Ep.6: คบกับพี่ไหม?
1553 Words
"พี่มอสว่าฝนจะหยุดตอนไหนเนี่ย"
อายถามขึ้นลอย ๆ พลางถอนหายใจเบา ๆ ขณะมองผ่านกระจกออกไปด้านนอก สายฝนยังคงเทลงมาไม่ขาดสายไม่มีวี่แววว่าจะซาลงสักนิด ไหนจะเสียงฟ้าร้องที่ดังเป็นระยะ ๆ กับแสงวาบของฟ้าผ่าที่แลบขึ้นท้องฟ้าอีก แต่โชคดีที่เธอไม่ใช่คนกลัวฟ้าร้องฟ้าผ่า ไม่อย่างนั้นคงได้ตัวสั่นไปแล้ว
"หยุดตอนไหนก็ตอนนั้น" น้ำเสียงราบเรียบของมอสตอบกลับมาอย่างไม่ได้ทุกข์ร้อนหรือเดือดร้อนกับสภาพอากาศภายนอกแม้แต่น้อย ราวกับว่าสายฝนที่กระหน่ำลงมาทั้งคืนก็ไม่มีผลอะไรกับเขาเลย
อายหันไปมองคนที่นั่งเอนตัวพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบาย ๆ ราวกับอยู่ในห้องของตัวเอง นี่เขาลืมไปหรือเปล่าว่าที่นี่คือห้องเธอและที่สำคัญเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจะมาอยู่กันสองต่อสองได้ยังไง
"เฮ้อ... พี่นี่นะ ถ้าฝนไม่หยุดพี่จะกลับยังไง"
"หือ!? กลับไม่ได้ก็นอนที่นี่จบ"
“จะนอนได้ยังไงนี่มันห้องอายนะ อายเป็นผู้หญิงพี่เป็นผู้ชายอีกอย่างเราก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน” อายมองมอสตาโตด้วยความอึ้งต่างจากอีกคนที่ขยับเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนจะคว้าเอวแล้วยกตัวเธอขึ้นมานั่งบนตัก
“ว้าย!!! พี่มอสจะทำอะไร”
“ก็อายบอกเราไม่ได้เป็นอะไรกัน งั้นเป็นไหม??”
“ห๊ะ!! อะไรของพี่?? ปล่อยอายลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ตอบก่อน อยากเป็นอะไรกับพี่ไหม” มอสพูดจบก็ขโมยหอมแก้มแดงระเรื่อของอายเสียงดัง จนเจ้าของแก้มสะดุ้งแล้วหันหน้ามามองเขาด้วยความเร็ว
“พี่มอส!!”
“ว่าไง”
“ว่าไงอะไรของพี่”
“คบกับพี่ไหม??” มอสพูดไปพลางคลอเคลียแก้มนุ่มไปพลาง แก้มเธอทั้งนุ่มทั้งหอมพอเขาได้สัมผัสครั้งหนึ่งแล้วก็อยากสัมผัสอีก เมื่ออดไม่ได้ก็ไม่ต้องอดเขาก้มลงหอมแก้มเธอทั้งสองข้างรัว ๆ จนหนำใจถึงได้หยุด แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอจากอ้อมแขน
“พี่มอส หยุดเลยนะ” อายรีบยกมือขึ้นมาปิดแก้มของตัวเองทั้งสองข้างพร้อมกับพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดที่กำลังรัดร่างเธอไว้แน่น
“หึหึ กลัว??”
“ใครกลัว ก็แค่ไม่เหมาะต่างหาก”
“ตรงไหนไม่เหมาะ”
“ตรง...” อายยังไม่ทันได้หาเหตุผลร้อยแปดมาอ้างก็โดนเขาพูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน แต่คำตอบของเขาทำอายตะลึงอึ้งค้างไปเลย
“คบกับพี่นะ พี่ชอบอาย”
“พี่พูดจริงเหรอ??”
