The Wild Romance ( Tagalog)

CHAPTER 3

DARREN’S P.O.V

“Good morning Mr. Santos, I greeted him. He looked at me and smiled. He is one of my long time friend since I start business here in manila. Nasa trabaho ito kaya pormal kaming nag-uusap.

“Good morning too Mr. Lee, have a sit," itinuro niya ang upuang nasa kanyang harapan.

Inilapag ko ang dalang paper bag sa mesa, binigay ito nang asawa ng ka meeting ko kaninang umaga. Dahil buwan nang oktobre ipinagdiriwang ang Mid autum festival.

Ayaw ko sanang tanggapin dahil wala naman akong pagbigyan,wala narin akong oras para dumaan kina Big Bro. Kagaya ko nandito din silang mag-asawa para sa kanilang negosyo.Sila ang nagmamay-ari ng casino dito sa maynila, at naiwan sa aming magulang ang nag-iisang anak na pamangkin kong si Althea Marie.

“Mr. Santos, all the documents are ready to sign?" I asked.

"Yes Mr. Lee, you sign it here.

After all the documents and transaction done, I stood up but I remember what happened awhile ago.

Pagbaba ko ng taxi nagmamadali akong naglakad bago pa man dumagsa ang maraming tao. But I'm unlucky. Hindi ko napansin ang maliit na bato sa harapan at nahagip ng isa kong paa. Nawalan ako ng balanse then the next thing is I bumped into her. The girl was standing infront, and she's wore a pair of white polo and black skirt. She is tall and have a long hair.

I sit back and asked him a piece of white bond paper.He raised his eyebrows and his face full of questions, if what im going to do?"

“I just want to make a love letter,” I whispered jokingly.

Napaubo ito nang wala sa oras at inabot naman sa akin hinihingi kong papel. At may isinulat din ito sa isang papel at pinabasa sa akin.

“Please read it," He said in a low tone

“Iba ka talaga!" kay aga-aga nanliligaw. He shook his head and smiled at me.

“Whatever,” I smirked at him

Napailing-iling na lang ito. He know me well and knowing him maloko din itong kasama sa gimikan.

“I’ll catch up you later. I have flight tonight going home. He nodded and never say anything.

After I wrote the apologize letter, I put inside the paper bag, Naisipan kong ibigay sa babaing nabundol ko kanina. I will give her this thing as my apology present, not really bad to have this. Still have purpose for today.

I talk to the guard of this bank and ask him if the girl still around.

“Did you see the girl I bumped outside just a while ago?” I asked him.

"Yes sir, but she still inside the office of the manager," He replied.

“Never mind. Can you give this to her once she go out? And please tell her I can’t wait for her to apologize in person, coz I have some important meeting need to attend.

“Yes sir, I will." He nodded of what I said.

“Okay, thank you!"

ELLA’S P.O.V

Paglabas ko nang opisina ni ma’am Zeny at dere-deretsong palabas nang walang lingon sa mga kasamahan na abala sa pakikipag-usa sa mga costumer

“Sumalubong sa’kin ang guwardiya.

Ma’am Ella, tawag nito sa’kin

“Yes kuya?” I looked at him.

“Ma’am may pinabibigay po si sir sayo. Yong taong bumangga sa’yo kanina.

Pinapasabi niya na hindi ka niya mahintay dahil nagmamadali daw po siya," sabay abot ng paper bag sa’kin.

“Ano naman kaya ito?” tanong ko sa sarili.

“Ah sige po kuya maraming salamat, sa bahay ko na lang ito buksan.

“Bye kuya paalam ko sa guwardiya, Mamimiss ko din itong si kuya. Napakabait at palaging nakangiti sa umaga.

Dumaan muna ako sa park dahil maaga pa naman. May mangilan ngilan din namamasyal kahit tirik ang araw. Gusto ko lang mapag-isa at mag-isip nang bagay na ikakabuti ko. Sa ngayon na wala akong trabaho mabibigyan ko na ng panahon ang sarili.

Napansin ko ang magkasintahan na nakaupo sa kabilang bench nitong park. Nakakainggit mukhang mahal na mahal nila ang isa’t isa. Napailing na lang ako sa nakita. Paano kaya ako umibig?" tanong ko sa sarili.

Yung totoong nararamdaman na pagmamahal hindi yung awa lang. Nilasap ko ang masarap na hangin dito sa park, naisipan kong magpatugtog ng musika para naman maaliw ako habang nakaupo dito.

Isang kantang gusto kong marinig at hango sa aking paglalakbay. Ang bagay na nais kong mangyari sa hinaharap. Mahirap man tahakin at abutin ang mga pangarap ko ngunit kaya ko itong lagpasan sa pamamagitan ng pananalig.

Sisikapin kong magawa ang mga bagay na ipinangako ko sa mga kaibigan na maging maayos ang buhay ko sa kabila ng pagtalikod ko sa magandang trabaho.

Katulad ng karamihan ay isa lamang ako sa mga naghahangad sa kaligayahang hindi ko naranasan. Ano man ang naghihintay sa akin sa hinaharap ay buong puso ko itong tatanggapin.

Kahit humantong man ako sa pagkabigo ay kakayanin ko. Hindi naman lahat ng bagay ay perpekto. Ngunit handa akong sumubok kahit hindi ko alam ang patutunguhan.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko. Saan ba patungo ang takbo ng buhay ko?"

Ganoon pa man handa akong harapin ang pagsubok na darating sa buhay. Ang hirap pala ng buhay kapag pakiramdam mo nag-iisa ka lang. Sana dumating sa akin ang lalaking handa akong mahalin ng buo. Handang magbigay sa akin ng pagmamahal na walang kapalit.