Chapter 8

1991 Words
“WHAT the f**k, ma? Hell no!” hindi makapaniwala kong tinignan si Mom. They want Luna to be my secretary? Are they out of their damned minds? They’re going to appoint that worthless woman as my secretary? Kinulong na nga nila ako sa walang kwentang kasalan, pati ba naman sa trabaho nakabuntot pa rin ang babaeng ‘yon? I couldn’t even last an hour without getting irritated or f****d up because of her. “Yes, Klein. Luna is part of the deal, hindi pwedeng ikaw lang ang kumikilos, “mom said. She reached out for me and gently held my arm. “Isa pa anak, Luna is doing nothing but, stuck in here all alone. It’s for her to socialize. “ Napamewang ako. I continuously tapped the ground with my feet to stop the piss. I don’t like the idea, I really don’t. “Pero bakit sa kumpanya ko pa? They have their own company for goodness sake. “I said in stress and sipped on the wine glass I am holding. “Dahil nasa puder mo siya Klein. Luna is your wife. “she said sounding like it is as simple as that. “But mom—” Binitawan niya ang braso ko, “Klein, just follow our decisions. Makakabuti ‘to sa inyo. “she crossed her arms and looked at me with warn. Napairap ako dahil sa iritasyon. Putangina. Heto na naman kami. Para sa kabutihan na naman namin? Eh hindi nga nakakabuti tong pagpapakasal namin sa isa’t-isa eh! “Since, hindi naman hayag ang kasal niyo, magpapanggap kayong di niyo kilala ang isa’t-isa.” Sabi pa nito na mas lalo kong kinainis. “Simply, act like a boss and she’ll act like a secretary. “ Oo, hindi hayag ang kasal namin. Only our relatives and close friends know. The world only knows about the partnership between Aleon and Montero industries. But about the wedding? They don’t know s**t. Actually, the fact that our marriage is hidden is actually a little bit of advantage for me. I can still move and groove around, I have this huge space to litter and bullshit but, because of the marriage, it’s limited. I turned my back on my mother and looked away. My mind is trying to adjust and take care of everything again. Minsan pakiramdam ko, ako lang ang nakukunsumi sa lahat ng nangyayari eh. I’m hella sure that Luna’s up for this. “Klein, I know there’s something wrong between you and Luna. “ Natigilan ako dahil sa sinabi niya. So alam niya? Kung alam niya naman pala bakit niya pa ‘to pinipilit? If she knows that something is wrong with our relationship right from the start, why are they still making things hard for us? Specially for her! “You know? “nilingon ko siya. “If you do, why won’t you just let us go?” She took a deep breath and looked at me straight in the eyes. “So it’s true, “mapakla niyang sabi. “Klein we have our reasons, me and your dad has!” “And I also have my reason why I’m treating her like that! “sigaw ko pabalik na gumulat sa kanya. They have reasons? I have my own too! But I’m sure that my reasons is more reasonable and valid than theirs. What they want is to control my life, iyon ba ang rason nila? Kasi putangina, mas dinudurog lang yung durog nang pagkatao ko. “Pero sapat ba yang rason mong yan para saktan mo ang asawa mo? “ Natigilan ulit ako dahil sa sinabi niya. Is my reasons really enough to treat her like that? “Yes, it’s more than enough. “I lowered my voice put of despair. “Mula sa simula pa lang mom alam mo nang hindi ko ‘to gusto. “ Tinignan ko siya ng may buong paninisi. “Kami ni Samantha ang dapat ikinasal. I love Sam, ma. Alam niyo yan!” I clenched my fist. “At ngayon tinatanong niyo sakin kung sapat bang dahilan yun kung bakit ko siya sinasaktan? Pwes, oo. Ma, she destroyed my life and still destroying it!” I bursted out. I moved closer to her, “Now, let me ask you the same thing. Sapat ba ‘yang dahilan niyo para hayaan niyong masira ako ng tuluyan dahil kay Luna?” She looked at me without saying anything. But her eyes, it’s saying yes. f*****g bullshit! “Sapat nga Klein, sapat para sayo. But Klein, you can’t be selfish. Open up, my son. You are not like this. “mahinahon na sabi ni mom, trying to suppress the anger she brought me into. Ako pa ngayon ang naging selfish? Sila nga yung makasarili eh, pati na ang babaeng yun! And she wants me to what? Open up to who? To them? To that woman? I will never. “I am like this now, mom. And it’s not my fault. “mapakla ko siyang nginitian bago nag-iwas ng tingin. I don’t feel like it anymore. I just want this day to end. Sobrang daming pang sinasabi, nangyayari, tangina. Mawala na sana ang lahat. “Klein don’t be like your dad. “ Pumagting sa tenga ko ang sinabi ni Mom. What did she just say? “I’m not being like him, “nandidiri kong sabi.  “And I will never gonna be. “giit ko. “Then stop hurting Luna. “mahinahon pa rin nitong sabi. She sounds like she’s pleading. f**k, why am I making her like this? “If you want me to stop, take her away from me, ma. “ She held both my arms. “No Klein, you take her away.” Nangunot ang noo ko dahil sa sinabi niya, sa kung paano niya ako tinignan at kung paano siya nakahawak ng mahigpit sa braso ko habang sinasabi sa akin ang mga katagang yun? Take her away from what? “Calli, Klein. “napalingon kaming pareho sa nagsalita. Palapit siya sa amin. “I’ll go. “paalam ko kay mom matapos kong makita ang lalaking kinamumuhian ko. I started to walk though, walang nagawa si mama para pigilan ako sa pagiging bastos. “Son we—“I walked pass him that surely made him feel angry. “Klein! “ I stopped when he growled out my name. Napangisi ako dahil don. Hinarap ko siya, I put on a cold face. “What? “ “Wag kang bastos! ”galit niyang sabi. I can clearly imagine how smoke is coming out from both his ears and nose holes. This guy’s pathetically annoying. “I don’t care. “I looked at him from toe to head. He doesn’t deserve the respect. Nagpatuloy ako sa paglalakad at di na siya nilingon pa sa kabila ng muling mga pagtawag niya. Bastos na kung bastos. We’re obviously not in the best term of our relationship as a father and a son. Bata pa lang ako nasaksihan ko na ang lahat ng pananakit niya kay mom. Lagi silang nag-aaway at laging naiiwang umiiyak si mom, kaya galit ako sa kanya. He oftenly beats me for no reason too, pero nanjan si mom at tinatanggol ako. I don’t know why he’s so angry whenever I don’t act as his son properly, yet right from the start, he never thought me how to respect him. Pumasok ako sa loob. May malaking hallway na makikita pagpasok pa lang mula sa veranda. Magkaharap ang gym at ang study room, katabi naman ng library ang music room na parehong nasa left side, bandang dulo. Naglakad ako sa hallway dala-dala parin ang wine glass na wala ng laman. I wonder where’s Luna and her parent’s are, for sure they’re talking about the working thing too. Hindi na ako magtataka kung hindi magreklamo si Luna tungkol sa bagay na ‘to. She sticks too much, kahit ilang ulit ko na siyang tinataboy, sinasaktan, dikit pa rin ng dikit. She’s something that sticks is stronger than the shoe’s glue. Ni hindi ko alam kung nasa tamang pag-iisip pa rin siya. There’s no one would want to stay with someone like me. Napahinto ako sa gitna ng paglalakad nang makita ko ang paglabas ni Mr. & Mrs. dela Fuente mula sa music room. Huling lumabas si Luna na naka yuko, nakasunod sa kanila. Nakatagilid siya sa paningin ko kaya kita ko ang pamumula ng pisngi niya. Mugto din ang mga mata niya, halatang umiyak siya. I smirked with the thought of her crying. Di nila ako napansin. Wala sa isip akong agad na sumunod sa kanila. I was able to catch up on the stairs. Naagaw ko ang pansin ng tatlo nang maglakad ako sa gilid ni Luna. “Kle-Klein… “nauutal na tawag sa akin ni Luna. I showed him a gentle smile since her parents is looking. I averted my eyes ot her parents. I can feel the tension around these three. What was up? Wish I saw how these two made her cry. I held Luna’s waist and pulled gently closer to me. I’m putting an act of being gentle. We continued to walk down, and I was holding her close to me all the time. “Bye mom, dad. ”paalam ni Luna.” Bye din mama ata papa! “ Bumeso sa akin at Luna si mom habang si dad naman ay nauna na sa kotse. Luna’s parents did the same to me and her. Umalis na silang apat. Di muna kami pumasok hanggat hindi pa sila nakakalayo. Habang nakatayo sa likuran ni Luna, napansin ko ang kanina niya pang pananahimik. Well she’s always quiet, kakaiba lang ngayon. Para kasing may problema siya. Kahit kaninang nag-uusap-usap kami habang nagdi-dinner at kanina rin sa sala, wala siyang ibang ginagawa kundi manahimik at tumango. Kung magsalita naman ay puros oo at hindi lang. Nang makalayo na ang mga sasakyan ay hinigit ko ang pulsuhan niya at hinigit siya papasok sa bahay. Pagkapasok namin ay agad ko siyang hinarap sa akin. She didn’t even budge after my harsh grip. What is this b***h’s problem? “Look at me, ”utos ko, pero parang wala lang siyang narinig. “Look. At. Me. “ulit ko na hindi niya pa rin sinusunod. Marahas kong hinablot ang pisngi niya at hinarap sakin. “A-aray.”mahina nitong reklamo. I’m right,may sumampal nga sa mukha niya. The hand mark is still fresh and reddish. Hindi lang gaanong nahalata kanina dahil nilugay niya ang buhok niya. “Who slapped you?”tanong ko at marahang binitawan ang mukha niya. “Wa-wala.”sagot niya, nakaiwas pa rin ang tingin. “Wala is not the anwer of what I’m asking you. Stupid. ”mahina kong sabi. I don’t know why I wanna know, medyo naiiinis din ako kasi may sumampal sa pagmumumha niya. Binalot kami ng ilang segundong katahimikan nang bigla na lang siyang umiyak na ikinagulat ko. She wasn’t able to stop her sobs, malalakas ang hikbi niya. Ilang segundo pa lang ay agad nang nabasa ang mukha niya. Tinalikuran niya ako at nagmadaling umakyat sa taas, habang umiiyak pa rin. Naiwan naman akong naguguluhan. “What? Why ?” I didn’t even do anything! Ang arte, sampal lang naman. Buti nga sa kanya. Tss, why am I even giving a s**t? The hell I care.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD