Het leven van een half engel

De vreemdeling

Na de laatste les liep ik naar Stacey ’s auto. Ze stond al leunend tegen de deur op mij te wachten. “Schiet nou eens op slakje” lachte ze me toe. Snel liep ik naar de auto en stapte in. “Heb je zin om morgen jurken te passen voor het schoolfeest?” vroeg Stacey terwijl ze haar plek innam achter het stuur. Ik keek haar aan en probeerde niet te lachen. “Ik heb nog niet eens een date dus wie weet ga ik wel helemaal niet.” Ze keek me streng aan. “Dan kan je mij nog wel helpen met het uitzoeken van de perfecte jurk en trouwens hoe moeilijk kan het zijn om voor jou iemand te vinden.” Ik dacht na. Het leek me leuk om even weg te zijn van huis buiten school om en ik wist dat mijn moeder een keer niet erg zou vinden maar… “ Ik kan morgen niet, we hebben weer een bijeenkomst met de cirkel en ik moet mijn moeder helpen met de voorbereidingen.” Ze zuchtte en startte de auto. “Kan je die Wicca onzin niet voor een keer overslaan?”  vroeg ze terwijl ze mij aankeek met haar beroemde puppy ogen look. ik wist dat zij Wicca maar apart vond. Een jaar geleden nam ik haar mee naar de cirkel en stelde haar voor aan onze mensen. Ik hoopte dat zo haar mening zou veranderen over Wicca maar dat gebeurde niet. Gelukkig hield ze haar mond dicht op school over dit onderwerp. Ik was al niet populair en hoe zou het zijn als iedereen dacht dat ik een heks was. Niet dat ik dat ben. Ik ben gewoon iemand die de natuur respecteert door af en toe een cirkel te volgen en veel te weten over planten en dieren. Maar mensen verzinnen tegenwoordig alles om iemand uit te kunnen lachen dus heb ik haar gesmeekt om het geheim te houden. Mijn moeder is de leider van onze cirkel. Nadat mijn vader vertrokken is, heeft mijn moeder veel verdriet gehad en dat heeft ze geuit op Wicca. Ze heeft hard gewerkt om een leider te worden van de cirkel en de mensen die haar kennen hebben dan ook ontzag voor haar werk. Verder leeft ze nog steeds redelijk stil en weggetrokken van de mensheid. Misschien moest ik haar maar eens trakteren op een Starbucks koffie ofzo. Dan ziet ze dat de rest van de wereld zo eng nog niet is. "Alyssa”? Ik schrok wakker uit mijn gepeins. “Sorry” Zuchtte ik. “Wat zei je”? Met een plagende glimlach keek ze me aan. “Ik zei dat iemand naar je loopt te staren en hij is best lekker”. Ik volgde haar blik en zag hem staan. Het was dezelfde jongen als die ik bij biologie had zien staan. Weer liep hij snel weg toen hij zag dat hij opgemerkt was. Stacey fronste en richtte haar blik op mij. “Ken je die jongen soms”? Mijn blik bleef op de vreemdeling gericht terwijl ik nadacht of ik hem eerder had gezien. Hij keek nog een keer naar mij om en knipoogde vlak voordat hij in het niets verdween. Ik draaide me om naar Stacey. “Ik heb geen idee, ik hoopte dat jij hem herkende. Ik zag hem ook al tijdens biologie”. Stacey schudde haar hoofd en begon weer verder te praten over het schoolfeest en de dates waar zij voor zou zorgen maar mijn gedachten bleven bij de vreemdeling. Wie was hij?

