบตาอีกคน
"นั้นแหละ สเปคน้องดอซเลย555"ยิ้มซ้ำอีกรอบ
"โหดๆ เถื่อนๆ และต้องหล่อด้วยใช่มั้ยคะเพื่อน"พลอยขย้ำเข้าไป"ไฮไฟว์คะ"
เป๊ะ ฉันไฮไฟว์กับพลอย
"แหวนสวยดีนะ ใครให้มาเหรอ"พลอยจับมือข้างซ้ายของฉัน มันก็รู้ว่าใครให้มาแล้วจะถามทำไมวะ
"นิ้วนางข้างซ้ายซะด้วย"ออยขยิบตาอีกครั้ง
"ของคนเก่ามั้ง"ฉันตอบทันที
"ใครกินน้ำบ้าง"พี่บอลลุกขึ้นยืน
"ไม่ค่ะ"พวกเราปฏิเสธออกไป พี่บอลเลยเดินออกไปเลย
"คริคริๆ ร้อยคะแนนเต็ม"ขยิบตารู้ๆกันอยู่
"พวกเธอมันร้าย"เจพูด
"พูดถึงเรื่องอะไรกันเนี่ย พวกพี่งงไปหมดแล้ว"พี่ฟิวถามถามพร้อมเกาหัว
"เรื่องของผู้หญิง ผู้ชายไม่เกี่ยวค่ะ"ยิ้มบอก
"ไปเรียนกันเถอะ"พวกเราเก็บของอย่างรวดเร็วและลุกขึ้นเดินออกไปปล่อยให้พวกพี่เขางงกันอยู่อย่างนั้น
"หวาน!!มาทางนี้หน่อย"ไนซ์เรียกให้ฉันให้ไปหาใต้ตึก
"ไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไป"บอกกับเพื่อนๆ
"เออๆ"
ฉันเดินไปหาไนซ์ที่ใต้ตึก
"มีอะไร"ฉันถามเสียงแข็งๆ
"หายโกรธได้แล้วครับเจ้"
"เหอะ เพิ่งจะมาสำนึกเหรอห้ะ!! ตอนฉันร้องห้ามคอแทบแตกทำไมไม่ฟังไอ้ป๋า!!"
"ง่าา อย่าโหดสิเจ้"
"เหอะ เบื่อ"
"อย่าเบื่อป๋านะๆๆ"ทำท่าทางอ้อนได้ทุเรศมาก
"555 ฉันล้อเล่น ฉันไม่ได้โกรธซะหน่อย แต่ทางเมื่อกี้โคตรทุเรศอ่ะ"
"ชิ นี่แกล้งกันเหรอห้ะ"
"เออดิ อยากกินเค้กอ่ะวันนี้"
"เดี๋ยวเลี้ยงเอง เย็นนี้เจอกันนะ ป๋าไปก่อนนะ"
"อ่าๆ ไปเรียนแล้ว"
"ครับผม"
"เย็นนี้เรามีประชุมที่หอนะ อย่ามาสาย และอย่าให้พวกพี่เขารออีกละ ห้ามขาด ห้ามโดดไม่งั้นอาจารย์ตัดคะแนนความประพฤติ50คะแนน"อาจารย์สรศรีเป็นอาจารย์ประจำห้องเราบอกยาวเหยียด
"เมื่อวานไม่ได้ประชุมเหรอ"ฉันถามแซมที่นั่งอยู่ใกล้ๆ
"เปล่า"แซมตอบพร้อมจดเลกเชอร์
"เออๆ"
คณะนิเทศของเราจะมีประชุมเป็นประจำทุกสัปดาห์ อาทิตย์ละหนึ่งครั้งคือวันพุธตอนเย็น จะรวมสาขาประชาสัมพันธ์ทั้งปี 1-4 เพื่อเสนอแนะข้อมูลในการเรียนและการสอนบลาๆ ส่วนมากพวกเราจะเช้าไปงีบมากกว่าแอร์เย็นสบาย555
ห้องประชุม
"วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากนะนักศึกษาทุกคน อาจารย์มีโครงการน่ารักๆมากโครงการหนึ่งจะมาเล่าสู่กันฟัง โครงการมีชื่อว่า ฝายชะลอน้ำที่รัก" จะใส่คำว่าที่รักทำไมเนี่ย มันใช้แรงงานไม่ใช่เหรอ
"ใครจะสมัครบ้างรับจำนวนกำจัดนะ ใครสมัครยกมือขึ้น" 555 ไม่มีใครยกมือสักคน ก็โครงการมันต้องใช้แรงงานใครจะไปค่ะอาจารย์
