Rebirth Of Gifflet

Chapter 9

Okay. I got it. This cheater. Ba't hindi na lang niya hiwalayan bago maghanap ng iba? Total sa nakikita ko naman hindi nila mahal ang isa't-isa.

While walking around the hallway, something caught my attention. Ba't hindi ko ito nakita kanina? It's the body owner's diploma. So he's surname is Whitlock, huh. Dr. Whitlock. Ayos na rin. So she's Mrs. Adrienne Whitlock. It actually good to hear.

Sa pagbaling ko sa gilid ay ang diploma naman ng babae ang nakita ko. I was amazed when I saw she's a suma c*m laude. Nasa posisyon niya rin sana ako ngayon but I was killed. She graduated as an architect. The amazement I felt grew bigger. She's different. Bakit pa magloloko ang asawa niya kung ganito rin siya kagaling? Nabulag ba ang lalaking ito o talagang pinanganak talagang manloloko?

Kahit papaano may nalaman na ako tungkol sa kanila. Ang aalamin ko na lang ay kung saan nagtatrabaho ang may-ari ng katawang ito. Pwede naman akong magretire sa trabaho niya pero ba't ko gagawin? I can take this opportunity to do my dream. Right.

How about their parents? Kailangan ko pa rin bang kilalanin? Ang mga taong nakapalibot sa kanila? Whatever. Ayos na rin siguro itong nalaman ko. Sa susunod ko lang sila kikilalanin. And one more thing, where am I?

'Yan muna ang aalamin ko pero paano? Tatanungin ko ba si Adrienne? Aalamin ko lang kung malapit ba ako sa kanila. It will be easier that way.

Sigurado ba ako sa gagawin ko? Kaya ko bang maghigante? At bakit ko gagawin 'yon? I'm Adler. Revenge was never on my vocabulary.

But I'm not Adler anymore. I'm Gifflet Whitlock. Iyan ang itatatak ko sa isip ko. Hindi na ako si Adler. I was used to be weak but not anymore.

Napangisi ako sa naisip. I'm not Adler anymore. He's dead. Whoever the owner of this body, sorry not sorry. This is already mine. Akin na. At lahat ng meron siya, aangkinin ko.

His job, his possessions, his identity and all. Even his wife. Sumusobra ba ako? The hell I care. It's time for me to be selfish this time. Total wala naman siyang pakialam sa asawa niya, akin na lang.

Tumitig ako sa larawan ng totoong Gifflet. Don't worry, I'll treat her better. And I will use this body in a right way. Hindi ako gagawa ng ikakasira mo. Let me handle all of this.

Ngumisi ulit ako bago tumalikod. I don't want to say thank you. Kahit nabigyan ako ng pagkakataon gawin ang gusto ko. Dahil una't sapol, ayaw ko nito. I asked for an unending happiness from above but they gave me this. So I'll do whatever I wanted to do. Masama man o tama.

Lumabas ulit ako ng bahay at pumasok ng sasakyan. Susunduin ko ang asawa ko. I really claimed her my wife, huh. Who cares? Everyone knows she's my wife. Why not claim her mine?

I drove all the way to where Adrienne was. Hindi ko siya hihigpitan gaya ng ginagawa ng asawa niya. I'll let her do whatever she wants but not cheating. Kahit nagloko ang asawa niya, that doesn't mean she will do it too.

Tinigil ko ang sasakyan sa harap ng restaurant kung saan ko siya iniwan. Habang naglalakad papasok ay pansin ko ang tinginan ng mga babae sa banda ko. Narinig ko pa silang pinag-uusapan ako. Pinagsawalang-bahala ko na lang iyon at hinanap ang kinauupuan ni Adrienne.

There I saw them looking where I am. Nilagpasan ko ang mga babae at dumiretso sa pwesto nila. Nasa akin lang ang tingin nilang dalawa habang naglalakad ako papunta sa pwesto nila. I sat beside Adrienne and looked at them confused. What's up?

The gur broke the silence that occupied us by clearing his throat.

"O—kay. Here's the thing, Mr. Whitlock." Napatingin ako sa inilahad niyang papel. I was confused. When I looked to Adrienne, she looked away.

Binalik ko ang tingin sa papel at ramdam ang mariin nilang tingin. I keep reading the paper kahit alam kong annulment paper iyon. Really? Annulment? Why not divorce? She can take of this guy's money when they get divorced.

And what? How would I sign this? I don't even know his signature. Pinakatitigan ko ang papel habang nag-iisip. Paano na 'to? She wants to divorce him but I'm not him. What will I do?

I looked at them both. Then returned the paper back.

"No. I won't sign that paper."

Better not sign that. Baka bumalik ang may-ari ng katawang ito. Saka na nila pag-usapan ang relasyon nila kapag siya na ang may hawak ng katawang ito. I'm out of their relationship.

Natigil silang dalawa at walang nagsalita. Bumuntong hininga ako ng malalim.

"Look, I don't have any reason to sign that paper."

"Maraming rason, F." She gritted her teeth and balled her palm. Punong-puno ng sakit ang mga mata habang tinititigan ko. "Pakawalan mo na lang ako. Since, you have your mistress and you already have the position you desperately wanted."

Natahimik ako habang pinapanood tumulo ang luha niya. Napaiwas ako ng tingin at nahuli ang tingin ng lalaki sa harap namin. Siya naman ang nag-iwas at tumayo.

