Ep.18: ติดตา
1304 Words
อายเดินควงแขนพี่ชายตัวเองด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีแต่ความสุข วันนี้อ้นมาเลือกซื้อเสื้อผ้าเอาไว้สำหรับใส่ไปทำงาน โดยมีอายขอตามมาด้วย
“พี่อ้นเข้าร้านนี้เร็ว” อายกอดแขนลากอ้นเข้าร้านเสื้อผ้าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเร็ว อ้นเพียงแค่ยิ้มและส่ายหัวเบา ๆ ให้น้องสาวแต่ก็ยอมเดินตามเธอเข้าไปในร้านแต่โดยดี
"พี่อ้นของน้องต้องดูดีสมกับเป็นผู้บริหาร" อายพูดอย่างกระตือรือร้นก่อนจะเริ่มไล่ดูเสื้อตามราว อ้นยิ้มขำกับท่าทางจริงจังของน้องสาว
"งั้นอายเลือกมาให้พี่เลยก็ได้ ว่าพี่ต้องใส่สีไหนแบบไหนถึงจะหล่อและดูดีอย่างที่อายบอก"
"ได้เลยค่ะ พี่ชายอายหล่อขนาดนี้ใส่อะไรก็ดูดีไปหมด" อายพูดพลางไล่สายตามองเสื้อแต่ละตัวอย่างพิจารณา
"ก็พี่หล่อ"
"โอ๊ย!!! พี่อ้นไม่ต้องชมตัวเองขนาดนั้นก็ได้ค่ะ อายรู้แล้วว่าพี่หล่อ คริคริ" อายหัวเราะเบา ๆ แล้วหยิบเสื้อเชิ้ตสีกรมท่าออกมาทาบตัวพี่ชาย
"อันนี้ดีไหมคะ"
"ก็โอเคนะ ดูเรียบดี"
"แค่ดูดีไม่พอต้องดูหล่อด้วย"
"หึหึ งั้นอายเลือกมาเลยกี่ตัวก็ได้" อ้นยกให้อายเป็นคนจัดการทั้งหมดเพราะเขาใส่อะไรก็ได้ทั้งนั้น อายตาเป็นประกายด้วยความชอบใจทันทีที่ได้ยินคำพูดของอ้น ก่อนจะหันไปเลือกเสื้อเพิ่มอีกสองหลายตัว ทั้งสีขาว สีเทา และสีดำและสีอื่น ๆ
"พี่อ้นไปลองเลยค่ะ"
“ไม่ต้องลองหรอก แค่เสื้อเชิ้ตเอง”
"พี่อ้น จะไม่ลองก่อนจริง ๆ เหรอคะ"
"ก็แค่เสื้อเอง" อ้นยักไหล่พลางรับเสื้อจากอายแล้วเอาไปยื่นให้พนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลพร้อมทั้งบัตรเครดิต
"คิดเงินเลยครับ"
หลังจากจ่ายเงินเสร็จ ทั้งสองคนก็เดินออกจากร้านพร้อมถุงเสื้อผ้า อายมองนาฬิกาก่อนจะเงยหน้ามองพี่ชายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกัน แต่อายอยากกินชาบู"
"นี่เรามาช่วยพี่เลือกเสื้อ หรือวางแผนมาเที่ยวกันแน่" อ้นเลิกคิ้วถามแล้วมองอายด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะจับหัวอายโยกไปมาด้วยความเอ็นดู อายหัวเราะเบา ๆ แล้วเข้าไปซบหน้ากอดแขนพี่ชาย
"ทั้งสองอย่างค่ะ"
"หึหึ งั้นไปกัน" อายยิ้มกว้างด้วยความดีใจก่อนจะควงแขนพี่ชายเดินตรงไปยังร้านชาบูอย่างคนอารมณ์ดีสุด
ท่ามกลางบรรยากาศคึกคักของห้างสรรพสินค้า ชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็มองภาพของอายที่ควงแขนผู้ชายด้วยท่าทางสนิทสนมกับเสียงหัวเราะและรอยยิ้มหวาน ๆ นั่นอีก
"อาย…" มอสพึมพำเรียกชื่อแฟนตัวเองเบา ๆ ขณะมองภาพนั้นนิ่ง ๆ ดวงตาคมมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกเจ็บที่อกด้านซ้ายกับความเสียใจที่แล่นมาจุกอก
ตั้งแต่รู้จักอายมาเขาไม่เคยเห็นเธอใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนมาก่อน แม้จะมีเพื่อนผู้ชายในห้องแต่ก็ไม่เคยให้ความสนิทขนาดเดินควงแขนกับแบบนี้ แต่กับผู้ชายคนนี้… เธอดูสนิทสนมมากเป็นพิเศษไหนจะรอยยิ้มหวานจนทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ
"มองอะไรอยู่ครับ" เสียงของโปรดดังขึ้นข้าง ๆ ทำให้มอสต้องละสายตาจากภาพตรงหน้าหันไปมองโปรดที่เดินเข้ามายืนข้าง ๆ เขา
"ไม่มีอะไร" มอสตอบเสียงเรียบ แต่โปรดกลับไม่เชื่อในสิ่งที่มอสพูด อาจจะเป็นเพราะสนิทและรู้จักกันมานานพอจะรู้ว่าไอ้คำว่า 'ไม่มีอะไร' ของมอส มันคือ 'มีอะไรบางอย่างแน่นอน'
"อายเหรอ?? มากับใครน่ะ" โปรดมองไปตามสายตาของมอสก็เห็นภาพเดียวกับที่มอสเห็น แต่มันเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบเพราะทั้งเขาและมอสไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น โปรดไม่พลาดที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้เขาคิดว่าคนที่เรื่องนี้ยังมีอีกคน
“ไม่รู้”
“เข้าไปทักไหมจะได้รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“ไม่” มอสตอบกลับน้ำเสียงราบเรียบแต่ในใจกลับลุกเป็นไฟด้วยความหึงความหวง อยากจะเข้าไปกระชากไอ้ผู้ชายคนนั้นมาต่อยให้หนำใจที่มันบังอาจมายุ่งกับแฟนเขา
“ไม่เข้าไปถาม เดี๋ยวก็มานั่งกลุ้มใจทีหลัง”
“ช่างเถอะ ว่าแต่ของได้หรือยัง” มอสไม่อยากพูดเรื่องอายต่ออีกเลยเฉไฉถามถามกลับโปรดแทน
“เรียบร้อยแล้ว”
“งั้นก็กลับ ต้องเข้าไปเคลียร์งานที่สนามอีก”
“หึหึ ปากแข็ง แล้วอย่ามาชวนโปรดไปดื่มย้อมใจก็แล้วกัน”
“เออ พูดมากจริง”
"ปากแข็งแล้วยังขี้เก๊กอีก" โปรดพูดลอย ๆ แต่ก็พอใจที่เห็นมอสหันมามองตาขวาง ถึงแม้จะทำเป็นไม่สนแคร์ แต่โปรดก็ดูออกว่ามอสกำลังหงุดหงิดจริง ๆ เขาแอบขำกับท่าทางของพี่ชายคนสนิท ก่อนจะเดินตามมอสออกจากจุดนั้นไป
มอสที่กลับมาถึงสนามก็เดินเข้าห้องทำงานด้วยท่าทางนิ่ง ๆ แต่ภายในกลับหงุดหงิดแม้พยายามทำให้ตัวเองใจเย็นลงแต่ก็ทำไม่ได้ เขานั่งลงที่เก้าอี้แล้วเอามือประสานกันบนโต๊ะก่อนเขาจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่มันกลับว่างเปล่าไม่มีข้อความจากอายเหมือนปกติ
“หึหึ” มอสอดหัวเราะเยาะตัวเองเบา ๆ ไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง โดนนอกใจมันเจ็บแบบนี้นี่เอง เมื่อไม่มีสมาธิทำงานมอสตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกจากออฟฟิศ
“พี่มอส สักหน่อยไหม” เสียงช่างที่ทำงานในพิทที่กำลังนั่งดื่มตะโกนเรียกมอสทันทีที่เขาเดินพ้นประตูมา มอสพยักหน้าก่อนจะเดินตรงไปยังวงเหล้า
“เชิญเลยครับ นี่ครับ”
“อื้ม” มอสรับแก้วเหล้าก่อนจะยกขึ้นดื่มทันทีที่ได้สัมผัสกับรสขมของเหล้าเขาก็หวังให้มันได้ชำระล้างความหงุดหงิดในใจลงได้บ้าง
"มา ๆ ดื่มให้พี่มอสกัน นาน ๆ จะมีเวลามานั่งก๊งกับพวกเรา หมดแก้ว!!" หนึ่งในช่างพูดพร้อมกับยกแก้วชูขึ้น
“เอ้า!!! ชน” สิ้นเสียงพูดทุกคนก็กระดกเหล้าเข้าปากแบบรวดเดียวหมดแก้วไม่เว้นแม้แต่มอส ก่อนจะวางแก้วลง เสียงเฮฮาของพวกช่างดังขึ้น ก่อนที่แก้วเหล้าอีกใบจะถูกยื่นมาตรงหน้า มอสไม่ได้ปฏิเสธเขารับมาแล้วยกขึ้นดื่มอีกครั้ง
“โห วันนี้พี่มอสโหมดคนละคนเลยนะ ปกติไม่ค่อยเห็นดื่มหนักขนาดนี้”
“หึ” มอสหัวเราะในลำคอ แต่ไม่มีใครจับอารมณ์ของเขาออกว่ามันเป็นเสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยตัวเอง เพราะเสียงหัวเราะของอายกับภาพที่เธอควงแขนผู้ชายคนนั้น แม่งติดตาเขาไม่หาย
มอสกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้งแต่ไม่ว่าจะดื่มมากแค่ไหน ความรู้สึกหนักอึ้งในใจมันก็ไม่จางลงเลย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ไม่มีแม้กระทั่งข้อความจากอายอย่างที่ส่งมาหาเขาเหมือนที่เคยทำทุกวัน ไม่ถามไถ่ว่าเขาเป็นยังไง มันแปลว่าอะไร…??? มอสกำแก้วเหล้าแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวสายตามองไปยังของเหลวสีอำพันตรงหน้าอย่างเหม่อลอย
- Writer