"ไม่มีใครอาสาสินะ งั้นไม่เป็นไรอาจารย์จะสุ่มรายชื่อ"
โห่ๆๆๆๆ นักศึกษาร้อยกว่าชีวิตส่งเสียงดัง
"เงียบๆหน่อยอาจารย์สุ่มชั้นละ5คนนะ ปีหนึ่ง ดนัย วิเชียร อนันต์ นารา และนารี"
เฮ้อ รอดเว้ย
"ปีสอง อภิชาต สมทรง สมชาย สมหมายและธีรภัชร"
"โชคดีเว้ยเพื่อน"พี่วิวพูด
"โดนจนได้"พี่ธีส่ายหัว
"ปีสาม นิติ มารุต นาดา นารินและ กฤษณะ"ชื่อนี่มันคุ้นๆนะ
"เฮ้อ รอดวุ้ย" ไนซ์ที่นั่งข้างฉันถอดลมหายใจออกมา
"ปีสี่ สมศรี สมร สมาร์ต สะดวก และสะอาด จบค่ะ ตามนี้นะ โครงการจะเริ่มวันศุกร์ตอนเช้าเริ่มออกเดินทาง กลับถึงมหาลัยวันอาทิตย์ตอนเย็น แล้ววันจันทร์ใครไม่มาเรียนโดนตัดคะแนน"
โห่ๆๆๆ
"อาจารย์ผมไม่อยากไปนะ"ชายคนหนึ่งคาดว่าเป็นพี่ปีสามพูดขึ้นอยากหงุดหงิด
"สมน้ำหน้าไอ้ไม้วะ555"นั้นไง ว่าแล้วทำไมชื่อคุ้นๆ
"อาจารย์ครับ อนันต์ เขาซิ่วครับ"แล้วจะบอกทำไมตอนนี้
"งั้นเหรอ เลือกใครดีนะ คนนี้ดีกว่า วนิษรา ตามนี้นะ ใครแย้งขึ้นมาอีกครูจะเตะไส้ติ่งแตกแน่"
เฮือก นั้นมันชื่อช้านนนนน ม่ายยย
"ไนซ์ทำไงดี ฉันต้องโดนไอ้ไม้เล่นงานแน่ๆ ฮือออ"
"ทำไงดีวะ"เขย่าไนซ์อย่างบ้าคลั่ง"อาจารย์ครับ ผมขอสมัครด้วย"
"รับจำนวนจำกัดค่ะ"
กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไม่จริงงงงงงงง น้ำลายฟูมปาก
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลา 09:30
ฉันแบกเป้คู่ใจสีชมพูลายกระต่ายน้อยน่ารัก >
"ยิ้มหน่อยสิ ทำหน้าบึ้งทำไมครับ"พี่ธีบอก
"ก็หนูไม่อยากไปนี่น่า -0-"
โครงการนี้มันต้องใช้แรงงานและอีกอย่างกระดูกฉันร้าวอยู่มันทำงานแบบนี้ไม่ได้(ข้ออ้าง)
"555 ดูทำหน้าเข้าสิ ขึ้นรถเถอะ"
แง้ อยากกลับบ้านอ่าา พี่ธีดันให้ฉันขึ้นรถบัสก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองของตัวรถ สายตามองหาที่นั่ง เฮ้ยนั้นมัน!! หยุดเดินทันทีด้วยความตกใจเมื่อเห็นไม้นั่งอยู่หลังรถจนพี่ธีที่เดินตามหลังมาชนเข้า
"ขอโทษค่ะ"
"เป็นอะไร อยู่ๆก็หยุดเดิน"พี่ธีถาม
"เปล่าค่ะ" ฉันเดินไปนั่งที่ที่ห่างไกลตัวไม้ที่สุดและพี่ธีก็นั่งข้างๆ
"หวานกินขนมมั้ย พี่ซื้อเผื่อหวานด้วยนะ"
"อุ้ย พี่เทคหนูน่ารักจังเลย"ยิ้มหวานให้
"งั้นก็รักซะสิ"พี่ธีพูดเบาๆราวกับกระซิบ
"อะไรนะคะ"ฉันถาม
เมื่อกี้พี่ธีพูดเหมือนแมลงหวี่นะ ฟังไม่ค่อยเข้าใจ
"พี่บอกว่ากินขนมสิ" ไม่ต้องบอกหรอกค้าา เรื่องกินไว้ใจหนูได้เลย!
