How Can I Hate You

Prologue "PUTANGINA! SANA ALL MAY JOWA! WOOOO!!" I screamed at the top of my lungs. tumalon talon pa ako, nakikisabay sa lakas ng tugtog ng musika. Maya maya pa ay naramdaman kong may kamay na humila sa kanan kong braso. Nakita ko nalang ang sarili ko sa labas ng bar. "My goodness lyrhen, look at you! Gusto mo bang madatnan ka niyang gan'yan ha?" Inis na sermon ng marupok kong kaibigan. She keeps on saying that, everytime na maglalasing ako. Sana nga. Sana nga madatnan niya ako. Kahit sa ganitong sitwasyon pa, ayos lang. Basta ba makita ko ulit siya. But as if naman, as if madadatnan niya ako in this situation. I know he'll never come back... to me. I chuckled "Oh shut up, dale. Don't lift my hopes up. It's been what huh? 5? 6 years? Look, wala namang dumadating" I said, in a drunk tone. Nangingilid narin ang luhang pinipigilan kong tumulo. Bumuntong hininga ako bago tuluyang harapin ang nag aalala niyang mga mata. Tipid ko siyang nginitian. "Ihahatid na kita." Tumango lamang ako. Inaalalayan niya ako ng maramdaman kong nasusuka ako. I put my left hand into my mouth just incase hindi ko mapigilang masuka. "Opps, wag kang susuka.. sinasabi ko sayo lyrhen elle shinel!!" Tensyonadong sabi niya ng halos maduwal ako. Kung nasa maayos na huwisyo lamang ako ay malamang kanina pa ako bumulagta sa kakatawa dahil sa mukha niya. But this isn't the right situation, anytime soon ay alam kong masusuka na ako. "Hindi ako susuka." Paninigurado ko. "Hilong hilo na'ko tangina, hindi na'ko iinom!" Galit kong wika. I felt the urge to vomit right after i said those, patakbo akong pumakanan kung saan naroon ang Cr. Narinig ko pa ang sigaw ni dale na hihintayin na lang daw niya ako doon. Papasok na'ko sa comfort room ng may mabangga ako. "Oh, look who's the bitch." Hindi ko na kinailangang siguraduhin kung sino ang haliparot na biatches na iyon dahil boses palang tunog ahas na. Pero sukang suka na ako dahil sa letcheng alak na 'to, dumagdag pa ang pagmumukha ang kerengkeng na 'to. Lalamapasan ko na sana siya ng hawakan niya ang palapulsuhan ko, like yuck. Allegic pa naman ako sa ahas. "Don't dare walk out when a gorgeous human being is talking to you!" Naramdaman ko pang hinigpitan niya ang pagkakahawak sa wrist ko. Gusto ko matawa, gorgeous? E mukha ngang gusgustin 'tong slapsoil na 'to. Lumingon ako. I raised my eyebrow. "Oh? A gorgeous human being?" Luminga pa ako sa kanan at kaliwa bago tingnan ang babaeng nasa harapan ko. "I can't even see who you are talking about." I let out a smirk as i curl my hair using my index finger. Pero deep inside, gustong gusto ko ng sumuka. Nag iinit lalo dugo ko dito sa babaeng 'to ha! Panira ng suka bwiset! I saw her face turning red. fumming mad huh? Napatingin ako sa palapulsuhan ko, anlakas palang humawak ng ahas no? Winasiwas ko ang kamay ko para maalis niya ang pagkakahawak sakin. Ng maialis ko ito'y mamula mula ang bakas ng kamay niya dito. Nakaramdam ulit ako ng matinding pagkahilo lalo na ng tinulak tulak niya ang balikat ko gamit ang kamay. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasuka sa damit niya. Nakita ko ang matinding gulat na dumaan sa mukha niya na kalaunan ay naging galit. "WHAT THE f**k! IW! IW! IW! YUCK! UHH!!" paulit ulit siyang sumisigaw sigaw na parang tanga habang ako ay nagpupunas ng labi gamit ang tissue sa purse ko. Makulit kang hatdugen ka ah? Well, serves her right duh. After vomiting that f*****g alcohol, i feel like it was sucessful, para akong nanalo sa loto sa kaginhawahang nararamdaman ko. I don't know but i became sober after that. While on the other hand, lumulukso lukso na ang bruha habang pinapay-paypayan ang sarili niya. "YOU'RE SO GROSS! UGHHH!! KADIRI! THIS DRESS IS LIMITED EDITION!! LOOK WHAT YOU HAVE DONE! IWW!" She frustatedly said, Halos mangiyakngiyak na. hindi niya matatangal ang suka ko sa damit niyang puting puti kung maarte siya at mag lulukso lang. "Tori, are you done?" I heard a man's voice behind me. That gentle voice. I was stunned. I suddenly felt a liquid streaming down my cheeks. I am crying. I'm so sure that he's him. The man i love up until now. She ran towards the man behind me. "DRACE! LOVE! HUHU, LOOK THAT b***h MADE THIS TO MY DRESS! HUHU." I wiped my tears off my cheeks, i shouldn't be crying. I don't want him to see me weak. I composed my self, i breathe deep. "OA." that word suddenly came out to my mouth pagkaharap na pagkaharap ko sa kanila. Hinarap ko ang lalaking anim na taon ko ng gustong makita at inaasahan kong magpakita, kahit imposible. He is wearing a black fitted jeans, white long sleeves na naka tuck in. Partnered with a black shoes, may hawak hawak pa siyang coat. It suits him a lot. After all those years, he became more mature and handsome. The built of his shoulder was just perfect for his height. Our eyes met, pero nauna akong umiwas. Hindi ko pala kayang tingnan siya ng matagalan sa mata besides ako naman nga pala yung may kasalanan saming dalawa. "Let's go." He's voice became suddenly cold. Ayaw niya ba ako makita? Hindi ba siya masaya? Ofcourse yes lyrhen! Alam mo naman yan. My thoughts made me sad. Sana pala hindi ko nalang nagawa yon, sana hindi ko nalang ginawa. Edi sana kami pa or maybe may pamilya na. Tori pouted "But drace! Look at my dress. It'll be embarrassing for me to walk." Her tone became sweet far from the way she talk to me. Drace handed his coat to her, tinulungan niya pa itong isuot ito. I don't like tori, wala akong kinaiinggitan ni isa sa babaeng 'to but seeing her with the man i love makes me want to be her. I envy her. "Let's go." She smiled at him. Ini-angkla pa niya ang kamay sa braso nito and when our eyes met she gave me a glare bago sila tuluyang tumalikod. Drace didn't bother to look at me again. I was watching them walking away. Nabigo ako, akala ko pwede pa. My tears fell, hindi na niya ako mahal, sana ako din. "LYRHEN! ANG TAGAL MO NAMAN." I heard dale's voice, papalapit siya sakin. "Ano pa bang ginaga- what the f**k happened here? Why are you crying!?" Sunod sunod niyang tanong, hindi ko siya sinagot at pinahid na lamang ang mga luha. I sniffed, tumingin ako sa kisame habang patuloy na tumutulo ang luha ko. "A-ang hirap palang makitang may m-mahal na siyang iba." Ramdam ko ang pagbara ng kung ano sa lalamunan ko, hindi ko kayang aminin sa sarili kong hindi na ako, pero ngayon. Walang duda. Sinampal niya sa mukha kong hindi na nga ako. "Alam kong kasalanan ko, pero masama bang umasang ako parin? N-na hindi nagbago yung na-nararamdaman niya katulad ng sakin?" Tiningnan ko ang kaibigan ko. Kitang kita ko ang awa at lungkot sa mukha niya. I point my finger to my heart. "Tanginang puso 'to, pagod na pagod na kakahintay at kakaasa pero sige parin. Sumuko ka na, please." Hindi ko mapigilan ang halos sunod sunod kong pag hikbi. Gusto kong magmakaawang patigilin ang sakit. "ayoko ng mahalin siya." I whispered. ___________ Disclaimer: This is work of fiction. Names, characters, busines, places events and incedents are either the product of author's imagination or use in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental