Tumakas Ngunit Pinagtagpo

Episode 2

Luke

Sh***t tagala nga naman oo..pag inabot ka nga naman talaga ng malas eh subra subra eh.Buti nalang lens lang nabasag. Pero maganda sya.. kaso ang tapang eh kala mo naman gaean ng masama para picture lang naman.

Luke bro! ang tagal mo naman san kaba nag suot tanong ni James. Mukhang my nangyari dyan sa lens mo patingin nga. Hinablot ito ni James at di inaasahan na mabagsak ito.

Bang!

Ay sorry bro! sorry agad nitong dinampot ang nakahiwahiwalay na parts ng camera. Promise bro pag uwi natin ibibili kita ng latest version nitong camera mo bro.

Ibibili ng bago at latest!! ang camera na bibili yan lahat pero ang picture na nandyan mabibili ba? sigaw ni Luke ky James. Hindi ka kasi nagdahan dahan. Hindi mo alam kung anong hirap ko bago ko makuha ang picture na yan. Hanapin mo ang memory, madasal kana na makita mo at hindi masisisira yon. Baka makalimutan kong magkapatid tayo. Malungkot ang boses nitong utos sa kapatid.

Bro sorry talaga pag aalu nito sa kuya.Pero hindi ko nakita ang memory bro. Hindi mo makita? sege hindi tayo aalis dito at hindi ka makakaligo hanggang hindi yon makikita. Tahimik lang si Luke na nagmamasid sa kapatid matuwad tuwad at ikot ikot kung saan na laglag ang camera. Maya maya tumayo ito upang ilapag ang camera sa ibabaw ng mesa.Kuya baka pwede naman na tulungan mo ko mag hanap. Huh! tulong ba kamo? Ikaw ang maghanap mag isa kasi. Ikaw ang my kasalanan kaya hanapin mo.

Inalog alog ni James ang camera at nalaglag ang memory, inabot nya ito at buong ngiti sa kuya. I found it! yahooooo!!!! makakaligo na ako. Yan na po ang pinakaingat ingatan mong memory card kuya. So pano yan makakaligo na ako. Walang imik na tinanggap nito at sinuri ang memory. Hoy! ang promise mo baka magkalumutan tayo memory palang ito ang camera wala pa. Opo kuya!

Si Luke ay panganay at si James ang bunso. Si Luke likas na mabait at masunurin sa magulang at sa edad na dalawangput pito wala pa itong naging karelasyon. At si Jame nalang ay dalawaput apat pero pelyo itong binata

at matinik sa babae.

Tahimik lang na nanonood c Luke sa mga kasama nito. Malalim ang iniisip habang hawak hawak pa din ang memory card ng camera nya.

Naku! tol baka mabaliw ka na sa kakatitig mo dyan sa hawak mo, tara na ligo na yaya nitong Ken na pinsan nya. Naku! kuya wag kang mag alala mas maganda pa dyan ang bibilhin ko sayo wag kanang malungkot pa. Ako ang bahala pag uwi natin. Mag enjoy muna tayo ngayon sayang naman ang ganda ng place at masarap magtampisaw sa tubig.

Pero wala syang tungon sa mga ito. Patuloy lamang sya sa paglalaro ng phone. Nagulat sya sa isang hampas sa balikat. Tol! ano ba naman yan nandito tayo para mag enjoy hindi para magmukmuk at mag games sa phone.

Tapik nito si Karl na kambal ni Ken. Alam mo tol may choice ka naman kung susundin mo ang gusto nila o hindi nasa iyo yan. But now magpakasaya ka muna, bawal ang malungkot next month pa naman yang kasal mo. At dapat mag practice kana baka mapahiya tayong mga lalaki hahahaha sabay tawa ng pinsan nya. G*go ka talaga eh noh. kala ko naman concern ka talaga eh. Hindi tol para mawalang ang lumbay mo.

Si Luke!! willing na mag practice sigaw nito sabay taas ng isang kamay. Tawan ang lahat sa edad nyang dalawangput pito makakatikim na sya hahahahha Sabay hablot ng phone nito. At itinakbo... papalayo.