"อ้อค่ะๆ"ฉันหยิบขนมขึ้นมากินอย่างอร่อย
"อ่ะ"พี่ธีป้อนขนมให้ฉัน>//
"ง่ำๆ"ฉันงับทันที "ขอคุณค่ะ" -3- เคี้ยวๆ
ฉันโชคดีหรือเปล่าก็ไม่รู้นะที่มีพี่ธีเป็นพี่เทคและเขาก็เทคแคร์ฉันจริงๆ
ขอบคุณนะคะที่ดูแลหนูอย่างดี
ขอบคุณนะคะที่สอนการบ้าน
ขอบคุณนะคะที่ทำหน้าที่พี่เทคอย่างดี
ขอบคุณนะคะที่ดีกับหนูมากๆๆ
ขอบคุณค่ะพี่ชายที่แสนดี
เมื่อกินอิ่มแล้วหนังตาก็เริ่มหย่อนของีบสักพักละกัน ตอนนี้หน้าต่างคือหมอนของฉันผ้าม่านคือผ้าห่ม
ตึงงง
โอ๊ยย เจ็บๆๆๆ หัวฉันกระแทกกับขอบหน้าต่างเต็มๆเมื่อรถขับลงหลุม ฮือๆๆหัวปูดเลยอ่ะ ขับรถดีๆเซ่ลุง ซบลงที่เดิม
ตึงงง
"โอ๊ยย"อีกแล้วเหรอเนี่ยซ้ำที่เดิมเลยอะ
"ไหล่พี่ยังว่างนะ"
"แบร่ :p" แลบลิ้นใส่และหลับไปอีกครั้ง
เด็กนี่มันดื้อจริงๆ ผมมองหวานนอนซบกับหน้าต่างและเอาผ้าม่านมาห่ม555ตลกชะมัด ผมมองเธอหลับไปสักพักแต่รถดันมาตกหลุมซะงั้น คนตัวเล็กสะดุ้งเล็กน้อยและเอามือลูบหัว สงสัยจะเจ็บนะนั้น ฮัลโหลทางนี้ไหล่ยังว่างนะจ้ะ
แน่ะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เฉย น่าจับดีดหน้าผากสักทีสองที เอาเข้าไปนั่งสัปหงกเข้าไป จริงๆเลยคนนี้
ผมดึงเธอซบตรงไหล่อย่างเบาๆกลัวว่าเธอจะตื่น เธอขยับตัวเล็กน้อย ผมใช้มือปัดผมที่บังอยู่บนหน้าเธอออก น่ารักกว่าเดิมนะเนี่ย ดึงจมูกเบาๆและเอาเสื้อกันหนาวของตัวเองมาห่มให้เธอ อ่าา ผมเริ่มจะง่วงแล้วสิ
ฟี้ ฟี้
"ธีๆตื่นๆถึงแล้ว"ผมรู้สึกถึงแรงสะกิดตรงไหล่ก่อนจะลืมตาขึ้นตอนนี้ ทุกคนกำลังทยอยลงจากรถ
"อืมๆ ขอบใจ"ผมตอบกลับไป หวานยังคงนอนอยู่
"หวาน"ผมเขย่าเบาๆ
"อื้อ!"ยังไม่ตื่น
"หวาน"
"..."ยังไม่รู้สึกตัว
"ขี้เซาจริงๆ"
"หวาน ตื่นๆ"เขย่าแรงขึ้น
"..."เงียบ
"หรือว่าหลับลึกนะ"
"..."ไม่ตอบสนอง
ฮึ่บ!! ผมอุ้มเธอขึ้นมาแนบอก หือ ตัวเล็กนิดเดียวเอง น้ำหนักเท่าไหร่เนี่ย ผมอุ้มเธอลงจากรถ
"นายธีรภัชร เธอเป็นอะไร"อาจารย์ทามถามเมื่อเห็นผมอุ้มเธอลงมาจากรถ
"เอ่อ...เธอไม่สบายนิดหน่อยครับ"ผมพูดโกหกไป
"พาเธอไปพักเถอะ วันนี้ไม่ทำอะไรแค่มาดูสถานที่ก่อนแล้วค่อยลงมือทำพรุ่งนี้ต่างหาก"
"ครับ"
ผมอุ้มเธอไปยังห้องพักหญิงที่ทางขวามือ และวางเธอลงบนเตียงอย่างเบาๆ ก่อนจะเดินออกมาสำรวจพื้นที่ภายนอก ทางซ้ายคือที่พักชายห่างออกไปแค่200ร้อยเมตรโดยประมาณ
