Beloved Traitor

Chapter 2 :: His Slave

Ano ba! Can you please let me go?!" Sinubukan kong kalasin ang tali sa pulso ko pero masyado itong mahigpit. Kanina niya pa ako hilahila na parang walang silbing bagay, ni hindi niya man lang nga pinapansin ang pag aray ko.

Sinubukan kong tumakas kanina at humingi ng tulong pero masyado siyang malakas at hindi ko siya kayang labanan,ito tuloy ang napala ko , he tied me up like a pig.

"Ouch! my foot hurts"Pagrereklamo ko.

Kanina ko pa mapapansin na parang walang hangganan ang nilalakaran namin, pakiramdam ko nga paikot ikot nalang kami e.

"Kanina pa ako naririndi sa boses mo. if you don't shut up I will kill you!." Mariin at may pambabanta niyang sabi.

"Then, kill me!, Deamon ka naman, right? Ano pang magagawa ko kung gusto na pala akong sunduin ng alagad ni kamatayan." Sinubukan kong kalasin ang kamay niya sa braso ko.

"I'm not going to kill you yet, I can still use you against your brother, and when I bring him down..I will kill you together."He looked at me coldly but there was anger in his voice.

I grinned. "Don't you dare hurt my brother." Pagbabanta ko.

Humalakhak siya. Nanubig ang mga mata ko, I'm scared, I know how dangerous he is.

Daemon Klein Forrester

Alam kong hindi ako nagkamali ng nakita ko

The tattoo on his neck. that's the tattoo of the leader of the Leviroz society.

one of my brother's enemies.

Halos manghina na tuhod ko dahil sa pagod. Andito ako ngayon sa madilim na kwarto kung saan niya ako kinulong.

My tears flowed. why did this happen to me now? Bakit ngayon pa kung kailan makikita ko na sana ang pamilya ko?.

Mabilis kong pinunasan ang luha na lumalamdas sa pisnge ko. Hindi ako pwedeng panghinaan ng loob, kailangan kong tiisin 'to pansamantala para sa kaligtasan nang pamilya ko.

I groaned as I felt pain in my legs and head, napapikit ako ng mariin at bago marahan na humiga at dahil sa pagod ay mabilis akong dinalaw ng antok.

I woke up when I heard a soft knock on the door of the room where Daemon locked me.

Maingat akong bumangon para silipin sa sa bintana kung sino ang kumakatok. Nagliwanag ang mga mata ko ng makita ang isang matandang lalaki na may tinapat na isang red card sa pinto para mag bukas ito.

Dali-dali akong tumakbo sa pinto at sinalubong ang matandang lalaki. He gave me a sweet smile ng makita niya ang paglapit ko sa kanya.

"Oh god, thank you tanda" Pagpapasalamat ko sa matanda dahil makakalabas ako ng kwartong ito.

"Mang Reniel, nalang hija"

Kumunot ang noo ko ng maalala ang pagkatok niya. Mayroon naman pala siyang red card para magbukas ang lintek na pintong 'to bakit pa siya kumatok?.

"Okay po."

"S'ya nga pala, hija. Ngayon mag sisimula ang trabaho mo dito sa hacienda."Mang Reniel said.

I frowned.

What nonsense is he talking about?

Umuwi ako rito para mag bakasyon hindi para mag trabaho. That Deamon is a real demon!.

"Sabi ni Sir ay ikaw muna ang pumalit kay Nanding sa pagsasaka"Hindi nawala ang ngiti ng matanda habang walang pag aalinlangan niya 'Yong sinasabi.

Halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niya.

"Wait?. F-Farming?"I laughed because of what he said.

Ako mag sasaka? Oh god, over my dead body!.

"Oo, hija. May problema ba?"

"Yes, mang Reniel do you think that kalabaw will be happy to see me there?"Natawa kong sambit na kinatawa rin ni mang Reniel

Ginagago niya ba ako?

Anong alam ko sa pagsasaka?.

Wala akong nagawa ng hilahin ako ni Mang Reniel papunta sa isang malawak na palayan. Nakakamangha ang lawak ng palayan, mapapansin ang katahimikan ng paligid dahil sa kalmadong hangin.

Pumikit ako ng maramdaman ang pagtama ng malamig na hangin sa balat ko, maaga pa kaya malamig pa ang simoy ng hangin.

"Sige na, hija. Magsimula kana para hindi ka abutan ng tirik na araw"Sabi niya. "Siya nga pala ituturo ko sayo kung paano ang pagpapasunod sa kalabaw"Dagdag pa nito.