Hoy!!! walang akong sinasabing ganyan sira ulo ka Karl. Ibalik mo yang phone ko. Bago pa yan sira ulo ka talaga! Hinabol ito ni Luke .Ngunit bago pa makuha ni Luke pinasa ito kay Ken. Ken! akin na yan matatalo na ako sa laro ko..

Patay,,, natatawang abot nito kay Luke hahahaha.. Sira ulo ka talaga Karl talo tuloy ako. Humanda ka sakin sira ulo ka. Hilapag ni Luke ang phone at nakipaghabulan na sa mga pinsan nya.Yari ka sakin Karl wag kalang papaabot loko loko talaga eh. Parang batang naghaharutan ang magpipinsan sa tubigan.

Bea

Hala maam Bea bakit nagtatakbo ka? Tanong ni Mang June parang my humahabol sayo ah..

Wala po! ano po kasi nauutal sya magsalita pero ayaw nyan malaman na may nakakita sa kanya para di na sila mag alala pa.

Ano po kasi may ahas dun kaya nagtatakbo ako. Huh! saan! saan ! dali puntahan natin baka my patuklaw pa yon. Ah ehhhh di ko na alam kung saan banda basta malayo at napakalawak nito kaya imposeble na matatandaan ko pa yon Mang June. Di ka naman ba natuklaw wala pabang sugat? Wala naman po Mang June ayos lang po ako.

Ay! salamat at naniwala sila na ahas talaga ang nakita ko. Bastos kasing taong yong kalawak nitong manggahan nakita pa nya ako. Kapal pa ng mukha. kakakainis talaga sya . pero buti nga sa kanaya na sira ang camera nya.

Maam Bea pahinga muna kayo dun sa kubo kumain ka muna dun nandun si Jane at Ariel. Utos ni Mang June. Opo tungon ko. Binilisan ko ang paglakad papasok ng kubo para makainom agad ng tubig. Naubos lahat ng tubig ko sa katawan sa kakatakbo para makalayo sa lalaking yon. Ate Cindy kain na po tayo. tanghalian na kami nagkita kita sa dahil sa lawak ng manggahan at pagkaligaw ko.Kumuha agad ako ng tubig sa baso at nilagok. Ate Cindy mukhang uhaw na uhaw po kayo ah. Oo nakakita kasi ako ng ahas kaya binilisan ko ang takbo para di nya ako mahabol pa. Naku! ate maraming ahan po dito kaya dapat mag ingat po talaga .Hindi naman po kayo na tuklaw ? tanong ni Jane Hindi naman Jane nakapulupot sya sa sanga ng mangga natakot ako kaya tumakbo ako ng mabilis na mabilis.

Mabuti naman kung ganun ate Cindy. Kain na po ito plano mo. Inabot ni Jane ang plano at mga pagkain at may manggang hinog pa. Salamat Jane. kumakain ako ng tahimik nag alala sa susunog na mangyayari pano kung makilala ako ng lalaking yon. Paano kung makakarating sa daddy ko paano na.

Ate Cindy ang tahimik mo ngayon? tanong ni Ariel malayo ba ang tinakbo mo? mukhang pagod na pagod po kayo eh? Oo medyo malayo layo din seguro yon. Pinagsinungalingan ko nalang ang lahat dahil kong malaman nila kung ano ang totoong nagyari sakin.

Maan Bea bukas ng umaga babalik na tayo ng kabilang isla may pasok na sila Jane at Ariel sa school sa susunod na araw. Ay,, ang bilis naman sino naman ang tatapos nito lahat ya? ang dami dami pa ng mangga na ihaharvest. Maiiwan ang mga kamag anak ni June dito para taposin ito. Ahhhhh ok pero magdadala din tayo ng mangga pauwi ya? magiliw kong tanong kay yaya. Sempre naman maam. alam ko naman na napaparami ang kain mo pag may manggang hinog hahaha. Thank you yaya.

Papaalis na kami sa isla. Sya naman ang dating ng mga taong galing ng resort kaya agad akong nagtalukbong ng bandana sa ulo para makapagtago

Malayo ito sa pier pero natatakot akong may makakita sakin . Hindi ko napipigilan hindi mapatingin sa mga taong dumaraan.At nakita ko nga ang taong iyon. Kaya lalong akong nagtago ng mukha.

Maya maya ay narinig ko na ang pag andar ng makina ng bangka hudyat na papaalis na kami. Nakahinga ako ng maluwag habang papalayo kami ng isla. Nawala na ang takot sa isipan ko. Ilang sandali nalang at makabalik na kami sa bahay nila yaya. Mapapanatag na ang kalooban ko sa wakas.

Luke

Palinga linga si Luke nagbabasakaling makita ang babae kahapon, ngunit bigo ito. Isang oras pa bago aalis ang barko dahil kinakarga pa ang mga manggang dadalhin sa bayan. Minabuti ni Luke na magmasid masid sa kapaligiran at kumuha ng picture gamit ang kanyang phone. Ilang sandali ay tumunog na ang barko itoy tanda na malapit ng aalis sa isla. Punasok si Luke sa loob ang naupo upang tingnan ang mga picture sa phone.

Picture again and agian. Hay! Luke di kaba naiinip sa ganyan? Bro maraming libangan bugod jan. Habang hindi kapa kasal mag enjoy ka muna saka kana mag seryoso pagkasal kana. Alalahanin mo pag uwi natin dibdibang trabaho na tayo kaya mag relax relax ka muna.

Hoy! ungas ka ang camera ko baka makalimutan mo, hindi ko makakalimutan kung paano mo winasak yon. Magdasal dasal kana na walang sira itong memory., dahil pag nasira ito baka ikaw ang tanggalan ko ng utak para matigil ka sa pangbabae mo. Sabay suntok nito sa balikat ng kapatid.

Opo! promise ko yan. Sabay kamot nito sa ulo. Seguradohin mo lang na na latest ang bibilhin mo. Sinira mo ang camera ko sayang ang pagkakataon maraming akong hindi nakuhanan. Kuya naman parang di mo ako kilala pinakamagandang camera ang pipiliin ko para sayo.

Ring! ring!

Agad ito sinagot ni Luke.

Hello! Miss Karen napatawag ka?

Sir di pa kayo macontact ng daddy nyo. Kahapon pa nya kayo tinatawagan. Pinapasabi po na flight po kayo agad ang mommy nyo po na aksidente po,.

Huh! sege book mo na kami agad dOon na tayo magkita sa airport, pakidala na mga gamit namin ni James. Magpadala kana ng sasakyang susundo samin dito sa pier ngayon. Opo sir sagot ng nasa kabilang linya.

Isang oras pa bago makadaong ang barko sa pier. James sa airport na tayo diretso para makarating tayo agad, naaksidente ni mommy kaya kelangan tayo doon. What!!!! what happed bro. Nataranda itong si James ng malaman ang nangyari hindi na sya mapakali sa balitang nalaman, kaya panay ang tayo nito at nagmamadali na makadaong ang barko.

Naunang pumila magkapatid pababa ng barko. Paglapat ng hagdan agad sila mabilis na humakbang mabab ng barko at sumakay agad sa nakaabang na van na maghahatid sa kanila sa airport. Labing limang minuto lang narating na nila ang airport sinalubong sila ni Miss Karen.

Sir ito na po ang gamit nyo. passport at ticket. Salamat Miss Karen. Agad tumalikod ang magkapatid upang pumila papasok ng airport. pakakuha ng braoding pass umupo sila habang naghihintay ng flight. May dalawang oras pa ang paghihintay nila, kaya minabuti nilang bumili ng makakain habang naghihintay.

Mahaba haba pa ang beyahe nila. Kaya nagpasya na matulog muna c James. At tahimik naman itong si Luke na nagkatanaw sa kabas ng eroplano. Halos din na sya makapaghintay na makita ang mom nila. Nag alala sya pero may ngiti sa mga labi nito sa tuwing maalala nya ang magnadang babae sa manggahan. Mula noon di na mawala wala sa isipan nya ang babaeng iyon. At muling dinukot ang memory card sa bulsa ng bag nya. Mahigpit nya itong inawakan at nilipata sa wallet upang di nya mawaglit ito. Puno ng paghihinayang na hindi nya nakita ang mga kuha nito bago nasira ang camera.

