Rebirth Of Gifflet

Chapter 11

Walang ingay kong sinagot ang cellphone ko. Hindi na ako nag-abala pang tignan kung sino ang caller. Hindi ko rin naman kilala.

"What do you want?" bungad ko.

"Dr. Whitlock, you already missed your operation this morning. Your next operation will be this ten o'clock. Are you still coming, Dr. Whitlock? And Sir, marami ng mga aplikante and you said na kailangan pang dumaan sa'yo before we hire them."

Tumingin ako sa orasan ng cellphone. Malapit ng mag-alas diyes. Okay, I get it. Operation and applicants.

"Just hire if they have the skills and if they qualified for the position or for the work. And yes, I'll be there later. Please extend the time for thirty minutes."

"But Dr.—"

"Just do what I said." I ended the call without waiting for his response. What's he's name? Tinignan ko ang call logs at doon ko nakita na ang daming missed calls.

And there I saw it's Dr. Viray. I don't know how are they related with the body owner. Is he his assistant? I need to know that.

Nang tumingin ako sa katabi ko ay hindi pa rin ito nagigising. Anong oras na hindi pa 'to nagigising. And she said she will apply for work. Hindi ko na muna siya ginising at dahan-dahang tinanggal ang braso niyang nakapalibot sa tiyan ko at pati ang paa niyang nakalingkis sa mga paa ko.

Hinuling sulyap ko siya bago tuluyang umalis ng kwarto. Bumaba ako at nagdesisyong magluto. Since I know how to. Minsan ako na ang nagluluto ng kakainin ko sa bahay dahil hindi naman nila ako tinitirahan ng makakain. Pero minsan sa labas na lang ako kumakain.

I cooked us adobo. Since I saw all the ingredients of it. Mas minabuti ko nang lutuhin na lang. Patapos ko nang maluto ng marinig ko ang boses ni Adrienne.

"You're cooking?" she asked with her morning voice. Lumingon ako para matignan siya. Gulo-gulo ang buhok at gusot-gusot ang pajamang suot. Tumaas ang gilid ng labi ko sa itsura. She's actually looks cute. May design pang mga pusa ang ternong pajama niya.

"Good morning. How's your sleep?" nakangiti kong tanong. Binalik ko ang tingin sa niluluto at pinatay ang stove. Luto na 'to.

"It's fine. There's nothing bad happened."

"I see. The way you hugged me all night," ngisi kong sabi. Nang tumingin ako sa kanya ay nanlalaki na ang mga mata at awang ang bunganga.

Hinain ko ang kanin at sinunod ang ulam namin. Dinala ko sa lamesa kung saan siya nakaupo. "What? What did you do?"

"Why are making that I did it? Ikaw nga itong nakayakap sa'kin na ang higpit-higpit. Tapos 'yang paa mo kung paano makalingkis."

"I didn't!" kontra niya. She looks like she doesn't know. Syempre tulog siya. "You're lying!"

"I don't lie. And sure, you didn't," nakangisi kong tugon na ikinapula ng buong mukha niya. Sobrang sama niya akong tinignan. "Just eat. Don't mind me. You said you're going to apply for work, right?"

Medyo kumalma siya at tumango rin. We eat in silence but I never felt awkwardness between us. At sa tingin ko parehas kaming walang maramdamang ilang. She's eating in her own way. Walang pakialam kung anong isipin ng makakakita.

Umakyat na rin siya kanina para magbihis. Naiwan ako para hugasan ang pinagkainan namin. I even teased her earlier.

"Ikaw nang maghugas ng mga 'yan. I needed to take a shower real bad."

"Bakit hindi na lang tayo sabay maligo? We're married after all." Tinago ko ang ngisi ko nang namula ang magkabilang pisngi niya.

Mabilis siyang nag-iwas ng tingin. "Shut it. Aakyat na ako," sabi niya bago kumaripas ng takbo.

Nangingiti na lang ako sa isiping iyon. How could her husband hurt her? She's adorable. And she's the type of person na kailangang alagaan. I can see that she's really vulnerable. Hindi lang niya pinapakita.

Tinapos ko na ang hugasin at umakyat na ng kwarto. Kailangan ko na ring mag-ayos para mamaya. Kahit hindi ko alam kung saang ospital ako pupunta. Nang makapasok ako ng kwarto ay sakto namang paglabas ni Adrienne mula sa banyo.

She's only using a towel to cover her naked body. Napatigil ako at napatitig sa kanya. I stopped myself from looking to her exposed cleavage. And those delicate thighs. Napahinga ako ng malalim.

"Not yet done?" I asked instead. Gaya ko kanina ay napatigil din siya at halos hindi na makagalaw. She nodded slowly as a reponse. "Go on. Papasok na rin ako ng banyo."

Kinuha ko ang nakita kong towel na nakasabit sa likod ng pintuan at naglakad papuntang banyo and I needed to get closer to her to get in the bathroom.

"Why aren't you still moving?" maingat kong tanong. Baka iba niya maintindihan ang pagkakasabi ko. She will assume I'm mad.

"O-Oh. Okay..." She step aside for me to give way. Pinakatitigan ko muna siya. Hawak-hawak ang dulo ng tuwalya para hindi mahulog. Her long hair was all on her back. Bahagya akong tumango bago tuluyang pumasok ng banyo.

Sinara ko ang pintuan at malalim na huminga. I looked at my reflection on the mirror in front of me. Nakatagis ang bagang. Hindi ko man lang napansin kanina. She's just so gorgeous to stare at.