De volgende dag werd ik 6 uur wakker. Zuchtend strekte ik mij uit en liep ik naar mijn laptop om deze op te  startte. Vervolgens verzamelde ik mijn kleren van de grond zodat ik deze kon wassen. Ik gooide mijn kleren op een stapel voor de wasmachine om het deurtje te openen tot ik het briefje van de vorige dag uit mijn zak zag dwarrelen. Ik snapte nog steeds niet wat het woord halfengel voor moest stellen. Ik kon het aan mijn moeder vragen maar die was nu waarschijnlijk al druk met de voorbereidingen van de cirkel. En daar kon ze volledig in opgaan. Ik legde het briefje op de wasmachine en gooide de kleren samen met wat waspoeder in de machine. Na de machine aangezet te hebben liep ik terug naar mijn laptop en nam ik plaats op mijn bureaustoel. Peinzend klikte ik op het internet icoontje. Google wist alles toch? Misschien werd ik er op deze manier wat wijzer van. Ik toetste het woord in bij de zoekmachine en voelde het sprankje hoop dat ik kreeg meteen doven toen het resultaat niet weergaf wat ik zocht. Het beeldscherm stond vol met kinderverhalen en sprookjes. In mijzelf lachend sloot ik de computer weer af en klapte ik hem dicht. Het was vast weer een grap van iemand die me wilde pesten of afleiden ofzo. Ik liep terug naar het briefje en verscheurde deze in kleine stukjes voordat ik de restjes weggooide in mijn blauwe prullenbak bij mijn bureau. Ik had wel betere dingen te doen op deze mooie ochtend. Op mijn tenen liep ik naar beneden. De zon kwam net pas op en de roze/oranje kleuren straalde zacht aan de hemel. Het bleek dat mijn moeder nog sliep, aangezien alle lampen nog uit stonden. Ik liep naar de keuken en zette een pan op het vuur. Ik staarde dromerig voor me uit terwijl ik wat eieren brak en klutste om een omelet voor mij en mijn moeder te maken. Vijf minuten later kwam mijn moeder ook naar beneden en zaten we samen aan de eettafeltafel. Mijn moeder stelde vragen over school. Ik denk dat ze nog steeds twijfelde over mijn opleiding daar. Ik verzekerde haar dat alles prima ging voordat ik de borden verzamelde en deze neerzette op het aanrecht. Na het doen van de afwas, verzamelde ik mijn spullen en legde ik mijn schooltas op een van de houten stoelen. Het geluid van een auto deed mij mijn tas meteen weer oppakken. Stacey was vroeg vandaag en ik rende meteen op een rustig tempo op haar af. Ik probeerde eerst haar humeur te peilen maar dat bleek weer net zo goed als vanouds. Ze had het over welke kleur jurk het beste bij haar zou passen en wat ze het beste met haar haar kon doen. Ze twijfelde over het opsteken van haar haar maar besloot toch om het los en krullend te houden. “Weet je zeker dat je straks niet mee kan lys?” Ze keek me aan met smekende ogen. Ik schoot in de lach en schudde ban niet. “Helaas, ik wou dat ik mee kon maar, als je een jurk hebt kan je wel meteen een foto sturen? Dan kan ik hem op die manier beoordelen." Stacey zuchtte en knikte. Ze startte de auto en reed vervolgens ons terrein af. De rit verliep snel en Stacey parkeerde de auto vlak bij het schoolgebouw. Het was een wonder dat we zo vroeg waren. Dat gebeurde eigenlijk nooit. Ik stapte meteen de auto uit om een frisse neus te halen. Ik keek omhoog en zag de blauwe lucht en de vogels die in groepen door de lucht vlogen. Ik draaide mijn gezicht weg van de school en zag de vreemdeling weer staan aan de rand van het schoolplein. Hij keek van mij naar Stacey en verdween toen weer. Er was iets met die jongen. Was hij mij nou aan het stalken of wilde hij gewoon praten?

De lessen verliepen langzaam die dag en ik was blij dat het eindelijk pauze was. Ik liep naar onze vaste tafel en ging tussen Stacey en Rachel in zitten. Ook nu bleek het onderwerp het schoolfeest te zijn. Blijkbaar wilden ze mij koppelen aan de broer van Rachel. Zijn date had last minute afgezegd dus hij was weer beschikbaar als date. Het leek mij raar om op date te gaan met een broer van een vriendin dus ik probeerde dit aanbod aftewijzen en het onderwerp te veranderen. Vervolgens begon Stacey over een ander voor mij niet gewenst onderwerp namelijk de vreemdeling. Rachel keek me aan terwijl ze zwaaide met haar chocomel pakje. “Was dat diegene die je zag tijdens biologie?” ik knikte en keek naar mijn lunch. Het bestond uit twee bruine boterhammen met kaas en sla. Stacey zwaaide met haar stukje komkommer en keek haast dromerig vooruit. “Hij is best een lekkerding. Vraag hem anders mee naar het schoolfeest. Het lijkt erop dat hij met je wil praten dus geef hem een kans. Misschien word het nog wat tussen jullie en moet je toch mee een jurk uitzoeken.” Ze keek me uitdagend aan en mijn reactie was het gooien van een leeg blikje cola haar kant op. Na de pauze gingen de lessen door en de vreemdeling liet zijn gezicht niet meer zien. Ik had verwacht hem nog te zien op het schoolplein maar na wat speurwerk zag ik niemand die op hem leek. Stacey zag dat ik hem zocht en knipoogde plagend. Ze dacht vast dat ik haar advies ten harte had genomen maar, dat was niet het geval. Ik vroeg me gewoon af of hij mij echt wou spreken of dat hij andere plannen had. Ik verdrong de gedachten en sprong bij Stacey in de auto en die meteen de radio aanzette. We herkende beide het liedje en de rest van de rit bleven we dan ook keihard mee zingen in de auto.

Eenmaal thuis begon ik aan het eten koken. Vandaag stond er spaghetti op het menu. We hadden zelf een klein moestuintje met tomatenplanten dus ik maakte de saus zelf. Ik verzamelde een paar tomaten en die ik vervolgens ontvelde en in kleine stukjes sneed. Deze stukjes stopte ik in een pan met kruiden en water zodat deze nog even konden sudderen. Mijn moeder was nog niet thuis. Ze verzamelde altijd kruiden in het bos. Ze zegt altijd dat verse kruiden beter werken tijdens een cirkel dan gedroogde uit een winkel. Volgens mij houd ze er sowieso niet van om naar een winkel te gaan. Daarom koopt ze altijd voor een hele maand in. Ik vond het altijd leuk om te zien hoe mijn moeder vol passie praatte over haar cirkel. Het maakte haar vrolijk en dat was zeldzaam deze dagen. Tegenwoordig was er veel om over te klagen en vooral nu ze snel ziek werd. Na het avondeten maakten we ons klaar voor de aankomende cirkel. We droegen onze witte jurken met rode riemen. Deze zouden staan voor het licht dat de godin ons zou bieden en het zijn van een vrouw. Er zijn niet veel mannen bij onze groep, maar degene die er waren droegen normaal altijd zwart. De kleur voor balans, de nacht en de krijgers die bescherming zouden geven aan de godin. We liepen met z'n tweeën het bos in en troffen de rest van de cirkel aan bij een soort van stenen altaar. Op dit altaar legde mijn moeder de verzamelde kruiden. Deze stonden voor een bepaald doel, namelijk het geven van duidelijkheid en visie. Met zout trok mijn moeder een cirkel in het bos. Het was een beschermingscirkel tegen donkere energie die vrij zou kunnen komen bij een ritueel als dit. Vervolgens zette ze zwarte en witte kaarsen in het midden samen met een schaal wierook, water en aarde. Deze moeten staan voor de vier elementen die de godin ons geschonken heeft. Toen iedereen aanwezig was trok ze beschermende symbolen in de lucht om geesten gerust te stellen voordat ze een oud en onbekend liet begon te zingen. We namen ieder onze plek in de kring en namen elkaars handen. Iedereen sloot zijn of haar ogen en maakte contact met de energie die in ieder mens stroomt. Vervolgens werden deze energieën vrij gelaten in de cirkel wat voelde als een elektrisch stroompje dat zich door de cirkel heen bewoog. Alles stond klaar voor het ritueel. We konden beginnen.