ข้างหลังน่าจะเป็นห้องน้ำที่ห่างออกไปไกลๆ ลมพัดโชยกลิ่นคล้ายๆกับสิ่งก่อสร้างที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ รอบข้างเป็นป่าทึบมีเพียงเส้นทางเดียวที่สามารถขึ้นลงเขาลูกนี้ได้ได้ มันแปลกๆนะ ผมล้วงมือถือขึ้นมาดู
"ไม่มีสัญญาณแฮะ"เก็บใส่กระเป๋าตามเดิม ทุกคนกำลังทำธุระส่วนตัว บางคนเริ่มสำรวจเหมือนกับผม ลำธารคงอยู่ไหนสักแห่งเดินไปดูดีกว่า ผมตัดสินเดินไปทางหลังห้องน้ำเพื่อไปดูสถานที่ที่จะทำฝายควันจางๆลอยอยู่ตรงหน้ารุ่นพี่คนหนึ่งกำลังสูบบุหรี่อยู่
"เอามั้ย" ยื่นให้
"ครับ" ไม่ปฏิเสธผมดูดมันเข้าก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมา
"ที่นี่มันแปลกๆ" มีคนคิดเหมือนผม
"ผมก็คิด"
"กูเดินหาน้ำตั้งแต่มาถึง กูยังไม่เห็นน้ำสักหยดเลย"พ่นควันออกมา
"เป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเรามาทำฝายกันไม่ใช่เหรอ"
"กูก็ไม่รู้"โยนบุหรี่ลงพื้นและเหยียบซ้ำ "ระวังตัวให้ดี" พูดเตือนผมและเดินออกไป
อื้ออออ ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย ที่นี่ที่ไหนใครรู้บ้าง! แฮ่!! มองซ้าย มองขวาก็เจอแต่เตียงนอนที่ว่างเปล่า แล้วคนอื่นหายไปไหนกันหมด ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา 18:45 นาที เริ่มมืดแล้วสินะ เอิ่ม...ไม่มีสัญญาณมือถือเลยอะ นั้นก็แสดงว่าติดต่อใครไม่ได้นะสิ
เฮ้อ ลำบากลำบน!
"อ้าวน้อง ตื่นแล้วเหรอ ไปทานข้าวกัน"
"ค่ะ"
"พี่ชื่อนาดานะ อยู่ปีสาม"พี่สาวแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง
"หนูชื่อหวานค่ะ ปีหนึ่ง"
"เป็นแฟนกับธีเหรอ"
"ไม่ใช่ค่ะ พี่ธีเป็นพี่เทคหนู"
"อ้อ แล้วไป แต่ทุกคนกำลังจิ้นเรากับธีอยู่นะ >//
"จิ้นทำไมอ่าาา"
"ตอนที่นั่งอยู่บนรถพี่เห็นนะ ทุกคนก็เห็น มันน่ารักดี"
"-o-"
"ฉายาคู่รักในป่าดีมั้ย555"พี่นาดาเดินออกไปทิ้งให้ฉันอ้าปากค้างกับฉายาที่พี่เขาตั้งให้
"แฟนกันที่ไหนกันเล่า >//
ฉันเดินออกมาจากห้อง ตอนนี้ทุกคนกำลังนั่งล้อมรอบกองไฟฉันเดินไปนั่งข้างพี่ธี
"นอนเต็มอิ่มเลยนะ"พี่ธีทักขึ้นเมื่อเห็นฉัน
"555"หัวเราะกลบเกลื่อน โคตรเต็มอิ่มเลยค่ะ แฮ่ๆ
"หิวมั้ย เดี๋ยวพี่ตักให้"
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูไปตักเอง"