“จริงสิ เรื่องแบบนี้ใครเขาพูดเล่นกัน” ดูเหมือนมอสจะไม่ได้พูดเล่นจริง ๆ เพราะสายตาที่มองเธอในตอนนี้มันดูจริงจังจนหัวใจของอายเต้นไม่เป็นจังหวะ
"พี่มอส..." อายอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ต้องกลืนคำพูดกลับเข้าไปเมื่อเห็นแววตาคมเข้มจ้องมองมาไม่วางตา
"หืม!? ว่าไง" มอสมองอายอย่างรอคำตอบน้ำเสียงของเขาที่เอ่ยออกมานุ่มกว่าปกติ อายเม้มปากแน่น ใจหนึ่งก็รู้สึกสั่นไหวกับคำสารภาพของเขาแต่อีกใจก็ยังมีความลังเลกลัวเขาจะแค่แกล้งเธอเล่น
"แต่... พี่มอสไม่ได้แค่แกล้งอายใช่ไหม"
"ใครเอาเรื่องแบบนี้มาแกล้งเล่า" มอสยกมือขึ้นเกลี่ยแก้มนุ่มของเธอเบา ๆ สัมผัสอ่อนโยนนั้นทำให้เธอแทบละลายอยู่ตรงนี้
"แล้วอายจะแน่ใจได้ยังไงว่าพี่มอสไม่ได้แกล้ง ก็พี่มอสนะชอบแกล้งอายตลอดเลย"
“งั้น พิสูจน์ไหม”
“ยังไงคะ”
มอสยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะรั้งท้ายทอยอายลงมาประกบปากจูบเธอด้วยความอ่อนโยน บดเบียดริมฝีปากบนล่างสลับกัน ขบเม้ม กัดริมฝีปากเบาอย่างหยอกเย้าเพื่อให้เธอยอมเปิดปากให้เขาได้สอดลิ้นเขาไปชิมความหวานภายในโพรงปาก
เขาใช้ลิ้นสากกวาดต้อนความหวานภายในจนพอใจ ก่อนจะไล่ต้อนดูดดึงลิ้นเล็ก กวัดเกี่ยวพันกันไปมา เขาวนเวียนจูบเธออยู่นาน จนอายต้องใช้มือทุบไหล่เขาเป็นการเตือนว่าเธอเริ่มขาดอากาศหายใจ
"อื้อ ๆ พี่มอส"
มอสยอมปล่อยอายด้วยความเสียดาย เขายังจูบเธอไม่อิ่มเลยแต่อย่างว่าเด็กน้อยหัดจูบก็เลยจับจังหวะหายใจไม่เป็น ถึงได้กลั้นหายใจเอาไว้เวลาจูบ
“จะฆ่ากันหรือไง”
“ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอกน่า เดี๋ยวจูบบ่อย ๆ ก็เก่งขึ้น หึหึ” อายเงยหน้ามองมอสตาเขียวปัดพูดมาได้ว่าไม่มีใครตายแต่เมื่อกี้เธอเกือบตายเพราะขาดอากาศหายใจเลยนะ
"สรุปคบกับพี่แล้วใช่ไหม" อายที่หน้าแดงก่ำมองจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเขา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วพยักหน้าลงช้า ๆ ถ้าไม่ตอบตกลงเธอจะโดนเขาทำอะไรอีกก็ไม่รู้
"หือ!? พยักหน้านี่คืออะไร" มอสเลิกคิ้วขึ้นถามอย่างต้องการแกล้ง ก็เขาอยากได้ยินคำตอบที่ออกมาจากปากไม่ใช่แค่การพยักหน้า
“ค่ะ”
"ว่าไงนะ พี่ได้ยินไม่ชัด" มอสกลั้นยิ้มเอียงหน้าขยับหูเข้าไปใกล้ ๆ
“ค่ะ!!!”
"ดีมาก เด็กดีของพี่" อายตัวแข็งไปชั่วขณะเมื่อได้ยินคำเรียกแปลก ๆ ก่อนจะทุบไหล่เขาเบา ๆ เพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง
"ใครเด็กของพี่กันเล่า"
"ก็อายไง"
"เฮ้อ... พี่นี่มันจริง ๆ เลย" อายสะบัดหน้าใส่มอสด้วยความหงุดหงิด ทำไมนะยิ่งใกล้ชิดเธอยิ่งรู้สึกว่าเขาชอบกวนชอบแกล้งเธออยู่เรื่อย
“หึหึ งั้นคืนนี้พี่ขอใช้สิทธิ์แฟนใหม่ หอมอีกทีได้ไหม" อายตกใจจนรีบเอามือปิดแก้มทั้งสองข้างของตัวเองพร้อมกับถอยหน้าหนีแต่มันช้ากว่ามอสที่คว้าเอวบางไว้แน่นกับพูดขำ ๆ ว่า
"จะหนีทำไมล่ะครับ แฟน..."
“พี่มอส!!!”
“คร้าบบบ” เสียงตอบรับของมอสเต็มไปด้วยความหยอกเย้า เขายังไม่ยอมปล่อยอายจากอ้อมแขนแม้ว่าเธอจะพยายามดิ้นหนีแค่ไหนก็ตาม
“พี่จะเอาเปรียบอายเกินไปแล้วนะ” อายเงยหน้ามองเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึงกับสายตาไม่พอใจ แต่ใบหน้าของเธอกลับแดงก่ำ
“เอาเปรียบอะไร พี่ก็แค่ขอหอมแก้มแฟนตัวเอง” มอสยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะขยับหน้าเข้าไปใกล้
“ไม่ให้หอมค่ะ” อายรีบยกมือขึ้นดันใบหน้าของมอสออกห่าง แต่แรงของเธอกลับไม่มากพอจะต้านทานเขาได้
“ไม่ให้หอมก็ไม่เป็นไร” มอสทำเสียงครุ่นคิดก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูเธอแหบพร่า
“งั้นเปลี่ยนเป็นจูบดีไหม”
“พี่มอส!!” อายแทบจะร้องกรี๊ดออกมาให้กับความหน้ามึนของเขา เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของเขา แต่ดูเหมือนว่ามอสจะสนุกกับการแกล้งเธอมากกว่า
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ล้อเล่นน่า พี่ไม่ทำอะไรอายหรอก” เขาหัวเราะเบาออกมาก่อนปล่อยมือจากเอวเธอในที่สุด อายรีบถอยห่างจากเขาทันที ก่อนจะหยิบหมอนบนโซฟาขว้างใส่เขาด้วยความเขิน
“พี่มันคนบ้า!!!” อายยังคงถือหมอนในมือแน่นใบหน้าแดงจัดจนลามไปถึงใบหู เธอพยายามตั้งสติไม่ให้เผลอหลุดอาการเขินไปมากกว่านี้ แต่ก็ยังอดมองมอสด้วยสายตาตำหนิไม่ได้
"พี่มอส คนบ้า!!"
"คร้าบบบบ คนบ้าของอายไง" มอสตอบหน้าตายพร้อมกับเอนตัวพิงโซฟาสบาย ๆ ราวกับไม่รู้สึกผิดอะไรเลย
"ใครของพี่กันล่ะ!?" อายแหวใส่ก่อนจะกอดหมอนแน่นขึ้น แต่แทนที่อีกคนจะสำนึก เขากลับคว้าหมอนอีกใบข้างตัวขึ้นมาวางบนตักแล้วตบลงเบา ๆ เป็นเชิงชวน
"มานอนนี่มา"
"พี่จะบ้าเหรอ ใครเขาจะไปนอนตักพี่กันเล่า"
"ก็แฟนพี่ไง" มอสพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าข้อมือเล็ก ๆ ของอายแล้วดึงให้เธอเข้ามาใกล้
"อ๊ะ!! พี่มอส"
"แค่พักสายตาเฉย ๆ น่า ฝนก็ยังไม่หยุด อายเองก็น่าจะเหนื่อยแล้วไม่ใช่เหรอ" อายนิ่งไป ใจหนึ่งก็อยากดิ้นหนี แต่อีกใจก็เริ่มรู้สึกเพลียจริง ๆ แถมอ้อมแขนของเขาก็อุ่นซะจนเธอเผลอพิงไปโดยไม่รู้ตัว
"ดีมาก เด็กดีของพี่"
อายหลับตาลงช้า ๆ คิดว่าอีกคนคงปล่อยให้เธอพัก แต่ไม่... มอสก้มลงมากระซิบข้างหูเธอเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
"ฝันดีนะครับ แฟนพี่" เสียงหัวเราะทุ้มต่ำของมอสดังขึ้นอย่างพึงพอใจ ก่อนที่บรรยากาศรอบตัวจะค่อย ๆ เงียบลง เหลือเพียงเสียงฝนที่ยังคงโปรยปรายอยู่ด้านนอกเท่านั้น
- Writer