Kuya gising na nakalapag na ang eroplano. Nakatulog din pala sya dala ng pagod at pag iisip sa mga nangyari sa nakalipas na araw.

Tumayo si Luke upang kuhanin na maleta at pumila para makalabas ng eroplano. Mabilis nilang narating ang labas ng airport agad silang sumakay sa nakaabang van upang mapuntahan na nila agad ang ina. Labing limang minuto at nakarating na nila ang hospital kung nasaan ang kanilang mommy.

Agad sila nag tungo sa impornation upang magtanong. Agad naman silang tinuro sa ICU.

Mabilis silang naglakad patungong ICU. Dad! tawag ni Luke sa ama. Tumayo si Mr Cambell at niyakap ang mga anak. Kamusta ang lagay ng mommy tanong ni James. Nasa ICU pa din di pa sya nagigising mula sa ng operahan sya. Whats?? why? dad malala ba si mommy?. Maya maya bumukas ang pintuan ng ICU at lumabas ang doctor. Mr Cambell stable na ang Mrs mo anytime pwede na syang ilipat sa regular room. Under observation pa din sya at anytime magigising na din sya. Succesfull ang operation nya. But she need a few days to rest before she go home. Then theraphy for three months. And six month recovery makakalakad na sya ulit. Thanks doc! tungon ni Mr Cambell.

Naupo ulit ang mag ama. Hatalang pagod at streess ang mukha ni Mr Cambell. Nakahinga na sya ng maluwag ng marinig ang good news sa doctor.

Dad? Ano ang nangyari bakit naoperahan si mom? Dahil kay snow Sagot nito. Oh my God! Why? di ba may yaya sya paano nangyari yon. Hay ! naku nakasimangot na daldal ni Luke. Bumukas ulit ang pintuan ng ICU at tulak tukal ng isang lalaki ang straight chair sakay si Mrs Cambell . Pero tulog pa ito kaya sinudan nalang ng mag ama hanggang makarating sa room.

Nang maayos na ang lahat nagpasya sina Luke at Mr Cambell na bumuli ng makakain at coffee sa canteen ng hospital. Naiwan naman si James upang magbantay sa mommy nila. Naglaro laro ng phone para hindi mainip ngunit dala ng pagod sa beyahe nakatulog ito na hawak hawak ang kamay ng ina.

Dad ano ba talaga ang nangyari bakit si snow ang dahila kung bakit na aksidente si mom.Balak sana ni mommy mo na ipasyal si snow ng mag isa pero nakawala ito at agad na tumakbo palabas ng gate kaya hinabol ng mommy. di nya namalayan na may sasakyan ng papatawid sya kaya na bangga ang mommy nyo.

Nasaan ba ang yaya ni snow bakit di nya inalalayan si mom. Alam nya naman kung gaano ka likot si snow.

Si snow ang agalagang aso ng pamilyang Cambell., napamahal ito ng husto sa mommy nila mula ng naging busy na ang mga anak sa mga negosyo nila. kaya kahit na subrang harot nitong aso at nakakapinsala na ay hindi nila mapigil ang mommy nila para alagaan pa din ito.

Bumili ng tatlong coffee at ilang sandwich si Luke at prutas para sa ina.

Hi! mom how are you? bati ni James sa ina ng maramdamang hinahaplos ang kanyang buhok . Inangat ang ulo mula sa makasobsob sa kama, nakangiti ito at onti onting dinilat ang mga mata. Hello son,, sorry nagising kita sa himbing mong pagtulog. Its ok mom Im happy to see you.. Wag ka muna masyadong malikot mom kakaopera mo parang baka mabali ulit yang binti mo. No son Im ok now. Saan ang dad mo? Bumili lang sila ni kuya ng food.