Umiling na lang ako bago naligo ng malamig na tubig. I need to cool down. I'm a f*****g virgin but I know those signs. Napadaing ako sa isiping iyon.

Pagkatapos kong naligo ay lumabas ako ng banyo na tuwalya lang din ang nakatakip sa pang-ibabang parte ng katawan. Hindi ko na naabutan si Adrienne pagkalabas ko. She's probably done.

I focused looking for my clothes. I don't know what to wear. Ilang minuto akong tumitig sa closet nilang dalawa. Iisa lang ang closet at nagkasya lahat ng mga damit nilang dalawa. At last I chose a white tee shirt and a jeans. I also took a Rolex and wore it. I will need this later on.

Konting ayos lang ang ginawa ko sa buhok bago lumabas na ng kwarto. Bumaba na ako at naabutang nakaupo si Adrienne sa couch habang kaharap ang cellphone.

"Let's go?" I asked her while keep fixing my hair. Nag-angat siya ng tingin at natigil siya ng bahagya. She shamelessly gazed my whole body.

"You're ugly," she commended and acted like she was disgusted.

Wow. Makareact naman ang babaeng 'to. "And you're pretty?"

"You told me last night I'm beautiful." Nguso niya.

"Last night? I can't remember I called you beautiful."

That's a lie. I clearly remember I called her one when I'm fixing her hair. I'm just teasing her.

Napanguso siya lalo at tumayo. Ngayon naman ako ang humagod ng tingin ang katawan niya. Kitang-kita ko ang balat ng dibdib niya at ang hita niyang lantad na lantad. Even some skin of her waist was showing. I don't like what she's wearing. Parang hindi na damit sa itsura.

"Don't you have a tee shirt and jeans? Or better jacket? You're showing too much skin you know." Nanatili ang tingin ko sa bandang hita niya.

"You like it better when I'm wearing like this." Nainis lang ako ng sumimangot siya.

"Go and change your clothes," I demanded. Nagtataka man siya ay naglakad din sa taas.

"Okay. Whatever," rinig ko pang bulong niya. Umupo ako sa sofa at hinintay siya. I won't deny the fact that she really looks hot. But I won't tell that to her.

Ilang minuto lang ang hinintay ko ay bumaba na rin siya. Nakasuot na siya ng tee shirt na may design na pusa at nakasuot ng jeans. Better. Nakalugay ang mahaba niyang buhok at humaharang sa mukha niya ang nalilipad na buhok.

"Come here," I called her. Simangot siyang naglakad palapit sa'kin. She's acting like a kid. Ilang taon na nga ba siya?

Nang makalapit siya ay nilagay ko ulit ang buhok niyang humaharang sa mukha niya sa likod ng mga tainga. "It's hiding your beauty. You should keep your hair away from your face."

I smiled lightly at her. I felt her froze and just stared at me. Am I acting strange again? I don't care.

I took her hand. "Tara na. I'm already late."

Nalagpasan na ang tatlumpong minutong sinabi ko and they called me again. Sinabi ko na lang na ma-l-late pa ako ng ilang minuto.

Hindi siya nagsalita tungkol sa paghawak ko ng kamay niya pinagsiklop ko iyon sa kanya at wala naman akong narinig na reklamo mula sa kanya. We walked silently to the car. I don't know but she didn't lock the house. Gaya kahapon. Baka manakawan 'yung bahay. But she looks confident. Pinagsawalang bahala ko na lang iyon. Hindi naman akin ang mga mananakaw kung sakali.

I opened the door for her before circling the car. Pumasok na rin ako ng sasakyan at tinignan pa siya ng bahagya. She suits the passenger seat. She's setting her seatbelt while I'm staring at her. Hindi ko lang maisip kung bakit siya sinasayang ng asawa niya. But she's already mine. Lahat ng mayroon ang lalaking iyon ay akin na. Unless he'll come back. But how? Paano? I'm actually thinking that too. Iniisip ko rin kung paano ako napunta sa katawang ito.

Paano kung babalik 'yung may-ari? I don't know. Hindi ko naman sinasadyang mapunta rito.

Tumingin siya sa'kin at nahuli akong nakatitig sa kanya. Nginuso ko ang buhok niya. "Fix your hair."

She got what I said. May kinuha siyang kung ano sa bulsa niya bago sinakop lahat ng buhok niya. I watched her tie her hair. She looks pretty I admit.

Saka lang ako nagsimulang magmaneho nang matapos siya. And now, my problem again was the place. Hindi ko pa alam ang lugar na ito.

"Where will I drop you?" She told me the place and I have to use the map on my phone to know the place. I located it and got where is it. Nakita niya 'yung ginawa ko pero walang sinabi.

Ang problema ko na lang ay 'yung ospital. Hospital where? Should I ask Adrienne? Bahala na.

Tumigil ako sa parking lot ng isang building. Mataas ang building. Tumingin ako sa kanya na inaalis na ang suot na seatbelt. Dito siya mag-aapply? I see.

"Iiwan ko 'tong kotse sa'yo. Baka late na ako makakauwi at hindi kita masusundo."

"How about your work?"

"I'll call doctor Viray to fetch me." It's my advantage too. Para hindi ko na kailangang magtanong sa kanya. Tatawagan ko na lang 'yung doctor na tawag nang tawag sa'kin.

"Okay. Take care."

...