"นั่งตรงนี้แหละ"พี่ธีบังคับฉันให้นั่งลงและเดินไปตักอาหารมาให้
"คู่รักในป่าหวานเวอร์"พี่นาดาแซว
"ไม่ใช่ซะหน่อย อาจารย์ซื้ออาหารมาให้เหรอคะ"ฉันถามพี่นาดา
"ซื้อวัตถุดิบมาให้เราทำกันเองนะ กินแก้ขัดไม่ก่อนนะเพราะไม่รู้ว่าจะอร่อยหรือเปล่า555 เพราะพวกผู้ชายทำ"
"555"ฉันหัวเราะตามพี่นาดา อยู่ๆพี่เขาก็หุบยิ้มมองหน้าฉันอย่างอึ้งๆ
"ไม่ๆๆ ฉันชอบผู้ชาย ฉันไม่ได้ผู้หญิง"พี่นาดาพูดกับตัวเองพร้อมส่ายหัวไปมา
"พี่นาดาเป็นอะไรคะ"ฉันถาม
"หวั่นไหว"
หือ หวั่นไหวอะไรก๊านนนนนน
"-0- "อ้าปากค้าง
"รอยยิ้มนั้น มันสวยมากเลยนะ"หน้าตาจริงจัง
"เหรอคะ"เกาหัวแก้เขิน
"สวยใช่มั้ยครับพี่"พี่ธีเดินถือจานข้าวมาสองใบ
"ธีเอ๊ย จีบให้ติดนะ ไม่งั้นฉันจะจีบเองรู้สึกตกหลุมรักรอยยิ้มนั้นแล้ว ยิ้มอีกได้มั้ย"พี่นาดาเป็นคนตลก
" :) " ยิ้มหวานอีกครั้ง
"เป็นแฟนกันนะ"พี่นาดาพูด
"555 หนูชอบผู้ชายค้าา"
"แป่ว อกหัก ToT"
ฉันรับจานข้าวจากพี่ธี มันเป็นพะโล้
"น่ากินจัง"ฉันตักข้าวเข้าปาก ง่ำๆ ก็อร่อยดีนะ
"หึๆ"อยู่ๆพี่ธีก็หัวเราะ
"อะไรเหยอ"ข้าวเต็มปาก
"เปล่าๆ"
อิ่มมากกก อร่อยด้วย อยากกินอีกแต่เสียดายพะโล้หมดเกลี้ยง
"ใครเป็นทำพะโล้เหรอคะ"ฉันถามพี่นาดา
"คนที่นั่งข้างเรานั้นแหละ"ชี้ไปทางพี่ธีที่ไปเอาน้ำมาให้ "เป็นแฟนกับเขาสิ"
"ง่าา หนูมีแฟนแล้ว"
"ว้าา เสียดายจัง อุตส่าห์เชียร์"
"อาจารย์ทามหายไปไหนอะ"ฉันถามเมื่อมองหาอาจารย์แล้วไม่เห็นแม้แต่เงา อาจารย์ต้องดูแลเราสิ
"ไม่รู้สิ เอาของมาให้พวกเราเสร็จก็ออกไปเลย"พี่ธีบอกพร้อมยื่นแก้วน้ำมาให้
"ขอคุณค่ะ" อึกๆ อ่าาา ชื้นใจ"พี่ทำพะโล้เหรอ อร่อยดีนะ"
"อืม"พยักหน้าอย่างเขินๆ
"งั้นถ้าหนูอยากกินพะโล้อีก หนูขอฝากท้องด้วยนะ"
"ไปที่บ้านพี่สิ เดี๋ยวทำให้กิน"เจ้าเล่ห์นัก
"พวกเรา!! เขาชวนกันไปบ้านหาพ่อกับแม่แล้ววว"พี่นาดาตะโกนบอกทุกๆคน
ฮิ้วววววว
"ไม่ใช่ซะหน่อย"ฉันปฏิเสธ
"ยังไงกันแน่นะคู่นี้"คนอื่นเริ่มแซว
"เป็นแฟนกันแล้ววว"
"ไม่ใช่ๆๆนะ"ปฏิเสธพัลวัน
"ว่ายังไงวะธี"
"ก็อย่างที่พูด"พี่ธีตอบหน้าตาย
ฮิ้ววววววววว
พี่ธีก็เอากับเขาด้วยเหรอเนี่ยยยยย
"ไม่ใช่แฟนกันน้าาา"
"แล้วหน้าแดงทำไมอะน้อง"เพื่อนพี่ธีแซว
ไม่ได้หน้าแดงน้าาาาา ไฟมันสะท้อนมาต่างหากกก อ๊าาาาาาาา >///
- Writer
