*
*
*
Mücadele etmek Yaman Karamanlı için çocukluğundan beri süre gelen bir var oluştu. Mücadele etti yaşamak için, yaşatmak için. Ama en çok yaşatmak için yaşadı. İki canı vardı küçük bedeninin taşıyamayacağı kadar ağırdı ama sırtladı. Yorulmadı, yorulmak nedir bilmezdi ta ki düne kadar. Başkaları için yaşadığı yormamıştı fakat kendisi için çabalarken yorulmuştu. İlk defa kendisi için bir şey istemiş ve daha yolun başındayken yorulmuştu.
Bu yolun adını koymakta zorlanıyordu, düşündü. Gecesini gündüze bağlayana kadar sordu durdu kendine, aldığı cevabın aklında koyduğu kefede hesabı şaştı ilk defa. Az az geldi, çok çok geldi.
Daha düz düşündü Yaman , kim kimdi ve ne istiyordu tespit etmeye koyuldu.
Meva Kerimoğlu, Yavuz un teyzesi ölümü pahasına bağlıydı yeğenine ama tam bir
