Beloved Traitor

Chapter 3 :: Hatred

I woke up when I felt sweat forming all over my body, My throat is dry and my vision is blurry. Pinilit kong tumayo para kumuha ng tubig dahil pakiramdam ko ay mamatay ako sa pagkauhaw.

Tinukod ko ang dalawa kong kamay sa wall para doon kumuha ng lakas para hindi matumba, kinapakapa ko ang wall hanggang sa marating ko ang mini kitchen dito sa kwarto ko.

I feel my hand trembling. Tiningnan ko ang braso ko at ganoon nalang ang pagpikit ko ng makita kong namamaga na ang sugat at sariwang sariwa pa.

I heard the door opened at ng lingunin ko ito ay hindi ako nag kamali.

I saw Mang reniel enter my room and when he saw me, he had a worried look on his face.

"Hija, bakit parang namumutla ka?" Tanong ni Mang reniel. "Masama ba ang pakiramdam mo?" Kunot noong tanong niya.

Napadaing at napahawak ako sa braso ko ng bigla itong kumirot, kita sa gilid ng mata ko ang pag tingin ni Mang reniel sa hawak hawak kong braso.

Mabilis siyang lumapit sa akin at tiningnan ang sugat sa braso ko. Bawat pag galaw niya sa braso ko ay napapadaing ako.

"I-It hurts, Mang Reniel."Nakangiwi kong ani.

"H'wag ka munang mag trabaho ngayon, hija. Masyadong malalim ang sugat mo at hindi mo kakayanin mag pahinga ka muna-"

"Who the f*****g told you that you can give that woman a break?" Mahina lang yon pero agad akong napalingon sa lalaking nag salita. "She can't rest" Dagdag pa niya.

Nakita ko sa mata ni Mang reniel ang pag-aalala pero nginitian ko lang siya.

"P-Pero--"

"Do you want me to fire you?" Mariin at may pagbabanta niyang sabi kay Mang reniel habang sa akin nakatuon ang tingin bago lumipat kay Mang reniel.

"K-Kaya ko po Mang Reniel" Sabi ko kahit mababakas sa boses ko ang panghihina.

Walang nagawa si Mang reniel ng mag salita ako, napansin ko ang pag piling ng ulo niya pero hindi ko na siya nilingon bagkos ay sinalubong ko ang malamig na titig ni Daemon.

For the first time our eyes met, gusto kong basahin ang mga mata niya pero blangko ang ipinapakita nito, malalam at walang makikita ni kunting emosyon. His blue eyes looked at me innocently, katulad ng mata ni Coco. Tama ako ang iniisip ko kanina, They have the same blue eyes.

"A-Ano ba ang ipapagawa mo?" Tanong ko.

Umiwas ako ng tingin dahil mas lalo akong nanghihina sa mga titig niya. Kahit na ramdam ko ang init ng katawan ko ay pinipilit ko paring tumayo ng maayos.

"Clean up the whole hacienda. Ayaw kong makakita ng kahit na kakarampot na dumi, dahil kong hindi.... I will not allow you to eat, not even to drink.. Do you understand me, Amara?"

"Sir hindi-"

"Shut the f*****g up!, Reniel. You have no right to disobey my order!" Galit na sigaw niya na kinapikit ko dahil sa gulat.

I felt tears forming in my eyes.

"Go back to your work, Reniel. and you" tiningnan niya ako "Follow me." Ma awtoridad niyang utos.

Agad na sinunod ni Mang reniel ang utos ni Daemon at ganu'n narin ako. Sumunod ako sakanya kahit na ramdam ko ang pagkahilo at panlalabo ng mga mata ko.

Hawak ang brasong sumusunod ako sa paglalakad niya habang, hindi rin ako makapaglakad ng maayos dahil sa nangyari kahapon. Halos hindi pa gumagaling ang mga galus sa katawan ko tapos dinagdagan niya na naman ng panibago.