Bumukas ang pinto at pumasok ang mag ama. Hello honey gising kana pala. Nilapag ni Luke ang mga binili sa mesa at nakasimangot na humarap sa ina. Hello mom. Lumapit ito sa ina ang inimas himas ang mga kamay. Im fine son. Im sorry napaaga ang pag balik nyo mula ng bakasyon. Dont worry mom marami pang time about that. Ang importante for now ay ikaw. But mom next time be carefull. I promise kapag maputulan ka ulit ng binti I gonna kill snow mom. I know kung gaano mo ka mahal si snow. Yeah son but its an accident. Yes! mom its an accident but we have yaya to take care of our dog. Wag na matigas ang ulo mom no more next time mom.

If we got home honey snow is band inside the house.. sa kulongan lang muna sya. Hindi nakakabuti sa kalagayan mo si snow baka tuloyan ka nang di makakalakad.

Psssstttt!!!!!! please tama na maawa na kayo kay mom. awat ni James sa kuya at dad nya. Sermon kayo ng sermon kay mom. lalong matatagalan ang paggaling nya. kaya nako na ang bahala kay snow pag uwi natin. Para di na maulit ito ok? Ililigaw ko si snow mom or di kaya ipaadopt ko sya. Seryoso ang mukha nito sa pagkakasabi. Agad naman nag approve ang mag ama sa plano nya.

Kala! ko ba naman kakampihan mo ako bakit pinagtutulongan nyo na akong Tatlo. Malungkot na wika ng ina sa tatlong lalaki.

Hehehe mom its a joke! dont worry mom ako bahala kay snow. Alam ko naman na mahal mo si snow kaya aalagaan ko sya. Pero! pero kapag nangyari pa ito ulit isasako talaga si snow at papasagaan mom. Mark my word mom! kilala mo ako.

Pinag alala mo kami mom... Alright! alright! promise me mom. Ikakasal si kuya na wheel chair ka. di ba hindi maganda mom. Paano mo mairampa ang gown at heels mo kung nakaupo ka.

Sorry my son. pipilitin ko by next month nakaka lakad na ako at maihahatid ka namin ng dad mo. Kahit hindi ako masuot ng heels ihahahatid ng naglalakad promise ko yan.

Bea

Kayganda pagmasdan ang pag sikat ng araw. Malamig ang simoy ng hangin na dumadami sa aking pisngi.

Masarap sa pakiramdam ang ganitong kasempleng buhay. Malayo sa ingay at gulo ng bayan na aking kinamulatan tanging hampas ng alon ang aking naririnig at huni ng ibon na tila awit sa aking taenga. Sa tahimik na lugar na ito ako natago, tumakas sa banta ng kapalarang di ko gusto. Sa likod ng masayang pakiramdam nakakubli ang lungkot na paglayo ko sa piling ng akin Ina. Pero kung ito lang ang paraan upang mawasak ko ang pinagkasudoan nila kaya kong tiis ang lahat, at nangangarap na balang araw maituwid ang maling desesyon ng isang ama para sa anak.

Napapaluha ako dahil sa sakit na aking nararamdam, di ko lubos maisip kung bakit nangyari ito sakin. Dahil lang sa isang kasundoan mawawalang ako ng karapatan upang mamili ng taong gusto ko makasama habang buhay.

Ilang buwan na ang nakalipas na mimiss ko na ang mommy. Dali dali ko itong binuhay ang phone at hinanap ang numero ng mom ko. Habang nag iisip panay ang tunog nito at maraming messegess ang pumasok. Isa isa kung itong binasa. Galing sa mommy ko ang karamihan gamit ang ibang numero upang di malaman ng akin ama. Tumutulo ang luha ko habang binabasa ko ito. Tanging magmamahal ng isang ina sa anak ang nilalaman nito. At mga salitang

" Anak wag kang mag alala sakin ayos lang ako basta mag enjoy ka jan sa kinaruruonan mo. Magpakabait ka alam ko maraming matutunan jan. Mahal na mahal kita Bea. " lalong bumuhos ang luha ko sa messege sakin ng mommy.

Pangako mom magkikita tayo ulit mabubuo ulit tayo.