"Aalis na muna ako, Ad. Just message me if you already talked." Tumingin siya sa'kin bago tuluyang umalis.

"Please, F," makaawa niya. She even held my arm and begged. Hindi ko nakayanan ang itsura niya kaya napaiwas ako.

I sighed deeply. Wala akong magagawa dahil hindi ako ang asawa niya. I stood up and never looked at her again. Tinanggal ko ang kamay niyang nakahawak ng marahan sa braso ko.

"Let's go." Tumalikod ako nang hindi tumitingin sa kanya. Narinig ko ang pigil hikbi niya. I didn't give attention to that and walked away.

Kung sana ginawa niya 'yan bago ako ang pumalit sa katawang ito, edi sana wala rin akong poproblemahin. Nakikita kong nasasaktan siya pero wala akong magagawa. Anong magagawa ko? I don't know them in the first place. I may be know what's their relationship but not fully. Hindi ko pa rin sila kilala.

Pumasok ako ng sasakyan at hinintay siya sa loob. Nakatanaw ako sa pintuan ng restaurant habang hinihintay siyang lumabas.

Nang makitang lumabas siya ay hindi ko na makita ang sakit at ibang mga emosyong nakita ko kanina sa kanya. Everyone really has their own weaknesses. Mas gusto ko 'yung nakita ko sa kanya noong una ko siyang nakita.

I wanted her to keep her weakness because anyone can use that against her. Kaya ako natalo noon dahil naging bukas ako sa kanila. Kahit pala kaibigan o kapamilya mo, hindi mo dapat pinapakita ang kahinaan mo. They can betray you like they did to me.

I can forgive them for what they did but I can't let them get away with it. I will make them pay that will make them regret doing that to me. I'm not planning to take revenge against my family. Sa kanilang dalawa lang. Yes, they even gave favor by killing me but that doesn't change the fact that they betrayed me. Mas masakit ang ginawa nila sa'kin kaysa sa sarili kong pamilya. They just wasn't kill me physically, they also killed me inside.

Alam nilang durog na durog and they saw that opportunity to attack me. What a great strategy. Okay, I got it. Alam ko na ang gagawin ko kung sakaling magpaplano na ako. I will find their weakness and use that against them.

Napangisi ako. They think I'm not capable of doing it? They f*****g wrong. I can do what they did but worse. I won't do what they did but I will ruin them both. 'Yung hindi na sila makakaahon pa at pagsisisihan nilang nabuhay pa sila.

What a brain, Adler. And what did she call me earlier? F? As in F? That's better.

Tahimik umupo si Adrienne at hindi man lang tumingin sa banda ko. Sumandal siya sa upuan niya at binaling ang tingin sa labas ng sasakyan. I can't read her expression. That's better.

"I will set you free soon," I said to make her feel better. Mabilis siyang tumingin sa akin.

"Kailan? Kapag patay na ako?"

"No. Kapag mahal mo na ako."

Wait. What? What the f**k did I just say. I s**t my mouth when I realized what I said.

Natawa siya ng sarkastiko. "You're crazy."

"Who knows?" Kibit balikat ko at nakuhang ngumisi rin sa kanya. That's possible you know.

"Mamamatay ka na muna bago mangyari 'yan."

"Wala ka bang balak magkaanak? I can give you you know."

Umawang ang bibig niya at hindi makapaniwalang tumingin sa akin. She laughed but there's no humor in it.

"Kailan mo pa nagustuhang magkaanak at sa akin pa talaga? Really, F? Sa bunganga mo pa talaga lumabas?"

"Why not? You're gorgeous. Maganda lahi nating dalawa."

She shook her head like she had enough for this conversation. Wala rin naman talaga akong balak magkaanak. I'm not her husband. Paano na lang kapag nagkaanak nga kami.

"I hate you," bulong niya pero narinig ko.

"I heard that."

"I know." Tumahimik siya at bumalik ang tingin sa labas ng sasakyan.

Pinaandar ko na ang sasakyan at nagsimula nang magmaneho. Tahimik kaming dalawa but I can't feel the awkwardness.

"Trinity..."

"What about her?" marahan kong tanong. Bahagya akong tumingin sa kanya at binalik din sa daan. Baka mabangga pa kami.

I saw from my peripheral vision that she looked at me. "Siya 'yung kabit mo, F."

"Not anymore." Pinukulan ko siya ng tamad na tingin.

"What do you mean?"

"I said what I meant."

Hindi na ako nagsalita at hinayaan siyang mag-isip. Kita ko ang gusto niyang pagtanong pero hindi na niya tinuloy. Binalik niya ulit ang tingin sa labas pero hindi nagtagal ay tumingin ulit siya sa'kin.

"Tell me," she demanded. Na para bang mamamatay siya kapag hindi ko siya sinagot.

"I told you, she's not my mistress anymore."

"Because you already made her your girlfriend."

Taka akong tumingin sa kanya. Anong pinagsasabi niyo? Kahit ginawa ko siyang girlfriend, mananatiling kabit pa rin 'yung babaeng 'yon dahil may asawa na ako. I mean, the body's owner.

"You think so?"

Inis siyang napasabunot sa buhok. "Tangina naman, F. Kung sana gano'n pala, edi hiwalayan mo na ako. Nakuha mo na ang gusto mo. Ano pa bang kailangan mo?"

"I don't care about her. I don't even know her..." Napatingin ako sa kanya when I realized what I've said. "I mean, she's boring you know."

"So you're going to look someone better again?"

"You're better."

...