Habang nasa byahe, hindi ko maiwasan na hindi maalala ang aking mga magulang. Kung sana buhay pa sila Nanay at Tatay. Sigurado, hinabol na ni Tatay ng sundang si Samuel.
Ayaw sa lahat ni Tatay, ang minamadali. Noon pa organisado na tao ang aking ama. Bago lumubog ang araw, naihanda na niya ang lahat ng gagamitin para pagsikat ng araw, wala na daw iisipin pa at hindi nagagahol sa oras.
Ang Nanay ko naman ang pinaka mapagmahal na tao sa mundo. Lagi niya akong tinatahian ng mga damit, gamit lamang ang kanyang mga kamay. At masasabi ko na magaling si Nanay na mananahi.
Sadyang wala lang kami sapat na pera para bumili ng mga magagandang bagay. Sapat na kumain lang kami at kung may sobra man, sinisiguro ng mga magulang ko na nakalaan ang halaga para sa aking pag-aaral. Kung hindi lang sana
