Ep.7: ไปกินกัน
1040 Words
ตั้งแต่ที่ตกลงคบกันมอสก็หาข้ออ้างมานอนค้างที่ห้องอายอยู่บ่อย ๆ อย่างวันนี้ก็เช่นกันหลังจากมอสขับรถไปรับที่เธอมหาลัยเขาก็มานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่โซฟาด้วยท่าทางชิล ๆ สบาย ๆ
อายได้แต่มองไปพร้อมกับส่ายหัวอย่างปลง ๆ เพราะต่อให้เธอออกปากไล่เขาก็ขยันหาเหตุผลและข้ออ้างสารพัดมาแย้งเธอได้อยู่ดี
“พี่มอส หิวหรือยังคะ”
“อายหิวแล้วเหรอ” มอสเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมามองอายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา
“ยังค่ะ”
“แต่พี่ชักเริ่มหิวแล้ว”
“ถ้าหิวงั้นก็ไปหาอะไรกินกัน”
“ป่ะ งั้นไปกินกัน” ว่าแล้วมอสก็ลุกขึ้นแต่แทนที่เขาจะเดินไปที่ประตูเขากลับโน้มตัวลงคร่อมเธอไว้ในวงแขน ทำให้เธอชะงักก่อนจะมองเขาด้วยสายตาสับสนงุนงง
"พี่มอส ถ้าหิวก็ลุกสิคะ จะมาขังอายไว้ทำไมเนี่ย"
"ก็อายชวนพี่ไปกินกัน" มอสตอบด้วยรอยยิ้มกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่ทำให้อายรู้สึกแปลก ๆ อย่างไม่ชอบมาพากลในคำพูดของเขา
"ใช่ไงคะ แต่เอ๊ะ... เดี๋ยวนะ!! พี่อย่าบอกนะว่า"
"ใช่ พี่หิว... แต่ไม่ใช่หิวข้าว หึหึ" มอสโน้มหน้าเข้าไปใกล้อายก่อนจะกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จนอายต้องผงะหน้าถอยหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้เพราะติดโซฟากับวงแขนแข็งแรงที่กักตัวเธอไว้
"พี่มอส!!" อายรีบยกมือขึ้นดันใบหน้าของเขาออกสุดแรง แต่เจ้าตัวกลับหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้สะทกสะท้านกับแรงผลักของเธอแม้แต่นิดเดียว
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ พี่ไม่แกล้งแล้ว" มอสยอมถอยออกไปเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้น เขายังคงยื่นหน้าเข้ามาใกล้และจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของอายด้วยสายตาเอ็นดู
"อายอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่พาไป" อายที่ยังไม่หายเขินเม้มปากแน่น ก่อนจะพยายามสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วตอบเขากลับไปเสียงเข้ม
"อายอยากกินข้าวค่ะ ไม่ใช่ให้พี่มากินอาย"
"โอเค ๆ งั้นพี่พาแฟนไปกินข้าวไม่ใช่กินแฟน หึหึ" มอสหัวเราะออกมาก่อนจะดีดหน้าผากอายเบา ๆ หนึ่งทีแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
อายมองค้อนก่อนจะรีบลุกตามไปด้วยความเร็วไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเขาก็จะหาเรื่องแกล้งเธออีก แต่ถึงแบบนั้นเธอก็อดคิดไม่ได้ว่ามอสดูจะเจ้าเล่ห์มากขึ้นทุกวัน
“คืนนี้พี่จะนอนที่นี่หรือกลับห้องคะ” อายเอ่ยถามมอสที่นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่โซฟาหลังทั้งคู่ทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายตาของอายมองมอสอย่างอยากรู้ว่าวันนี้เขาจะหาเหตุผลอะไรมาอีก
“พี่เมื่อยขับรถไม่ไหว ขอนอนที่นี่แล้วกัน”
“ได้ค่ะ โซฟาเหมือนเดิมนะคะ”
“แต่พี่นอนที่โซฟาแล้วปวดหลังขอไปนอนที่เตียงได้ไหม”
“ไม่ค่ะ ถ้าไม่นอนที่โซฟาก็กลับห้องพี่ไปเลย”
“แฟนพี่ใจร้ายจัง ปล่อยให้พี่นอนปวดหลังอยู่ที่โซฟาคนเดียว เฮ้อออ” มอสทำหน้าเศร้าโอดครวญตัดพ้ออาย แต่มีหรืออายจะสนใจเธอเลยแกล้งตีเนียนยักคิ้วให้เขา
“เชอะ!!! ไม่รู้ไม่ชี้”
“หึหึ”
“งั้นก็ดีค่ะ แล้วอย่ามาเนียนแอบมานอนที่เตียงกับอายนะ ห้ามเด็ดขาด!!”
“ครับ ๆ” มอสยิ้มมุมปากรับคำง่าย ๆ แต่แววตากลับแพรวพราวมองตามอายที่เดินเข้าห้องนอนไปโดยอายไม่มีโอกาสได้เห็น
กลางดึก... อายที่กำลังหลับสบายต้องขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกเหมือนถูกอะไรบางอย่างรัดแน่นจนขยับตัวไม่ได้ เธอพยายามดิ้นสองสามครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล จนต้องค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อพบว่ามอส กำลังนอนกอดเธอแน่นอยู่บนเตียง
“อือ... อะไร... อย่าเสียงดังสิคนกำลังนอน” มอสตอบกลับมาเสียงงัวเงียเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด อายรีบผลักแขนเขาออกก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องคนที่ควรจะนอนอยู่ที่โซฟาแต่กลับมาซุกตัวกอดเธอหน้าตาเฉย
“พี่มานอนตรงนี้ได้ยังไง!?”
"ก็โซฟามันแข็ง นอนไม่สบาย" มอสตอบเสียงเนือย ๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับหมอน อายเท้าเอวมองเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง
“แต่พี่รับปากแล้วนะว่าจะไม่นอนที่เตียง”
"สงสัยพี่... ละเมอเดินขึ้นเตียงมา"
“ห๊ะ!! ละเมอเดิน” อายอ้าปากค้างมองเขาอย่างเหลือเชื่อให้กับคำแก้ตัวที่ไม่ว่ายังไงก็ฟังไม่ขึ้น มอสพยักหน้าทั้งที่ยังหลับตา สีหน้าดูผ่อนคลายสบายอารมณ์ราวกับไม่ได้ทำผิดอะไร
"อื้ม"
“พี่มอส ลุกเดี๋ยวนี้”
“ไม่เอา ไหน ๆ ก็มาแล้ว พี่ขอนอนที่นี่ต่อเลยแล้วกัน”
"ไม่ได้"
"พี่มอส!!!" อายหน้าแดงก่ำเพราะเริ่มโมโหและเขินไปพร้อมกัน ก่อนจะคว้าหมอนขึ้นมาฟาดใส่เขาเต็มแรง ปั่ก ปั่ก ปั่ก มอสหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยกแขนขึ้นมากั้นหมอนที่เธอใช้ฟาดเขา
"โอ๊ย ๆ ๆ อาย ใจเย็นก่อน"
"สมควรโดน" อายพูดพลางจ้องเขาด้วยสายตาดุดุ แต่กลับไม่ได้ทำให้อีกคนกลัวเลยสักนิดแถมเขายังมองว่ามันน่ารัก ก่อนจะพูดขู่เธอเสียงเข้มกับเสนอตัวเลือกให้เธอได้เลือก
“ถ้าอายไม่นอนพี่จะทำอย่างอื่นแล้วนะ”
“พี่มอส!!”
“จะนอนหรือจะทำอย่างอื่น”
“เหอะ!!!” อายทำหน้างอใส่มอสก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหันหลังให้คนเจ้าเล่ห์ ถ้าให้เลือกระหว่างนอนกับทำอย่างเธอก็ต้องเลือกนอนสิ
“หึหึ” มอสเค้นเสียงชอบใจในลำคอก่อนจะทิ้งตัวลงนอนตามเธอไปอีกคน
- Writer
