Unplanned Love (Tagalog) LS Series #2

Chapter 2

Xandra POV

After calling the number I've found in that wallet, I immediately put my phone back when a sudden notif on my messenger beeps. It was my dad again. He keeps on calling and get my updates but I used to ignore and sometimes put my phone off so that he can no longer call me that day and hoping everday.

Nasa harapan na ako ng bahay and waiting for that guy to arrive. After how many minutes ay may humintong sasakyan sa harapan ko. At first, I was hesistant to do the first thing since siya naman ang may kailangan. Tuwid akong tumayo at inantay siyang lumabas.

My lips parted a little bit when he went out. That guy has something to blow off when it comes to his good and sexy figures. Sa dinami dami ng lalaking makukuhanan ko ng wallet ay para bang minsan pinagbabagsakan din ako ng biyaya. But stop from imagining girl. Wallet lang ang pinunta niya sayo.

"Hi." He started.

"H-hi." I stuttered.

"I'm Kurt Cedric Rodriguez. The owner of that wallet." Pointing to the wallet I'm holding.

"Ahh. Here." Inabot ko ang wallet at agad naman niyang kinuha.

"Thanks."

"How that wallet was put in my bag?" I curiously asked him.

"Well, I just helped you last night? You were drank and messed out." he informed which makes me feel regret of asking that question from him.

"Ohh, that embarrassing." I whispered. Suddenly, I heard him chuckled.

"It's okay. I'm used to it." He smiled. "Your name?" He asked.

"Oww, I'm sorry.. I'm Xandra, Xandra Vivia Jones."

"Kurt Cedric Rodriguez. Nice meeting you Xandra." He offered his hand which I gladly accept it.

We didn't stay too long in each other. Nagpaalam nadin siya agad dahil may late na daw siya. I went inside after that. I gasped for an air realizing how good that Kurt is.

I wasn't expecting na ang lalakeng nasa harapan ko kanina ay ang lalakeng tinutukoy ng pinsan ko na kasama ko kagabi. Nalaman ko rin na siya ang tumulong sa akin sa grupo ng mga lalaki na nangbabastos sa akin. Haisstt.. di ko talaga maalala ang nangyari kagabi. I pulled my hair in frustration and embarrassment.

Nagpasalamat nalang ako at wala naman akong ginawang kahihiyan kagabi kasi kung meron ay wala na akong mukhang ipapakita sakanya. Buti nalang at nakisama naman ang katawan ko at nagbehave naman.

Nilibot ko ang mata ko sa bawat sulok ng kwarto. Ang boring talaga dito. Gusto kong lumabas pero alam kong sasatsatin na naman ako ng pinsan ko. Kakaasar lang ang boses at ugali non.

Umupo ako sa kama at ipinatong ko ang loptop ko sa hita ko at nagcheck sa social media. Nakaramdam lang tuloy ako ng lungkot at inggit sa mga nakikita ko kaya agad ko rin clinose. Huminga ako ng malalim. Ayaw ko yung ganitong buhay na meron ako. Nakukuha ko nga lahat pero hindi naman ako masaya kaya kulang parin.

Biglang tumunog ang phone ko at nakita ko sa screen ko ang pangalan ni daddy. Nag-aalanganin akong sagutin dahil inaasahan ko na ang sasabihin niya. Wala naman akong magagawa kundi ang makinig at sumunod sa gusto nila. May magagawa pa ba ako? Ako ang lugi kapag sumuway pa ako.

"Hello dad" sagot kong walang kabuhay buhay

"What take you so long to answer my call? Where have you been?" Galit na tanong niya. I rolled my eyes.

Alam ko naman na wala nang pagbabago sa boses ng sarili kong ama. Kung ituring nila ako para hindi nga nila ako anak ehh. Binibigay lang sa akin yung gusto ko pero hindi talaga yung pinakagusto ko.

"Why did you call dad?" Iwas at balik kong tanong.

"Did you meet him?" Napabuntong hininga nalang ako sa tanong niya.

Sa dalawang araw ko dito ay never ko pa siyang nakikita. Pabalik balik ako sa hotel pero sabi ng mga employees doon na hindi pa daw nila nakikita ang boss nila. So paano ko magagawa ang gusto nila kung napaka mysterious pala niya sa mga employees nila doon.

"I have not seen him yet" tanging sabi ko.

