บทนำ
คำเตือน
นวนิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชายที่มีพฤติกรรมหรือการใช้ภาษาที่โจ่งแจ้งรวมทั้งการกระทำที่ผู้เยาว์ไม่ควรเลียนแบบ เนื้อหาเพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น ผู้เขียนไม่ได้มีเจตนาทางด้านลบแต่อย่างใด
เหตุการณ์และตัวละครในเรื่องนี้เป็นสิ่งที่สมมุติขึ้น ไม่มีอยู่จริง
Warning: Dirty Talk (คำพูดทางเพศที่ตรงไปตรงมาบางตอน)
บทนำ
ภายในคาเฟ่ที่ด้านหนึ่งมีกระจกบานใหญ่ซึ่งทำให้เห็นสภาพด้านนอกอย่างชัดเจน เสียงดนตรีแผ่วเบาดังขึ้นเปล่งท่วงทำนองงดงามจากเครื่องเล่นเพลง ทั่วทั้งห้องอบอวลด้วยกลิ่นหอมอ่อนจากเมล็ดกาแฟคั่วบด สิ่งเหล่านั้นทำให้บรรยากาศโดยรอบเหมาะแก่การนั่งพักผ่อนหย่อนใจเป็นอย่างยิ่ง แต่น่าแปลกที่ในเวลาแบบนี้กลับไม่มีผู้คน ไม่เว้นแม้แต่พนักงานของร้าน
ร่างสูงของชายหนุ่มผมยาวสีดำที่มัดไว้แบบลวก ๆ จับตัวเด็กหนุ่มผู้สวมเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินฟ้าเอาไว้ ทั้งยังยกตัวเขาขึ้นสัมผัสกับกระจกที่ร้อนผ่าว ซึ่งเป็นกำแพงเชื่อมต่อระหว่างถนนใหญ่ด้านนอกและด้านในตัวตึกไว้ด้วยกัน
เสียงรถยนต์ขับผ่านไปมาไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าสนใจเลยนอกจากใบหน้าเล็ก ๆ ของคนที่อายุใกล้เคียงกับน้องชายเขา ทว่ากลับมีนิสัยซุกซนยิ่งกว่า
ข้างกับกระจกตรงนั้น มีหนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ
“ฉันคิดไว้แล้วเชียวว่ามันแปลก ๆ”
“พะ พี่วายุ วางผมลงเถอะครับ”
คนตรงหน้าจ้องมองเขาในระยะประชิด เส้นผมสีดำสนิทยาวระไหล่ถูกผูกมัดไว้อย่างลวก ๆ คลอเคลียกับกรอบแว่นตาซึ่งทำให้คนคนนี้ดูไม่ต่างอะไรจากหนุ่มเนิร์ดทั่วไป ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาเป็นถึงผู้จัดการของเว็บไซต์หนังโป๊ชื่อดัง!
“ทุกอย่างที่หนังสือเล่มนี้บรรยายไว้...เหมือนพี่ไม่มีผิด”
“มะ ไม่ใช่นะครับ พี่เข้าใจผิดแล้ว!” เด็กหนุ่มรีบเถียงกลับไปทันที
“จริงเหรอ...?”
“ใช่แล้วครับ!!” เด็กหนุ่มรีบพยักหน้ารัว ๆ ขณะที่ตัวลอยอยู่เหนือพื้น มือโอบรอบคอคนตัวสูงไว้ตามสัญชาตญาณ ก่อนจะร้องเหวอออกมาอีกครั้ง เมื่อตัวเขาถูกอุ้มแล้วเหวี่ยงไปทางโต๊ะที่อยู่ใกล้ตัว
นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเปิดกว้างขึ้นเมื่อเห็นวิวด้านหลังที่มีรถยนต์ขับผ่านไปมาบนถนนใหญ่ต่างจากอีกคนซึ่งได้จังหวะคว้าหนังสือที่อยู่บนโต๊ะไว้ ขณะที่มืออีกข้างกอดเอวคนตัวเล็กกว่าไม่ยอมปล่อย
“เส้นผมยาวสีดำคลอเคลียกับแก้มแดงระเรื่อของเขา มันขยับไปตามการเคลื่อนไหวที่เริ่มรุนแรงขึ้น ในขณะที่คนเป็นน้องก็ไม่น้อยหน้าใช้ส่วนนั้นกระแทกพี่ชายตัวเองซ้ำ ๆ จนเสียงครวญครางดังไปทั่วห้องนอน”
บทบรรยายที่ตัวเองเขียนไว้ดังขึ้นจากริมฝีปากของคนที่เขาไม่เคยคิดว่าจะอ่านมัน ต่อให้เป็นบทนิยายที่บรรยายเซ็กซ์จัดแค่ไหน แต่วายุก็แทบจะไม่เปลี่ยนสีหน้าไปเลยแม้แต่น้อยต่างจากเด็กน้อยที่พยายามจะแย่งนิยายเล่มนั้น ที่สำคัญอีกฝ่ายจะเปิดอ่านหน้าไหนก็ได้เพราะนิยายทั้งเล่มของเขาไม่ได้เน้นการเขียนแนวอีโรติกเป็นหลักสักหน่อย แต่คนคนนี้กลับพับหน้ากระดาษที่มีฉากเรทน้อยนิดของนิยายขึ้นมาอ่านให้เขาฟังอย่างจงใจ
“ขนาดที่ใหญ่โตของมันรัดแน่นภายใน กระแทกซ้ำตรงจุด ทั้งยังรุนแรงจน...”
“อ๊ะ อย่าอ่านนะครับ!”
“...ผู้เป็นพี่อ้าขาให้น้องชายตัวเองกว้างขึ้นกว่าเดิม”
“อ... เอาคืนมานะครับ!!” เด็กหนุ่มว่าอย่างหงุดหงิดทั้งยังลุกลี้ลุกลนราวกับมีความผิด แต่อีกคนไม่แม้แต่จะสนใจ
“ฉันอยากถูกนายเอาจะแย่อยู่แล้ว” ชายตัวสูงว่าพลางก้มลงมาส่งยิ้มให้ มันเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่มชวนให้ผู้พบเห็นเขินอาย สายตาคมเฉี่ยวไม่ต่างจากนกเหยี่ยวพราวระยิบ ผู้จ้องมองเหยื่อตรงหน้านั่งบนโต๊ะตัวใหญ่ซึ่งไม่สามารถขยับหนีเขาไปไหนได้
!!?
คะ ใครอนุญาตให้อ่านบทพูดแบบนั้นกับตัวละครที่เขาบรรยายไว้กัน!
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ทั้งยังพยายามจะกระโดดเพื่อคว้ามันไว้
เพราะเขาไม่ไหวแล้ว! เขาไม่สามารถให้คนคนนั้นอ่านบทนิยายที่เขาเขียนไว้ไปมากกว่านี้!!
“เอาคืนมา!”
ขวับ! ฉับพลัน คนตัวสูงกว่าก็จับข้อมือเขาไว้แล้วใช้แรงดันทั้งตัวของเขาลงนอนแผ่ราบแนบกับผ้าปูโต๊ะสีขาว กระถางต้นไม้ที่อยู่ติดกันสั่นเล็กน้อย เมื่อขาโต๊ะขยับไปตามการเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงของคนทั้งคู่
อชิมองคนที่ตัวเองใช้อ้างอิงในการเขียนนิยายอย่างขัดใจ ยิ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่ตอนนี้ยังคงยิ้มกว้างให้เขาอยู่ ทั้งคู่สบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร
“แน่ใจนะว่าฝ่ายรับคนนั้นไม่ใช่ฉัน”
“นะ แน่ใจสิครับ”
“หืม...” สายตาคู่นั้นราวกับมองเขาออกอย่างทะลุปรุโปร่งต่างจากที่เคยจินตนาการไว้ลิบลับ ก่อนที่อีกฝ่ายจะหัวเราะออกมา “เด็กโกหกต้องถูกลงโทษ”
“คะ ครับ?”
“รู้ไหมว่า โทษฐานที่เอาคนอื่นไปใช้เชิงพาณิชย์โดยในทางมิชอบ จะเป็นยังไง?”
“....”
“งานนี้ นายคงต้องถูกปรับแล้วล่ะ”
“!!?”
“แต่ว่า ฉันช่วยนายได้นะ”
“จริงเหรอครับ!!?”
“ลองมาทำแบบที่นายบรรยายกันดูหน่อยไหม?”
ปีศาจ! คนคนนี้เป็นปีศาจชัด ๆ !!
อชิ นักเขียนนิยายฟรีแลนซ์ได้ตระหนักภายในช่วงเวลานั้นเองว่า คนที่เขาคิดว่าเป็นคนใจดีและรักน้องชายมาตลอดจะเป็นคนที่ชั่วร้ายได้ขนาดนี้
“เริ่มจากการเล่นฉากเอาต์ดอร์ก่อน เป็นไง?”