I stopped when I saw him stop walking. Nanatili siyang nakatalikod kaya hindi ako nag tangkang mag salita. Pinapakiramdaman ko lang ang mabibigat niyang paghinga at ang payapa niyang likod.

Ilang minuto lang ay agad niya akong nilingon. Kagaya kanina ay wala akong nabakas na emosyon sa mga mata niya.

"Clean it up"Tinuro niya ang mataas na bintana.

Tumango nalang ako at hindi na nag abalang mag tanong pa dahil alam kong hindi rin naman niya pakikinggan ang tanong ko.

He immediately left without even looking at me. I was left alone in a vast room that seemed to be unused.

Kagaya ng sinabi niya ay nilinis ko ang isang mataas na bintana, mabuti nalang ay may nakita akong hagdan para maabot ko ang pinakataas ng bintanang salamin.

I tightly gripped the rag I was holding, when my vision suddenly went dark and was accompanied by a spinning of my vision.

Mabilis akong mapahawak sa hagdanan dahil pakiramdam ko ay ano mang oras ay matutumba ako. I decided to go down but I hadn't even taken two steps down when my leg suddenly lost strength, I let go of the stairs and at the same time my vision went completely dark. before losing consciousness I felt the arms that caught me.

"The f**k!."

I woke up when I felt something cold on my forehead. My eyes are swollen and still blurry. Sinubukan kong aninagin ang taong nasa tabi ko, ganoon nalang ang pag luha ko ng makita ang taong gustong-gusto kong makita.

"K-Kuya K-Kaiser"I cried while looking at him.

Is this true? Is it really my brother?, I hope it's not a dream and if it is a dream I want to stay. I want to live this dream with my brother.

I noticed that he stopped wiping me, vaguely but I knew that I was seeing my brother now.

"K-Kuya, I'm very tired. I-l hate that m-man"I said as my lips trembled. " S-Sinasaktan niya ako"Sumbong ko pa.

Hindi ko alam kong bakit parang nanigas ang katawan niya sa sinabi ko, pero andito na siya. gusto kong sabihin sakanya ang pag papahirap sa akin ni deamon.

"Did you know brother?, he has blue eyes. you told me before, blue-eyed people can't kill people. I think you failed now, because the person I saw with blue eyes was my merciless killer"I laughed bitterly habang tumutulo ang luha.

I want to hear his voice but he won't speak. Nanatili lang siyang nakatingin sa akin, Stare that has no trace of emotion.

Hindi ko alam kung bakit para nanigas ang katawan niya sa sinabi ko, pero andito na siya. Gusto kong sabihin sa kanya ang pagpapahirap sa akin ni daemon.

"He's f*****g killer king kuya, a psychopath " - I said na naluluha and very weak " Hindi ko alam kung saan ako kumukuha ng lakas ng loob na mag sumbong pa sakanya while nang hihina ako.

He wants my blood stained in his clothes, behind his angel eyes lies a daemon in surprise.

He stood up and was about to leave when I quickly grabbed his wrist, noticing that he stiffened because of what I was doing.

"P-Please help me, k-kuya."I reached for his hand and held it gently.

Hinayaan niya akong hawakan ang pulso niya, pero mabilis niya rin 'yong binawi.

Tears flowed unceasingly from my eyes. I sobbed.

"Brother, p-please don't leave m-me" Pagmamakaawa ko. "P-please... S-stay"Before I fell asleep, I felt his thumb wipe my tears.

"I-I love y-you"I whispered.

Ramdam ko na gumaan na ang pakiramdam ko pero hindi ko inabala ang sarili ko na imulat ang mata. Nanatili akong nakahiga at nakapikit. Hindi mawala sa isip ko ang nakita ko kagabi, parang totoo lahat ng nakita ko,

I saw my older brother and he took care of me.

I lost all my thoughts when I realized that I was in Deamon's territory.

I immediately got up. I feel better now, unlike last night na kahit pagtayo ay hindi ko magawa, medyo malamya pa ang tuhod ko pero keri na this.

I decided to take a shower. after I showered, I just wore thin shorts and a black shirt. Masyadong expose ang leegs ko dahil manipis na nga maikli pa. Nilugay ko ang hanggang baywang kong buhok na umaalon.

I can see the small wounds on my legs and feet. I also noticed when I woke up that my arm was no longer swollen because first-aid had been applied to it.

Napagpasyahan ko ang lumabas para lumanghap ng sariwang hangin. I want to unwind. Gusto kong marefresh ang utak ko dahil sa mga nangyari. Ilang araw palang pero parang pang isang buwan na ang pinagdaanan ko.

"Ang ganda ng sikat ng araw 'di ba ate?, kasing ganda mo ang liwanag ng araw" Napalingon ako ng marinig ang pambobola ng matang si-

"Coco" Natatawang banggit ko sa pangalan niya."What are you doing here?"Tanong ko.

Napaka aga pa kasi pero nasalabas na siya. Natawa ako ng makita ang suot niya Doraemon na pantulog, kahit makapag palit ay hindi niya pa nagawa pero nasa labas na agad ang batang 'to.

"Bakit ikaw lang ba ang pwedeng tumanaw ng araw at lumanghap ng sariwang hangin, ate? " Para siyang matanda kong mag salita.

I giggled at his answer.

Napapaisip tuloy ako, bata ba talaga ang isang 'to?.

"Bata ka pa kaya sulitin mong matulog, Because when you grow up, you will beg for rest and sleep." Sabi ko nakinakunot noo niya.

"Bakit naman ako mag b-beg, ate?. Kung pwede naman ipikit ko nalang ang mata ko" Rason niya na kinahalakhak ko.

Why am I telling this to a toddler?

"Dahil iba na ang takbo ng buhay kapag meron ka nang work, Coco. You have to work for what you need, to fulfill your dream" Pinasigla ko ang boses ko.

Nakita ko ang pagkalito sa muka niya. Bumuntong-hininga ako at lumuhod para tapat siya, hinawakan ko ang kamay niya.

"Magiging malinaw sayo ang lahat kapag malaki kana at may trabaho" Sabi ko pa, at ginulo ang dati niya ng magulong buhok.

He snorted. "Malaki na kaya ako, tska sabi sa akin ni kuya pogi, na siya raw ang bahala sa akin, ipapagawa niya raw ako ng sariling bahay at sariling sasakyan" Sa pagkakataong ito ay ako naman ang napakunot noo.

"Who's kuya pogi?" Kunot noong tanong ko.

"Si kuya --" He was cut off when he heard a familiar voice calling out to him.

"Coco."He called coco.

" Kuya pogi!"Mabilis na tumakbo si Coco papalapit sakanya.

I didn't look back because I knew who owned that voice.

Daemon.

Narinig ko ang mumunting hagikhik ni Coco pero nanatili akong nakatingin sa malayo.

Lumapit sa akin si Coco at nag paalam na ngiti lang ang sinagot ko. Nawala agad ang magandang mood ko ng narinig ko palang ang boses ng lalaking nag papainit ng ulo ko.

"Are you feeling well?" Tanong niya na kinanganga ko.

What does he care?

Hindi ako umimik at nanatili lang na nakatalikod. Who is he for me to look at?, I forgot siya nga pala ang taong bumaril sa braso ko.

Alagad ng kadiliman.

"Are you deaf?, I'm talking to you so you look at me" Mahinahon lang pero ma awtoridad niyang utos.

Fuck you.

"Reese Amara Suàrez!. I command you to look back at me!"He yelled na kinatalon ko paharap sakanya.

"Ano ba! Bakit ka ba naninigaw?!" Sigaw ko sakanya.

Ngumisi siya.

"That's right, obey all my orders, because from now on.... I own you, Amara."

-Dalawang Tinta-