"Mang Reniel, Can we use a horse? I'm kinda afraid of karabaw e." Napakamot ako sa ulo.

Kita ko ang pag pigil niya ng tawa.

"Don't worry, I know how to ride a horse"Pangungumbinsi ko kay mang reniel.

Hindi ko alam kung paano ako humantong sa ganitong sitwasyon, kung paano ako napapayag ni mang Reniel na lumusong sa putik habang kalabaw ang gamit imbis na kabayo.

"Mang Reniel what's this?, what's going on? Paano ba to palikuin o pa-stop-in dalang dala na ako."Reklamo ko dahil kanina pa ako tumutumba tumba dahil hindi ko ma-control ang kalabaw.

He said he would teach me, pero pinapanuod niya lang ako while na natutumba at nakakaladkad na ako ng kalabaw.

"Seriously mang Reniel!!!!" I shouted when the kalabaw run.

Oh, god! It's not fun anymore!

"s**t! This is bullshit." sigaw ko ng malakas habang dinadala dala ako ng kalabaw sa kung saan.

Narinig ko ang malakas na pagtawa ni Mang reniel ganun narin ang ibang magsasaka na napahinto pa dahil sa pagsigaw ko.

"STOP! what the hell! , I can't!, ayaw makuha ng kamay ko it's stockk! "

Halos mapuno ng tawanan ang buong paligid.

"Mang Renieeeel!"

"Kaya mo yan, hija!"Sigaw ni Mang reniel

Sa pagpupumiglas ko ay napaupo ako halos lahat ng katawan ko puro putik na na sobrang ikinainis ko,.

Habang sa kabilang banda kitang kita ko naman ang natatwang mukha ni daemon. I just noticed that this man is here.

Masaya na ba siya na makita na nahihirapan ako?

"f**k you b***h go to hell!"I shouted at him sa di kalayuan.

I saw Mang reniel na napa stop ang kalabaw at papunta sa direksyon ko.

"Wooohhh stop - don't you dare na lumapit pa yang kalabaw sakin"I said na ikinatawa lalo ni mang reniel.

"Nakaaapak siya ng patalim kaya napatakbo ang kalabaw mukhang seneswerte ka yata ngayon."Natatawang paliwanag nito.

Sarkastiko akong natawa dahil sa sinabi ni Mang reniel.

"Suwerte pa pala ako sa lagay na 'to huh?" Tinuro ko ang sarili ko "Look at me, Mang reniel. I'm so mabantot na and you say na I'm lucky?" Padabog kong tinapon ang putik na nasa katawan ko.

"Hindi ko akalain na ganoon pala kalakas ang boses mo, hija. Nakakatuwa ka" Tumawa si Mang reniel at hindi pinansin ang pag rereklamo mo ko.

Inis kong tiningnan kung saan ko nakita kanina si Daemon pero wala na sya doon.

Why is he torturing me like this, what has my brother done, and he takes his anger out on me.

"Sige na, Hija. Maglinis ka muna ng katawan para makapag palit kana ng damit." Hindi na niya ako tiningnan dahil abala siya sa pag ayos ng tali sa kalabaw.

Padamog akong umahon sa putik. I hate the way I smell now.

Gross!.

Gusto ko nalang maiyak dahil sa itsura ko. My body is full of mud, even my hair.

"I'm so mabantot na." Iyak ko sa tabi.

they didn't let me use the bathroom because they said I was muddy. I don't know how to use poso.

Pinunasan ko ang luha ko kaya naman kumalat ang putik sa muka ko na mas kinaiyak ko.

"Ate, bakit ka umiiyak? Bakit po ang bungis niyo?" Napalingon ako sa batang nag tanong.

Bakit ba bigla bigla nalang sumusulpot ang mga tao dito?. Para silang kabute.

Nguso ako, tiningnan ang poso na nasa harapan ko. "I don't know how to use that" tinuro ko ang poso at muling pinunasan ang luha sa pisngi ko.

I heard his shrill giggles."Gusto mo ba tulongan kita, ate?"

I nodded several times.

Bibo siyang tumakbo papalapit sa poso kaya naman dali dali kong tinapat ang muka ko sa bibig ng poso.

Napangiti ako ng maramdaman ko na ang tubig sa muka ko.

Oh, thank you God!!.

Matapos kong mag linis ng katawan ay nagbihis na agad ako ng damit na binigay kanina sa akin ni Mang reniel. Simpleng damit lang ito na mukang hiniraman pa.