"You're not doing your work Xandra Ive been calling you so many times and now, telling me this nonsense news that you haven't seen him yet? STUPID !" sigaw niya saka niya pinatay.

Lagi nalang na ganito. Kahit na malayo ako sakanila ay hindi parin ako natatakasan ng responsibilidad ko sakanila. Ang alam kasi ng mga tao easy go lucky ako sa buhay ko. Ang hindi nila alam, lahat ng nakikita nila sa akin ay panlabas na kaligayahan lamang.

Nagbihis ako para subukan ulit na antayin siya sa hotel. Kabisado ko naman na ang kanyang mukha dahil natitigan ko naman siya noon sa dinner namin.

Hindi ko rin maipagkakaila na gwapo talaga siya gaya ni Kurt. Mga katangiang iilan lang ang binibiyayaan. Hindi naman ako nangangarap na magbabago ang isip niya na ituloy ang kasal namin since siya nadin ang nagproprovoke not to continue our wedding. Umalis lang ako dahil ayaw kong harapharapan akong tinatanggian. I hate that!

I just agreed to their arrange marriage plan in exchange of my freedom and of course to their company's benefit as well. Ayaw nilang hayaan na umatras ang Walkers Company since planned na ang big project nila and I'm sure na kakailanganin din naman nila ang tulong namin sa planong project din nila. We both needs our help.

Nasa hotel na ako at as usual, nasa waiting area ulit ako upang abangan siya. Hindi parin naman ako sumusuko since ilang araw palang naman akong umaasang makita at makausap siya.

Nagbabasa ako ng magazine nang may naramdaman akong lumapit sa akin.

"Good morning ma'am. I heard that you're looking for Mr. President?" Napatingala ako sa baritonong boses na nagsalita sa harap ko. Napaayos ako ng umupo. Bahagyang tumagilid at pinatong ang siko sa arm rest ng upuan.

"Yes. May I know where he is?" I formally asked.

"I'm sorry ma'am but I was strictly instructed not to give any information about him especially if he does not have any relationship to the person." He explained. Pati information patungkol sakanya bawal? Why? Nagtatago ba siya? Bat ayaw niyang ipakita at sabihin ang identity niya sa mga employees at sa mga taong naghahanap sakanya?

"But I'm only asking where he is? Is he strictly instructed you not to tell me that also?" Medyo napataas ang boses ko sa tanong ko.

"Yes ma'am." He answered. He's getting into my nerves.

"I'm his fiance and future to be his wife." I said it confidently. Nakita ko ang pagkabigla sa mukha niya sa sinabi ko. Feeling ko ang daming lihim ng lalakeng ito na kailangan kong alamin.

"Does he know that you're here ma'am?" I shook my head in respond.

"I'm here to surprise him" I smirk.

"Excuse me for a while ma'am." And then he turned from me na parang may tatawagan dahil sa napansin kong nilabas niya ang phone niya.

After 5 minutes ay bumalik ulit siya.

"I'm sorry ma'am but I can't give any information about him right now if he does not say so." Paliwanag niya ulit. Nakakaubos naman ng pasensiya to. Hindi siguro sinagot ng amo niya ang tawag kaya ang hirap kumbinsihin.

"But Im his fiance, do i look like a liar? You can ask his father, he knows about us." I explained.

"I'm really sorry maam!" he said it with an apologetic face.

"Okey!" I gasped. "But can I have his number?" Sana pumayag naman na at kung ayaw talaga mag-eeskandalo na ako dito.

Napansin ko ang pag-aalangan sa mukha niya kung ibibigay niya ba o hindi. Siyempre hindi ako magpapatalo hanggang may mapala ako sa araw na ito.

"Otherwise, I will tell this to Tito." Panakot ko.

Nakita ko ang isang papel at ballpen na nilabas niya agad at mukhang may isinulat dito.

Napangiti ako sa numbers na nakita ko sa papel na binigay niya.

"Thanks." I said it sarcastically with a sneer. Pagkatapos niya akong pahirapan at pag-antayin? Tsk. I hate waiting and I hate rejection as well.

Dumaan muna ako ng mall para bumili ng gusto ko. Nag aliw aliw nadin para makalimutan panandalian ang problema at nang maramdaman kong matagal na pala ako sa loob ay napag isipan ko nang umuwi. Saka ko lang napagtanto na gabi na pala.

Umuwi ako na hindi ko nakakasalubong ang presensiya ng pinsan na kinatuwa ko naman. Baka kasi masipa ko siya. Parehas kaming suplada pero mas suplada ako sakanya.

Pagdating ko sa kwarto ay agad kong kinuha ang papel na ibinigay ng lalake kanina. Agad kong dinial sa phone ko at shoot... nagring siya..

"Hello?" Napangiti ako sa boses niya

"Hello my future husband" ngisi ko. Alam kong naiinis to ngayon dahil sa bungad na sinabi ko at expect ko na yun.

"Who the hell are you?" Iritado niyang sabi. I smirked again.

"I'm your wife to be, my future husband. Don't tell me that you have forgotten me already? I'm here in the Philippines." Pag iimporma ko na sinabayan ko pa na nakakainis na tawa.

"Stop calling me that!!" Pasigaw niyang sabi. A playful smile seen now in my face.

"You should accept now that we're getting married soon babe." Pang-aakit kong sabi.. magsasalita pa sana ako nang marinig ko ang...

*toot toot toot toot

What??? Pinatayan niya ako.. grrrr.. how dare him!! Binato ko ang phone ko sa kama sa sobrang inis ko. I hate rejection pero anong ginawa niya?

"you're just pushing me to do this plan for you brent!! Just wait and see!" Sabi ko isip ko.

Leo POV

"Umagang umaga napatakbo ka dito sa office ko? May kailangan ka ba?" Tanong ko sa pinsan ko.

Paano naman kasi, nauna pa siya sa akin na pumasok dito. Expect ko na may problema ito. Hindi naman yan magkukusang lalapit kung walang kinasangkutan na gulo or I should say problema. Mas mabait na kasi ngayon ito kesa noon.

"She's here." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Sino?" tanong ko.

"She called last night to say that she had arrived here in the Philippines" Ipinatong ko ang dalawang siko ko mesa habang sapo ko ang ulo ko na nakikinig sakanya. I was clueless yet.

"I thought weve discussed this already and I thought it was over, but why is she here?" Patuloy niya na kita ang sobrang inis sa mukha niya. He was disturbed and yet, hindi ko parin gets ang tinutukoy niya.

Napasabunot pa siya sa buhok sa sobrang frustrated na kita sa mukha niya.

"What will I do?" Tanong niya ulit na kita ang pag-aalala sa mukha niya.

Napaupo ako ng maayos at sinandal ko ang likod ko habang nakatingin sakanya. Napakamot ako ng ulo dahil hindi ko kilala ang tintukoy nito.

"Sino ba tinutukoy mo?" Tanong ko

Napakunot niya akong binalingan.

"You don't know?" Lito niyang sabi. Ang alin?

"I have no idea. Pwede mo namang ishare?" Sabi ko.

Napahilamos siya ng mukha. Feeling ko mas nafrustrate siya sa pag amin kong hindi ko alam ang tinutukoy niya. Hindi ko naman ata kasalanan iyon kung talagang hindi ko alam ang sinasabi at tinutukoy niya.

"Ano ba kasi yun?" Tanong ko ulit at kwinento naman niya ang nangyari noong bumalik siya sa Australia.

"Akala ko hindi na tuloy ang engagement na yan since nagwalk-out yung babae. We don't have mutual agreement to continue that." Explain niya..

"So what are you gonna do? Did Dindin know about this?" malaking problema kasi ito kung hindi alam ni Dindin at hindi ko rin naman masisisi ang pinsan ko kung ayaw niya pang sabihin. Masyadong complicated kasi ehh

"Not yet. I haven't been able to tell her yet, especially I'm in a complicated situation right now. Ill fix everything first before telling everything to her."

Napahawak ako sa batok ko. Ano ba naman kasing problemang napasok ng pinsan ko. Anyways, hindi naman niya talaga kasalanan.. naipit lang siya kaso nag-aalala ako para sakanya, paano nalang kung malaman ni Dindin at sa ibang tao pa.

Hawak ko ang baba ko habang nag-iisip kung anong pwedeng gawin.

"So... anong gagawin mo? May maitutulong ba ako?" Presenta ko.

Ewan ko lang kung talagang makakatulong ako sakanya sa sitwasyon niyang ito.

"Help me to convince that woman." Seryoso niyang sabi.

"So, kakausapin mo siya? Makikipagkita ka?"

"No. You'll do." Tumaas ang isang kilay sa sinabi niya. I fake a chuckled.

"Siyempre hindi maniniwala yun kung sasabihin kong ako si Brent kasi nakita kana niya. Baka sabihin niya na -are you sure that you are Brent? Why you look more handsome than him?- diba??" Akma pa akong nagboses babae at ginaya ang ang mga gesture para feel ko mga sinasabi ko. Making the atmosphere in the most positive way for me.

Napatawa ko naman siya sa biro ko.

"Just convince her that there will be no engagement." Paliwanag niya. Napaisip pa ako kung paano ko gagawin yun. I gasped and looked at him.

"Okey, gets ko na pero kailangan ko yung tatlong ugok para dito sa plano. I can't do this without them. " sabi ko.

Maasahan ko kasi yung tatlo. Para lang silang mga bata kung magkakasama dahil puro asaran at kayabangan ang naririnig at nakikita pero kung usapang problema na bawat isa, nagiging seryoso at lumalabas ang mga katangian na minsan mo lang nakikita.

Gaya nalang nung umalis si Brent papuntang Australia. Oplan Bantay Dindin ang plano kaya salitan kami para mabantayan lang at maihanda para sa surprise para sakanya. Siyempre tumalab ang plano namin kay Kurt dahil andun kami laging sumisingit at nakikielam sa mga diskarte niya. And ofcourse, successful lahat.

"Ill call them later. Kami nang bahala." Sabi ko para maplano na namin.

"Okey, thanks a lot bro." nagulat ako sa sinabi niya.

Nagpasalamat siya sa akin? Never ko pang narinig sakanya ang mga salitang thanks or Thank you. Mabait kasi akong kuya dito at nagkukusa akong tumulong kapag kailangan niya ako. Kami kami lang din naman kasi magtutulungan ehh.

Lumapit ako sakanya para kapain kung pinsan ko pa ba ito?

"What are you doing?" gulat niyang tanong na halos tinataboy niya pa ako sa ginagawa ko.

"Somewhat unbelievable bro. Is that you? Yan na ba ang nagagawa ng pag-ibig sa isang taong may pusong bato na ngayon ay kasinlambot na ng unan?" salaysay ko. Mukha pa akong baliw na natawa sa harap niya.

"I should congratulate Dindin for making you change so easily. Kung alam ko lang na siya pala makapagpapatino sayo noon ay dapat hinanap ko na siya agad nang maipakilala sayo." Tuwang saad ko.

That contentment and happiness were seen all over his face. Ang saya ko lang para sa pinsan kong ito. Kailan naman kaya sa akin?

"I'll go now." Paalam niya.

"Okey, send my regard to Dindin." Sabi ko.

"Okey." Saka tumalikod at lumabas sa office ko.

Wish you luck my dear cousin. Sana matapos na ang mga pagsubok ng buhay mo. Sana hindi ka na nagtatago at kaya mo nang ipakita ang sarili mo sa ibang tao. Set aside muna ang lovelife ko at unahin ko pa kaligayahan ng mga pinsan ko. Mas fulfilling kasi ang buhay ko pag nakikita ko silang masaya na sa piling ng mga mahal nila.

Oo nga pala, kailangan ko si Mika para sa ibang impormasyon sa fiance kuno ng pinsan ko. I grabbed my phone from my desk and call her.

"Hello my dear little girl" I widely smile.

"Ano na namang tawag yan kuya??" Naiirita niyang sagot.

"I need your help." Agad kong imporma.

"What kind of help? I'm on my duty right now. Make it fast kuya."

"I need some information about Brent's fiance before."

"My balak ka bang agawin?" She teased.

"Ako pa talagang magmumukhang mang-aagaw ngayon?" naiiling kong natatawa.

"Well, it fits you naman." at tumawa ito sa kabilang linya.

"Sige. Aagawin ko siya. Tell me some information about her." Diverting her jokes.

"Sure ka?" hindi makapaniwalang sagot niya. Tumawa ako na kinainis niya sa kabilang linya.

Later on ay nagsimula na rin siyang sabihin sa akin ang ilang information na alam niya. It's just a brief yet helpful for me.

"Thanks little girl." balik ko.

"I hate you. Bye!" sabay patay sa linya.

Natatawa akong naiiling na nakatingin sa screen sa call ended na nababasa doon.

"Xandra Vivian Jones." I whispered. "Sounds sexy and cool but little dangerous." I mumbled with little amusement.