ในช่วงความเป็นความตาย มีวูบหนึ่งฉางซุนไท่หยางดื้อรั้นเกินกว่าจะรับสภาพอันน่าสมเพชก่อนตายของตน เขากัดฟันยกดาบในมือขึ้นมาหมายป้องกันกรงเล็บเหล็กที่กำลังตวัดลงมา แม้ว่าการทำแบบนี้อาจไม่สามารถช่วยให้พ้นจากความตายได้ก็ตาม
ซึ่งมองอย่างไร เจ้าของกรงเล็บนั่นคล้ายกับมีพละกำลังมากกว่า ต่อให้ฉางซุนไท่หยางรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มี เขาก็ไม่อาจต้านทานได้นาน
ในจังหวะที่กรงเล็บแหลมคมกำลังตวัดลงมาถึงตัวชายหนุ่ม วูบนั้น ใครเล่าจะคิดว่ามีวัตถุบางอย่างพุ่งเข้ามาสกัดกรงเล็บนั้นไว้ และเกิดเสียงวัตถุปะทะกัน มิหนำซ้ำ เจ้าของกรงเล็บทั้งห้ายังเหมือนถูกแรงผลักไร้รูปร่างทำให้ถอยหลังกรูดไปข้างหลังหลายก้าว
แสดงให้เห็นว่าผู้มาใหม่มีพละกำลังมากกว่าเจ้าของกรงเล็บเหล็ก!
ฉางซุนไท่หยางประหลาดใจกับสิ่งที่เห็นในชั่วเวลาสั้นๆ จนเผลอสูดหายใจแรง และก็ต้องเจ็บบาดแผลบนหัวไหล่ เลือดที่ไหลทะลักออกจากปากแผลไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ
