“เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พี่โซ่เมินคำแก้ตัวของพวกนั้น เขาถามฉันพลางกวาดตามองด้วยความเป็นห่วง
“แค่ถลอกนิดหน่อยค่ะ” ฉันส่ายหน้า ยันตัวลุกขึ้นยืนโดยมีพี่โซ่ช่วยประคอง เป็นจังหวะเดียวกับที่เฮียสิงห์เดินมาหยุดยืนตรงหน้าฉันพอดี ดวงตาคมกวาดมองไปทั่วใบหน้าฉันก่อนจะไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้า และหยุดลงที่หัวเข่า แววตาคมเย็นเหยียบขึ้นมา
“ใกล้จะถึงเวลาแข่งแล้ว อย่าเพิ่งอาละวาด” เป็นพี่โซ่ที่พูดปรามขึ้นมาเบา ๆ ฉันมองคนทั้งสองสลับกันไปมา เฮียสิงห์ละสายตาจากรอยแผลขึ้นมาจ้องตาฉัน “มึงพาเธอไปก่อน ตรงนี้กูจัดการเอง”
เฮียสิงห์กวาดสายตามองรอบตัวหนึ่งที ก่อนจะคว้าจับมือฉันแล้วพาเดินออกมาจากตรงนั้น ฉันที่กำลังมึนงงเดินตามเขามาอย่างว่าง่าย หันกลับไปมองเห็นพี่โซ่กำลังยืนมองมาทางนี้เช่นกัน
อะไรกัน… เฮียสิงห์จะพาฉันไปไหน? แล้วพี่โซ่จะจัดการอะไร?
.
.
.
[บทบรรยาย สิงห์คำราม]
“ยืนรอตรงนี้ ห้ามไปไหน”
ผมจับ