Wala ba silang budget para sa ganda ko?.

Napanguso ako sa naisip.

"Thank you, bata." Pasalamat ko sa bata dahil tinuro at sinamahan niya pa ako sa palikuran para makapag bihis.

I just noticed the strange color of his eyes, it was like I saw someone with the same color as his eyes.

Saan ko nga ba nakita ang ganitong uri ng kulay na mata?.

"Ako po si Coco."Bumitaw ang tingin ko sa mga mata niya ng masigla niyang sinabi ang pangalan.

I laughed. I sat down to match him.

"Thank you for your kindness, Coco."Ngumiti ako at ginulo ang buhok niya.

Narinig ko ang mahina niyang paghagikhik na parang kinikilig.

He is so cute, lalo na at ang tabang bata niya. Parang ansarap niyang yakapin.

"Let's go, Coco. Baka hinahanap kana ng parents mo." Tumango naman si coco, kaya kinuha ko ang kamay niya at sabay kaming nag lakad pabalik sa loob ng hacienda.

While walking, I couldn't help but look at Coco, hindi kasi matigil ang mahihinang paghigikhik niya, gusto ko tuloy siyang sakalin.

Iginala ko ang mata ko sa paligid. Ngayon ko lang napansin ang ganda pala ng lugar na ito. Malawak na lupain na may makabagong moderno ng mga ilaw. Sa pinaka dulo nito ay ang malaking bahay na pagmamay-ari ni Deamon.

Kung titingnan mo ay masasabing alaga sa linis ang buong paligid, His house is modern, the color of the house is white and gray, that's why it looks very clean.

Nakakatawa dahil ang isang demonyong tulad niya ay may ganito pala katahimik na mundo.

Tahimik na mundo na gusto ko rin maranasan.

"Pasaway ka talagang bata ka" Napalingon ako ng marinig ang nag aalalang boses ng matanda.

Mabilis niyang nilapitan si Coco at tiningnan ang kabuoan ng bata.

"Saan ka ba nag sususuot na bata ka" Pinisil niya ang pisngi ni Coco.

Binitawan ko na ang kamay ni Coco.

Napunta ang tingin sa akin ng matandang babae at ngumiti ito. mahinang hinampas ng matanda ang braso ni Coco ng marinig nito ang pag hagikhik ng bata.

"Lola, siya nga po pala si--" Nilingon ako ni Coco."ate ganda, ano nga po pala ang pangalan mo?"Natawa ako sa tanong niya ganun narin ang lola niya.

"Ate Amara. Coco" Pakilala ko.

"Ay, ang ganda naman ng pangalan mo ate amara, kasing ganda mo" Natawa ang lola niya ng muli nanaman itong humagikhik.

Kunti pa at masasakal ko na 'to.

"Naku, hija. Salamat sa pagbantay sa apo ko"

"No, I should be the one to thank because your grandson accompanied me."

Tumango naman ang matanda sa sinabi ko bago balingan muli ng tingin si Coco, ngumiti si Coco Kaya naman natawa ang lola niya.

"Amara? Hindi ba?" Paninigurado niya.

I nodded.

"Ako si dalia, Lola dalia. Nalang ang itawag mo sa akin, tutal naman ay parang ang bilis mong nakasundo itong apo ko"She said laughing.

" Sige po, lola dalia."

Matapos mag paalam nila lola dalia ay umuwi narin ako sa kwartong sinabi ni Mang reniel. Mas okay ang kwartong ito keysa kagabi, siguro naman makakapagpahinga ako ng maayos dito.

Pagod akong umupo sa ibang maliit na sofa at mariing pinikit ang mata. I want to rest. Pero hindi yata ako makakapag pahinga nito dahil sumahapdi ang maliliit kong sugat dahil sa pag araro sa akin ng kalabaw.

I hate kalabaw na talaga.

I cursed when I felt something warm against my skin. Agad akong yumuko at tumago sa tabi ng kama.

What game is this again?.

Hinawakan ko ang braso ko na nadaplisan ng bala, nakagat ko ang iba-ibang labi ko dahil sa sakit at walang tigil nitong pagsdurugo.

Napasigaw ako ng paulan ng bala ang kutson. I heard his familiar laugh.

Fuck you, Deamon!

"This is just a warning, I want you to feel it" Malamig ang boses niya pero bakas d'on ang panganib.

You will regret it, Daemon.

Pagsisisihan mong pinapasok mo ako sa mundo mo.

-Dalawang Tinta-